alweer een gewone doordeweekse dag

Vanochtend ging de wekker weer om kwart voor zeven. Ik kan er maar niet aan wennen.
Eerst mezelf het bed weer eens uitgehesen en vervolgens de kinderen ook met veel moeite wakker gekregen.
Lekker met nugat bits ontbeten, een jause voor Sabine gemaakt en haar snel naar school gestuurd. Toen Joris in de kleren gehesen en ook die naar school gebracht.
Ik ben lekker gaan lopen, want het was een mooie dag vandaag. Wel was ik met m'n domme koppie vergeten om een muts bij mezelf op te doen en dat is niet slim zo 's ochtends vroeg. Op de terugweg begonnen m'n oren al behoorlijk te prikken.

Deze ochtend verder weinig gedaan, ik had helemaal nergens puf in en dat heb ik dus ook maar zo gelaten. Afwas gedraaid, was gedraaid, klein beetje opgeruimd en klaar was Petra. Er ligt nog zoveel zooi die na 2 weken buiten de deur werken, moet worden weggewerkt en ik heb daar met mijn antipathie tegen het huishouden nu eenmaal nogal veel moeite mee.

Iets over half 12 ben ik Joris van school gaan halen. Onderweg kwam ik Sabine al tegen, maar die ging snel door want ze moest ontzettend naar de wc.
Toen weer lekker teruggelopen met Joris. Het ging weer op een tempo van 0,0 maar vooruit dat moet dan maar. Ik vertik het om iedere keer de auto te nemen omdat meneertje te lui is om te lopen.

Na het middageten ben ik even op bed gaan liggen. Ik kon gisteravond maar niet tot rust komen, dus was veel te laat gaan slapen en dat voelde ik nogal.
Helaas kwam er van slapen niet veel, want de kinderen maakten een ontzettende herrie.
Nadat ik daar 3 keer wat van gezegd had, ging het gelukkig beter.
Uiteindelijk kwam ik goed anderhalf uur later van bed af en had Sabine bijna niets aan haar huiswerk gedaan. Ik was goed boos kan ik je vertellen, want ze wilde wel graag naar de camping naar opa en oma.
Toen het huiswerk af was, hebben we de auto gepakt en zijn naar de camping gereden. Daar heb ik eerst de kinderen afgezet en ben zelf door naar het buro gegaan om Christoph te melden dat ik februari kan komen werken. Hij leek wel blij te zijn, haha.

Daar nog even staan babbelen, want alleen thuis is maar alleen en dan is een praatje met iemand wel erg gezellig hoor. Toen het onderwerp op skiën kwam, moest ik toegeven dat ik eigenlijk amper kan skiën. Van het heuveltje achter de camping af kun je bijna geen skiën noemen natuurlijk. Daarop kreeg ik meteen de vraag of ik dan misschien alsjeblieft zaterdagmiddag 2 uurtjes zou kunnen werken, zodat Christoph ook eens kon gaan skiën met een vriendin. Hij moest nog wel even navragen of het ging lukken in verband met het werk, dus daar word ik nog over teruggebeld.
Tuurlijk wil ik dat best, als ik al ga skiën dan zeker niet pas om 4 uur 's middags en dan is het buro momenteel pas open.
Verder kreeg ik weer een compliment van hem dat ik met die drukte en het nog niet eens half inwerken toch behoorlijk goed werk heb geleverd; hij had nog geen enkele ramp (zelfs geen klein rampje) ontdekt. Daar is mijn perfecte ik natuurlijk wel weer blij mee, want natuurlijk heb ik foutjes gemaakt, maar gelukkig niets ergs.

Daarna nog gezellig bij opa en oma geweest en tegen vijf uur weer naar huis.
De kinderen hadden ontzettende zin in pap, dus ik heb een flinke pan havermoutpap gemaakt. Daar ik zelf ook een groot papliefhebber ben, was dat voor mij geen enkel probleem.

Om iets over zeven heb ik de kinderen in bed gelegd zodat ze lekker lang konden gaan lezen. Dat had ik ze gisteren beloofd, dus dat mag dan ook.
Zo even kijken of ze al onder zeil zijn en dan trek ik me hier weer lekker terug.
Ik denk dat ik maar eens een deuntje op de fluit ga blazen.