een hele week zonder Paul

Vanochtend begon met heerlijk uitslapen. Dat is toch ook wel weer eens lekker na een hele tijd om 7 uur op moeten staan.
Lekker rustig aan gedaan en tegen een uur of elf begonnen met het opruimen van de kerstboom. Wat hebben we ineens weer een hoop plek in de kamer, maar het is wel saai hoor. De bomen worden 11 januari opgehaald dus dan moet ik 'm echt klaar hebben staan.
Lekker gelunched en toen alles klaar gemaakt om te gaan skiën.
Eerst moesten we nog even langs iemand op de camping om te helpen met het internet. Het leek alsof er iets mis was gegaan met haar verbinding, maar toen we er aankwamen, deed alles het gewoon. Nog snel even laten zien hoe ze online haar mail op kon halen en toen snel naar de piste.

Helaas wilde mijn lijf weer eens niet meedoen, dus ik heb me beperkt tot het aangeven van de pannekoekenlift aan Joris en bewonderend kijken.
Paul en Sabine verdwenen al heel snel richting Kandleralm, want dit is de laatste dag dat deze voorlopig open is. Komend weekend gaat die lift pas weer open.
Na zo'n drie kwartier had Joris geen puf meer, hij was helemaal uitgeput.

Toen zijn Joris en ik naar opa Nanno en oma Gonnie gegaan, die in hun caravan zaten. Ze waren net klaar met borrelen met kennissen van de camping dus we kwamen precies op tijd. Nog even lekker zitten kletsen en naar het schaatsen op tv gekeken. Dat mis ik hier wel eens, maar ach, als dat alles is.
Tegen half vijf kwamen Paul en Sabine ook weer richting caravan.
Na nog wat te drinken zijn we snel naar huis gegaan; er moest nog een koffer gepakt worden, kleding gestreken om mee te nemen en Paul heeft nog lekker Zwiebelrostbraten gemaakt. Arme mensen die bij hem in de coupé liggen vannacht....

Ondertussen had Christoph ook nog 2x gebeld, tja dat krijg je als je geen tijd hebt om zaken over te dragen, dat moet dan ff wat later. Maar goed, dat vind ik echt geen probleem, een telefoontje is per slot van rekening zo afgehandeld.

Om kwart voor acht richting trein gaan lopen, waar we nog even in de wachtkamer hebben gezeten en vervolgens Paul hebben uitgezwaaid.
Toen snel naar huis, want -10 is echt koud als het donker is en er een windje staat.
De kinderen zijn snel in bed gedoken met een kruikje en ik zit hier nu lekker naar Ayreon te luisteren. Prachtige cd echt een giga aanrader. Ik weet alleen niet of 'ie nog te koop is, want hij stamt uit 1995. Ik ben een grote fan van Arjen Lucassen en kan iedereen alleen maar aanraden om ook eens z'n muziek te beluisteren.

Vanaf nu een hele week zonder Paul....ff wennen hoor.