Computertroubles

Ik had vanochtend Joris nog niet naar school gebracht of de mobiel begon ineens te piepen. Ik was net ter hoogte van de Billa en las dat er een probleem was met het internet op de camping. Daar spoedde ik me dus zo snel als mijn benenwagen het kon naartoe.
Daar aangekomen bleek dat er inderdaad niets gebeurde. De server gaf zo te zien wel een ip-adres maar verder gebeurde er verrekt weinig. AON-problemen dus waarschijnlijk. Dus ik heb me snel in het serverhok geïnstalleerd en ben daar met telefonische hulp van Paul aan de slag gegaan. Gelukkig kunnen wij samen snel dat soort zaken doorspreken doordat ik meestal wel ongeveer weet waar ik moet kijken en beter nog, weet wat ik niet moet hebben. Paul geeft me dan ook zeer duidelijke aanwijzingen dus het zaakje was vrij snel gepiept.
Christoph was gelukkig op dat moment ook op de camping aanwezig, dus ik kon bij het buro ook even kijken hoe het er bij hem voorstond.
Ook belde er nog een klant van Paul met problemen. Met een beetje geluk heeft Paul haar ook telefonisch kunnen helpen. Hij had het vermoeden dat het hetzelfde probleem zou zijn als we op de camping hadden.


Daarna nog even een kopje thee wezen doen bij m'n schoonmoeder, want door de computertroubles op de camping was ik alweer te laat om nog naar de fitness te gaan. Aan de ene kant erg jammer, aan de andere kant niet zo erg, want nu hoefde ik m'n voorruit niet schoon te krabben.

Al snel was het weer tijd om Joris van school op te halen. Het is op dit moment totaal geen straf om dat lopend te doen, want het weer is zo vreselijk mooi.
De lucht is strakblauw, de zon schijnt dat het een lieve lust is en door de mooie sneeuw op de bomen en huizen ziet het er uit als in een sprookje (oké je moet niet op de grond kijken, die sneeuw is ondertussen zwart).
Om al dit moois weer te vieren, hebben de kinderen en ik bij de Billa wat lekkers gehaald voor tussen de middag. Joris een klein Breze, Sabine een grote en ik een Käsestangerl. Daar ook nog even gezellig met Lisi staan praten.
Lisi kennen we al jaren, omdat we altijd bij de Billa kwamen om broodjes te halen in de vakanties. En omdat Paul natuurlijk altijd met al het vrouwelijk schoon praat, kwam ook Lisi aan de beurt. Ze is vreselijk aardig en vroeg ook al aan Sabine hoe het op school gaat. Toen Sabine vertelde dat ze het duits nog wel moeilijk vond, stelde Lisi haar ook meteen gerust dat ze er over een jaar waarschijnlijk om kan lachen omdat ze het dan zo goed kan.
Het valt ons altijd op dat de meeste mensen zo vriendelijk zijn en ze vragen ook heel vaak hoe het met de kinderen gaat en of we wel een beetje in kunnen burgeren.
Met zulke vriendelijke mensen om ons heen kan dat natuurlijk alleen maar goed gaan.