Ik mis mijn mannetje :-(

Snif, ik mis Paul. Maf is dat, ik heb er de hele week eigenlijk geen last van gehad, maar sinds vanochtend ineens heel erg. Jongens wat zal ik blij zijn als hij morgen eindelijk thuis is.
We hebben vanochtend nog even z'n treinreis doorgesproken en zijn erachter gekomen dat ze hem wel heel raar hebben ingedeeld.
Om 5 uur vertrekken vanaf Amsterdam Centraal en dan pas om 9.50 uur de volgende ochtend in Wörgl aankomen! Dat duurt allemaal wel heel erg lang. Paul gaat dan ook proberen te kijken wat er anders is gegaan dan wij dachten, want wij hadden het idee dat hij de volgende ochtend rond ontbijttijd weer op station Brixen zou staan....
Hopelijk gaat het meevallen en hebben wij iets verkeerd begrepen, maar ik ben bang dat het inderdaad wel een heel lange reis gaat worden voor Paul.

Verder heb ik vanochtend alweer wat uit moeten zoeken voor Christoph. Die gozer heeft echt geluk dat ik ook het een en ander van computers afweet, dan kan ik die werkzaamheden doen in de tijd dat ik toch in het buro zit, anders moet hij mij of Paul inhuren via Computer Total en da's een stukkie duurder!
Het kan natuurlijk alleen maar als ik verder geen werkzaamheden te doen heb, want die gaan per slot van rekening voor, daar wordt ik voor betaald. Wat dat betreft moet ik een beetje opletten dat ik geen dingen voor Computer Total weg ga kapen op dat gebied, dat is per slot van rekening onze hoofd inkomstenbron.

Dan ga ik nu weer verder m'n huishouden regelen, dat moet ook gebeuren en dan is het over een klein uurtje alweer tijd om Joris uit school te halen. Mensen, wat gaat die tijd toch ontzettend snel.

Tegen een uur of drie ben ik met Joris weer met de hond gaan wandelen. Het weer is zo ontzettend mooi, ik kijk m'n ogen nog steeds hele dagen uit. Doordat de sneeuw overdag smelt en 's nachts weer opvriest, krijg je hele mooie sneeuwstructuren. Als je dat ziet tegen een achtergrond van witbesneeuwde bergen, strakblauwe lucht en een heerlijk zonnetje dan kun je je alleen maar heel blij voelen dat je hier mag wonen.
Tijdens het wandelen kwamen we ook nog Joris z'n vriendje Filip tegen. Ze durfden mekaar geen gedag te zeggen, maar waren volgens mij allebei wel heel blij om elkaar te zien.

Onderweg hadden Joris en ik besloten dat we vanavond maar eens pannekoeken moesten gaan eten. Toen we net aan het bakken waren geslagen, kwam Sabine thuis met Sabrina en toen de dames zagen wat we gingen eten, wilde Sabrina natuurlijk ook meteen blijven.
Gelukkig dat het weekend is, want dan mag dat natuurlijk.
Na het eten gingen de kinderen lekker computeren en kon ik de ravage die het zooitje had aangericht opruimen.

Voor we het doorhadden was het alweer bedtijd en de kinderen gingen zonder mopperen lekker hun bedjes in.

Paul zit ondertussen in de trein en heeft bij mekaar al meer dan een uur vertraging opgelopen. Hij is niet blij kan ik je vertellen.
Zelf kwam ik erachter dat de sleutel van de stroomkast mist aan m'n campingsleutelbos. Christoph daar nog even per sms over ingelicht, maar gelukkig heeft Ton (die ook op de camping werkt) er daar 1 van, dus mochten er mensen aangesloten moeten worden dan kan hij dat doen.

Verder heb ik me vanavond heerlijk bezig gehouden met het doen van erg nutteloze spelletjes en heb ik weer eens een heerlijke portie hardrockmuziek tot me genomen. Op dit moment ben ik naar Guns 'n Roses aan het luisteren. Dat was lang geleden en het bevalt me eerlijk gezegd prima. Misschien morgen naar het werk ook maar eens een cd'tje meenemen. Er staat per slot van rekening een radio met cd-speler en de playlist van radio Tirol kan ik ondertussen dromen :( (volgens mij hebben ze niet meer dan een plaat of 50)