Depeche Mode

Paul heeft hier op zolder een hoop elpees gevonden van Depeche Mode. Jeugdsentiment van de bovenste orde en wat een waanzinnige samenzang is het toch tussen David Gahan en Martin Gore. Blijft kouwe rillingen muziek. En dat voor een hardrocker als ik, haha.

Verder weinig nieuws. Er gebeurt de laatste dagen niet zoveel. Het leven kabbelt door, net als de regen die naar beneden komt.
Paul mocht vanochtend weer naar een klant toe, dat is ook altijd fijn om te weten natuurlijk. Het was een beetje stil op dat gebied de laatste tijd. Niet dat hij niets te doen heeft, integendeel het campingprogramma kost een hoop tijd en hij leert er weer een hoop zaken bij.

Ik heb vanochtend weer een uurtje buro gedraaid en daarna thuis bezig geweest. Rond half twee inkopen gaan doen met de auto van opa en oma (tja die van ons staat nog wel even in de garage), die thuis uitgeladen en vervolgens met de kids naar de camping gereden. Sabine en Joris wilden namelijk zo graag naar opa en oma. Wat ons betreft geen probleem.
Dus die zijn daar heerlijk een spelletje gaan doen met oma.
Paul was hard bezig met het updaten van de beginpagina van Brixnet. Ziet er nu heel mooi uit vind ik. Op een bepaald moment zijn we met z´n tweetjes naar het serverhok gegaan om daar verder te werken, dat gaat toch net ff makkelijker dan in de voortent bij opa en oma.

Tegen vijf uur kwam Christoph nog even bij ons kijken (hij is helemaal niet nieuwsgierig hoor) en daarna gingen we allemaal weer verder.
Opeens hoorde ik het van de lucht storten dus even kijken.
Veel regen en wind en 1 van de vlaggen kwam alweer half naar beneden. Na mijn schreeuw naar Christoph dat de vlaggen naar beneden moesten, kwam Ton ook snel aanhollen. Toen zo snel mogelijk de vlaggen naar beneden gehaald, want er staat wel een caravan onder en die wilden we natuurlijk geen schade laten oplopen. Zeiknat waren we een minuut of 10 later, maar de vlaggen waren beneden.
Paul had ondertussen het werk af en ging naar opa en oma. Ik volgde vrij snel daarna (moest nog even wat in het buro mikken) en werd onderweg naar opa en oma nog door Christoph van m´n sokken gereden (letterlijk), hij had zin om over me heen te rijden zei hij, zucht............... vermoeiend zo´n chef.
De kinderen wilden ondertussen naar huis en oma was zo lief om ons te brengen.

Thuis gekomen geen zin in brood, dus lekker twee pizza´s de oven in geschoven en met abrikozen als toetje hadden wij ons buikje weer warm en vol.

Op dit moment drupt het nog wat van de lucht en is Paul even gaan fietsen, hij had geen zin meer om binnen te zitten, waar ik me iets bij kan voorstellen.
Ik vermaak me hier verder wel, er staat alweer een was achter me te drogen en er moet nog het een en ander gevouwen en gestreken worden, dus dat komt ook nog wel goed.
Eigenlijk moet er ook nog een pan soep op, want we willen morgen tussen de middag gröstl eten en dat gaat met draadjesvlees. Dat moet dan natuurlijk al wel een paar uur hebben staan trekken voordat het goed is voor zo´n gerecht.

Heb ik al eens verteld dat ik zo waanzinnig blij ben met de beslissing die we hebben genomen om hiernaar toe te gaan? Ik weet het wel zeker! En mensen, ik blijf er blij mee, ook al is het weer op dit moment bescheten.

Kennen jullie: Everything counts, van Depeche Mode?
Daar zit ik nu naar te luisteren en ik blijf het goed vinden.