Wenen en bergwandelen

Woensdagochtend om 9 uur afgesproken met onze campingvrienden, dus op tijd naar de camping gereden. Daar aangekomen nog heel even het buro ingedoken om wat door te geven. Ondertussen kreeg Paul een telefoontje van een klant dat het internet bij haar niet goed liep dus daar eerst nog snel even langs gereden. Daarna weer terug naar de camping waarbij Christoph ons probeerde duidelijk te maken dat we niet goed wijs zijn.
Spulletjes in de bus geladen en na een tussenstop voor het buro (tja er moest natuurlijk uitgebreid gezwaaid worden) richting Wenen.
De reis ging prima, wel wat wegwerkzaamheden, maar geen noemenswaardig oponthoud.
In Wenen aangekomen een parkeergarage gezocht met een minimumhoogte van 2 meter, want tja, een busje wil niet overal in staan. Gevonden bij de Beethovenplatz en vanaf daar de stad gaan verkennen.
Jongste reisgenoot Nick gedroeg zich prima, heeft vrijwel niet gezeurd en dat vind ik knap voor een kind van 6. We hebben een heel deel van de oude binnenstad gezien, waarbij Paul en Marco veel foto´s hebben gemaakt.
´s Avonds lekker gaan eten bij een Argentijns restaurant (zo, dat was lang geleden..) waarbij we vrijwel geen fooi hebben achtergelaten omdat we geërgerd waren over het feit dat de zogenaamde Große Braune koffie een Haags Bakkie bleek te zijn. Daarover gereclameerd, maar er werd door de bediening wat lacherig over gedaan dat dit nu eenmaal een Große Braune was. Tja, dan geven wij ook een ´grote´ fooi van wel 35 eurocent. Jammer voor ze, want verder waren we prima tevreden.
Daarna gewoon weer verder gelopen, maar eerst nog met de metro geweest. We hadden een dagkaart voor de metro gekocht, dan hoef je je verder geen zorgen meer te maken over kaartjes kopen. Vooral voor Nick een hele belevenis dat we in de ´tram´ gingen, vond hij erg leuk. En ik kreeg visioenen van `When the lady smiles` van de Golden Earring. Helaas hebben we de non niet kunnen vinden in 1 van de metro´s maar ja, die was er waarschijnlijk al vandoor met Barry Hay.

Tegen half tien ´s avonds gaan kijken of we nog ergens een betaalbare kamer konden vinden (eigenwijs hoor die Marco). Al rondtoerend in de stad hebben Paul en Marco zich volledig uitgeleefd met het maken van foto´s vanuit de auto.
Op een bepaald moment parkeerde Marco de bus op een plein met grote fontein (hoe bedoel u dat mag niet), waar bij Monique en ik een beetje de kriebels kregen, want in zo´n positie moet je toch echt niet tegen de oostenrijkse politie aanlopen.
We hebben geluk gehad, want dat gebeurde niet.
Helaas geen kamers kunnen vinden dus besloten dat we dan maar weer terug naar Brixen zouden rijden. Daar zijn we tegen een uur of 3 in de nacht aangekomen.
Volgende ochtend kreeg ik meteen een sms of we soms alweer terugwaren. Ja dus.
Goed, we zijn gek, dat weten we.

Gisteren is Paul ´s ochtends eerst nog bij een klant langsgegaan. Daarna zijn we naar de billa gelopen, hebben daar proviand ingeslagen bij Lisi die we vertelden dat we van plan waren om bij Oberkaslach langs te gaan. Nu wist Paul dat het familie van Lisi is, maar niet dat het haar zus is die daar boven zit. Met de groeten aan de familie zijn we vervolgens naar de lift gelopen en lui naar boven gegaan.
Er stond een stel duitse dames voor ons en die bleven maar wachten, dus wij stapten maar in hun gondel. We hadden zin om lekker met z´n tweetjes daarin te zitten, maar helaas kwamen muts en muts toen ineens achter ons aan en zaten we met z´n vieren.
Vonden we jammer, want gezellige mensen waren het ook al niet.
Maar ach, niet getreurd, boven gekomen eerst langs de Filzalmsee gelopen om de Kalbersalve te beklimmen. Nadat we een stukje hadden geklommen een zijweg genomen, weg van alle toeristen en op een rustig plekje ons kamp opgeslagen om daar te genieten van het meegenomen lekkers. We genieten nog steeds zo ontzettend van onze nieuwe heimat dat is gigantisch.

Toen verder gelopen de Kalbersalve op en ook daar weer een mooi plekje gezocht om te zitten en te kijken. Daarna weer naar beneden gelopen, waarbij we langs een berghut kwamen waar kennissen van ons zaten. Natuurlijk moesten we meteen komen zitten en wat drinken. Tja, toen moest er ook nog een schnaps gedronken worden op de vriendschap, waarna we met veel moeite weer verder konden. Paul ging nog even zwemmen in de Filzalmsee terwijl ik met een nederlander heb zitten praten die hier al sinds 1969 komt. Paul had hem al op het feest ontmoet en ik nu dus ook. Was wel gezellig.
Daarna weer snel in de benen en naar Oberkaslach gelopen. Onderweg kwamen we Wolfgang van de Raiffeisenbank nog tegen die hard bezig was met hooien. Het hooi vervoeren ze gewoon op een slee, gaat ook zomers prima.
Bij Jausenstation Oberkaslach aangekomen eerst even Conrad gedag gezegd. Die moest daarna snel weer aan het werk, want ook hij moest hooien. Natuurlijk meteen de groeten overgebracht van Lisi wat ze weer erg verbaasde.
Computer Paul is bekend en Conrad had z´n vrouw al verteld dat Paul en ik op het feest volledig in Trachten waren geweest, want dat was een van de eerste dingen die ze vroeg.
Daar nog een hele tijd gezellig zitten praten en natuurlijk moesten we ook daar weer een schnaps drinken. Pffff. Natuurlijk zelf ook een drankje aan de wirtin aangeboden, waarop we natuurlijk niet zo snel weer wegkwamen.
Toch heel belangrijk dit soort contacten, zij kent ook weer veel mensen en als je bekend staat als vriendelijk en niet gierig dan is dat toch weer goed voor de reputatie. Paul z´n bedrijfje bestaat nu eenmaal van mond op mond reclame dus dit soort netwerken is vreselijk belangrijk.

Ondertussen Christoph nog gebeld over vandaag. Ik mag niet komen werken, moet verplicht nog een dag vrijnemen. Ik moet volgens hem genieten van het feit dat de kinderen er nu niet zijn en het er van nemen :)

Toen zijn we rustig aan naar beneden gelopen en hebben onderweg nog allebei een overgebleven broodje gegeten. Daardoor kunnen weerstaan aan de verleiding om ergens wat te gaan eten. Gelukkig want het geld gaat zo wel snel hoor.

Om een uur of half acht is Paul de auto op gaan halen van de camping en heeft een pc bij een klant opgehaald. Daarna zijn we samen naar een andere klant in Kirchberg gereden. Dit zijn nederlanders die eerst in Brixen hebben gewoond, maar nu hun droomhuis hebben gevonden op een berg. We kennen ze ook van de verschillende feesten dus het was ook weer erg gezellig.
Daar heeft Paul het een en ander aan computerproblemen opgelost en verder hebben we gewoon gezellig zitten bijpraten. We zijn het er allevier over eens dat we zeker niet een nederlandse clan om ons heen willen hebben en dat we ook echt niet elke week bij mekaar op de koffie willen komen. Toch prettig als je zo´n zelfde instelling hebt, dat scheelt een hoop erger.

Rond half elf maar weer eens op huis aangegaan, per slot van rekening stond Paul z´n eerste afspraak vandaag alweer op 8 uur en dan is het toch wel prettig als je een beetje wakker je bed uit kunt rollen.

Paul is nu ook weer naar een klant toe (veel afspraken deze ochtend) dus ik heb lekker rustig de tijd om de blog bij te werken.
Van het weekend ben ik weer aan de beurt om te werken. Daardoor kan ik niet naar de bijeenkomst van het oostenrijk forum in Bad Mitterndorf komen, maar ja dat had ik eigenlijk al een beetje verwacht. Heb de laatste tijd zoveel vrij gehad en alles tegelijk gaat nu eenmaal niet. Wel jammer, want ik had een aantal mensen zeker graag (weer) eens willen ontmoeten.