De mooiste taart tot nu toe

Ik moet eerlijk zeggen, dat ik trots op mezelf ben.
Het heeft een hoop tijd gekost voordat de taart klaar was, maar uiteindelijk is ´ie echt heel erg mooi geworden.
De Niedinger waren meer dan tevreden en hebben ´m dan ook niet aan willen snijden (waarom had ik dat al verwacht ondanks de vooraf geuitte belofte dat ze ´m echt op zouden eten). Wel jammer want onze kinderen hadden zich al helemaal verheugd op een stuk van die taart.
De verjaardag was verder erg gezellig, hebben weer teveel schnaps moeten drinken, en verder lekker brood gegeten met kaas, vlees, augurken en natuurlijk geraspte mierikswortel. Voor de kinderen was er ook nog fruit en taart (tja zelfgebakken taart is er altijd daarzo) en ze konden het grootste deel van de tijd heerlijk buiten spelen.

Goed, dan komen nu de foto´s van de taart. Eerst moest de cake in de botercreme gezet worden:


Vervolgens de zijkanten er netjes tegen aan plakken:


Het dak erop leggen was best nog griezelig daar het een groot stuk suikerwerk is, niet heel dik en vrij breekbaar:


En zo zag de taart er donderdagavond tegen een uur of half elf uit:


Vrijdagochtend heel hard verder gegaan, want er waren nog een hoop dingetjes die gedaan moesten worden. Het dak moest nog rood afgelakt, de grondplaat nog afgemaakt, bloemetjes op het balkon gespoten, de glockenstuhl moest nog in mekaar gezet, het bordje Gasthof Nieding moest nog gemaakt, kortom meer dan genoeg werk.
Voordat we naar het gasthof reden nog even snel buiten in het zonnetje wat foto´s gemaakt. En dit is ´m dan geworden:


Erg trots op de glockenstuhl. Zo´n gepriegel om die in mekaar te krijgen, maar uiteindelijk is het gelukt:


Close-up van de voorkant:


En hier nog 1 met een stukje terras erbij. De biertafels hadden we alvast omgelegd om te zorgen dat ze tijdens de rit naar boven niet de pootjes zouden breken:


Vervolgens naar boven gereden. Dat was nog een hele toer, want de plaat met taart erop was nogal zwaar en heb ik de hele rit omhoog moeten houden om te zorgen dat het geheel niet teveel heen en weer slingerde. Paul reed vrijwel continu in z´n 1 omdat hij niet te hard wilde rijden zodat we niet te veel heen en weer zouden slingeren.
Boven aangekomen was de jarige nog in geen velden of wegen te bekennen. Hij was nog aan het hooien op de alm. Volgens hem hard nodig, volgens ons durfde hij gewoon niet naar huis te komen omdat hij bang was dat hij met z´n 40e flink in de maling zou worden genomen.
Maar goed, uiteindelijk kwam hij natuurlijk wel en poseerde braaf met z´n taart:


En voor zijn twee jongste zussen moet je oppassen, op de foto´s kun je vanzelf zien waarom :)



Tegen half acht zijn we weer naar huis gegaan, de kinderen waren doodmoe en wij toch wel. Dus allemaal lekker op tijd gaan slapen.
Vandaag eerst zalig uitgeslapen. Paul heeft nog een laptop voor een klant gemaakt, toen hebben we de rugzak ingepakt en zijn heerlijk gaan wandelen in de omgeving van de Brixenbach. Ook nog een tijdje bij de beek zitten spelen.
Thuisgekomen met z´n allen een spelletje gebowld en vervolgens tennis gespeeld. Joris had het toen helemaal gehad, want hij verloor continu ondanks dat hij zo goed z´n best deed, maar ja Sabine is nu eenmaal heel erg goed.

Straks gaan we met z´n allen nog lekker naar de chinees in Kirchberg als afsluiting van een heel fijn weekend. Morgen vliegt Paul weer voor een weekje naar Nederland, dus we genieten nog even van mekaars gezelschap.