Vervelende buurjongens en meer

Paul was vanochtend alweer vroeg uit de veren en ik een ietsje later.
Paul kon niet meer slapen, want er was vannacht een Joris bij hem in bed gekropen en die lag nogal irritant in de weg. Tja, dan kun je er net zo goed uit gaan.
Ik ben vanochtend eerst met Joris boodschappen gaan doen (en daar besloten dat we vanavond maar een klein bbq-tje moeten doen) en daarna langs de camping om een nieuwe klant aan te sluiten en bij een andere klant een toetsenbord te leen te geven.
Helaas voor het leentoetsenbord zat de cd er niet bij en dan kun je nog weinig, dus vanavond gaan we een nieuwe poging doen.

Toen veel te lang zitten kletsen bij Ans en Piet (was wel heel gezellig, hihi) en tegen 12 uur weer naar huis. Daar bleek de doos tomaatjes voor het avondeten al op te zijn (de boeven), maar gelukkig hadden ze nog wel honger.
Snel eten gemaakt voor de kinders en mezelf en lekker even een spelletje met ze gespeeld.
Daarna ben ik beneden bezig gegaan, is Paul richting klant gegaan en zijn de kinderen heerlijk blijven spelen.
Toen Paul terugkwam, vond hij zijn tennisracket (van grafiet) door midden gemept. Hij heeft daar meteen de buurjongens en vriendjes op aangesproken die het natuurlijk geen van allen gedaan hadden. Daarom doorgegaan naar buurvrouw die er erg boos over was en meteen aanbood dat Paul een nieuw racket moest kopen, haar de rekening moest geven en dat dat van de jongens hun zakgeld afgetrokken zou worden. We vinden al te vaak zaken van ons die kapot zijn en onze kinderen hebben vaak niet eens de kracht om die dingen kapot te maken. En tot nu toe (ff afkloppen) hebben ze het altijd eerlijk gezegd als er iets stuk was gegaan. Soms zou ik die verwende snotapen van de overkant graag eens achter het behang plakken.

Paul is ondertussen weer bij een klant, Joris en ik hebben net nieuwe tomaatjes gehaald en ik ga eens kijken of ik de kelder een beetje kan opruimen. Vandaag komt de olieboer langs en die wil graag bij het olievat kunnen, maar mijn echtgenoot gebruikt het daar nogal als opslagruimte dus volgens mij kan de goede man er niet eens bij. Nou ja, handen uit de mouwen maar en dan hopen dat het er straks weer een beetje beter uitziet.

Iedereen die mij de laatste tijd een berichtje heeft gestuurd hartstikke bedankt.
Jo uit Ro, je bent een lieverd, maar geen hormonen meer aan mijn lijf, daar kan ik niet zo best tegen zullen we maar zeggen.
En alle gulden guldenaren die nog meelezen: heel veel plezier de 16e september bij Jet, wordt vast weer supergezellig!
Boehoehoe die bijeenkomsten mis ik wel hoor, maar 1000 km rijden om erbij te zijn vind ik toch een beetje gortig. Gelukkig hebben we straks de foto´s nog.