even naar het ziekenhuis

Zondagmiddag, half zes. Bijna tijd om wat te eten in mekaar te gaan flansen. Zo maar even aan Paul vragen waar hij trek in heeft. Ineens staat Paul achter me en vraagt of we dan nu maar even naar vriend Andi in het ziekenhuis zullen gaan.
Ach, waarom ook eigenlijk niet?
Dus de kinderen erbij geroepen, schoenen aan, zak met spekkies mee en op naar Kufstein. Natuurlijk niet gebeld om te melden dat we eraan komen, ja zeg, anders is het geen verrassing!
Even netjes bij de balie gemeld dat we er zijn en dan vragen waar we de zieke kunnen vinden. Blauwe deel, 4e verdieping. Het ziekenhuis blijkt te zijn opgedeeld in 4 kleuren wat handig is, want het legt heel makkelijk uit.
Bij de kamer aangekomen blijkt Andi er niet te zijn, dus even de zuster gevraagd die even zucht vervolgens breeduit lacht en zegt: Hij zal wel weer zijn gaan roken, moet je even beneden gaan kijken in het café. Wij lopen weer terug naar de lift en zien daar ineens een bekende jongeman in een rolstoel aan komen scheuren. Wel heel grappig, want omdat hij ons niet verwachtte, moest hij heel even nadenken wie die bekende koppen toch zijn :)

Omdat in het ziekenhuis alle eetgelegenheid gesloten bleek te zijn (we hebben het hier over tien over 6 in de avond), heeft Andi z´n krukken gehaald en hebben we hem vervolgens gewoon even ontvoerd.
Het blijkt nog verrekt lastig te zijn om een geopend eethuisje te vinden (tja de restaurants zijn wel open, maar dat hoefde ook niet voor ons), waarop Paul riep dat we maar even naar café Parkstad moesten gaan. Een nieuw trendy café vlakbij de hogeschool. Paul heeft daar voor een hotspot gezorgd en alhoewel het erg achteraf ligt, heeft het wel wat. De obers vond ik helemaal niks, erg onenthousiast. Maar het drinken en de jause waren lekker.
De kinderen hadden allebei een fruitcocktail gekozen, Paul een cola en Andi en ik een verse sinaasappelsap. Voor z´n allen 3 borden met een italiaanse jause genomen. Heerlijk met vers stokbrood, parmaham, salami-achtig iets (alleen niet zo sterk van smaak), mozarella met tomaat en basilicum, een of andere kruidige kaas en heerlijke antipasti (gedroogde ingelegde tomaat, paprika, champignons, olijven).
Net na half acht Andi weer het ziekenhuis ingemikt en snel naar huis. Per slot van rekening moeten de kinderen gewoon weer naar school.
Thuisgekomen nog een kopje thee gedronken en toen zijn we allemaal ons bed ingedoken. Paul en ik waren ook erg moe en hadden geen zin om achter een beeldbuis te gaan hangen. Zo nu en dan is zo´n vroegertje ook wel erg lekker :)

Vanochtend bleek Sabine koorts te hebben, dus die hebben we maar thuisgehouden. Joris mocht uitslapen en is daarna alsnog naar school gegaan. We gaan hem natuurlijk niet thuishouden omdat z´n zus ook thuis is.
Weer wat vertaalwerk gedaan, het een en ander in het huishouden en nog een tijdje met Paul over wat zakelijke dingen zitten praten. De overdracht komt er ook weer aan, want hij gaat woensdagmiddag weer richting NL. Er wordt daar een belangrijke update gedraaid en dan is het wel zo handig als er iemand is die vooraf de kleine probleempjes nog even kan oplossen en vervolgens de altijd optredende problemen naderhand kan helpen oplossen. We hebben de klus ingeplanned staan van 12 t/m 21 september, maar maandag zal blijken hoe lang hij echt moet blijven.

Tussen de middag gefrituurde aardappeldriehoekjes, een soort kaashapjes en een flinke salade gegeten met als toetje een bak trifle. Daar wij niet de allergrootste eters zijn, is er van de trifle nog zo´n beetje de helft over dus die smullen we morgen dan wel weer verder op.
De kinderen waren in ieder geval dol enthousiast over het feit dat we eindelijk weer eens een toetje hadden.

Na het eten ben ik lekker gaan wandelen, want het zonnetje liet zich zien. Een klein rondje gedaan, was al een tijd niet meer over de Brixner Gangl geweest, dus daar even fijn de benen gestrekt.
Op de terugweg liep ik Ingrid van de Trafik (tegenover de Billa voor de ingewijden) tegen het lijf die al riep dat als ik volgende keer weer ga wandelen ik echt eerst langs moet komen zodat ze mij de hond mee kan geven! Ja kom zeg, je moet gewoon lekker zelf gaan wandelen, is nog goed voor je ook! grinnik.

Sabine voelt zich ondertussen weer goed genoeg, heeft zich rot verveeld en wil morgen graag weer naar school. Daar ben ik eerlijk gezegd heel blij om.

Paul is nu even naar Wörgl om z´n treinreis voor woensdag te bespreken en gaat dan meteen ook even langs de muziekwinkel. Sabine haar gitaar heeft een nieuwe g-snaar nodig en ik wil mijn panfluit in fis gestemd hebben, de meeste panfluitmuziek die ik ken is in fis en dan is dat wel zo makkelijk. Hoef je tenminste niet continu je fluit te kantelen tijdens het spelen.
De lucht is ondertussen alweer flink aan het betrekken, ik ben benieuwd of we vanavond nog regen krijgen.