En daar zijn we weer

Het heeft weer even geduurd, maar daar ben ik dan weer!
De griep is gelukkig weer voorbij. Joris is donderdag alweer naar school gegaan en Sabine vrijdag.

Zelf heb ik nog wat gecorrespondeerd met een duitse Brixnet-klant, die vroeg of de de site van Brixnet ook in het duits zou willen schrijven omdat zijn nederlands niet zo goed is, hihi.
Daar ben ik dan ook braaf mee bezig geweest. Het is nog niet helemaal klaar, maar ik heb aardig wat gedaan.
Ook weer de gewone vertalingen gedaan, daar is nu weer aardig wat werk in, het winterseizoen is per slot van rekening ineens vervroegd begonnen.

Dat heb ik hier natuurlijk nog niet eens gemeld! Er is zodanig veel sneeuw gevallen dat ook hier de liften in de weekeinden open zijn en dit weekend is ook de dalafdaling open! De zon schijnt prachtig en Paul en de kids zijn skiën. Wat wil een mens nog meer? (skischoenen, dan kan ik ook mee de volgende keer)

Van de week heb ik ook nog een paar fotootjes gemaakt bij ons vandaan. Hier het resultaat:




Ziet er niet verkeerd uit hè!

Gisteravond zijn we gezellig met kennissen Günther en Nelli bij pizzeria Massimo wezen eten en hebben daarna bij hun thuis nog even een kopje thee gedronken en een spelletje gedaan.
Tegen half tien weer naar huis gegaan en de kinderen lekker in bed gestopt. Zelf waren we ook van plan om op tijd ons bedje in te duiken, toen mijn telefoon geluid begon te geven. Dat was vriend Andi die helemaal zielig alleen (volgens eigen zeggen) in de Papalapub zat en hoognodig gezelschap moest hebben.
Wij hebben ons over laten halen en ondanks het feit dat er alweer bijna geen mensen waren, was het heel erg gezellig. Andi had een beetje teveel gedronken en was ongelooflijk knuffelig, Joris was er vrijwel niets bij, ik ben echt helemaal plat geknuffeld :)

En dan vergeet ik nog bijna het andere nieuws te melden. Paul is donderdag opgebeld of hij alsjeblieft weer naar Nederland wil komen, dit keer Groningen om daar een klus op te knappen. 2 weken lang om precies te zijn. Tja, het is momenteel niet superdruk dus het kan..... Ja gezegd en zo gaat Paul zondagmiddag richting NL rijden. Met de auto, want in Duitsland is een treinstaking en daardoor zitten ook de vliegtuigen overvol (of je moet businessclass gaan vliegen, maar dat is zo stinkend duur, dat vergoedt de opdrachtgever helaas niet). Daardoor zit ik hier twee weken zonder auto! Is ook niet zo erg hoor, meestal heb ik het ding niet eens nodig en voor de kinderen en mij is het ook wel weer eens goed om lopend naar school te gaan.

Plus ik heb nog het aanbod van onze garage achter de hand. Als het nodig is, mag ik een leenauto van hun gebruiken! Natuurlijk heb ik ook een telefoon en kan altijd kennissen opbellen of ik met ze mee kan rijden. Ach we breien er wel een eind aan hoor, per slot van rekening hebben we in de eerste maanden dat we hier woonden ook geen auto gehad. Het enige lastige is, als er klanten zijn met een pc-probleem dat ik niet hier thuis op kan lossen, ik ga echt geen uren de berg oplopen om daar iemand te helpen, dus we moeten met z´n allen maar hopen dat het weer net zo goed gaat als de vorige keer dat Paul weg was en dat ze gewoon niet bellen.

Dan heb ik net nog lopen poetsen boven, want er komt een NL collega van Paul deze kant op. Zou gaan skiën in Hintertux, maar plakt er een dagje Brixen aan om hier samen met Paul te komen skiën, dus het bovenhuis moest nog even een beetje bijgepoetst en gezogen worden. Heb je een poetsvrouw, moet je nog zelf poetsen, boehoehoe!