Opgeruimde kelder en lezen lezen lezen

Gisteren hadden we een dagje sneeuwstorm. Tjonge jonge het ging aardig tekeer zeg. Dus ´s ochtends met z´n drietjes door de sneeuwbui naar school gelopen en ik natuurlijk ook weer terug. Thuisgekomen eerst maar eens opgewarmd met een bakkie thee, dat was nodig. Wat administratief werk gedaan, contact gehad met Canon over de printer (stuurt u deze maar op mevrouw....) en contact gehad met de eigenaresse van de printer.
Tegen een uur of twaalf ging ik Joris halen, maar die liep alweer in z´n gymbroek rond. Hij had het bij het wandelen weer zover gekregen dat onder z´n skipak toch z´n broek en z´n maillot kleddernat waren. Die lagen nog te drogen. Toen vond Tante Martina dat zij ons wel mee zou nemen naar huis, maar dan moest ik wel tot 13.00 uur wachten. Dus ik snel boodschapjes gedaan, thuisgekomen balletjes gedraaid voor de tomatensoep die ik al in mekaar gedraaid had en snel weer terug naar school. Sabine ondertussen opdracht gegeven om op de soep te letten en daar gingen we weer door de sneeuw. Loopt wel erg vermoeiend trouwens, maar lekker blijft het!
Terug dus met Martina meegereden die meteen aanbood dat ze dat best vaker wilde doen. Ik heb haar natuurlijk hartelijk bedankt en er ook meteen bij gezegd dat ik er waarschijnlijk niet al te vaak gebruik van zal maken omdat ik het heerlijk vind om zo door de sneeuw te lopen.

´s Middags heb ik me dan op het opruimen van de kelder gegooid terwijl m´n hulp boven bezig was. Mensen mensen wat een zooi toch, maar volgens mij ben ik er heel aardig doorheen gekomen. Ik ben er achter gekomen dat de hoekbank die we gekregen hadden er nog steeds staat! Tja dat was ondertussen echt niet meer te zien.
Ben daardoor flink trots op mezelf, dat zijn van die zaken waar ik altijd maar tegenaan loop te hikken en die dus nooit gebeuren, maar nu dan eindelijk wel!

Gisteravond rustig aan gedaan en op tijd m´n bedje ingedoken. Tja je hebt zo van die dagen...

Vanochtend dan weer op tijd uit bed en de kinderen naar school gebracht. M´n hulp is zo lief om de kasten in de huiskamer eens uit te mesten. Die liggen vol met papieren, knutsels, speelgoed, spellendozen zonder spellen en weet ik wat allemaal. En zij vindt het niet erg om dat uit te zoeken en ik laat haar lekker gaan zonder te kijken wat ze allemaal wegmikt, vaak is het beter dat iemand anders dat doet.
Zelf heb ik de kinderen weer naar school gebracht en ben vervolgens doorgelopen naar de camping waar nog wat Allerhandes op me zouden liggen te wachten. Onderweg een keer flink onderuit gegaan, wat me de opmerking van de bouwmeester van de tunnel opleverde: tja je moet natuurlijk met dit weer wel je sneeuwkettingen omdoen :) Hij had ze alleen ook niet in maat schoen bij zich, hihi.
Helaas zijn mijn Allerhandes of al door een ander meegenomen of nog niet in het postvakje aangekomen. In het buro was er ook niets bekend dus we zien wel of ze nog langs komen waaien.

Na bijna een uur onderweg te zijn geweest weer thuis aangekomen en toen rustig aan de slag. Nog even gezellig zitten bellen met een vriendin en daarna maar een beetje zitten rommelen. En toen......ging de bel! De postbode! Op zich niets bijzonders, maar dit keer was het pakje voor mij met boeken die ik een week of twee terug besteld had.
JOEPIE DE POEPIE oftewel ik heb de rest van de dag niets meer gedaan dan wat noodzakelijk was (kinderen ophalen, koken, wat opruimen, wat vertaalwerk) en voor de rest ben ik met mijn neus in de boeken te vinden.
En daar ga ik zo weer naartoe, tot later!