In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

vrijdag, januari 25, 2008

WLAN-techniek, gewoon niet aan beginnen

Om te beginnen even antwoord op de vraag van Ineke: er wordt niets aan de knieband gedaan omdat (als ik het allemaal goed in mijn hoofd heb) een band een onderdeel is dat sowieso niet meer aangroeit. Daar ik geen topsporter ben en dus geen dringende behoefte heb aan dit onderdeel laten ze het zijn zoals het is. Ik moet er alleen voor zorgen dat de omliggende spiergroepen nu het werk van de band zoveel mogelijk over gaan nemen en daarvoor mag ik 10x naar de fysio om te leren hoe dat moet.

Gisteren weer een hoop ellende op de camping met het internet, na goed anderhalf uur in de kou bezig te zijn geweest, waren Paul zijn handen en voeten zowat bevroren en hebben we het bange vermoeden gekregen dat er een zender stuk is. Heel erg vervelend, want daardoor hebben de mensen achterop continu problemen. Maar goed, Paul gaat proberen of er vandaag nog wat aan te doen is, alhoewel het weer niet erg meewerkt en we geen buitenzenders op voorraad hebben liggen (veel te duur).

Sabine is gisteren met school wezen skiën en natuurlijk had ze de pech dat ze in het groepje bij de meester kwam. Wij snappen daar helemaal niets van want hij is echt zo´n sporter die continu hard wil en Sabine zit in het groepje dat niet zo goed kan skiën. De leraar wilde met die kinderen natuurlijk Hohe Salve op en dan van de zwarte piste af, maar Sabine zegt dat zij heeft gezegd dat ze dat natuurlijk niet gingen doen en dat ze gewoon op Hochbrixen moesten blijven (ik hoop dat ze dat echt heeft gezegd). De leraar heeft daarna van groep gewisseld als ik het goed begreep zodat Sabine en haar 2 klasgenootjes rustig konden skiën met een moeder.

´s Middags ging Joris bij een vriendje spelen, Sabine had gitaarles en Paul en ik zijn dus naar de camping gegaan om te kijken of we het probleem op konden lossen.

De directrice hebben we ondertussen Sabine´s schrijfsels via email toegestuurd en daar was ze erg blij mee. Ze gaat het vandaag met Sabine doorspreken. Ik ben heel benieuwd wat er nu gezegd gaat worden, want ze vroeg zich al af of Sabine wel wil dat de leraar dit leest. Ach, we zien het wel. Sabine heeft nu in ieder geval het gevoel dat ze serieus wordt genomen en dat is het allerbelangrijkste. Ze is de laatste dagen tenminste weer vrolijk en kan weer lekker gek doen.