Bezorgde moeder

Omdat ik al zolang niet meer geschreven had, begon mijn moeder zich af te vragen of het hier nog wel goed gaat.
Gelukkig wel!
Om eerlijk te zijn, heb ik de laatste tijd gewoon helemaal geen zin gehad om te schrijven.

Er is weliswaar genoeg gebeurt.
Zaterdag 9 februari kregen we het teken dat onze zoon toch wel een beetje groot begint te worden, want z´n ondertand viel er uit! Natuurlijk een grote gebeurtenis waar we uitgebreid aandacht aan hebben geschonken. Ook opa en oma deden mee, want daar gingen de kinderen juist die nacht slapen.

Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt en zijn lekker met z´n tweetjes uit eten geweest bij de chinees in Kitzbühel die we lekkerder eten vinden hebben dan die in Kirchberg. ´s Avonds had Paul weer dienst als disc-jockey in de Papalapub dus zijn we daar naartoe gegaan.
Ongelooflijk gezellig staan kletsen met een bekende van de camping (hoi Rolf) en met vriendje Mario. Daarna ook nog een beetje staan nagelen met Julia, de dochter van Elisabeth (Lisi voor bekenden) van de Billa. Julia vindt mij cool :) zo´n compliment krijgen van een 13-jarige is wel heel gaaf hoor. Nog een tijd met wat andere kennissen staan kletsen en toen was het alweer einde van de avond voor ons. Er was nog maar heel weinig publiek en Anita vond dat Paul wel klaar was.
Om 1 uur lagen we dan ook lekker in bed.
Zondag uitgeslapen, rustig aan gedaan en toen naar de camping. Om 2 uur had Sabine weer een schiettoernooi in Westendorf dus daar zijn we met de hele familie heen gegaan. Ze heeft weer 166 punten geschoten en was daarmee weer 7e! Wij zijn trots op onze dochter!

Rest van de week relatief rustig gehad, alleen de apres ski duurde elke dag tot goed half acht. Wel jammer, daardoor kon Paul de kinderen eigenlijk alleen nog maar een nachtkus geven en dan was het alweer voorbij, maar goed, daarvoor is het seizoen. Verder heeft Paul lekker rustig kunnen werken, wat een gigantisch voordeel is ten opzichte van de weken ervoor. Weliswaar dan ook weinig inkomsten, maar de rust was in dit geval belangrijker.

Ik heb vooral erg genoten van het zonnetje dat zich elke dag (behalve afgelopen vrijdag) hele dagen liet zien. Tegen kwart voor elf een prachtig plekje boven op balkon waar ik dan een half uurtje voor mezelf heb genomen en ´s middags vanaf een uur of half drie op de bank voor het huis. Volgens mij word ik al een beetje bruin, maar Paul is het nog niet opgevallen, snif snif.

Vrijdagavond zijn we nog even een uurtje naar Tresor geweest, maar we waren moe en er was weinig loos dus lekker naar huis gegaan en op tijd ons bedje in.

Zaterdag is Paul met de kinderen op de campingberg wezen skiën en heb ik van het zonnetje genoten en veel gelezen. Ben momenteel echt helemaal in de boeken en daar geniet ik ontzettend van.
Zaterdagavond moest Paul weer draaien, maar mocht van Anita rond een uur of tien alweer naar huis omdat er toch niets te doen was. Op zondag hoorde hij dat het later toch nog druk was geworden, maar ja als Anita niet meer belt dan niet hoor.
Hij is nog even langs Tresor gegaan waar zangeres Eileen optrad (dijk van een stem die meid), maar zocht om half twaalf toch ook zijn vrouw en bedje op.

Gistermiddag was het dan weer zover. De jaarlijkse Bambini-rennen. Joris wilde na veel zeuren dat hij niet wilde uiteindelijk toch meedoen en gelukkig kun je je tot vlak voor de start nog inschrijven.
Hij is uiteindelijk op een mooie 11e plaats (van de elf) geëindigd. (zijn commentaar: "helemaal niet slecht hè mam")
Tja dat krijg je als je wat teveel vaart hebt en het parcours wat ijzig is, dan mis je wel eens een poortje of twee. En daar hij helaas de enige was die een poortje miste (verder wel een van de snelste) was hij laatste geworden.
Geen probleem hoor, een blikje fris, een chocoladereep en natuurlijk een mooie medaille zijn meer dan genoeg om ieder kind blij te krijgen.
Als beloning mocht hij dit keer uitkiezen wat en waar we zouden eten, want dat had Sabine de zondag ervoor bij de schietwedstrijd ook gemogen, en natuurlijk werd het de kegelstüberl. Tja een potje kegelen is altijd leuk. Helaas was het daar bomvol en waren de kegelbanen gereserveerd dus dat kegelen moeten we uitstellen tot een andere keer. Ach, een bak soep en thuis nog een bakje ijs zijn ook lekker.

Vanochtend lekker tot een uur of acht uitgeslapen, vervolgens zijn de kinderen tv gaan kijken terwijl ik naar de fysiotherapeute mocht. Paul is altijd wel onderweg en had de auto maar weer eens afgespoeld terwijl ik met laser behandeld werd, electrische impulsen kreeg en vervolgens weer wat oefeningen mocht doen.
Daarna naar Haus Tirol gereden waar een bakkie thee kregen terwijl we even aan het bijpraten waren. Ze doen het echt hartstikke goed daarzo. Frank, Emiek en de moeder van Frank. Met ontbijt en avondeten en ca. 45 gasten. Petje af wat mij betreft.

Toen nog even langs de camping om geld te halen en een klein kletspraatje met Christine te maken, waarna we snel weer naar huis zijn gereden. Natuurlijk even mijn tijd in het zonnetje genomen (ben ervan overtuigd dat dit het herstel van mijn knie ook bevorderd) en daarna het eten maken. Vandaag een soort babi pangang en rode curry kip. Rijst en tomaten erbij en onze buikjes waren weer helemaal vol.

Paul is net weer naar Westendorf, Sabine is hard aan de Kumihimo en Joris zal wel weer ergens rond liggen dweilen.

Ik ga nog even de was uit de droger halen, nieuwe erin mikken, nieuwe in de wasmachine enz. want de poetsvrouw komt zo ook weer en dan kan die lekker verder.