Ötzi

Sabine had vandaag een schoolreisje naar Süd Tirol. Ze gingen met alle tweede klassen naar Bozen, naar het Ötzi museum. 8 uur vanochtend vertrok de bus en om 19.00 uur kwam ze weer thuis.
Wat natuurlijk weer ontzettend flauw was, was dat Sabine niet met haar vriendin Katharina in de groep mocht, want het zou een zooitje worden als iedereen zomaar met elkaar in een groepje zou gaan.... wat dat betreft is die lerares van haar echt zo´n flauw mens. Nu snap ik het wel een beetje hoor, mevrouw de lerares is nogal een streber en Sabine zit in de gymnasiumklas. En als dan een van je leerlingen een vriendin heeft in de mavo/lbo niveau klas, dat is natuurlijk eigenlijk niet goed genoeg, daar kun je je niet mee laten zien.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik vroeger zo´n aardrijkskunde leraar had, van Mosselvelde heette de man als ik het me goed herinner. Een klein, onooglijk mannetje, dat het niet kon laten om continu af te geven op de mavo-leerlingen, elke keer weer opmerkingen dat wij met dat soort mensen toch niets hadden. Vreselijk vond ik dat, want een paar van mijn beste vriendinnen zaten op de mavo.

Gelukkig kon ze niet tegenhouden dat de meiden in de bus gezellig samen zaten, dus de heen- en terugreis hebben die twee veel plezier met elkaar gehad.


Paul had vandaag weer een aardig aantal klanten te bezoeken, alhoewel hij vanochtend gelukkig ook nog wat tijd vond om me te helpen met het schoonmaken van de koelkasten. Ik heb daar zo´n ontzettende hekel aan, vooral omdat de laden van de vrieskast en natuurlijk de deurbakjes van de koelkast altijd van die ellendige randjes hebben. Dat doen die ontwerpers echt wel expres en niet voor de functionaliteit, maar om te zorgen dat je koelkast na verloop van tijd wel moet gaan schimmelen, want het is schier onmogelijk om al die hoekjes en dingetjes droog te krijgen. AAAAAAARGH! Ik ben er nog gestressed van. Maar goed voorlopig hoeft het even niet meer, de volgende keer dat het op de lijst staat is over twee maanden. Prima dat dit volgens de lijstjes eigenlijk elke maand moet gebeuren, maar dan kun je me echt opvegen.

Tussen de middag hebben we de kans waargenomen dat Sabine niet thuis was en meteen vis gegeten. Zelf gemaakte vissticks (nou ja, stukjes), met zelfgemaakte puree en bietjes. Natuurlijk zijn er bietjes over, want Joris heeft wel netjes twee plakken gegeten, maar hij vindt het niet lekker. Morgen maak ik van het restje lekker nog wat bietensalade, Paul en ik vinden dat in ieder geval heerlijk.

Nadat Joris en ik zijn leeshuiswerk hadden gedaan, ben ik gaan vertalen, maar om vier uur zijn we samen een spelletje gaan doen. We hebben samen geschaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de spelregels niet bepaald goed meer ken, maar leuk was het in ieder geval wel. Joris doet erg z´n best en is voor een beginner best leuk aan het spelen.

Zo dadelijk ga ik m´n computer weer uitzetten (stroombesparing) en weer verder lezen in m´n boek: "Spielregeln, wie wir miteinander umgehen sollten" van Moritz Freiherr Knigge. Een boek met een aantal zaken erin waarvan ik ook vind dat het goed is om er aandacht aan te besteden, zoals bv. opstaan voor oudere mensen en zwangere vrouwen in het openbaar vervoer; hoe converseer je netjes (en dan vooral over het feit dat je niet de hele tijd je mond moet houden, maar ook niet continu het hoogste woord moet voeren); het (h)erkennen van cultuur/stands-verschillen en de omgang daarmee enz. enz. Geen slecht boek, er staan een hoop zaken in waar ik het mee eens ben, maar niet zodanig pakkend dat je het iedereen in je omgeving aan zou willen raden.
Voor geïnteresseerden in het onderwerp overigens wel een bescheiden aanrader.