In Memoriam, mamma de cavia

Zoals al geschreven, ben ik afgelopen nacht wakker gepiept door de cavia´s, omdat mamma op haar ruggetje lag.
Vanmiddag wilden we ze weer buiten zetten, net als elke dag als het mooi weer is.
"Mam", roept Joris, "mamma heeft zulke rare beestjes op zich zitten." Ik vroeg me af wat het zouden zijn, want gisteren zat er alleen maar diarree op haar kontje.
Zit ze me toch helemaal vol met maden, die uit haar kontje gekropen komen! (ik ben blij dat ik er geen foto van heb genomen, want het beeld staat nu al op m´n netvlies gebrand)

Snel onder de kraan de zooi er af gewassen, maar zoals gezegd, ze kwamen gewoon van binnenuit.
Dus de dierenarts gebeld en we konden gelijk komen.

Nu was mamma natuurlijk ook al behoorlijk verzwakt door de tumor, dus er werd al snel besloten om haar zo snel mogelijk uit haar lijden te verlossen.
Eerst een prikje voor de narcose en rustig aan viel ze in slaap.

Toen zijn we weggegaan; Paul wilde de laatste prik niet zien. We zijn wel heel blij dat ze nu geen pijn meer heeft, maar o, wat zal ik haar missen, dat lieve stijfkopje dat elke dag op haar achterpootjes om eten stond te bedelen.
Op 4 mei 2010 is ze bij ons gekomen (http://leyten.blogspot.co.at/2010_05_02_archive.html) en nu moesten we al weer afscheid nemen.

Ik ben verdrietig....