Eindelijk 18!

Vandaag zijn Paul en ik precies 18 jaar ouders van een prachtdochter.
Gelukkig kon ze vrij krijgen van haar werk, dus hebben we haar eerst maar eens lekker laten uitslapen.
Tegen tien uur kwamen opa en oma ook en konden we beginnen aan de appel-notentaart die ik gebakken had.
Ze had een paar maanden terug al een leren jas gekregen, die wilde ze heel graag hebben, dus die hebben we voor haar ingepakt. Van Joris kreeg ze geld om bonbons van te kopen en opa en oma verwenden haar met 2 kookboeken en ook geld.

Vervolgens kreeg ze van ons nog een klein pakje met daarbij de opmerking "je kado heb je natuurlijk allang gehad, maar we hebben toch nog een kleinigheidje voor je gekocht. Je moet het alleen wel delen."
Haar opmerking was: "aha iets te eten" waarna ze het pakje uitpakte. Er bleek echter een Suzuki sleutel in te zitten. (voor degenen die het nog niet weten, wij hebben een suzuki sx4) Ze zag wel dat het niet de sleutel van onze auto was, dus riep ze "ach nee hè, jullie hebben toch geen brommer voor me gekocht", want ze wilde het niet geloven.
Dus zeiden wij: "ga nou maar even beneden kijken, dan zie je het wel".
En wat zei madam toen??? "Mag ik niet eerst even m´n appeltaart opeten?" (een typische Sabine reactie) NEEEEE!!!!

Beneden gekomen kwam er een grote lach op haar gezicht (de foto hebben we vanavond pas gemaakt) en ging ze meteen op blote voeten met Joris een rondje rijden.
Dit is ´m:

Een Suzuki Alto Shadow Line Special uit april 2011 met iets meer dan 40.000 km op de teller.
Het wordt een familie auto, die ook door opa en oma en mijzelf gebruikt gaat worden.
Zo hoeven opa en oma niet meer dat hele eind vanuit Nederland te rijden, maar kunnen gewoon relaxed met het vliegtuig en hebben hier toch een auto tot hun beschikking.

Nadat we van de verrassing bekomen waren en de taart, koffie en thee op waren, zijn we Sabine´s wens voor deze dag gaan uitvoeren. Een rondreis langs alle bonbonmakers uit de regio.
Als eerste reden we via Lofer naar Salzburg waar we eerst een tussenstop maakten bij een heel interessant parkeerplaatsje vlak voor Lofer. Er staat een ruïne waar we natuurlijk even zijn opgeklommen.

Opa en oma hebben er weer een gebied bij leren kennen, waar ze graag ook eens willen gaan wandelen. Altijd mooi!

Vervolgens reden we dus door naar het vliegveld bij Salzburg. Daar is een outlet, waar we bij een chinees wat zijn gaan eten. Veel gerechten hebben ze er niet, maar alles wordt vers klaargemaakt waar je bijstaat. Ook vonden we er nog een leuke korte broek voor opa, dus ook dat was mooi.

Door naar het centrum van Salzburg waar we Sabine´s favoriete bonbonwinkel (het was tot nu toe ook de enige die we kenden, dus dat is niet zo moeilijk, haha) gingen bezoeken. Daar werden 11 bonbons aangeschaft (en Joris koos een stuk frambozen chocolade), waarna we snel doorgingen naar de Conrad, waar Sabine wilde kijken voor een stel boxen met USB aansluiting voor haar telefoon, zodat ze in de auto haar eigen muziek kan hebben, zonder dat ze stapels cd´s bij zich moet hebben. Na een zeer vakkundig adviesgesprek met de medewerkster daar, is ze zonder iets te kopen vertrokken. De jongedame zei dat Sabine beter kan investeren in een nieuwe autoradio, omdat dat uiteindelijk echt meer waar voor haar geld geeft. En dat ze dus eerst maar eens met de garagevakman moet praten wat er op dat gebied kan met de Alto. We waren haar echt heel dankbaar, want ze had Sabine ook best iets aan kunnen praten.

Hierna gingen we met gezwinde spoed verder naar Bad Reichenhall (in het kleine deutsche Eck) waar volgens een nieuwe collega van Sabine een hele goede bonbonwinkel zit. Nou viel het ons wat tegen, het was een winkel van de Reber fabriek die alle Mozart-kugel producten maakt. Toch heeft ze ook daar nog een stuk of 10 bonbons gekocht, alhoewel ze volgens ons niet echt handgemaakt zijn.

Vervolgens reden we naar de laatste bonbonwinkel in Lofer. Eigenlijk het dichtst bij, Maar we kenden de winkel alleen van zien. Dat bleek een voltreffer. We kregen meteen bonbons om te proeven. Het zijn allemaal handgemaakte bonbons, die in het huis zelf gemaakt worden, een deel van het productieproces is vanuit de winkel te zien. Sabine heeft alle 36 bonbonsoorten (als ik goed geteld heb tenminste) genomen (van allemaal 1) en de kosten waren slechts € 18,-. Dat is echt geen geld voor handgemaakte bonbons!
Joris kocht er nog een gevulde chocolade golfbal en ook opa en oma kochten bonbons en chocolade. O ja, Paul nam nog wat gesuikerd fruit.
Ontzettend aardig personeel daar en een mooie ruime winkel met prachtige chocolade producten. Hier gaan we zeker vaker komen!

Thuisgekomen moesten we natuurlijk de buit fotograferen:
dit is allemaal van Sabine

Joris zijn golfbal en chocoladeplak

de buit van opa en oma

de binnenkant van Joris zijn golfbal.

Daar het prachtig weer was, besloten we om als avondeten dan maar lekker te gaan bbq-en. Dus bij de M-Preis gestopt en daar heerlijke biefstuk, kipspiezen, varkenshaas spiezen, mais, stokbrood, worstjes, spareribs, tomaatjes en kruidenboter gekocht, dat aangevuld met wat we nog in huis hadden en vervolgens heerlijk gesmuld. Natuurlijk hebben we niet alles opgegeten, maar dat mocht de pret niet drukken, want oh, oh, oh wat is het vlees van die slager toch goed.

Daarna moest er nog een bonbonnetje geproefd worden en daarmee sloten we deze heerlijke dag af. Nou ja, we reden nog even naar de camping om de auto ook door Renze en Siti te laten bewonderen en vervolgens op de liftparkeerplaats nog een paar foto´s van Sabine en haar (nou ja, onze) blitse auto te maken.
Thuisgekomen heb ik nog even snel haar werkkleren gestreken, een kopje thee gedronken en dan nu de blog geschreven. Het is ondertussen alweer bijna elf uur, dus hoogste tijd om zo langzamerhand naar bed te gaan. Morgen moet er per slot van rekening gewoon weer gewerkt worden.

Sabine vond het in ieder geval een fantastische verjaardag en dat is het belangrijkste!