bijna jarig

Gisteren had ik alweer ruzie met blogger, dus geen verslagje, sorry.

Vanochtend werd ik door de makelaar gebeld of we vanmiddag om 5 uur kijkers konden hebben. Nu kwam me dat echt helemaal niet uit, dus dat heb ik ook gezegd en daarna voorgesteld dat ze wel zaterdagmiddag konden komen.
Ondertussen wel alvast begonnen met het zooitje opruimen, per slot van rekening vier ik morgen m'n verjaardag en ik vind het dan ook wel fijn als de familie in een opgeruimd huis komt.

Ondertussen belde Paul op dat hij zo vreselijk vast zat in z'n rug dat hij z'n hoofd bijna niet meer kon bewegen en of ik kon kijken of we een vervanger konden vinden voor het ophalen van oud papier vanavond.
Tegelijkertijd was ik bezig met een boodschappenlijst opstellen voor morgen, want er moet ook gegeten worden en dan is het handig als je ook wat in huis hebt.
Macaroni hebben we gisteren al op de verjaardag van ons nichtje gegeten, dus dat wilde ik niet maken en in soep had ik ook geen trek.
Dus Sabine en ik hadden na rijp overleg besloten dat het een buffet moest gaan worden.

Joris en ik zijn dus met een grote boodschappenlijst het dorp in getrokken en hebben daar de Lidl een hoop produkten lichter gemaakt en vervolgens de rest nog bij Deen gehaald.
Dat laatste was bijna niet gelukt, want Joris moest zo nodig plassen dat hij echt naar huis wilde. Gelukkig vertelde de cassière bij Deen dat Joris bij hun ook wel mocht plassen. Na een kort beraad met de hoofdcassière, die geen tijd had om me te begeleiden (en dat moet eigenlijk wel) werden Joris en ik naar de kantine gestuurd waar Joris z'n blaas even kon legen. Pffffff, was dat even fijn.
Toen konden wij weer verder met onze strooptocht.

Thuisgekomen de hele boel opgeruimd en vervolgens naar school gegaan, waar ik de moeder van 1 van Sabine's klasgenootjes aan heb gesproken over het oud papier ophalen (haar man is 1 van de mensen die het regelt). Met haar afgesproken dat ik haar bij thuiskomst op zou bellen om te horen wie ik het beste kon bellen om te vragen of de dienst overgenomen kon worden, dat is namelijk altijd erg moeilijk zo op het laatste moment (het is altijd moeilijk, want niemand wil lopen, je bent van 6 tot 10 onder de pannen).

De makelaar had ondertussen nog steeds niet gebeld en ik kreeg het bange vermoeden dat hij de mensen met wie hij voor vanavond een afspraak had gemaakt, niet te pakken kon krijgen.

Tijdens het strijken de moeder van school gebelt en namen van mensen gekregen, toen Paul gebeld en die meldde dat het zodanig beter met hem ging dat hij toch wilde proberen te lopen.

Het was ondertussen tegen 2 uur en nog steeds geen telefoon van de makelaar gehad. Toen met Paul overlegd en besloten dat we er maar een mouw aan moesten passen en de makelaar weer gebeld dat hij dan maar moest komen.
Ondertussen in een noodtempo verder gegaan met het aan kant maken van het huis, want je wilt het toch zo goed mogelijk hebben.

Rond half 3 belde een opgeluchte makelaar dat hij blij was dat het toch door kon gaan en dat hij ons meteen zou bellen als de mensen zouden zijn geweest zodat wij dan weer snel ons huis in konden (ik had hem al verteld dat ik een druk avondprogramma had).
Om kwart over vier afgepeigerd op een tuinbank gestort en de kinderen verboden om het huis nog in te gaan. Een paar minuten later kwam Paul ook thuis, die heeft nog even wat dingetjes in huis en de tuin netjes gezet en toen zijn we naar Middenmeer gegaan om daar bij de nieuwe shoarmazaak eten te halen.
Gelukkig konden we dit bij m'n schoonouders opeten, want de zaak is nog zodanig nieuw dat ze er nog niet eens tafels en stoelen hebben staan. Alleen een afhaalbar (met alleen staanplaatsen, de eretribune was nog niet gebouwd).

Toen we zaten te eten belde de makelaar met redelijk goed nieuws. Degene die vandaag was geweest is behoorlijk geïnteresseerd en vroeg zich af of ze eventueel zaterdag nog kon komen om nog even samen met iemand anders te kijken. Je begrijpt dat wij hier ondertussen geen duimen meer over hebben.

Paul was ondertussen alweer met een noodvaart vertrokken naar huis om zich even te verkleden en daarna door te gaan naar de papierophaaldienst. Mijn schoonmoeder bracht mij en de kinderen naar huis, maar onderweg zagen we al dat het behoorlijk aan het regenen was. Toen bedacht ik dat ik geen sleutels bij me had, dus snel Paul gebeld waar hij aan het werk was en de sleutels gehaald.
De arme man had geen waterdichte jas aan en was ondertussen dus al aardig nat geregend, waarop wij besloten dat dit niet kon (het was pas kwart over 7 en hij moet nog tot 10 uur) en dus een droog t-shirt, droge trui en waterdicht jack gehaald zodat hij tenminste redelijk droog verder kon werken.
Hij was heel blij dat we ermee kwamen en toen zijn de kinderen en ik weer netjes thuis afgezet, waar de kinderen na eventjes tv kijken in bed zijn gestopt en ik hard bezig ben gegaan met was ophangen, was draaien, gehaktballetjes en geitekaasmousse maken voor morgen.
Zodadelijk ga ik de was die nog in de wasmachine zit ophangen en dan eens kijken of er nog iets is dat ik voor morgen kan voorbereiden.
Hoe meer ik per slot van rekening vandaag doe, hoe minder ik morgen nog hoef.

Nou, jullie zijn weer helemaal bijgepraat, tot de volgende keer maar weer.