Af en toe gaan pa en moe

met ons naar een bergje toe, dat is voor ons kinderen het leukste dat bestaat.

Nadat we vanochtend tot half acht uit hebben kunnen slapen, zijn we lekker rustig opgestart. Ik heb eerst 2 wassen weggewerkt en een heel klein strijkje gedaan, Paul heeft wat opgeruimd en stofgezogen en toen zijn we tegen half 12 met buurvrouw Anita en haar 2 kinders naar de lift gereden (Paul op z'n fiets, want we pasten niet met z'n allen in de auto).


Toen gingen we al lopend naar Buchau, wat nog een flinke tippel was. Zelf had ik erg veel last van het feit dat we de hele weg in de zon liepen, daar kan ik nu eenmaal slecht tegen.






Maar met wat gemopper (vooral van de kinderen, want Paul en ik hadden elkaar verkeerd begrepen, waardoor ik de kinders had beloofd dat we met de gondel omhoog zouden gaan), een zere linkerkuitspier, die gelukkig na verloop van tijd weer over ging, kwamen we toch boven.
Onderweg kwamen we nog een wei tegen met lama's.


Joris vond het feit dat lama's spugen wel erg leuk en hij gedroeg zich vervolgens dan ook even als een kleine lama. En spuugde vervolgens Linda op haar t-shirt.

(Sabine en Linda als stoere bergbeklimsters)


Een stuk later kwam Sabine als volleerd sprinkhanen- en krekelvanger een mooie sprinkhaan (Grashüpfer) tegen die ze natuurlijk binnen no time alweer te pakken had.


Anita vond dat helemaal niets, die houdt niet van dat soort gekriebel, dus nee dank je Sabine, die hoef ik niet vast te houden, haha.
Bij Buchau aangekomen hebben we daar allemaal wat gedronken en de kinderen en Anita hebben een ijsje genomen.


Toen weer een stukje terug gelopen en daar onze meegenomen mondvoorraad uitgepakt. Onder het genot van een wijntje voor mij, een biertje voor Paul en Anita en limonade voor de kinderen hebben we ons tegoed gedaan aan fruit, brood, worst, nog meer worst, uien, kaas en gehaktballetjes.
Ook vond Joris daar nog een wespennestje, wat een erg leuk plaatje opleverde:


Ondertussen was er besloten dat ik met Sabine, Joris en Linda het bospad naar beneden zou nemen, terwijl Paul en Anita met Lydia in de kinderwagen via de normale weg naar beneden zouden lopen.


De kinderen en ik waren avonturiers en een beetje avontuur hebben we wel beleefd. Een voetgangershekje waar Sabine en ik de vorige keer gewoon door hadden gekund, was nu met prikkeldraad afgezet. Tja, daar lieten wij avonturiers ons natuurlijk niet door tegenhouden, net zomin als de weide met jonge stieren waar wij toen doorheen moesten (slik). De modder maakte het ook alleen maar avontuurlijker en het prikkeldraad waar ik vervolgens plat onderdoor moest omdat het te hoog was om overheen te klimmen, was ook alleen maar leuk. Sabine vond het dan wel niet leuk dat ze met haar hand in een koeienvlaai was beland, maar dat mocht de pret niet drukken. De vlaai werd even later in een kleine aftakking van een beekje, dat het nodig vond om over ons pad te stromen, afgewassen en in een gigantisch tempo gingen we daarna verder. Linda is namelijk zo'n kind dat in haar hoofd heeft dat ze naar beneden gaat lopen en dat doet ze dan ook. Niks om je heen kijken naar bloemetjes, stenen, blaadjes, eikels, paddestoelen, koeien enzovoorts. Dus Joris had pech, die houdt daar namelijk wel van, maar dan zouden we wel erg achterop zijn geraakt bij die meiden.

(Paul en Anita kwamen ondertussen ook dit wel heel erg spannende tafereel tegen....)


Toen we vrijwel beneden waren, kwamen we bij een klein speeltuintje dat helemaal aan het eind van de Lauterbach zit en daar mochten de kinderen nog even van me spelen. Paul kwam er toen alweer aan met Vita, want die moest natuurlijk ook weer uitgelaten worden.
Toen nog even bij een beekje gespeeld, waar Linda het erg nodig vond om Joris erin te duwen. Dat was weliswaar niet helemaal expres, maar toch, het duwen ging expres dus ze heeft wel haar excuses aan moeten bieden.
Toen snel naar huis gelopen, waar Joris weer schone kleren aankreeg en de kinderen voorzien werden van een ijsje. Wij gingen lekker weer aan het bier en de gespritzter en nog even nagenieten van het mooie weer.
Daarna m'n groentenvoorraad doorgespit en van alles wat in de wok gemikt met een flinke scheut olijfolie en een klontje boter. Daarbij 2 in stukjes gesneden worsten en wij aten weer vorstelijk en bovenal behoorlijk gezond. Toe namen we het laatste beetje ijs en de slagroom die hoognodig opmoest en daarmee was het weekend voor de kinderen alweer voorbij.

Ik ben nog even heerlijk in bad gaan liggen om m'n spieren weer lekker warm te krijgen, per slot van rekening moet ik morgenochtend wel een beetje in vorm zijn...