Wandelen

Vanochtend toen de kinders weer naar school waren, weer de gewone huishoudelijke klussen gedaan. Joris was met de taxi naar een speelplaats geweest (vertelde hij) en hij mocht in de taxi naast z'n vriendin Hanna zitten. Joris ziet het al helemaal zitten, hij en Hanna op de motor.

Tussen de middag snel een broodmaaltijd klaargezet. Daarna met Sabine huiswerk gemaakt en toen met z'n allen naar buiten. We zijn eerst naar de overkant gegaan om daar op de berg te wandelen. Door een kleine navigatiefout van Paul kwamen we op een koeienwei terecht. Wel erg leuk, over een plank balanceren over het beekje en dan vervolgens de berg op hobbelen om erachter te komen dat we via die kant dus niet meer bij het wandelpad of iets wat daarop lijkt komen. Nadat we bijna tegen de koeien opgebotst waren, zijn we dus maar weer afgedaald. Sabine en Paul zijn toen naar het huis van kennissen gelopen om daar de hond op te halen voor een wandeling. Die mensen zijn een paar dagen naar NL en een andere kennis geeft eten en doet de ochtend en avondwandeling, maar ze zochten dus nog iemand voor de middag. Nou dat willen wij wel hoor :)
Ondertussen liepen Joris en ik heel rustig vanaf de koeienweide naar beneden toen we ineens een heel luid: Jooorieesch, hoorden. Daar was juf Maria met d'r kids. Die waren op visite bij oma vertelde zoonlief. Erg leuk om zo begroet te worden, ze had ook kunnen doen alsof ze ons niet zag, ik had haar op die afstand in ieder geval nog niet zo snel herkend. Na uitgebreid heen en weer gezwaai weer verder naar huis om daar de gevonden stenen neer te leggen en dan weer snel verder naar de Brixenbach waar we Paul, Sabine en Vita weer zouden zien.
Daar via het pad bij de Götschenweg de berg opgelopen en daar het eerste beste pad omhoog genomen. We kwamen na een 50 meter uit in het uitstroomgebied van een beekje en zijn daar toen lekker omhoog gelopen totdat het echt te smal werd om te lopen. Erg leuk en erg avontuurlijk. Joris vond het op het laatst een beetje te spannend en toen zijn we weer teruggelopen. Vita vond toen dat we een hertenpaadje omhoog moesten nemen en omdat wij altijd naar zo'n lieve hond luisteren (ahum) zijn we er achteraan gegaan. Ook weer vreselijk leuk om te lopen, het loopt zo fantastisch over zo'n dikke laag mos, dat is echt niet te beschrijven.
Het was wel wat lastig om Vita in bedwang te houden, want die rook continu van alles. We hebben Vita ook niet los laten lopen, daarvoor kennen we haar niet goed genoeg. We kwamen ook nog bij een jagershuisje terecht dat duidelijk nog gebruikt werd. Er zat een groot slot op de deur, gordijntjes waren dicht en het was goed onderhouden.
Toen we weer bij een wandelpad kwamen zijn we via dat pad weer naar beneden gegaan, daarna achter de camping langs gelopen en ietsje verder over de weide weer naar beneden gegaan.
De kinderen mochten nog even in het speeltuintje bij de camping spelen, maar daarna was het toch echt tijd om weer naar huis te gaan.

We zijn uiteindelijk 3 uur onderweg geweest. Alhoewel het natuurlijk in een zeer sloom tempo gaat (Joris loopt echt nog langzaam, vooral als hij niet heeft geslapen tussen de middag), was het wel heerlijk. Het weer was fantastisch, de kinderen hebben een tijd in hun hemd gelopen en ik in t-shirt, zaaaalig.
Thuisgekomen nog even met de buuv op het bankje voor het huis in het zonnetje gezeten en toen gaan eten. Lekker pizza met een grote bak rauwkost erbij. Joris was toen zo vreselijk moe dat hij vroeg of ik hem alsjeblieft naar bed wilde brengen (Het was tegen zeven uur) dus dat heb ik meteen gedaan.

Sabine is een half uurtje later gevolgd en nu hebben we de avond weer lekker voor onszelf.

We hopen morgen weer heerlijk zo'n tijd te gaan lopen, nemen dan waarschijnlijk Vita de hele middag gewoon mee. En dan hoop ik ook wat foto's te kunnen maken, want we hadden de camera vandaag wel mee bij het tweede deel van onze wandeling, maar het geheugenkaartje zat er niet in :(
Ach ja, een mens vergeet wel eens iets, hihi.