Leuk maar wel lastig

zo'n eigen bedrijfje opstarten. Je moet aan zoveel zaken denken en zeker omdat er bij ons in de familie helemaal geen eigen bedrijven zitten, is het nog een keer moeilijker. We moeten het toch voor een groot deel zelf uitvinden, alhoewel we gelukkig voor hulp bij allerlei instanties aan kunnen kloppen.

Vandaag een aanvraag voor visitekaartjes de deur uitgedaan, maar daar bleken we onze voorbeelden in het verkeerde format te hebben opgeslagen (Tif in plaats van JPeG) en we hebben de grootte verkeerd ingeschat, dus Paul moet helaas nog een keer aan de slag om dat te verhelpen.

Verder hebben we een advertentie verstuurd naar ons plaatselijke krantje: Unter Uns.
Krijgen we een ontzettend aardige mail terug dat er nog wat taalfouten instaan (oeps, we hadden zo ons best gedaan) en of ze die even voor ons moeten verbeteren.
Ook op onze homepage hadden ze nog wat fouten ontdekt en of we daarvoor ook wat sprachliche Hilfe nodig hebben :)
Wij hebben op beide voorstellen een volmondig JA GERNE geantwoord. Dat is toch ff leuk. Je kunt natuurlijk vinden dat de mensen zich niet met je zaken moeten bemoeien, maar wij zijn er juist ontzettend blij mee. Zo leren we steeds meer mensen in het dorp kennen (en zij ons!) en wie weet wat ervan komt.

En een beetje extra duitse les is helemaal niet verkeerd. Voor mij niet en zeker voor Paul niet. Misschien krijgen we wel net zo'n leuke lera(a)r(es) als Maayke uit Fieberbrunn.

Vanochtend zijn Joris en ik trouwens naar school gelopen en in plaats dat wij met de buuv meereden, is het buurmeisje met ons meegelopen. Joris heeft daardoor ook alvast bij de Kindergarten kunnen kijken. De klassen zijn wel een stuk groter helaas dan bij de peuterschool (volgens mij zo'n 25 kinderen per klas), maar het zag er allemaal heel leuk uit. We zijn ook meteen aan de juf voorgesteld, dan weet die ook al wie er straks misschien ook nog in haar klas komt.

Vanmiddag na het middagslaapje van Joris en het huiswerk maken van Sabine, zijn de kinderen en ik met een tas groenvoer naar de zwijntjes gelopen om die te voeren. Langs de weg daarnaartoe lagen allemaal gevelde bomen en daar hebben de kinderen allemaal takjes van meegenomen.
De eerste hoeveelheid kerstgroen hebben wij daardoor al in huis, hahaha. Toen naar de camping gelopen om Paul z'n zendmasten te bewonderen. Op de camping werden we al meteen aangesproken door onze duitse kennissen daar en het was duidelijk dat Joris ze nu (voor de eerste keer) eens verstond. Erg leuk om te zien.

Paul en Paul waren hard bezig om het zwikkie aan de praat te krijgen, dus echt gezellig waren ze niet. Nadat we door Annelies waren voorzien van een glaasje limo, hebben we die vrij snel opgedronken en zijn daarna weer naar huis gelopen. Het liep ondertussen al tegen kwart voor zes dus hoogste tijd voor het avondeten.

Tijdens het avondeten schoot m'n rug helemaal vast (dat kwam doordat ik de hele tijd met Joris aan de hand had gelopen, nou, je kunt beter een zak aardappelen mee moeten slepen), dus ben ik op bed gaan liggen. Paul heeft snel de tafel afgeruimd en is gaan zitten lezen. Alhoewel hij na 5 minuten alweer gebeld werd door oma Singer die nu ook wel eens wilde weten hoe het hier ging.
In die tussentijd hebben de kinderen mijn rug los gemasseerd (kunnen ze heel goed) en hebben we nog even een klein ganzenbord-achtig spelletje kunnen doen.

De kinderen liggen ondertussen in bed een boekje te lezen en ik heb eindelijk weer even tijd om achter de pc te kruipen.

Paul is alweer weg, die moest een laptop gaan repareren bij mensen op de camping. Zo heb je niets te doen, zo heb je het stinkend druk! We zijn er blij mee hoor.