Lekker rodelen

Vanochtend de kinderen weer snel naar school gebonjourd en daarna meteen op de site van de Hahnenkammrennen gekeken of de training door zou gaan.
Helaas voor ons ging het vandaag dus niet door vanwege een te grote hoeveelheid sneeuw op de piste. Erg jammer want we hadden er zin in.

Boodschappen gedaan, Paul is nog voor een klant bezig geweest en vervolgens was het alweer tijd om de kids van school af te halen.
We hadden al een alternatief bedacht voor als de rennen niet door zouden gaan. We gaan rodelen!
Nadat Sabine haar huiswerk had gemaakt zijn we iets over 2 uur alle zooi bij mekaar gaan rapen en naar de skibus gelopen. Daar moesten we een paar minuten wachten en vervolgens werden we heerlijk luxe naar de gondel gebracht.
Na een prachtig ritje naar boven (wat een uitzicht hebben we hier toch, waanzin) over de piste naar het pad gelopen waar we wilden gaan rodelen. Eerst nog even met kennissen gepraat die we op de piste tegenkwamen en vervolgens van start. Ik vond het niet al te makkelijk want mijn laarzen bleken te weinig profiel te hebben om te sturen en te remmen! Erg eng dus wat dat betreft.
Bij de sunny bar aan de Nieding lekker wat gedronken en een spectaculaire val gezien van een man die dacht van de piste snel naar de bar te skiën. Hij schatte alleen even verkeerd in dat hij dan ineens door een stukje Tiefschnee moest. Z'n skies bleven daar mooi in steken en meneer vloog verder. Gelukkig zonder enig probleem stond hij weer op dus we hebben met z'n allen flink gelachen.
Het zonnetje was fantastisch, maar na een klein half uur zijn we toch weer verder gaan rodelen. Ter hoogte van Oberguggenhausen verdween de sneeuw van de autoweg (tja daar moeten al die nederlanders overheen en die komen hier in de winter met zomerbanden.....) dus vanaf daar zijn we verder naar beneden gaan lopen.
Onderweg kwamen we een mevrouw tegen die ons vertelde dat ze in 1920 geboren was en dat er toen geen wegen waren, alleen maar sneeuw als ze naar school moest. Heel gezellig een tijdje met mevrouw staan praten toen ze ons vroeg waar we eigenlijk vandaan kwamen. Dus wij vertellen dat we in Haus Mariandl wonen. Nee, zegt ze, waar wonen jullie ECHT? Nou, in Haus Mariandl dus. Joh, het is niet waar, hoezo dat blablabla. Ze wilde ook graag weten wat we voor werk deden enz.enz. Na een minuut of 20 zijn we verder gegaan, de kinderen waren al zonder ons verder naar beneden gerodeld (dat kon op dat stukje weer). Daarna weer verder gelopen waar we ook Simon Schroll, de vice-burgemeester en aannemer uit het dorp, tegenkwamen dus ook daar moesten we nog even praten.

Uiteindelijk beneden aangekomen weer lekker met de skibus terug. Thuis een flinke bak warme chocolademelk gemaakt en vervolgens een stel pizza's met beleg in de oven geschoven.
Daarna nog de uitzending van Tirol Heute gekeken waarin het lachwekkende vijvertje van Stanglwirt ter sprake kwam. Daarvoor heeft Paul buurvrouw Anita en buurman Hermann (de architect van Stanglwirt) gehaald (die hebben geen ORF) om daar even naar te kijken. Erg gelachen met z'n allen.

Vandaag was in ieder geval een erg geslaagde dag in ons prachtige nieuwe vaderland. Zoals de burgemeester ons al zei: Hoe je het bos ingaat, kom je er ook weer uit!
Wij gingen het bos blij en vol positieve energie in en zo wandelen wij er ook nog steeds rond.