Nog steeds heel gelukkig

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hier nog steeds ontzettend gelukkig ben.
Natuurlijk is niet iedere dag even leuk, zijn de lichamelijke ongemakken echt niet ineens weg en wordt ik zo nu en dan nog steeds moe van de kinderen, Paul of mezelf. Maar over het algemeen ben ik hier echt een stuk blijer dan in Nederland. Het heeft te maken met de combinatie: tijd voor mekaar, omgeving, betaald werk dat ik echt leuk vind, contacten met mensen.

Elke dag leer ik wel weer wat bij (voor mij heel belangrijk) en nog regelmatig verbaas ik me over het feit dat we hier nu wonen en dat we dat gewoon blijven doen.
Natuurlijk mis je je familie en vrienden zo nu en dan best, dat hoort er nu eenmaal bij, maar ook dat is voor mij geen grote ramp daar kan wat aan gedaan worden (we hebben nu eenmaal allemaal telefoon of internet).
Met Paul samenwerken blijkt ook behoorlijk goed te werken. We leren allebei weer nieuwe kanten van mekaar kennen en blijken ook nog eens best samen te kunnen werken (wat je niet zou denken als ik weer terugdenk aan het samen klussen in huis).

Ik ben nog steeds van mening dat dit besluit van ons een hele goede is geweest. En juist omdat we weer aan de onderkant van de ladder zijn begonnen, kunnen we alleen maar groeien en dat is nu juist zo ontzettend leuk.