De onderhandelingen zijn rond

Gisteren heb ik niet geblogd omdat ik eigenlijk een beetje pissed was.
M'n contract liep namelijk af (we hadden tot en met 5 maart afgesproken) en er moest dus afgesproken worden wat er de komende tijd gaat gebeuren.
Ik wil namelijk wel weten waar ik aan toe ben. Wel of niet is geen probleem, maar een beetje info is wel prettig.

Gisterochtend kregen we het er over en Christoph probeerde me (zeer duidelijk op aandringen van z'n moeder trouwens, ik weet nu hoe hij kijkt als hij me iets moet vertellen waar hij zelf eigenlijk niet echt achter staat) over te halen om voor een stuk minder te gaan werken als dat ik nu doe.
Ik heb 'm dus verteld dat hij dat kan vergeten. Goud hoef ik niet te verdienen (dat krijg je hier sowieso niet voor mekaar en zeker niet bij de familie Widauer, die staat erom bekend dat ze erg vrekkig is), maar een normaal loon wil ik wel.
Gisteravond had ik dus nog geen definitief uitsluitsel, maar wel de vraag of ik vanochtend wel zou willen komen als het veel gesneeuwd had. Het heeft dus bij ons niet veel gesneeuwd, maar ik zou sowieso even langs om m'n salaris op te halen.
Zo gezegd, zo gedaan en langs neus en lippen door maar eens gevraagd of meneer er al uit was, wat hij wilde.
Mijn eis is ingewilligd, ik ga gewoon per uur afgerekend worden en niet per weet ik veel wat voor moeilijke constructie ze hadden verzonnen voor me. En ook blijf ik verdienen wat ik ook afgelopen keer al had afgesproken. Ik heb gewoon gezegd dat ze anders maar iemand anders moeten zoeken. Hoe moeilijk ik dat ook vind, ik vind het werken samen met Christoph op de camping nu eenmaal erg leuk. Maar goed, we zijn er weer uit met z'n tweeën.
Vanmiddag ben ik dus (eigenlijk tegen de afspraak in, want ik zou vrij zijn) weer aan de slag gegaan omdat Christoph z'n programma alweer 3x vol was. Toen Paul en ik richting camping reden, zagen we dat hij alweer op het dak van het sporthotel sneeuw stond te ruimen. Je kan van alles van die jongen zeggen, maar niet dat hij lui is.

Verder een rustig middagje gehad, gezellig wat mensen die langskwamen om een praatje te maken.
Om 6 uur zijn Paul en ik snel een broodje frikandel in het campingrestaurant wezen eten om daarna met een sneltreinvaart door te gaan naar m'n cursus in Kitzbühel en Paul naar het ziekenhuis om andere Paul op te zoeken.
De kinderen waren bij opa en oma. Oma heeft ze hier thuis in bed gestopt en opgepast, echt hartstikke fijn. En de kinders vonden het ook heel leuk om bij opa en oma te zijn, dus van alle kanten zeer geslaagd.

Op cursus weer nieuwe dingen geleerd over de duitse taal, dat komt steeds meer, dus ik hoop dat ik er ook zoveel mogelijk profijt uit kan halen. Per slot van rekening is het voor mij ook best weer lastig, maar wel leuk. En gelukkig heb ik nu meer tijd doordat ik geen hele dagen meer hoef te werken.