rode mieren

Nadat Paul en ik weer braaf de kinderen naar school hadden gebracht, heeft Paul me afgezet op de camping waar ik dan ook om kwart voor acht alweer netjes aan de slag ging.
Vanochtend moest eerst een deel van de weide van stenen ontdaan worden omdat Christoph daar vandaag wilde gaan maaien. Een kleine twee uur later was ik daarmee klaar en was de maaimachine ook net in beweging gezet (na een kleine onderbreking wegens het ontbreken van peut, hahaha). Dus maar weer snel door met het opruimen van andere paden. Eerlijk gezegd ontbrak mij de zin vandaag volkomen, maar goed, beloofd is beloofd dus wel gewoon aan de slag.

Omdat Sabine vandaag tot half 1 school had, dit keer maar weer eens een pauze van 2 uur ingelast en dat is ook wel eens lekker.
Ook weer heel erg lekker gegeten vandaag. Röstirondjes, een paprika-tomaat-feta salade, een ijsbergsla-feta salade, voor Paul de een of andere schopf en voor de kinderen en mij italiaans gekruide fleischlaibchen. Echt wel ontzettend smullen.
Toen nog een kwarktoetje er achteraan en wij konden er weer tegen.
Kwart voor twee weer op de fiets gesprongen en daar eerst eventjes gekeken wat voor mail er al klaar stond, wat mij van Christoph de opmerking opleverde: Hee, dat kun je toch ook om vijf uur doen, als je toch in het buro bent, en daarna weer aan de slag.
Ik dacht nog even fijn wat takken op te gaan ruimen, maar vond dat bepaalde dennentakken toch wel erg prikten, dus keek even naar mijn arm. Zat me daar toch ineens een halve rode mierenkolonie op! Dus snel de takken weggemikt en de mieren van m´n arm afgeslagen. Stelletje kleine etterbuiltjes. Mij ff een beetje lek proberen te prikken.
Nou, dat heeft dus nog een minuut of 20 pijn gedaan, daarna nog wat jeuk gehad en nu alleen nog maar rode plekjes over. Ik ben dus nu een ietsje voorzichtiger met het opruimen van dennentakken!

Om kwart over drie had ik het ineens helemaal gehad. Ik heb al een paar dagen last van het feit dat ik het soort werk nogal saai vind omdat ik m´n hersens totaal niet meer aan het werk krijg hierbij. En daar heb ik nu eenmaal last van, ik ben een denk mens dus ik moet wel wat te denken hebben en daar ik thuis ook niet veel meer doe dan dat stomme huishouden, houdt het op het moment niet over.
Gelukkig kwam Sabine mij zo rond kwart voor vier helpen, waardoor het werk ineens veel gezelliger werd, dat scheelde behoorlijk.
Zo rond half vijf, kwart voor vijf kwam Gonnie roepen voor een ijsje. Dat lekker gehaald en daar ik zag dat Christoph in het buro was, ook even daarheen gegaan om te praten.
Nou is het gelukkig een lieverd en hij zei dan ook meteen dat ik dan maar lekker vrij moest nemen als ik dat wilde. (wil je nu meteen weg, of draai je het uurtje buro vandaag nog?) Je hebt dan wel niet fulltime gedraaid, maar al wel een maand achter mekaar zonder een dagje vrij, dus natuurlijk neem je vrij, ik doe de rest wel. Na de afspraak gemaakt te hebben dat hij me belt als ik toch nodig ben, ging hij er weer vandoor en heb ik het laatste uurtje buro nog gedaan. Er lag nog wat werk dat af moest dus dat heb ik gedaan. Sabine heeft me ook daar weer geholpen. De vloer geveegd en een magneetje op de goede plek gehangen en om zes uur hebben we samen de toko dichtgetrokken. Paul en Joris gingen met de auto naar huis, terwijl Sabine en ik zijn gaan fietsen.

Dan zal ik eens gaan bedenken wat ik de komende dagen naast het huishouden zal gaan doen. Misschien dat ik morgen maar weer eens ga kijken of de sportschool nog bestaat.....