almfest en wandelen

Om maar weer bij de zaterdag te beginnen.
Ik vond bij mij in bed een erg moe uitziende man, met last van koppijn, hihihi.
Zelf stond ik om 8 uur alweer op de camping het bord aan de ingang dat ik met nieuwe letters bekleed had weer op te hangen, gasten in te schrijven en nog veel meer van dat soort. Er is nu eenmaal altijd wel wat te doen.
We zijn op dit moment bezig met de voorbereidingen voor de winter en dat betekent dat ook de kaarten voor de wintergasten gemaakt moeten worden. Daar heb ik me de rest van de ochtend mee bezig gehouden. Leuk werkje vind ik.
Tegen een uur of half tien kwam Paul met de kinderen langswaaien. Paul moest namelijk langs een klant in Westendorf en had de auto nodig.
Nog geen 2 minuten later kwam er een andere jongeman aanrijden en die zag er minstens net zo slecht uit als mijn echtgenoot.
Ik heb ze lekker hard uitgelachen, hahaha. Maar goed, dan zijn ze met z´n tweeën en dan pakken ze me terug. Pffff, twee tegen 1 ze durven wel hoor die mannen.

Nou ja, burodienst uitgedraaid en toen linea recta met de kinderen naar het feest, want het was per slot van rekening almabtrieb.
We waren niet in trachten gegaan, want de kinderen (nou ja, vooral Joris) hadden daar geen zin in en ik wilde niet in m´n eentje in dirndl gaan lopen. Paul zat nog vast bij de klant in Westendorf en even later achter de koeien dus die was er nog niet. Had ik toch een uiterst vreemde gewaarwording daar op het feest. Ik voelde me zo stom zo zonder tracht; er liepen namelijk heel veel mensen wel in tracht rond. Dus toen Paul aan was gekomen, we nog wat koeien hadden bekeken en nog wat hadden gegeten, zijn we eerst naar huis gereden om ons om te kleden. Dat voelde meteen weer een stuk beter. Had ik nooit gedacht hoor een jaar geleden dat ik me goed zou voelen in een jurk!
De kinderen hebben zich de hele middag prima vermaakt en wij ook. Heel gezellig een hele tijd zitten praten met een zus van een kennis van ons. Ook werden we door de burgemeester aan andere mensen voorgesteld met de woorden: kijk dit zijn nu echt ingeburgerde immigranten in Brixen, hoe lang woonden jullie hier nu ook alweer een half jaar? Nee een jaar, tjonge een jaar alweer.
Heel grappig, maar vooral ook vleiend dat we als ingeburgerd worden voorgesteld. Aan het eind van de middag werd dit tegen Paul ook nog een keer gezegd door de vice burgemeester annex bouwondernemer uit het dorp. Dan sta je toch wel te glimmen hoor als zoiets over je gezegd wordt.

Ook nog leuk staan praten met duitsers en nederlanders van de camping en voordat we het wisten liep het tegen half zeven en was het feest zo´n beetje voorbij.
Daar we al aardig wat op hadden (tja, dat krijg je als je tussen de middag begint met feesten) hebben we besloten om de avond maar gewoon rustig thuis te blijven, is ook wel eens lekker.

Vanochtend dan eerst uitgeslapen en toen in de benen want we hadden een fikse wandeltocht op het programma staan. Dezelfde wandeling die Sabine afgelopen donderdag met school had gemaakt.
Alleen hebben wij er een stuk langer over gedaan, want ten eerste loopt Joris niet zo snel en ten tweede hebben wij een aantal keer stil gestaan om te genieten van het uitzicht.
Het eerste stuk was wel ontzettend druk, we liepen zowat in de rij richting Kreuzjochlsee en ook daarna richting Wiegenalm was het nog aardig druk. Bij de Wiegenalm nog even leuk zitten praten met wat duitsers met wie we de tafel deelden en daarna gingen we onderweg naar de Brixenbachalm. Dat stuk was gelukkig rustig en daar hebben we dan ook even heerlijk zitten eten onderweg. Want je kunt wel bij elke hut wat gaan eten, maar dat loopt zo in de papieren. Een drankje vonden we dit keer goed genoeg.

Ik was ontzettend trots op Sabine, want ondanks haar problemen met haar evenwicht en daardoor angst om af te dalen (ze kan dat soort dingen niet goed inschatten) heeft ze toch heel flink doorgelopen. Dan loopt mamma (en ook pappa) toch echt te glimmen van trots hoor.
Bij de Brixenbachalm moesten we natuurlijk aan de kant van de dorpelingen komen zitten (dat is de schaduwkant, aan de andere kant in de zon zitten de toeristen) en hebben daar even lekker zitten uitrusten. Sabine ging met wat kinderen daar eieren zoeken, dat had de waardin aan ze gevraagd en ze heeft ook nog snoep uitgewisseld met haar. Sabine gaf een echt nederlands snoepje (een haags hopje) en kreeg een echt oostenrijks milka chocolaatje terug. Heel lief.
Na een gemeend: tot de volgende keer, gingen we weer verder naar beneden. Het was ondertussen al bijna vier uur en we wilden graag een beetje op tijd thuis zijn.
Paul moest namelijk ook nog op de fiets naar Westendorf om daar de auto op te halen.

De dag feestelijk afgesloten met een etentje bij de mc donalds en thuis heerlijk uitgebreid in bad gehangen. Helaas geen foto´s gemaakt dit weekend, dat waren we vergeten, maar heerlijk was het dat is een feit.