In Oostenrijk

zomer 2005 zijn we verhuisd naar Oostenrijk. Hier schrijf ik alle dingen die ons overkomen. Voornamelijk gerelateerd aan Oostenrijk, maar natuurlijk niet continu.

maandag, september 18, 2006

rekeningen

Vanochtend eerst de kinderen naar school gebracht. We waren een beetje laat dus snel met de auto. Werd ik om kwart voor acht opgebeld of ik alsjeblieft naar Kitzbühel kon komen om Christoph op te halen. Die moest daar de trekker naar de garage brengen en had een lift terug nodig.
Paul had gelukkig geen afspraken dus tuurlijk haal ik ´m dan op.

Daarna in het buro snel aan de slag met het maken van de rekeningen. Dat is een mega berg werk, want alles moet nagekeken worden. In het programma kunnen we namelijk nergens aangeven of mensen al betaald hebben en ook de rekeningen kunnen niet automatisch aan prijzen gekoppeld worden. Dus om daar de zaken allemaal goed te krijgen moet elke brief gecontroleerd worden en daar ben ik nu dus mee bezig. Voorlopig schat ik het in op een dag of 4 werk. Je wordt namelijk ook elke keer ´gestoord´ door gasten die iets nodig hebben en die zien dat je in het buro zit. Tja, natuurlijk loop je dan even naar binnen voor een wasmuntje of een fles gas, heel logisch, zou ik ook doen. Maar opschieten doet het niet helaas.

Weer veel zaken met Christoph doorgesproken vandaag. Is ook echt nodig met dit soort zaken, ik weet nu eenmaal een aantal dingen gewoonweg niet en om te kijken of ik het inderdaad goed begrepen heb en of we op 1 lijn zitten, moeten we zo nu en dan even flink praten.
Ook hierbij helaas weer steeds mensen die even binnen kwamen wippen waardoor we dan weer opnieuw moesten beginnen. Wel goed voor de samenwerking dit soort dagen, je komt weer een stukje dichter bij mekaar waardoor we hopelijk van de winter iets minder wrijving krijgen dan afgelopen winter, hahaha.

Verder werd ik op een bepaald moment geroepen. Petra, jij kent toch Adelmann Heinz? Ja die ken ik. Die is dood....... Gisteravond is de man van de toneelvereniging, klant van Paul, waar Paul afgelopen donderdagavond nog was geweest, op het voetbalveld aan een hartaanval overleden. Natuurlijk meteen Paul opgebeld en die schrok eigenlijk net zo als ik.
Dat betekent voor ons onze eerste begrafenis hier, want we moeten er natuurlijk heen. Jakkes, ik ken toch echt leukere dingen. Maar goed, wat moet dat moet.
Tot zover het nieuws vanuit hier. Dan ga ik nu snel in de verfkleding, want er moet beneden nog het een en ander gedaan worden.