Ballonvaart maar ook ouderavond

Tja, eigenlijk wil ik het alleen maar hebben over onze ballonvaart, maar voor de dagboekfunctie waarvoor ik dit log gebruik toch ook maar even over de rest.
Woensdagavond was de ouderavond van Sabine haar klas. Daar zijn Paul en ik dus maar heen gegaan alhoewel ik er eigenlijk helemaal geen zin in had. Leraar Thomas is een beste man hoor, maar jonge jonge wat een saai verhaaltje dat hij na zoveel jaar eigenlijk nog steeds niet kan brengen. Kon me eigenlijk ook totaal geen informatie over de vervolgscholen geven. Ja, dat er een Hauptschule is in Westendorf en een gymnasium in St. Johann waar vooral de talenrichting zit en een gymnasium in Wörgl waar de beta-richting vertegenwoordigd is. Ook dat je als Brixner verplicht bent je kind naar de hauptschule in Westendorf te sturen als je voor de hauptschule kiest en dat de hauptschule op het hoogste niveau absoluut niet slechter is dan het gymnasium. Tja dat wist ik allemaal wel, mijn vraag is nu juist welke soort scholen zijn er eigenlijk allemaal? Ik weet via het Oostenrijk forum dat er meer moet zijn, maar wat precies dat weet ik nu juist niet en daar heb ik info over nodig. Dan moet je maar even op internet kijken. Ja zover kom ik ook, maar waar op internet moet ik zoeken? Aaargh wist ´ie ook al niet! Daar wordt ik soms wel een beetje moe van hoor, waar moet ik de info dan vinden?
Ook een prachtig verhaal van hem over dat kinderen toch nog een beetje kind moeten kunnen zijn en dat ze straks op de vervolgschool al genoeg moeten. Alleen vergeet hij daarbij volgens mij dat hij de leraar op school is die het meeste huiswerk geeft en het meeste van zijn kinderen eist... Soms begrijp ik hem niet helemaal hoor, maar ja dat zal dan wel aan mijn kritische instelling liggen.

Naderhand gingen we natuurlijk met z´n allen nog even een drankje halen. Na 2 Radler vonden Paul en ik het genoeg en zijn gaan afrekenen. De rest zat volgens mij een beetje te wachten op de eerste die dat ging doen, want ineens rekende vrijwel iedereen af. Was wel weer heel gezellig dat napraten, dan maak je toch een heel ander contact met de mensen.

Donderdagochtend al helemaal in de ballonnensfeer. Zowel Sabine als ik konden ons slecht op andere zaken concentreren en we waren allebei een heel klein beetje zenuwachtig en vooral erg opgewonden.
Om kwart voor vier ´s middags was het dan eindelijk zover. In de auto naar Kirchberg waar we al werden opgewacht door Christine van het Tourismusverband Kirchberg. Daar kreeg Sabine de vlucht gratis aangeboden van het Tourismusverband wat natuurlijk een ontzettend leuke opsteker was. En we bleken in de ballon te zitten met andere bekenden uit Brixen, nl. Nieding Sepp, Krimbacher Andi en Mike die we wel van gezicht kenden, maar verder niet.

Vervolgens werden we met ons groepje voorgesteld aan de piloot Helmut Winkler een hele aardige man die eigenlijk pas 4 maanden als professioneel piloot bezig was. Het vliegen deed hij al langer maar dus pas 4 maanden als echte baan. Wat prettig bleek, is dat hij heel erg rustig was en vooral geen stress maakte.

Goed, toen ging het van start. Als eerste moest geholpen worden de mand uit de auto te halen en neer te leggen:



Toen de blazer die ervoor moet zorgen dat de ballon straks genoeg opgeblazen is om er ook gas in te blazen.


Ondertussen ging er bij 1 van de buurballonnen wat mis. Doordat de wind op de grond wat onvoorspelbaar was, ging er 1 gewoon om, die moest van een auto afgepulkt worden (gelukkig kan het doek daar prima tegen) en een ander vatte vlam omdat de vlieger niet goed op stond te letten bij het gas geven. Gelukkig was ook dat laatste geen probleem, het doek houdt meteen op met branden als het gas weg is. Kleine schade aan de onderkant, maar die is niet belangrijk voor het vliegen dus ook die mensen konden gewoon weg.
Nadeel was wel dat Paul en Sabine het erg op hun heupen kregen en best een beetje bang waren dat dat bij ons ook zou gebeuren. Maar zoals gezegd was Helmut erg rustig en besloot ook meteen dat wij pas laat zouden gaan vliegen om te zorgen dat wij niet in botsing kwamen met de buurballonnen en er bij ons dus geen gekke dingen zouden gebeuren.

Vervolgens werd de ballon uitgelegd, eerst in de lengte vervolgens in de breedte:



Dan wordt de grote ventilator aangezet en lucht in de ballon geblazen. Door de mensen van de verschillende teams worden de ballonnen dan een handje geholpen om in de goede vorm te komen. Dit gebeurt zowel van de buitenkant als ook door de piloot van de binnenkant.

(foto van Joris)


(foto van mij nadat Joris de zijne loopt te bewonderen)


Op het moment dat de ballon groot genoeg is, gaat de gasvlam aan (een beetje te zien op deze foto). Sepp heeft het er warm van...


Vervolgens wordt de mand vastgehouden en klim je met z´n allen de mand in. Wij dames mochten eerst en daarna volgden de 3 mannen. En toen ging het snel. Doordat de onderste luchtlaag een flinke stroming had en de kant op waar we niet naartoe moesten, zorgde Helmut dat we daar in 1x doorheen vlogen.


En dan zit je hoog in de lucht, we zijn op zijn hoogst tot zo´n 8000 voet gegaan en een uitzicht dat je dan hebt, het is zo ontzettend mooi! De 3 mannen hadden allemaal al een keer gevlogen maar ook die stonden ontzettend te genieten.
Hieronder een aantal plaatjes van ons uitzicht. Daar we de kant van Kitzbühel opvlogen (tja windrichting daar doe je niets aan) helaas geen foto´s van Brixen, maar dat maakt het niet minder mooi.







Op een bepaald moment werd Sabine een beetje bang. We zaten op dat moment op 8000 voet en ik denk dat ze last van haar evenwichtsorgaan heeft gehad. Ik voelde m´n oren ook continu dus niet zo vreemd.
Nu was de afspraak van tevoren al dat als er iemand zich niet lekker zou voelen of bang zou zijn dat dan de landing ingezet ging worden. Dus dat werd ook prompt gedaan. Omdat we zo hoog zaten, hebben we nog wel een hele vlucht gemaakt want je duikt natuurlijk niet als een malloot naar beneden. Omdat het ook een wedstrijdvlucht was en we in de buurt van een bepaald punt moesten landen, was het fantastisch dat we door de luchtstroming ineens die kant op werden gevoerd. Doordat we nu vrij laag zaten, had Sabine nergens meer last van en genoot alleen nog maar, dus we zijn doorgevlogen (ook doordat het terrein vrij geaccidenteerd was en we niet fatsoenlijk konden landen). Uiteindelijk bleken wij de enige ballon te zijn die vrijwel op het landingspunt was gekomen, de rest was totaal niet eens in de buurt gekomen.
Joris en Paul hadden ons het laatste stuk gelukkig gevonden en hebben de landing kunnen fotograferen.



Na de landing moest de ballon natuurlijk weer opgeruimd worden, wat we met z´n allen hebben gedaan. Kost ook weer even tijd, maar gaat met een mannetje of 8 toch nog redelijk snel. Toen dat gebeurd was, zijn we weer naar het startpunt gereden. Omdat wij met de eigen auto waren, waren we er snel en hebben al wat gedronken en de kinderen een kopje soep gegeten voordat de rest er was.
Daar de vlucht nog doorgesproken en een schnitzel of een tosti gegeten.

En toen waren Sabine en ik nog aan de beurt. Omdat wij voor de eerste keer gevlogen hadden moesten we gedoopt worden. Eerst werd er een prachtig verhaal afgestoken over het ontstaan van de ballonluchtvaart, waarna wij twee moesten knielen en braaf de chef na moesten zeggen:


Vervolgens werden we gedoopt. Er wordt een stukje van je haar in brand gestoken en dat wordt geblust met sekt. Eerst was Sabine aan de beurt:


en werd gedoopt tot Prinzessin Sabine (er komt noch wat achteraan maar dat ben ik kwijt).
Toen was ik aan de beurt:

mijn naam in de luchtvaart is geworden: Baronin Mama Petra ruhige Genießerin der Lüfte über die Täler und Golfplätze von Kitzbühl.

Toen werden ons onze rechten en plichten verteld.
Als recht hebben wij dat we als we ergens iemand met een ballon zien deze moeten helpen met het optuigen of aftuigen van de ballon en eventueel een helpende hand toe moeten steken als die nodig mocht zijn.
Onze plicht is het onze doopnaam uit het hoofd te leren zodat we die ten allen tijden keurig kunnen opzeggen als ernaar gevraagd wordt en we mogen in het Duits nooit meer het woord fliegen gebruiken als we het erover hebben dat we met een ballon gevlogen hebben, het enige juiste woord hiervoor is fahren!

Zo rond kwart voor tien vonden we het toch echt tijd om naar huis te gaan, per slot van rekening moesten we vandaag weer op tijd op, maar het was een ervaring om nooit te vergeten. Sabine en ik hebben al besloten dat we gaan sparen zodat we volgend jaar weer mee kunnen vliegen.