Te klein voor een tafellaken te groot voor een servet

De vrijdag is snel voorbijgegaan. Gewoon de normale werkzaamheden gedaan, tussen de middag lekker pannekoeken gegeten en dat was het zo´n beetje.
Paul moest om half zeven ´s avonds nog naar een klant toe in Jochberg, dus we hebben op tijd gegeten.
Om half acht belde Andi of we nog naar het dorpsplein kwamen voor de muziekkapel. Niet dus, de kinderen waren samen heerlijk tv aan het kijken en ik wilde ze nu ook weer niet te laat naar bed sturen en dat wordt het wel als we naar de muziekkapel gaan.
Om acht uur alweer de telefoon waar we toch blijven (we zijn nu in Tresor hoor Petra), ja ja Andi dat snap ik maar Paul is nog niet thuis en de kinderen moeten ook nog naar bed. Je moet ff geduld hebben.
Uiteindelijk was Paul om iets over negen thuis gekomen, nog even snel douchen en toen met z´n tweetjes naar Tresor.
Daar was het erg rustig, maar dat maakt niets uit we hebben ontzettend gezellig zitten praten. Op een bepaald moment ging Andi weer op de betwetertoer waar we hem dit keer toch hebben gezegd dat hij echt geen gelijk had. Oei oei dat is moeilijk. Hij vindt zichzelf al zo groot en weet alles zo ontzettend goed. Tja dat is natuurlijk ook zo, dat hadden wij zelf ook op die leeftijd. Je weet al een heleboel alleen het besef dat er nog zo ontzettend veel is dat je niet weet, dat is er nog niet.
Tegen half twaalf heb ik ´m naar huis gebracht en hebben Paul en ik nog even zitten napraten. Toen riep Paul ineens van: tja hij is eigenlijk te groot voor.... maar te klein voor.... wat was dat spreekwoord toch ook alweer?
Vandaar dus deze titel.

Paul voelt zich helemaal niet lekker, is erg verkouden en een beetje grieperig. Die gaat zo waarschijnlijk z´n bed weer in. Ik ga zo met de kinderen het dorp in. Er is vandaag Almabtrieb en dat is altijd wel gezellig om mee te maken. Dit keer niet in tracht, ik heb wat vlekken in m´n bloesje en er totaal niet meer aan gedacht om die er uit te wassen. Ik weet niet wat voor vlekken het precies zijn, maar in de gewone was gaan ze er niet uit dus ik moet maar eens met chloor gaan knoeien. Verruïneerd is het ding toch al dus het kan alleen maar beter worden.
Later!