Vallen hoort erbij zullen we maar zeggen...

Zaterdag zijn Paul en de kinderen met vrienden gaan skiën, terwijl ik mijn nieuwe winterschoenen (met winterbandenrubber, hihi) ben gaan inlopen. Ze hadden een heerlijke dag totdat Sabine het nodig vond om naar beneden te rollen.
Paul zag haar gaan en schrok zich rot. Gelukkig waren de vrienden zo´n beetje op het punt waar Sabine stil kwam te liggen, maar Paul schoot er toch als een dwaas achteraan. En ja, als er dan wat hobbeltjes zijn dan wil je er best een paar houden, maar de 5e was fataal en ook Paul vloog door de lucht.

Sabine had behalve de schrik gelukkig nergens last van, maar Paul was rottig op z´n rechterschouder terecht gekomen en kon z´n arm vrijwel niet meer bewegen.
Geluk bij een ongeluk was ik op dat moment richting lift aan het lopen en heb de familie boven opgehaald. Daar Paul ook geen auto meer kon rijden, heb ik dat natuurlijk ook gedaan.

De rest van de dag dus rustig aan gedaan (Paul moest nog wel het een en ander verwerken, maar dat ging gelukkig ook met alleen links, weliswaar langzaam maar het ging). Op tijd naar bed met voor Paul een sterke pijnstiller zodat hij tenminste kon slapen en de volgende dag ging het gelukkig al een stuk beter.

Zoals jullie zullen begrijpen is er zondag ook niet veel gebeurd, behalve dan goed uitrusten. Wel lekker zitten kletsen samen en ook de kinderen hebben zich heerlijk vermaakt. Zoals wel vaker zaten we op een bepaald moment weer met z´n viertjes in de kelder en dat is altijd heel gezellig.

´s Avonds kreeg Sabine flink last van haar nek, tja niet zo gek als je zo´n rol gemaakt hebt (wat trouwens weer flink spreekt voor het dragen van een helm, anders was ze op zeker in de helikopter naar het ziekenhuis geëindigd...) en vanochtend was ze helemaal niet lekker dus die houden we vandaag nog een dagje thuis.
Het gaat nu alweer een stuk beter met haar dus dat komt wel goed.

Paul kon zich vanochtend alweer goed zelf aankleden (dat was gister nog lastig :) ) en is ondertussen alweer bij een klant.
Joris en ik zijn vanochtend weer heerlijk naar school gelopen. Het is hier echt zulk prachtig weer! Strakblauwe lucht, zon, koud en overal sneeuw! Voor mij het ultieme weer en ik geniet ook met volle teugen.
Bij de schoenenwinkel zagen Joris en ik een vogeltje op de grond liggen. Ene vleugel gespreid, ander helemaal tegen zich aan getrokken. Nadat Joris had geconcludeerd dat je vogeltjes echt niet aan mag raken, deed zich de vraag voor: wat moeten we nu, want het beestje ziet er niet helemaal goed uit. Gelukkig loste deze vraag zich vanzelf op toen Joris tegen het vogeltje zei dat hij hem wel zielig vond. Vogeltje vond zichzelf niet zielig en was blijkbaar van de klap bekomen (zo te merken was hij tegen het raam van de winkel aangevlogen of zoiets) en vloog zo snel mogelijk de eerste de beste struik in. Was dat probleem ook weer opgelost.

Ondertussen is het half elf en zijn we dus alweer zo´n 3 uur onderweg met deze dag. De post is gelezen en verwerkt, moet nog even een telefoontje plegen dat ik geen behoefte heb aan 2 telefoonboeken à € 2,40, heb al gecontroleerd of er geen storing is met het internet want op de camping kwam geen email meer binnen (maar dat loopt ook via een andere route dan onze verbinding), bedden verschoond, was gedaan, was gevouwen en de administratie bijgewerkt. Dan ga ik zodadelijk een bedenken wat we vandaag gaan eten en daarna zien we wel weer verder. Er is per slot van rekening altijd wel wat te doen.