Naar Wenen met mijn dochter

Voor haar verjaardag had Sabine van ons de toezegging gekregen dat ze op 4 september naar een concert van een van haar favoriete finse groepen Apulanta mocht.

Dus woensdag de 4e vertrokken we al vroeg met de trein naar Wenen. Nadat we Joris hadden uitgezwaaid voor z´n eerste schooldag van het schooljaar, stapten wij om 6.58 uur op de trein naar Wörgl. Daar stapten we over op de trein naar Wenen. Met de zogenaamde "Sparschiene" kaartjes, betaalden we per persoon slechts € 24,- voor deze dik 5 uur durende reis. Voor dat geld kun je tenminste eens met de trein!
We kwamen in een coupé met 2 andere dames. De ene moest in Salzburg uitstappen en de andere reisde net als wij naar Wenen om daar haar dochter te bezoeken.
Wat ontzettend grappig was, is dat ik de kleinzoon van deze dame een aantal weken terug gesproken bleek te hebben. Sabine wil namelijk volgend jaar heel graag naar Wacken Open Air, een metal-festival in Noord-Duitsland. Van de eigenaresse van een bus-maatschappij hier in het dorp, hoorden we dat deze jongeman waarschijnlijk nog wel kaarten voor ons zou kunnen hebben, dus heb ik contact met hem opgenomen. Kaarten had hij helaas niet meer, we hebben voor de zekerheid wel alvast 2 plekken in de bus gereserveerd voor het geval we toch nog kaarten kunnen bemachtigen. De dame had het er over dat haar kleinzoon altijd de busreis organiseert en toen vroeg ik of haar kleinzoon dan toevallig Daniel heet.... jawel dus! Erg grappig!

Aangekomen in Wenen zag Sabine ineens twee vrienden van haar, dus daar moest even geknuffeld worden. De jongens gingen naar een ander concert in Wenen en we bleken dus de hele reis in dezelfde trein te hebben gezeten en dat niet van elkaar te hebben geweten! Jammer, maar wij hebben gelukkig ook gezellig met die mevrouw zitten kletsen.

Vervolgens gingen we met de metro U3 naar de halte Rochusgasse. Daar bleek een marktje te zijn met allerlei etenstentjes, dus dat was alvast interessant. Zo´n 150 meter vanaf het station stond ons overnachtingsadres. Zo ziet de voorkant er uit

 

 

 En achter de deur kom je door zo´n entree halletje. Ontzettend mooi om te zien en de geluiden van de stad zijn meteen compleet verdwenen. Het is echt muisstil daar op het binnenhof.

 Op het eerste binnenplaatsje is de ingangsdeur aan de rechterkant. Daar moesten we naar de 3e verdieping en werden we vriendelijk naar onze zeer eenvoudige, maar prima kamer gebracht. De kamer was zo´n 2,5 m breed en max 4,5 m lang. Daarin 2 bedden, 2 hele smalle kasten, een spiegel met een plank er onder als tafeltje, daarbij 2 hele kleine stoeltjes, 2 haken voor de jassen. Dan een hokje met wc, wasbakje en douche en boven de deur een plank met breedbeeld tv. Die laatste hebben we trouwens niet gebruikt. Daar een mens niet meer nodig heeft voor een overnachting, waren we er spinnend tevreden over. Vooral gezien het feit dat we ons doel aan de overkant konden zien.

 

Meteen rechts van het restaurant met de gele markies zie je een poortje met daarboven het volgende bord:

 

 

Aan het einde van de gang was de ingang van de viper room en daar mochten we eerst 2 trappen naar beneden voordat we in de zaal waren. Het was er een partij donker! Een soort wijnkelder idee en dat helemaal zwart geverfd. Ik heb een foto gemaakt, maar echt veel kun je er niet op zien.

Aan de linkerkant de bar, rechts een paar tafeltjes en je kunt op het eind nog net het klein podium zien. Waanzinnig sfeervol moet ik zeggen.
Er speelden 5 bands, dus we hadden genoeg waar voor onze € 12,-.
Het begon met het bandje Preend, die mochten een half uurtje spelen, leuk om te zien en nog veel mogelijkheden voor verbeteringen. Toen kwam de ska-band Tobeadded, mochten ook een half uurtje, 4 jongens en die gaven toch een leuke show weg! Ook hier nog veel plaats voor verbetering, maar de podiumpresentatie is al zo ontzettend goed, het plezier spettert er vanaf! Daarna kwam Divided, ook een half uurtje, een rock-cover band. De eerste drie nummers waren erg goed, daarna zakten ze compleet in en contact met het publiek was er niet. Jammer.
Tegen die tijd kreeg Sabine zin in een biertje. Tja als je 16 bent dan mag dat :) En dus is haar moeder gemeen en maakt meteen een foto

Vervolgens de metal band Legion of Bokor, die mochten 40 minuten spelen. Al wat ouder dan de eerste drie bands en dat was muzikaal goed te merken. Het eerste nummer dat ze speelden heette ook Legion of Bokor en was naar mijn mening een waanzinnig goede song.

Ook de mannen van de hoofdband Apulanta stonden naast ons in de zaal behoorlijk te kicken, die waren er ook goed over te spreken.

Daarna kwam dan Apulanta. Ik had al het een en ander op youtube geluisterd en vond ze eerlijk gezegd wat aan de saaie kant. Dat was echter tijdens de show wel anders. Je kunt goed zien dat ze al jaren in de scene meedraaien en in Finland een van de allergrootste bands van het land zijn. Het feit dat ze in het fins zingen en ik er dus geen biet van versta, doet niet terzake.
Ik heb op youtube wat filmpjes van het optreden gevonden, helaas is het geluid erg slecht, maar dan hebben jullie een idee.


Na het optreden namen de mannen alle tijd voor hun fans en natuurlijk is Sabine op de foto geweest. Ook hier zijn de foto´s weer heel donker.

Sabine heeft altijd een aantal plectrums in haar zak zitten, zowel uit gewoonte als ook om ze uit te kunnen lenen, of in dit geval, te kunnen ruilen.
De zanger/gitarist had gezegd dat ze even moest wachten totdat de spullen uit de kleedkamer gehaald waren, dan zou ze er een krijgen. Dus we hebben rustig gewacht, terwijl Sabine met haar nieuwe vriendin Rita (zeer groot Apulanta fan, origineel uit Hongarije, maar woont nu in Slowakije) en de zanger van Legion of Bokor heeft staan kletsen. Op een bepaald moment was mij door de security man gevraagd of ik richting de uitgang wilde gaan, omdat ze echt gingen sluiten en toen kwamen we Toni (de zanger) weer tegen: "verdammt nun habe ich dir komplett vergessen" (denk hier een fins accent bij...erg leuk). Ze moest meteen met hem mee naar de kleedkamer om te zoeken, daar was echter niets meer, maar hij had tijdens het optreden een plectrum op het podium laten vallen en ging toen op handen en kniën net zolang zoeken totdat hij het ding voor haar had gevonden. Super lief toch? Nog even hebben we staan praten en toen zijn we naar de overkant van de straat gerold, want vooral ik was erg moe. Daar ik alleen mineraalwater had gedronken, wist mijn lichaam dat het al 1 uur ´s nachts was en we al een lange dag achter de rug hadden.

Na een behoorlijk goede nacht hebben we om 8.45 uur onze kamersleutel ingeleverd en zijn ons ontbijtje gaan halen, dat we bij een bakker iets verderop mochten gaan eten. Er stond bij de reservering al bij dat het een "heel eenvoudig ontbijt" zou zijn en dat was het inderdaad! We moesten best grinniken toen we dit kregen

 

een kop thee (of koffie), 2 oudbakken bolletjes, een pakje boter en een klein bakje abrikozenjam. Echt om je rot te lachen. Als je hier een week logeert, dan neem je op dag twee al wel je eigen beleg mee denk ik. Voor ons was het in ieder geval goed genoeg.
Daarna zijn we met de U-baan weer naar het treinstation gegaan, waar we eerst nog een wandeling in de omgeving hebben gemaakt en daarna nog een kop thee met een stuk taart hebben gegeten in een leuk gelegen restaurant.
Ik had daar een soort chinese theebloem, het smaakte als een soort groene thee.

Onze trein ging om 12.36 uur richting Salzburg, waar we over moesten stappen. We hadden 12 minuten, maar uiteindelijk bleken het er maar 5 te zijn. De conducteur kon ons niet vertellen op welk perron we moesten zijn, omdat het station verbouwd wordt, maar gelukkig zagen we meteen waar we moesten zijn. Vanaf daar ging de reis in een keer door naar Brixen, waar we door Paul en Joris van het station werden opgehaald. Het waren twee ontzettend leuke dagen samen en Sabine heeft er een aantal nieuwe vrienden aan overgehouden.
Markus, die de hele avond niet van haar zijde week. Een echte Fin, die sinds een paar maanden in Wenen woont. Hij was erg gecharmeerd van Sabine, en is nu vriendjes met haar via Facebook. Sabine heeft voor de zekerheid wel een ander account aangemaakt, hij is minstens 18 jaar ouder dan zij, heeft vrouw en twee kindjes, en volgens ons is hij ook niet slechts van plan, maar voor de zekerheid. Daarnaast Rita, de hongaars/slowaakse Apulanta fan en Michael, de zanger van de Legion of Bokor.

Alles bij elkaar dus een heerlijk verjaardagskado :)