Er kan veel gebeuren in een maand tijd

Allereerst gingen we natuurlijk op vakantie naar Sulzfeld am Main. De gehuurde stadstoren voldeed aan alle verwachtingen en was echt zo ongelooflijk gaaf!
Het stadje zelf was ook erg leuk, een van de vele in de omgeving waarvan de oude stadsmuur nog staat en waar ook vele huizen nog uit de middeleeuwse tijd zijn. Echt iets voor ons!

 

Jammergenoeg waren we er net in de tijd dat er echt een hittegolf was. Met temperaturen die op zijn laagst (rond 5 uur ´s ochtends...) op 28 graden en overdag en tot een uur of 11 ´s avonds toch echt tot 36 graden (in de schaduw en je kunt je voorstellen hoeveel zon een toren vangt....) opliepen, veel te warm voor ons.
We zijn met z´n drietjes wel heerlijk op stap geweest, we hebben middeleeuwse stadjes bezocht.

Hier waren we in Iphofen:

Is die brievenbus mooi of niet?

Ook zijn we nog een keer ´s avonds naar Rothenburg o.d. Tauber geweest (viel tegen, maar dat kwam vooral door de vele toeristen die er ook om 8 uur ´s avonds nog in horden rondliepen).

Daarnaast hebben we een nieuw spel geleerd. Het heet pit-pat en is een combinatie van minigolf, maar dan op een soort biljart tafels. Je speelt het spel dus ook met een keu. Joris bleek er het meeste talent voor te hebben en won dan ook ruim van ons.

Op dinsdag probeerde ik de toren om te koppen (de entree van de badkamer was erg laag en ik kwam in mijn enthousiasme om snel even iets te pakken, iets te snel omhoog), wat niet lukte, waardoor ons schema in de war kwam. We hadden ruines willen gaan bekijken, maar ik moest met knallende hoofdpijn naar bed. Paul en Joris gingen toen samen zwemmen.
Toen ze verbrand en wel terugkwamen, was Paul niet lekker en dat werd in de loop van de avond steeds erger, tot hij om 23.00 uur zei dat hij echt naar huis wilde.
Nu zag ik dat niet zitten, want ik kan niet rijden in het donker, dus we besloten die nacht nog te blijven en dan terug naar huis te gaan. Doordat het er gewoon niet afkoelde, heeft hij samen met het feit dat hij in het zwembad verbrand was, gewoon een hitteshock opgelopen en dan ben je flink ziek.
En als je ziek bent, ben je gewoon liever thuis, dus we zijn woensdagochtend na het ontbijt (en nadat we de overburen onze spullen uit het vriesvakje gegeven hadden) weer naar huis gereden.
Na een rustige rit van ongeveer vier uurtjes waren we weer fijn thuis, waar het in ieder geval ´s nachts afkoelde en we natuurlijk gebruik konden maken van onze plafondventilator!
Echt een redder in de nood, want je slaapt er een stuk beter door.

We hebben ons daarna gewoon thuis verder vermaakt. Zijn een keer een "rondje gaan rijden" en kwamen "toevallig" uit bij de kartbaan in Leogang, zodat Joris en Paul een paar rondjes konden karten. We hebben fijn gewandeld en zo hier en daar een ijsje gegeten.
Ook hebben we de "Raritätenzoo Ebbs" met een bezoek vereerd. Een erg leuke, klein opgezette dierentuin, die met veel liefde bedreven wordt.

Echt een aanrader. Met opa en Oma werd er gekeezt en gebarbecued. De vakantie vloog op die manier natuurlijk wel om.

Sabine was hard aan het werk en het gaat de ene keer beter dan de andere keer. De chefkok heeft het niet zo op vrouwen en Sabine was daar helaas de dupe van. Er werd continu gezegd dat de andere praktikant zo hard werkt (volgens haar niet waar, maar het is een jongen en lievelingetje van de chefkok) en zij zo lui is. Ze heeft gezegd dat dat naar haar mening niet waar is, maar verder niets en haar best gedaan om nog harder te werken. Op een bepaald moment werd ze er van beschuldigd, dat ze in een half uur tijd maar 3 knödels had weten te draaien (het waren er 51, ze had alleen het blik met de andere 48 al in de koeling gezet). Toen is ze woedend geworden en heeft verteld dat ze snapt dat de chef van de zaak het te druk heeft om de hele tijd te zien wat ze doet, maar dat het niet eerlijk is dat zij beticht wordt van lui zijn, terwijl ze echt wel hard werkt en dat hij dan maar eens vaker moet kijken wat ze doet. De eerstvolgende avond dat het druk was en Sabine een heleboel had gedaan, kreeg ze van de chef meteen een compliment en met veel tegenzin ook van de chefkok. Ondertussen is het al zover gekomen, dat de chefkok heeft gezegd dat hij alles terugneemt wat hij eerder over haar heeft gezegd en ze dat moet vergeten :)
Dat laatste gaat haar natuurlijk niet lukken, maar haar "overwinning" smaakt wel zoet.
Vandaag is de chefkok vrij; de sous-chef die er alleen vandaag en morgen nog is (gaat weg vanwege de slechte sfeer die de chefkok in de keuken brengt, hij heeft ergens anders een baan gevonden), heeft Sabine opgedragen om de nieuwe leerling kok die er bij komt, in te werken. Is dat ff leuk! Mag je als praktikant met ondertussen pas 2 maanden ervaring, een nieuw iemand inwerken. Volgens mij doe je je werk dan wel goed!

We zijn natuurlijk al wel wezen controleren of Sabine haar werk wel goed doet :) We moesten in ieder geval haar befaamde salades een keer proeven.
Hier de Sommersalat

en dit is de fitness-salat

De horeca blijft trouwens wel lastig om in te werken. Sabine haar contract zegt 40 uur per week, maar zo weinig werkt ze er vrijwel nooit. Negen van de tien keer heeft ze maar 1 dag in de week vrij en als ze daar niet specifiek om vraagt, krijgt ze ook rustig geen vrij. Er is natuurlijk altijd wel werk.
Toen ze dus een zaterdagochtend vrij was en pas om vijf uur hoefde te beginnen, zijn we gezellig met ons zessen (opa en oma waren ook mee) gaan karten. Opa had het zo´n veertig jaar geleden voor het laatst gedaan, maar reed natuurlijk ook mee. We hebben echt ontzettend veel lol gehad zo met z´n allen!

Joris heeft trouwens in de hete periode (die tot afgelopen vrijdag aan heeft gehouden) veel in het zwembad gelegen en voor de rest brengt hij heel erg veel tijd achter z´n laptop door. Naar onze mening eigenlijk te veel, maar ja, wat moet je doen als je zus aan het werk is en je vrienden ook achter de laptop hangen of op vakantie zijn? Gelukkig is hij niet te lui om te helpen als we dat vragen, daar zijn we wel blij mee!

Paul is weer hard aan het werk sinds we terug zijn van vakantie. Natuurlijk is het niet erg als er zo nu en dan wat minder te doen is, dan maken we er gewoon een leuke vakantiedag van. Zaterdag zijn we bijvoorbeeld in Sabine haar pauze (ze komt tegen half drie thuis en moet om vijf uur weer beginnen) naar St. Johann in Tirol gereden om daar bij een ijssalon ons heerlijk te buiten te gaan aan een grote ijscoupe. Jammer dat de wespen het ijs ook zo lekker vinden, maar we wisten de lastigste te vangen en konden toen redelijk ongestoord eten. Het weer was heerlijk, zon en wat wolken, niet te heet. Zalig dus om een paar uurtjes vakantiegevoel te creëren.

Zelf geniet ik met volle teugen van onze vakantie, alhoewel ik er ook erg aan moet wennen dat Sabine zo veel weg is. Het hoort bij het loslaat-proces zullen we maar zeggen, haha!
Nu hebben we daar allemaal (Sabine inclusief) last van, dus dat scheelt.

Van 7 tot 9 augustus hadden we bij ons in het dorp het Bezirksmusikfest. Dan komen allerlei muziekkapellen uit de omgeving bij elkaar, wordt er opgetreden en gefeest. Op zondag (loeiheet) was er de grote optocht van alle deelnemende muziekkapellen en verenigingen uit het dorp. Hier een kleine foto-impressie.

Verder werd ik op vrijdag 7 augustus gebeld of ik naar het Resort (waar ik dus ga werken vanaf 1 december) zou willen gaan, om daar met de huismeester te praten. Er waren graszoden neergelegd en die moesten met de hitte natuurlijk goed nat gehouden worden, omdat ze anders niet zouden wortelen. ´s Middags zijn Paul en ik er heen gegaan en hebben afgesproken dat ik de vrijdagavond, zaterdag en zondag ca. elke twee uur (vanaf 8 uur ´s ochtends tot 9 uur ´s avonds) daarheen zou gaan om de sproeiers te verzetten en handmatig de stukken te sproeien waar de sproeiers niet konden komen.

Joris kwam elke keer mee (kon hij mooi een extra zakcentje verdienen) om me te helpen en dan had hij tenminste ook iets te doen als z´n vrienden niet naar het zwembad wilden/konden. Met dat hete weer is het natuurlijk helemaal niet erg om met watersproeiers te spelen, hahaha!
Het was best vermoeiend, omdat je nergens anders meer aan toe komt, maar ach, het was voor het goede doel. Zondagavond was ik best blij dat het weer voorbij was en ik weer een normaal ritme kon aanhouden.

We spraken wel af, dat ik elke avond om een uur of negen de sproeiers uit zou zetten, zodat de huismeester niet helemaal vanuit de Wildschönau hoefde te komen om een paar kranen dicht te draaien. Dat is natuurlijk ook onzin als ik om de hoek woon.

Woensdag werd ik tegen een uur of 11 gebeld door de huismeester. Hij was in het Resort en er was nergens iemand van het tuinbedrijf te bekennen en de sproeiers stonden dus nog uit. Bleek dat het tuinbedrijf twee weken gesloten was en dat was niet naar de opdrachtgever gecommuniceerd. Ze zaten daardoor aardig met hun handen in het haar, dus of ik alsjeblieft weer verder wilde helpen.
Natuurlijk wil ik dat wel. Alleen donderdagmiddag hadden we al andere plannen, dus dat moesten ze zelf uitzoeken, maar voor de rest maakt het me niet uit.
Tot afgelopen vrijdag ben ik er weer druk mee in de weer geweest. Van vrijdag op zaterdag hadden we een paar flinke buien, en sinds zaterdagavond regent het steeds weer, dus hebben we niets meer hoeven doen. Het is me wat.

Maar ook toen was het nog niet afgelopen. Gisteren werd Paul een paar keer gebeld door een onbekend nummer. Nu hebben we de goede gewoonte aangenomen om in het weekend niet op te nemen als we niet weten wie het is (of als we het juist wel weten, want sommige mensen, vooral diegenen die met pensioen zijn en dus hele dag tijd hebben, bellen altijd in het weekend), dus wisten we niet wat er aan de hand was.
Het bleek een van mijn nieuwe collega´s te zijn, die probeerde mij te bereiken. Ik moet daar zo om grinniken, want ik had mijn nummer al lang door gegeven en de huismeester heeft mijn nummer ook, maar goed, zo gaat het hier vrij regelmatig :-)
De poetsvrouw die zou komen, had ineens toch afgezegd en nu hadden ze niemand meer voor de periode tot december. Nu weet iedereen die mij kent, dat ik een ontzettende hekel heb aan alles dat poetsen heet en dat ik liever droog brood eet dan te moeten poetsen. Maar goed, lang verhaal kort, het gaat vooral om zo nu en dan even een bezem door de huizen te halen, de ramen eens schoon te maken en veel inrichtingswerk. Het is allemaal nog niet klaar. En het is een hecht team wat daar werkt en waar ik deel van ga uitmaken, dus dan wil je ze ook niet laten zitten. Dus ben ik (als ik het goed begrepen heb, want de verbinding was wat slecht) per eind augustus aangenomen voor 20 uur per week als "Reinigungskraft" alhoewel ze ook iets riep dat ze me dan zo snel mogelijk aan zou melden. Morgen hebben we voorlopig een afspraak staan.

13:00 uur En hoppa, daarnet werd ik alweer door de huismeester gebeld of ik zo misschien even langs kan komen.
Het blijft gezellig :)
13:30 uur Na een half uurtje weer terug en ik heb kort informatie gekregen over waar welke spullen staan en waar ik op moet letten. De sleutel van de huismeester is nu van mij, zodat hij niet meer voor elk wissewasje naar Brixen moet komen. Blijkbaar ben ik vanaf vandaag al aangemeld. Hahaha, het blijft lachen hier in Tirol :-)