Tunnelopening

Zoals afgesproken, heeft Telekom er vrijdag voor gezorgd dat de lijn van onze internetverbinding weer gemaakt werd. Dus dan ben je blij... maar, natuurlijk kwam hier ook later de aap weer uit de mouw. Ten eerste hadden wij nog steeds geen goedlopende internetverbinding (monteur: tja het spijt me meneer, maar de lijn is goed, ik kom gewoon in uw modem. O ja, by the way, ik heb de bandbreedte teruggebracht wat er zit teveel ruis op de lijn), waardoor Paul natuurlijk sowieso al woest was, na veel heen en weer bellen van onze kant kwamen ze er bij Telekom achter dat ze een verkeerd adres hadden ingevoerd (aaaargh) en daar kwam het feit bij dat de monteur een beetje loslippig tegen Paul is geweest en hem heeft verteld dat ons de lijn zoals deze ons aangeboden is, helemaal niet aangeboden had mogen worden omdat dat product hier helemaal niet geleverd kan worden vanwege de slechte infrastructuur! De tweede lijn die wij op aanraden van onze telekom-adviseur hebben genomen blijkt de snelheid van de eerste lijn zodanig te vertragen dat we continu uitval hebben, dus zoals jullie begrijpen zijn we heel, heel erg boos.

Gelukkig hebben we het internet nu wel weer draaiend, maar het geheel is voor ons nog niet acceptabel dus daar gaan we ons komende tijd nog meer in verdiepen en ik vrees dat we nog een hoop strijd gaan krijgen met Telekom.

Zaterdag was dan weer een superdag. Om half elf stonden we kant en klaar voor de opening van de tunnel en zijn we rustig die kant op gewandeld. Natuurlijk allemaal netjes in het pak zoals dat hoort bij zo´n belangrijke gebeurtenis. Nu zou de hele happening om half elf beginnen, maar hier begint nooit iets op tijd dus we hadden geen haast gemaakt.
Natuurlijk, was het dit keer wel op de juiste tijd begonnen want het hoofd van de provincie was er ook bij. In verband met de komende provinciale verkiezingen moest er natuurlijk het nodige politieke strijdgekwaak bij, wat de Brixner bevolking al giechelend over zich heen liet komen.
Daarna danste onze kinder-volkdansgroep d`Weidacher en speelde de muziekkapel de officiele landeshymne van Tirol (dat is dus niet dem Land Tirol der Treue) en dat kent dus vrijwel geen hond. Daarna in een grote optocht achter de muziekkapel, de schützen, de brandweer en de volksdansgroep naar Gasthof Alpenrose waar iedereen gratis kip en schnitzel aangeboden kreeg en waar natuurlijk ook uitgebreid gedronken moest worden.
We hadden met de Unternehmer een tafel gereserveerd, maar niemand kon die tafel vinden, dus uiteindelijk hebben we zelf maar een paar bierbanken bij mekaar geschoven dan ging het ook.
Supergezellig zitten kletsen met allerlei vrienden en kennissen waardoor de tijd vloog. Onderweg naar huis werden we bij de Holaus familie aangehouden. Paul had afgelopen week moeders leren kennen (hij had al eens een foto-shoot gedaan met dochter Maria, de skister en ik kende zoon Mathias nog van de camping), dus wij moesten ook aanschuiven. We werden ook weer uitgebreid begroet door de burgemeester die nu toch eindelijk eens wilde weten hoe ik eigenlijk heet (ja ik weet natuurlijk wel dat je de vrouw van Paul bent, maar "vrouw van Paul" vind ik ook zo lullig om je mee aan te spreken). Ook daar nog heel erg gezellig een klein uurtje gezeten, waarna Sabine opbelde om te vragen waar we bleven.
De kinderen waren namelijk allang richting huis vertrokken, die hadden geen zin in dat geklets van die volwassenen, die wilden gewoon lekker spelen.

We waren een goed half uur thuis toen onze vrienden uit Nederland hier arriveerden. Toen zijn we met z´n allen naar de Kegelstüberl gegaan om een hapje te eten, dat hadden we per slot van rekening tussen de middag voor het laatst gedaan, dus we lustten wel weer wat. De kinderen natuurlijk lekker laten kegelen, ze hebben met z´n drietjes een pizza weggewerkt en wij hebben gewoon fijn zitten praten.

Ondertussen was het alweer lang bedtijd voor de kinderen geweest, dus thuisgekomen de kinderen in bed gestopt, zelf nog een glaasje fris gedronken en toen zijn ook de volwassenen hun bedjes maar eens ingedoken.

Vanochtend rond half acht weer wakker, waarna ik de kinderen maar eens vriendelijk heb gevraagd of ze een kopje thee en een beschuitje voor me wilden maken. Tja, is het moederdag dan wil ik natuurlijk wel een klein ontbijtje op bed.
Daarna hebben we gezamenlijk in de tuin ontbeten. Als het zonnetje zo heerlijk schijnt, dan ga je natuurlijk niet binnen zitten.
De ochtend lekker in de tuin doorgebracht, waarna we besloten dat we tussen de middag wel een hapje konden gaan eten bij het Steinberghaus in het Windautal. Daar weer genoten van de prachtige omgeving en ook nog heerlijk bij de beek gespeeld. Je moet wel oppassen dat je er niet invalt, want de stroming is er flink sterk (en het water heel koud). De natuur daar is zo vreselijk mooi, daar blijven we elke keer weer dat we er zijn van genieten.

Dan hebben we voor vanavond nog een kleine bbq op de agenda staan, even kijken hoe het weer zich houdt, maar het ziet er niet slecht uit.