Petra´s grote avontuur

Vandaag was het dan zover! 37 jaar loop ik al op deze aardbol rond en o, wat voel ik me vooral het laatste half jaar waanzinnig goed!
Ik wil natuurlijk iedereen ontzettend bedanken voor alle felicitaties, ik ben blij dat ik zoveel lieve mensen ken.

Vanochtend begon natuurlijk weer veel te vroeg, maar gelukkig was ik dit keer de eerste die wakker was. Ik voelde me net een beetje een klein kind. Zou ik krijgen wat ik gewenst heb?
Van Paul en de kinderen kreeg ik in ieder geval een heerlijk ontbijtje op bed. Een kopje thee, een gekookt eitje en 2 crackers met aardbeien. Ik heb gesmuld, kan ik jullie wel vertellen. Van Paul kreeg ik ook nog een waardebon voor een voetreflexzonemassage bij de physio hier in het dorp. Ik verheug me er ontzettend op.

Daarna snel aangekleed, want ik mocht weer naar m´n werk. Daar heb ik een slinger voor mezelf opgehangen en ik had chocolaatjes gekocht om uit te delen. Omdat niemand dat verwacht erg leuk om te doen.
Ook kwam er vanochtend een mevrouw langs en die gaf me eerlijk gezegd het gaafste verjaarskado dat ik graag wilde. Ik mocht hun caravan er vanmiddag uittrekken!
Cooooooool!!! Eerlijk is eerlijk, ik was best ontzettend zenuwachtig, maar o, wat waanzinnig leuk. Ik vond het ook heel lief dat ze me dat lieten doen, want ik had wel eerlijk verteld dat het de eerste keer was dat ik zoiets zou doen.

Ik had Paul gevraagd om mee te gaan, dus om vijf uur stonden we met z´n tweetjes bij die mensen en ik heb ze er vrijwel zonder problemen uitgekregen. Oké ik was een ietsje voorzichtig waardoor ik de auto liet afslaan en ik moest nog 2 keer een stukkie achteruit om de auto wat ruimte te geven, maar het ging wat mij betreft onwijs goed. Ik ben zooooooo trots op mezelf!
Ook al had hij erg vrij, ik heb toch Christoph even een sms-je gestuurd.
Met daarin de mededeling dat ik de caravan eruit had getrokken zonder problemen en dat ik GOED ben %-)
En daarachter nog even gezet dat ik natuurlijk wel wist dat hij vrij was, maar dat ik toch wel een geburtstag sms van ´m verwachtte, want dat ik anders z´n auto aan gort zou rijden, hihi.
Kreeg ik heel snel een sms-je terug: alles alles alles gute zum geburts und bleib so wie du bist.

Daarna met Paul en de kinderen lekker naar Massimo gereden om daar m´n verjaardag in stijl af te sluiten met een heerlijk etentje.
Het was erg gezellig en natuurlijk weer erg lekker.
Massimo riep al toen we weggingen dat Paul mij natuurlijk nog wel een passend verjaarskado moest geven (grote grijns en grote knipoog) waarop ik meteen riep dat ik dat kado natuurlijk allang had gehad, hahaha. Waarop Massimo weer riep dat ik dan NOG maar een kadootje moest krijgen van Paul hihi. Het blijft me d´r een hoor. Hij en Claudia zijn ook zulke lieve mensen.

Kort samengevat heb ik een ontzettend leuke verjaardag gehad, boven m´n verwachting en als ik volgend jaar op net zo´n geslaagd jaar terug kan kijken, ben ik in ieder geval meer dan tevreden.

Mijn leven is 1 groot avontuur en ik ben zo blij dat ik dat samen met mijn liefdes mag meemaken!

Allemaal hartstikke bedankt dat jullie mijn verjaardag zo geslaagd hebben gemaakt!

werk en mondelinge cursus

Vanochtend eerst Joris en Sabine lopend naar school gebracht. We hadden weer een strakblauwe lucht dus we gingen lekker van het zonnetje genieten.
Paul mocht uitslapen, want die had tot half 1 ´s nachts zitten werken.
Toen een kopje thee gedronken en vervolgens naar de camping. Daar een heel snel rondje gelopen om de autonummers te controleren en vervolgens proberen te achterhalen wat Christoph in de afgelopen dagen gedaan had.
Voordat ik het wist was het alweer 10 uur en ben ik naar huis gegaan.
Daar wat kleine karweitjes gedaan en de mail weer bijgelezen. Tegen kwart over elf ben ik aan het koken geslagen. Het werd een pannenkoekentaart, gevuld met een kaassaus met gemengde groenten en in plakjes gesneden gehaktballetjes.
Vult als een betonblok en het was een groot succes bij de familie.

Vanmiddag was Paul meteen na het eten alweer vertrokken naar klanten en hebben de kinderen heerlijk samen gespeeld. Sabine vooral met Sabrina en Joris lekker alleen op de kinderkamer, maar ook met z´n drietjes buiten.
Tegen half vijf ben ik met Joris naar de camping gegaan, want ik had natuurlijk een afspraak met Christoph over de crashcursus caravans slepen. Nou bleek dat een mondelinge cursus te zijn (hahaha, heb ik me voor niets zenuwachtig gemaakt) met tips die ik allang ken, alleen nog nooit in de praktijk heb hoeven brengen. Maar goed, de auto staat er morgen voor me dus mocht er iemand hulp nodig hebben dan mag ik dat lekker doen. Ik vind het in ieder geval leuk.
Verder hebben Christoph en Joris samen gek lopen doen. Joris ging Christoph kietelen en platknuffen en ze gingen mekaar lopen schoppen. Echt mannen hoor, pffff. Nu schopte Christoph voorzichtig tegen de onderkant van Joris z´n voeten, maar hij kreeg een paar flinke trappen tegen z´n benen terug.
Toen Joris te wild ging doen, tekende Christoph Joris op z´n wangen met een pen. Toen hij Joris te lijf wilde gaan met een watervaste stift ben ik ertussen gaan staan, dat vond ik een beetje te gortig. Toen werd mijn gezicht dus onderhanden genomen, maar niet al te erg, dus dat had ik er zo weer af gelukkig.
Het is wat met die kinderen zo bij mekaar.

Vanavond at Sabine weer bij Sabrina. Om zeven uur had Paul alweer een afspraak en die komt net weer binnenlopen met weer flink wat bier achter z´n kiezen. Tja dat hoort er hier echt bij vrees ik.
Nu ook nog even op de buurkindjes passen, want Anita en Hermann zijn met z´n tweetjes naar een klant van Hermann toe.

En morgen, morgen ben ik JARIG!!!

mijn echtgenoot is goehoed en ik ben zenuwachtig

Paul heeft zich gisteravond bij de bijeenkomst voor de dorpsvernieuwing erg nuttig gemaakt. Het bleek namelijk dat ze hier in het dorp nog helemaal geen bedrijvenvereniging hebben. Daardoor treden de verschillende bedrijven allemaal als eenmanszaakjes op, terwijl juist de samenwerking hier in het dorp zo belangrijk is, anders hebben we kans dat langzamerhand steeds meer zaken op de fles gaan. Het dorp is nu eenmaal klein (2500 inwoners) dus om te overleven zijn de mensen van ´buiten´ nu juist zo hard nodig. Ook heeft hij aan de hand van zijn eigen bedrijfje nog eens onder de aandacht gebracht dat we het hier moeten hebben van geleverde kwaliteit. Paul is met Computer Total absoluut niet de goedkoopste leverancier op de markt. Tegen een Hofer, Mediamarkt en consorten kunnen we niet concurreren prijstechnisch gezien. En toch heeft Paul genoeg klanten.... Dat komt nu juist door de extra (aan huis)service die hij levert. Daar hebben de mensen simpelweg extra geld voor over. Natuurlijk geen bakken, maar toch.
Zover ik het van Paul begrepen heb, allemaal zaken waar de meesten toch positief tegenover stonden.
Nu was het op dit moment nog een soort brainstormsessie, maar goed, hij heeft zich positief laten horen. En daar ben ik retetrots op!

Verder is hij vandaag weer hard aan het werk geweest bij allerlei klanten en ook nu nog flink bezig. Er ligt op dit moment weer veel werk dus de dagen zijn weer lang.

Zelf heb ik me vandaag flink kwaad gemaakt en ik heb ongelooflijk lopen poetsen.
Tussen de middag heerlijk een indiase currymaaltijd gemaakt. Zonder vlees, want ik had weer eens niets uit de vriezer gehaald en het was een groot succes bij de familie. Toe nog een beetje ijs en wij waren weer zeer tevreden.
Vanmiddag heb ik de hal maar eens opgeruimd. Ik ben helemaal ziek van alle wintersportspullen die de hele hal in beslag nemen en daar we ze nu toch niet veel meer zullen gebruiken, heb ik alles naar de kelder getransporteerd en de hal eens een flinke poetsbeurt gegeven. Het ziet er nu tenminste weer fatselijk uit.
Om half vijf was ik net klaar toen Anita alweer met Lydia binnen kwam lopen. Het was alweer tijd voor de cursus en de meiden zijn dan natuurlijk bij ons.
Linda zat boven nog lekker een tekenfilm te kijken en Sabine ging daar even later ook naartoe.

Om kwart voor zes kwam Paul ook weer thuis bij een klant vandaan en zijn we met z´n zessen aan tafel gegaan. Kwart over zes kwam ook Sabrina binnen vallen en ook die lustte wel zo´n crackerachtig geval met boter en hagelslag.
Bijna een heel pak crackers en hagelslag verder waren de dames en heer weer vol en moest Sabrina weer naar huis.
Paul heeft de meiden van boven weer netjes in bed gebracht (om zeven uur lagen de beide dames) en ik heb daarna onze kids het bed in gedirigeerd. Rond kwart voor acht zaten Paul en ik net met een kopje thee toen mijn mobiel ineens geluid begon te geven. Huh?
Tja, wie kan dat nou zijn? Er zijn om precies te zijn 3 mensen die mijn nummer hebben: Anita (maar die zit op cursus), Paul (die zat naast me) en Christoph.
De laatste was het dus of ik morgenochtend tijd heb om te komen. Tuuuurlijk heb ik dat. Mooi, dan mag je beginnen met een rondje auto´s controleren! Dus toen heb ik meteen verteld dat hij gemeen is dat ik altijd auto´s moet controleren enz. enz.
Maar goed, dat doen we dus gewoon wel.
Verder vroeg hij of ik morgenmiddag ook nog even een half uurtje ofzo langs kan komen. Dan krijg ik namelijk een crashcursus in caravans van hun plek trekken met de pick up! AAAAAAAAAAAAAAAHHHH!
Heel gaaf natuurlijk, maar ik ben wel zenuwachtig. Heb het nu eenmaal nog nooit gedaan en alle begin is moeilijk. Ik voel me wel gevleid dat hij me zodanig vertrouwd dat ik dat MAG doen met zijn auto. Ik weet natuurlijk wel dat het helemaal in zijn voordeel is, want hij wil zaterdag gewoon vrij zijn zonder dat hij voor zoiets lulligs als een caravan wegslepen beschikbaar moet zijn. Kan ik me goed voorstellen, maar kvind het wel een beetje griezelig.

Jullie horen morgen wel van me of ik geslaagd ben voor de cursus.

laatste keer sporten met Aniet

Vandaag was het dan zover. Nadat de kinderen weer naar school waren, ben ik voor de laatste keer met Anita meegereden naar de sportschool.
Het huurcontract is getekend, dus Anita gaat met kids en vriend vertrekken naar Söll per eind van de maand. Dat is al snel en ze moet nog een hoop inpakken, dus de komende dagen heeft ze er geen tijd voor.
We zullen haar nog best gaan missen hoor.

Ik was tijdens het sporten nogal afwezig. Op een bepaald moment tijdens de duurtraining waren er ineens 20 minuten voorbij die ik totaal niet meebeleefd had. Nou ja, dat gebeurt wel eens.

Thuisgekomen lekker uitgebreid een douche genomen en vervolgens alles klaar gaan zetten voor het eten tussen de middag.
Daarna zat ik in een giga dip en ben ik maar op bed gaan liggen. Om iets na 3 uur m´n lijf maar weer eens uit bed gehesen en wat in huis gaan rommelen.
Kwart over vier begonnen aan de voorbereidingen voor ons avondeten. We wilden graag pannenkoeken eten en dat is weliswaar heel eenvoudig, maar kost aardig wat tijd om te bakken.
Uiteindelijk om kwart over vijf aan tafel gegaan en gesmuld van een pannenkoek met kaas en 1 met ijs. Paul en de kinderen hadden pannenkoek met stroop en met ijs en Joris had ook nog een klein pannenkoekje met kaas. Erg lekker, niet gezond, maar ach moet kunnen op z´n tijd.

Om kwart voor zeven moesten Paul en ik allebei weg. Paul naar een bijeenkomst voor de dorpsvernieuwing en ik weer naar cursus.
Sabine en Joris zijn zelf naar bed gegaan en Anita heeft een oortje open gehouden.
Kwart over negen was ik weer thuis, heb ik de kids nog even goed toegedekt en het gordijn dicht gedaan. En nu, nu zit ik lekker met een wijntje en een chipje in de kelder naar radio Tirol te luisteren. Wachten tot Paul thuiskomt en horen wat er bij hem allemaal gebeurd is.

en weer gingen we rodelen

Nadat beide kids vanochtend weer op school waren afgeleverd, eerst met de vuilnis naar de AWZ. Dat moet gewoon 1x in de 2 weken gebeuren, dan is de berg vuilnis tenminste weer weg.
Daarna naar de Schlecker want mijn haar begint weer aardig grijs te worden en Paul heeft nogal last van z´n keel.
Natuurlijk kwamen we er niet weg, want de kassadame (onwijs aardig mens, blijft maar l*llen) moest natuurlijk even een praatje maken. Tien minuten en veel Tirools later gingen we weer naar huis, haha.

Toen allebei aan de slag. Paul met z´n werk en ik aan het huiswerk. Ik merk op dit moment heel goed dat er best nog veel weggezakt is en dat wil ik heel graag inhalen, dus ik moet gewoon elke dag flink tijd gaan maken. Daarna natuurlijk ook nog aan het huishouden gewerkt.
Om kwart voor twaalf met Anita de kleintjes weer opgehaald. Daarna mochten wij Anita´s auto weer lenen om te gaan rodelen. Eerst bij de billa semmels met warm gehakt en leverkaas gehaald. Daarna snel Sabine van school gehaald. Erg blij, want ze heeft haar gymtas weer gevonden, het ding lag in de poly...
Snel naar Westendorf gereden en onze broodjes lekker in de gondel naar boven opgegeten. En toen weer lekker hetzelfde parcours als zondag gerodelt. Dit keer een flink stuk harder dan vorige keer, want nu kenden we de weg natuurlijk! Omdat het flink dooit hadden we flinke hobbels in de rit en zo nu en dan vlogen we in plaats van dat we rodelden. Waanzinnig!
Toen we bij Schrandlhof aankwamen, stond de bus al klaar, dus wij snel daarnaartoe gelopen om mee te rijden.

Weer snel naar huis, want Sabine moest haar huiswerk nog maken, haar haren nog wassen en ook nog naar de camping naar opa en oma, want oma zou haar nog helpen met haar breiwerk. Tegen een uur of vier stonden opa en oma ineens voor de deur, dus in plaats van dat wij naar de camping gingen, konden we mooi thuisblijven.
Dat kwam goed uit, want om half vijf kwam Anita alweer met Lydia. Het is per slot van rekening alweer dinsdag en Anita moet naar cursus.

´s Avonds lekker patatjes gegeten en om kwart over zes heeft Paul Lydia in bed gestopt. Linda kwam om kwart voor zeven thuis en die heeft Paul ook meteen door naar bed gemikt.
Toen moest Paul weer naar een klant en heb ik even lekker Tirol Heute gekeken.
Om half acht ook onze kinderen in bed gestopt en nog even naar boven gelopen om Lydia boos toe te spreken. Die probeert momenteel haar zin door te drijven door continu te gaan lopen janken. Nou, niet bij Petra dus! Voor het schrikeffect een tik op haar billen (met slaapzak, pyama en luier ertussen, dus iets voelen heeft ze volgens mij niet gedaan) en een boze stem opgezet. Toen probeerde ze het nog een keer, maar hoefde ik alleen maar boos haar naam te zeggen. Sindsdien slaapt mevrouwtje gelukkig.

Voor de rest wil ik iedereen nog een fijne avond wensen.
Tot morgen!

2 dagen in 1

Gisterochtend eerst weer een uurtje gewerkt. Het was redelijk rustig, maar wel ff leuk.
´s Middags met z´n viertjes naar Westendorf gegaan om daar te rodelen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het eerst ff niet zo tof vond, maar dat was voornamelijk omdat ik bij de laatste keer rodelen verkeerde schoenen aan had en toen nergens grip op had. Nu had ik gewoon m´n bergschoenen aan en dat ging goed.
Helaas waren Joris en ik samen een ietsje te licht waardoor wij op sommige stukken stil stonden, waar Paul en Sabine gewoon doorgleden.
We kwamen ook nog een jongetje van Joris zijn klas tegen. Samen met hem, zijn moeder en broer in de stampvolle bus en nog even leuk met ze gepraat. Daarna snel terug naar huis want ik moest nog een uurtje aan de slag.
In dat uurtje heb ik om en nabij niets gedaan, alleen gekletst met Joyce van het restaurant.

Gisteravond om kwart over zeven kreeg ik een sms-je dat ik vandaag vrij had.
Vanochtend niet naar de sportschool gegaan, ik had namelijk veel meer zin om lekker in m´n eentje te gaan wandelen.
Lekker naar Kirchberg gewandeld via de loipe en daar weer de trein naar huis gepakt (lekker lui).
Toen heb ik me in de keuken uitgeleefd. We aten vandaag zwiebelrostbraten, röstirondjes en een salade van wortel, koolrabi en appel. Toe hadden we verse aardbeien met slagroom.

Vanmiddag zijn we allevier even op bed gaan liggen wegens algehele vermoeidheid.
Natuurlijk heeft Paul verder nog gewoon gewerkt en heb ik me weer met het huishouden bemoeid. Ook nog snel huiswerk maken en daarna even met Anita buiten op het bankje gezeten. Anita heeft het op dit moment erg moeilijk; eind van de maand moet ze hier het huis uit, maar het huurcontract voor de nieuwe woning is nog niet rond en Hermann maakt niet echt haast om dat samen met haar te regelen. Erg balen dus en dat moet ze zo nu en dan even kwijt natuurlijk.
Iets na vier uur werd ik door Christoph opgebeld:
Ik heb een goed of een slecht bericht voor je, het is maar hoe je het wilt bekijken.
Jaaaaa?
Er is momenteel zo weinig werk dat ik eigenlijk niet echt iets voor je te doen hebt, dus je bent de rest van de week vrij. Dan hoef je zaterdag pas weer te beginnen.
Prima!
Prima?
Ja.

Je hoorde ´m opgelucht zijn. Ach, het komt mij ook niet zo slecht uit. Die twee uur per dag levert vrijwel niets op natuurlijk en het is ook wel eens lekker om vrij te zijn.

Rond half vijf met z´n allen naar de camping, want we moesten nog even naar opa en oma. Sabine moest met haar breiwerk geholpen worden en Joris moest Christoph nog doodschieten met z´n nieuwe pistool.
Paul kon ook nog goed nieuws brengen. Binnenkort krijgen we een demo-camera geleverd, die we mooi kunnen testen. Het is zo´n camera die mensen van buitenaf kunnen besturen en dat zou natuurlijk wel een goeie kunnen zijn om weer wat extra mensen naar de camping te lokken.

Nadat oma Sabine had geholpen met haar breiwerk weer snel naar huis gegaan en een broodje gegeten. Daarna ben ik weer snel naar cursus gereden, want dat gaat natuurlijk gewoon door.
Paul heeft vanavond gewoon weer gewerkt, want dat gaat natuurlijk ook door.

Als het morgen mooi weer is, gaan we weer lekker met z´n viertjes rodelen.