Toeval

Het is toch bijzonder hoe dingen soms zomaar naar je toe lijken te komen.
Gisteravond kwam de zoon van de campingeigenaar (die jongen beheert de camping nu zo’n beetje) naar ons toe met een ‘illegaal’ aanbod. We konden het huisje dat op de camping staat wel huren voor een lange periode. De oude burgemeester had nogal de pik op de camping, maar de nieuwe die staat er anders tegenover dus hij kon het aanbod wel doen.
Wij dus gisteravond dat huisje bekeken.
Lief huisje, maar wel heel erg klein. In een deel ervan was een sauna gelegenheid gemaakt (stel je daar vooral niets heftigs bij voor, gewoon een hokkie van 3 bij 2) en die zouden we dan op papier moeten gaan ‘betreuen’. Nadeel van het huisje was wel dat er geen slaapkamers zijn, dus we moesten met z’n viertjes op de lage zolder slapen en eerlijk gezegd vroeg ik me terug in de caravan al snel af waar we onze spulletjes dan zouden moeten laten, want meer dan een vakantietas vol met spul kon er echt niet bij.
We hadden dus eigenlijk al besloten om het niet te doen, maar voor de zekerheid gingen we ook nog even bij het gemeentehuis langs om te kijken of er op het moment nog woningen te huur staan. De mevrouw van het secretariaat wist ons te vertellen dat ze wel een lijst hebben (die we dus ook meteen kregen), maar dat ze niet kon zeggen of er iets te huur was omdat dat in het dorp eigenlijk allemaal privé gaat. 1 mevrouw had haar toevallig opgebeld met de vraag of ze nog een huurder voor haar appartement wist, dus die naam kregen we meteen door.
Mooi huis (tenminste, de buitenkant, het appartement weten we nog niet want dat hebben we niet gezien), maar mevrouw was zelf nog niet thuis dus we moesten vanavond nog maar even bellen.

In de hal van het gemeentehuis hing ook nog een advertentie van een appartement dat te huur staat. 65 m2 groot, met balkonnetje en ruimte op zolder om spullen op te bergen en een flinke gemeenschappelijke kelder. Dit voor een huur van E 450,- ex. Electriciteit, maar inclusief de rest. Wij gebeld en we konden meteen komen kijken.
Het bleek een appartement te zijn van de plaatselijke smid (superaardige man en ook een heel aardige vrouw) dus we werden meteen met z’n allen in zijn auto geladen om te gaan kijken.
Het blijkt in een deel van het dorp te zijn waar meer verhuur objecten staan en we waren er zeer van gecharmeerd.
Helaas maar 1 slaapkamer, maar in de huiskamer stond ook nog een bedbank en de slaapkamer is ook groot genoeg om met z’n viertjes op te slapen als we de kinderen in een stapelbed mikken. De gemeenschappelijke ruimtes zijn keurig en groot zat en er zat ook nog een stuk privé kelder bij. Ik ben positief moet ik eerlijk zeggen.

Nu willen we vanavond nog even de mevrouw van het andere appartement bellen om daar nog te gaan kijken, zodat we goed vergelijkingsmateriaal hebben.

Verder werd ik daarnet nog gebeld door de eigenaar van de camping in Westendorf. Je weet wel, die te pacht stond J Hij wilde niet de hele camping verpachting, maar alleen het restaurant. Ik heb hem heel vriendelijk bedankt voor zijn moeite, maar gezegd dat wij toch echt alleen geïnteresseerd zijn in de hele camping en niet alleen het restaurant.
Hij vond het erg jammer en ik ook, maar eerlijk is eerlijk, ik denk niet dat wij geschikt zijn om een restaurant te gaan runnen. We hebben daar geen enkele ervaring in en dan ga je volgens mij toch ff te snel de mist in.

Tot zover onze belevenissen van de laatste 24 uur, het was weer een heerlijke dag met een lekker zonnetje. De sneeuw doet het nog steeds best (als je om de ijsplekken heen laveert) en er zit een lekker kippetje in de pan, waarvan wij vanavond een deel soldaat gaan maken.
Wat wil een mens nog meer!

Leegstaande huizen ?

Op 9 januari zijn Paul, Joris en ik het Pillerseetal nog eens goed wezen bekijken en ik moet zeggen dat het dal mij ontzettend aantrekt. Vooral St Ulrich am Pillersee is een plaatsje waar ik mij wel kan vermaken.
Ook zijn we de mogelijkheden hier in Brixen nog wat verder aan het bekijken. We hadden van iemand een tip gehad over een huis wat al tijden leeg zou staan, maar ik vermoed dat hij vergeten was om z’n bril op te zetten, want wij hebben geen leegstaand huis gevonden daarzo :)

Over het pension in Strobl zijn we nog niet uit. Ik vind het nog steeds leuk, maar Paul blijft z’n bedenkingen houden. Hier moeten we het nog wel een aantal keer over hebben voordat we eruit zijn.

Zo langzamerhand begint het einde van de vakantie weer in zicht te komen en ik moet eerlijk zeggen dat ik erg naar m’n huis verlang. Dat wil niet zeggen naar Nederland, maar echt naar m’n eigen stekkie. Ik blijf het hier fantastisch vinden en als ik in een appartement zou zitten met een fatsoenlijk keukentje, dan zou ik zeker nog niet weg willen, maar ik ga m’n eigen douche, toilet, keuken en m’n internet aansluiting erg missen moet ik eerlijk zeggen.

Het weer is hier trouwens prachtig! Een heel mooi zonnetje met lekkere temperaturen. Het enige dat mist is een vers pak sneeuw, maar ja, die dingen vallen nu eenmaal bepaald niet altijd samen. De weermensen zeggen ook dat het een vreemde winter is met echte lente-temperaturen. Aan de ene kant heerlijk, maar voor het skitoerisme een beetje minder. Zo zie je dat het ook in Oostenrijk niet altijd fantastisch is, haha. Alhoewel de pistes er door de bergen sneeuw van de sneeuwkanonnen nog steeds best bijliggen en het zonnetje heerlijk
schijnt, dus wat zeur ik eigenlijk :)