Geen almabtrieb

Helaas voor Pa & Ma, maar vandaag is de almabtrieb afgelast.
Almabtrieb is het feest dat gevierd wordt dat de koeien van de almen worden gehaald omdat het zo langzamerhand te koud wordt voor ze.

Gistermiddag hebben we gelukkig wel een paar koeien kunnen zien afdalen, kompleet met hoofdtooien en grote bellen om.

Het feest is nu verplaatst naar volgende week. Maar nu ik naar buiten kijk begin ik dat voor de koeien toch wel zielig te vinden, onze geliefde gaisberg begint aan de bovenkant ernstig wit te kleuren......: De eerste sneeuw. (Paul trekt de ski's vast uit de kast )

Gister daarentegen was het nog stralend weer, Pa is zelfs tot op het bot verbrand in het zonnetje.
In de middag is paul begonnen met de achtergelaten rotzooi van de vorige bewoner te verplaatsen naar een wat meer voor de huiseigenaren zichtbaar stukje (Ze roepen telkens dat ze het opruimen, maar vergeten het schijnbaar elke keer). En is de rest van de familie maar weer eens gaan minigolfen.
Natuurlijk staat er bij minigolf net als bij het echte golf een prijs op een hole-in-one en wat let dan Sabine om er op 18 holes wel 3 in 1 keer in het putje te slaan. Perfect!
Gelukkig werd Sabine dan ook weer op een mega ijs getrakteerd :-)

Du most sollicitere (Janse Bagge Band)

Omdat de afdeling verwerving en de hoge bazen bij DTO het niet nodig vinden om de gemaakte afspraken met Paul na te komen (tenminste, voorlopig nog steeds niet), is Paul op zoek gegaan naar een leuke baan hier in Oostenrijk.

In de Kitzbüheler Anzeiger stond onder het kopje van de AMS een baan die hem erg interessant lijkt. Het is voor een jong bedrijf in Hopfgarten dat gespecialiseerd is in het maken van grote systemen voor de toeristensector.

We kunnen natuurlijk niet tot in de eeuwigheid amen wachten totdat de heren van DTO Paul misschien eens een klus aanbieden en voor de integratie is het ook nog eens veel beter natuurlijk om hier werk te vinden.

De sollicitatie is net per email (op aanraden van het AMS) verzonden, dus wij wachten nu in spanning op een antwoord.

Vandaag een fotoverslag

Vandaag hebben we na schooltijd met z'n allen een flinke wandeling gemaakt. Om een uur of 1 zijn wij vertrokken vanaf ons huis en om half 2 stonden we boven op de berg.
Vanaf station Hoch Brixen zijn we richting de Buchau gelopen, waar Dirk en Ria een leuke Stube kenden.

Als eerste kwamen we in zo'n houten waterafvoerding (ballekie, niks, nog een ballekie) een prachtige rups tegen:


In plaats van over het pad te lopen, namen Joris, Sabine en ook Petra een kortere route:





Hier bekeken we of we wel echt de goede richting op aan het lopen waren:



Sabine en Joris laten zien dat ze ook goed op rotsen kunnen klimmen:



Ook de koeien waren weer zeer geïnteresseerd in onze kinderen:



Uitzicht over Kirchberg:



Idyllisch plaatje, vlakbij Buchau. Mooi hè, in deze omgeving wonen wij nu :)



Natuurlijk moesten de mannen weer testen of het bier hier ook lekker smaakt.



Petra, aan het laatste restje van haar Apfelstrudel mit Vanillesauce (natuurlijk gedeeld met de kids):



Zoekplaatje: waar staat ons huis?

Peusteun eup zeun zweuds

Veuneuveund weureun weu heul meuleug eumdeut weu heubbeun zeutteun peusteun eup zeun zweuds.

hihihi, vanavond waren we heel melig omdat we hebben zitten pesten (kaartspelletje) op z'n zweeds. Nou ja, op z'n zweeds, alle klinkers worden bij ons in de familie dan gewoon een eu. Je hebt geen druppel alcohol of ander opwekkend middel nodig om onder de tafel te liggen van het lachen en als je niet heel erg uitkijkt, dan kan je broek ook linea recta de wasmand in.

Ik loop nog wat achter met het schrijven van m'n blogje, dus maar even snel een korte update.
Gisteravond hadden we na een gezellige dag geen zin meer om te koken en zijn we uit eten gegaan in Kirchberg bij restaurant Kupferstub'n. Dit was ons al eens eerder aangeraden door onze huisbazin en eerlijk is eerlijk, ze heeft niet overdreven.
Het eten is er prima en de sfeer idem dito. Het restaurant zat helemaal vol en er zaten zelfs mensen te wachten tot ze ook konden aanschuiven. En dat op een doordeweekse dinsdagavond.
We hadden met z'n allen twee borden genomen met verschillende voorgerechtjes en deze met z'n 6-en gedeeld. We zijn nu eenmaal niet zulke grote eters, dus daar moeten we echt rekening mee houden.
Als hoofdgerecht hadden de kinderen mexicaanse spareribs, Paul had zwiebelrostbraten, Ria had Wienerschnitzel (van het kalf), Dirk had Knoblauchsteak en ik had Alt Wiener Spitzbraten.

Alles was perfect gebraden en het smaakte allemaal naar meer.
Aan een toetje kwamen we helaas niet meer toe, het was voor de kinderen al laat genoeg en omdat het zo druk was, wilden we niet langer meer wachten. En zoals wij van ons schoonzusje geleerd hebben, gaat de warme keuken voor de koude keuken, dus we zouden zeker moeten wachten.

Vandaag zijn de kinderen natuurlijk weer netjes naar school geweest, Sabine is vanuit school met vriendinnetje Jennifer meegegaan en Dirk en Ria waren weer lekker gaan wandelen.
Toen Petra en Joris lekker uitgerust waren zijn we met z'n vieren (Paul, Petra, Joris en Ria) naar Kirchberg gegaan, naar de kindermiddag van het ballonnenfeest. We zijn er niet heel lang geweest, maar het was wel leuk.
De kinderen zijn samen nog in een echte luchtballon geweest, want dat wilden ze graag. Sabine vond het fantastisch, maar Joris heeft de hele tent bij mekaar gehuild, want hij vond het doodeng. En hij had zich er nog wel zoveel van voorgesteld, want hij moest en zou ook in het ding. Helaas maakt het erg veel herrie als de gaskraan wordt opengedraaid en daar had hij niet op gerekend.

Deze avond hebben we lekker spinatknödel gegeten met rundervinken, tomaat en ijsbergsla en als toetje een lekker bakje ijs.
Daarna hebben de kinderen nog even buiten mogen spelen en de volwassenen hebben een kopje thee gedronken. Petra en Ria heerlijk op het bankje voor het huis, Paul en Dirk al voetballend.

Kinders weer in bed gemikt, Ria had zich in de kamer geïnstalleerd met haar boekje zweedse kruiswoordpuzzels en Paul, Dirk en Petra hadden zich verzameld voor een potje pesten. Als de strijd dan echt aanvangt en de gemoederen verhit zijn, dan gaan we hard tegen hard en over op het pestzweeds. Ria werd er weer erg moe van, maar hield heel snugger haar mond, want anders waren we nog veel erger gaan doen dan we al deden.
Uiteindelijk heeft Dirk weer gewonnen (hij wint altijd, dat is logisch, hij heeft nog een beetje erfenis te verdelen en daar houden wij graag rekening mee) en P&P zijn gezamenlijk tweede geworden.
De uiteindelijke uitslag was: 4:3:3. Flink spannend. Genoeg om Dirk te laten denken dat hij echt gewonnen heeft, maar toch niet te opvallend.

Bezoek uit Nederland en minigolfen

Nadat de onweersbui gisteren over was getrokken en het weer opklaarde, gingen we weer naar buiten. Paul ging tegen 4 uur, half 5 met de buurvrouw hardlopen en toen hij net weg was belde (o)ma Ria of we ze even terug konden bellen, want het beltegoed was op. Nu gaat dat natuurlijk niet als het beltegoed op is en daar we het vermoeden hadden dat zo'n beetje ter hoogte van Kufstein moesten zijn, zijn Joris, Sabine en ik naar de weg gegaan om opa en oma op te vangen.
Nadat we daar een goed half uur hadden gestaan (wel lekker in een voorzichtig zonnetje) kwamen ze eraan gereden. Ze hadden ons niet gezien, omdat ze veel te druk waren met het zoeken van het goede adres, maar ze stopten voor nummer 21 en dat is naast onze inrit.
De kinderen waren door het dolle dat opa en oma er nu eindelijk waren, dus snel de auto naar onze parkeerplaats geloodst en uitgeladen. Toen moest er natuurlijk bier en sekt gedronken worden om het heuglijke feit te vieren dat opa en oma ons gevonden hadden.

Toen snel gaan eten (we hadden goulash, broccoli en rijst en als toetje pannekoeken gevuld met ijs, overgoten met chocoladesaus en geroosterde amandelsnippers) en helaas was het toen voor de kinderen alweer tijd om naar bed te gaan.

De mannen hebben zich toen maar weer eens op het pesten (kaartspel) gestort, terwijl de vrouwen heerlijk buiten op het bankje voor het huis zijn gaan zitten.

Tegen half elf vond ik het welletjes en ben lekker naar bed gegaan, Paul moest nog even blijven zitten, want we hadden beloofd om even op de bovenbuurkinderen te letten. De buurvrouw moest haar vriend van het station in Wörgl halen en dat duurde even.
Ik moet zeggen dat ons bankbed prima slaapt. Het enige waar we achter zijn gekomen, is dat we de ramen in de kelder wel open moeten laten omdat de lucht anders veel te droog wordt. Paul had er erg veel last van en lag continu te hoesten en water te drinken, maar toen we het raam eenmaal open hadden gezet, ging het veel beter.
Om 3 uur vond Joris het helaas nodig om naast ons bed te staan (hij was Sabine kwijt, maar vanochtend wist hij al niet eens meer dat hij bij ons was gekomen) dus die hebben we tussen ons in gemikt, waarna Joris heerlijk verder sliep en wij wat minder heerlijk verder hebben geprobeerd te slapen.

Vanochtend eerst de kinderen naar school gebracht, toen gezorgd dat (o)pa en (o)ma ook te eten kregen en even wat huishoudelijke klussen gedaan.
Natuurlijk hebben we ook meteen misbruik gemaakt van het feit dat we nu een auto voor het huis hebben staan en we zijn dan ook meteen met z'n vieren boodschappen bij de Hofer gaan doen. Toen snel Sabine en Joris van school gehaald en alweer heerlijk gegeten.
Vandaag hadden we spätzle, salade en kalfsschnitzel met eierschwammerl in een witte wijn-roomsaus.

Nadat Joris z'n middagslaapje had gedaan en de beide mannen samen met Sabine hadden uitgeprobeerd of het fietsen nog steeds goed ging, zijn we met z'n allen gaan mini golfen. De kinderen hadden zich hier ontzettend op verheugd en het ging dat ook fantastisch.



Sabine presteerde het zowaar om een echte golfpose neer te zetten:


En de baan werd ook van onder tot boven onderzocht:


Wat bij de 10e hole resulteerde in het verliezen van 4 van onze ballen. Ze bleven steken in de buis van de baan, maar de baanbeheerder wist ze met een welgemikte emmer water weer alle 4 tevoorschijn te toveren. Nadat wij dit luid beapplaudiseerd hadden, gingen we weer voortvarend verder met het spel.
Bij hole 14 lukte het mij zowaar om de bal niet door het huisje heen te spelen, maar via een prachtige bandstoot in een holletje naast de baan te plaatsen. Nadat de bal er door opa vakkundig uit was gehaald, viel het ons op dat het toch wel erg stonk.
Er lag dus een verrotte slak/of gewoon een drol in dat kleine holletje en dat zorgde voor een onaanvaardbaar stankniveau.
Na het wassen van vele handen en natuurlijk het balletje in kwestie gingen wij doorzetters (wij zijn niet voor een kleintje vervaard) weer verder met het edele golfspel en bij hole 18 zijn er dan ook weer wat hole-in-1's geslagen.

Omdat niet alleen bij deze hole, maar ook bij andere holes door de beste leden van deze familie ook hole-in-1's zijn neergezet, vonden wij dat wij een ijscoupe hadden verdiend en die hebben we dan ook heerlijk genoten in het bijbehorende café. Helaas voor de eigenaar (of pachter) is deze zaak niet bepaald druk bezocht, maar het ijs (en vooral de heisse liebe) is er prima.

De kinderen liggen ondertussen weer in bed (het is morgen toch echt weer vroeg dag) en er worden weer wat kruiswoordpuzzels volgeschreven.
Wat een heerlijk leven hebben we toch.

Spontane visite

Nadat we gisteravond bij het luchtballonnenfeest in Kirchberg waren geweest (was wel grappig, het leukste was eigenlijk het opblazen van de ballonnen), dat werd besloten met een klein maar fijn vuurwerkje, hebben Paul en ik gisteravond nog een potje risk geprobeerd.
Man, ik weet weer waarom ik zo'n hekel aan het spel heb. Het hangt van geluk aan mekaar, tactisch valt er niet heel veel te bereiken en het allerergste, het duurt uuuuuuuren. Ik heb dus na een ruim uur opgegeven.

Vanochtend tot ongeveer half 8 uit kunnen slapen, toen stond Joris weer heel lief bij ons bed. Rustig aan wakker geworden en vervolgens lekker gaan ontbijten. Toen weer flink aan de slag gegaan, want er moest nog een goulash gemaakt, natuurlijk een Sonntagskuchen gebakken (vandaag maar eens cake met stukjes appel), ik wilde de kelder nog eens flink stofzuigen en er moest nog flink gewassen worden.
Paul heeft zich ondertussen op het ontwerpen van een sollicitatiebrief geworpen, wat nog helemaal niet zo makkelijk is als je het ineens in het duits moet doen.

Tegen twaalf uur zijn we gaan lunchen, want we wilden om 13.00 uur naar Kirchberg voor het kinderfeest bij het ballonnenfestijn.
Maar we zaten nog onze laatste boterham weg te happen toen er ineens 5 mensen voor ons raam stonden!
Paul roept nog, joh die man ken ik hoor, is dat niet Mark van Annet? Maar nee, die was het niet, want het waren Jolanda en Bouw met kinders uit Aschau, Zillertal.
Dat was nog eens even een leuke verrassing zeg.
Ze waren toevallig in de buurt omdat ze waren gaan kijken naar een pand voor Karin en Frank (bekenden van het Oostenrijkforum) en ze reden via onze kant terug.
Toen zijn ze op de gok gaan kijken, want ze wisten zich nog te herinneren dat we naast de tennisbanen van het sporthotel moesten wonen. Toen ze de stelten van de buren zagen staan (ze dachten dat ze die dingen alleen in nederland kennen, hihi) wisten ze toch zeker dat wij hier moesten wonen en jawel, dat klopte!

Onze Sonntagskuchen hebben we dus heerlijk kunnen delen (gelukkig maar, want het was een redelijk grote, ik heb zelfs nog over) en na gezellig een uurtje gekletst te hebben (en natuurlijk ons huisje en tuin te hebben laten zien) gingen zij weer verder op huis aan.
Sabine en ik keken mekaar eens aan of we nog naar Kirchberg zouden gaan, maar zowel Sabine als ik roken de regen alweer komen. Het feit dat er wolken hangen, zegt niet zoveel, maar ik rook weer het vocht in de lucht en Sabine een bepaalde zurige geur.
Sabine voorspelde dat we binnen een half uur regen zouden hebben en ze had gelijk! Het onweert en regent nu flink, dus we zijn heel blij dat we niet toch op ons fietsje waren gesprongen.