Tiroler Wasserkraft Cup

Vandaag was de Tiroler Wasserkraft Cup Slalom in Brixen. Om even een vergelijking naar het voetbal te maken; de FIS is het betaald voetbal en de TWKCup is de hoofdklasse.
Het leek mij en Sabine erg leuk om dit eens te gaan bekijken. Oma Gonnie vond het ook leuk om eens te zien dus togen wij vanmorgen op naar de rennen. Joris, Sabine, Ik en Gonnie.
We waren een beetje vroeg dus eerst maar een afdaling maken. We zijn de Foisingsabfahrt naar beneden gegaan, richting Hopfgarten. Een mooie afdaling, altijd lekker om een beetje warm te worden. Weer boven gekomen bleek dat we nog een keer naar benden konden. Zo gezegd zo gedaan. Om twaalf uur waren weer boven aan de foisingbaan, aan de voet van hoog salve. Hiervandaan konden we naar de Kalbersalve baan om de rennen te aanschouwen. Deze afdaling is een rode afdaling, en Joris was nog nooit van iets anders naar beneden gegaan dan een blauwe piste. Maar gelukkig kun je op de Kalbersalve ook een wat makkelijker afkomen, als je maar rechts aanhoudt. Even nadat je rechts bent gegaan kun je na een relatief kort stijl stukje afbuigen en dan ben je het ergste voorbij en vlak bij de starthut van de Rennen. Helaas bleek dit afgesloten te zijn dus moesten we van de Zwarte piste af…..! Voor mij geen probleem, maar de drie anderen die ik mee had…… Gonnie houdt niet van Zwarte pistes, Joris en Sabine hebben nog nooit een zwarte naar beneden geskiet.. *slik* maar goed, andere mogelijkheid was er niet. Dus niet zeuren en gaan met die skies. Zonder kleer scheuren kwamen mijn toppers prima naar beneden. Joris voornamelijk in pflug, maar hee, het is de eerste ´keer dat hij naar beneden gaat.
Aangekomen bij de rennen hebben we eerst lekker gejaust met broodjes en wat drinken.
Als snel kwam opa Nanno ook bij ons, en hebben we genoten van de slalom-afdaling. Erg leuk om te zien. Na een vrouw of 13 te hebben gezien wilde Joris graag verder skieen, dus zijn we verder gegaan. Op naar de Bubble express, van daar uit naar de Filzbodenpiste (Rood) en van daar uit naar de Au-alm. Opa had geen zin in de au-alm, en hij wilde op tijd terug zijn dus gin Opa verder terug naar de Bubble en vandaar uit naar de Nieding.
En wij gingen naar de Tanzerabfahrt. De zogenaamde Familie afdaling. Deze komt ongeveer uit voor onze deur. Maar helaas stond de auto nog bij de Gondelbaan.
Opa had voorspeld dat we nooit voor drie uur beneden konden zijn, en had daarom de nieding genomen. Nou, 14:52 stonden we onderaan de Familieafdaling. Dus wij kunnen best doorskieen haha.
De bus terug naar de gondel genomen, in de auto gestapt en Oma naar de camping gebracht. Kinderen achter gelaten, en Petra opgehaald die moest tenslotte weer werken.
Ik ben meegegaan en bij opa en oma aangekomen bleken de kinderen er nog geen genoeg van te hebben, dus gingen we nog even op de camping bergje geskiet.
En nu…. Tijd om die apen in bed te schoppen hihi.
LG, Paul

Meine Arbeit macht spaß

Gisteren even geen blogjes wegens 'die Tage' die mij weer eens aan het bezoeken zijn. Ik voel me nogal ellendig en lag gisteren dus ook al tijdig in m'n bedje.

Wel hebben Paul en ik gisteren nog even het een en ander met Christoph uitonderhandeld over Brixnet. Dat was nog niet helemaal in kannen en kruiken en de mannen begrepen mekaar niet helemaal waardoor er wat wrijving was.
Toen ze mekaar weer een handje hadden gegeven, riep ik dan ook luid: Gelukkig, m'n beide favoriete mannen zijn weer blij met mekaar, hahaha.
Volgens hun was er nooit wat aan de hand geweest, maar vreemd genoeg had ik van allebei een lading vonken over me heen gekregen die voor de ander bedoeld was ;D
Maar goed dat ik daar tegen kan, hihi.

Vanochtend mocht ik dan weer lekker aan de slag. Weliswaar met een flinke buikpijn, maar goed afgesproken is afgesproken en het was een rustig ochtendje.
En wat het voor mij nog eens heel erg grappig maakte, is dat ik Christoph om 11.00 uur uit z'n bed belde.... Luilak, een beetje slapen als ik al 2 uur aan het werk ben! Ik geloof dat hij me niet zo lief vond op dat moment.

Gisteren belde hij me al op: Petra, waar ben je, grote problemen! Dus ik zeg: jaja, ik ben om de hoek, ik kom er aan (we moesten even bij een klant op de camping langs en dus ook nog bij Christoph voor de onderhandelingen). Dus ik kom binnen en vraag wat de problemen zijn. 'We hebben een groot probleem!' 'Nou Christoph, voorzover ik weet heb ik geen enkel probleem, dus dan heb jij er 1.' 'Neehee, ik heb geen problemen dat riep ik alleen maar om jou te pesten (ärgern), want jij pest mij ook altijd!'.
Ik keek 'm dus quasi verbaasd aan en zeg: Ich bin lieb, süß und auch noch sehr nett, wie kann ich dan jemand ärgern?
Huh, dat lief ben je zeker tegen Paul, tegen mij anders nooit...
Toen heb ik 'm heel hard uitgelachen. Hij moest eens weten hoe ik tegen Paul tekeer kan gaan als ik een slecht humeur heb, dat heeft hij nog niet mee hoeven maken :)

Nu ben ik lekker alleen thuis. Paul en de kinderen zijn samen met oma Gonnie naar de Rennen op de Kalbersalve. Eerst met z'n viertjes skiën en vervolgens naar de wedstrijd kijken. Het weer werkt weer lekker mee, dus die gaan het wel naar hun zin hebben daarzo.

Om 16.00 uur mag ik weer op m'n werk zijn voor twee uurtjes en daar heb ik nu alweer zin in. Vandaag weer voornamelijk leuke mensen langs gehad, dus wat wil een mens nog meer.

Onderhandelen, niet mijn sterkste kant

Vandaag een relatief rustig dagje gehad. Huishouden gedaan, wat zaakjes uitgezocht, eten gekookt en tussen de middag even bijgeslapen (was weer hard nodig na weer een slechte nacht).
Met Sabine nog even 2 nieuwe schriften wezen kopen voor school, want die had ze al vol geschreven. Toen ze klaar was met haar huiswerk zijn we met z'n allen weer richting camping gereden zodat de kinderen daar weer lekker konden gaan skiën.
Toen weer langs Christoph gegaan om nog even te babbelen over m'n salaris.
Dat ging ff redelijk hard tegen hard, want ik wil gewoon een uurloon hebben en hij wil mij natuurlijk zo lang mogelijk tegen zo min mogelijk geld.
We hebben uiteindelijk een bedrag uitonderhandeld waarbij ik mijn uurloon heb en hij mij toch zo flexibel mogelijk in kan zetten. Ik heb nu een 6 daagse werkweek, 3 weken halve dagen, 2 weken hele dagen samen 168 uur.
Pffffff, ik vond het moeilijk hoor. Ik ben niet zo'n onderhandelaar, maar ik heb 'm ook gezegd dat ik het voor minder echt niet doe, want m'n oppas kost gewoon zowat zoveel. En ik ga geen geld toeleggen, zo gek ben ik nou net nog niet.

Maar moeite heeft het me wel gekost, want ik vind de baan hartstikke leuk en ik kan het nu eenmaal goed vinden met Christoph en Ton en dat heeft toch ook wel iets. En dan ben je al snel geneigd om toe te stemmen in iets waar je uiteindelijk slechter van wordt en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Paul heeft ondertussen problemen met een klant. Die is niet helemaal tevreden over de geleverde waar, dat is deels het probleem van dat ding (notebook waarover ik al eerder heb geschreven) en deels is het haar probleem. Zij wil namelijk zo min mogelijk betalen, maar dan wel eisen hebben ter grootte van het duurste notebook dat er bestaat. Tja dat gaat gewoon niet samen. Nu nog een manier bedenken om ze daarvan te overtuigen, dat is altijd even lastig. Paul heeft het daar ook best moeilijk mee, vooral omdat de rest van z'n klanten juist ontzettend tevreden is over Paul en z'n service en dan is zo'n eerste zanikerd natuurlijk vreselijk energie vretend.

Voorlopig gaat het hier verder best lekker. Ik heb weer een inkomentje voor de komende 5 weken gevonden en Paul gaat in principe ook lekker. Het weer is hier koud maar heel erg mooi dus ook daar mogen we niet over klagen.
Morgen nog 1x naar de fitness en dan weer aan het werk!

Update Vollversammlung Tourismusverband

Paul is gisteravond dus naar de Vollversammlung van het Tourismusverband geweest en ik heb zoveel mogelijk info uit hem getrokken voor het blogje van nu.

Dat is wel het leuke van een eigen bedrijfje hebben, je bent belangrijk voor het dorp en er wordt daardoor van je verwacht dat je met dit soort zaken een beetje actief meedenkt.
Zoals ik al eerder heb geschreven, is Paul in 2 denktanken (Arbeitsgruppen) ingedeeld voor de dorpsvernieuwing en dit geheel is ook erg belangrijk voor Arbeitsgruppe 3a: Tourismus, Naherholung, Freizeit.

Zoals ik al schreef, de vergadering begon natuurlijk een goed half uur te laat, want waarom zou je er om 20.00 uur al zijn als je ook om 20.30 uur kunt komen :)
Na de nodige praatjes werden de kandidaten voorgesteld voor de Aufsichtsrat van het nieuwe Tourismusgebeuren alhier. Westendorf, Brixen im Thale en Kirchberg zijn door het land Tirol gedwongen om op dit gebied samen te gaan werken, dus er moest weer nieuw gekozen worden.
Gelukkig voor Brixen is er in Kirchberg een tweestrijd in het ondernemerskamp, waardoor hun kandidaten minder stemmen kregen dan die van Brixen. Nu zijn er 2 Brixeners in de Aufsichtsrat gekozen (op 12 mensen) en dat is voor een klein dorpje als het onze heel erg belangrijk. De opkomst was volgens Paul ook ongelooflijk groot. Er waren zoveel mensen op af gekomen dat er niet voor iedereen een zitplaats was. Mijn idee dat Paul de mensen uit ons dorp wel makkelijk zou kunnen vinden, klopte dus voor geen meter, hij heeft bepaalde mensen pas na 0.00 uur voor het eerst gezien.

Verder veel discussie geweest over de verplichte afdracht van 13 promille door de bedrijven aan het Tourismusgebeuren. We zitten met onze regio op het hoogste percentage, maar dat is eigenlijk ook heel logisch omdat wij hier het meest afhankelijk zijn van het toerisme. Daar gaat dan ook veel geld inzitten en gelukkig komt het meeste wel weer naar het eigen dorp terug, maar toch. Zeker voor Brixen is het pijnlijk omdat wij van de 3 gemeentes de enige zijn met een kloppende begroting. Zowel Kirchberg als Westendorf geven meer uit dan dat er inkomt en dat betekent daardoor dus dat ze dat natuurlijk graag bij onze ondernemers op willen komen halen.

Het is moeilijk om hier verder goed verslag van te doen, Paul heeft zoveel dingetjes verteld die voor ons best logisch zijn en duidelijk, maar die ik hier teveel zou moeten omschrijven om duidelijk te maken dus dat laat ik verder maar.

Ik vind het in ieder geval erg interessant om mee te maken. Het enige wat voor ons een probleem oplevert, is het feit dat we 2 avonden hebben waarop zowel Paul als ik van huis zijn, dus er zal een oppas geregeld moeten gaan worden. Maar als dat alles is, dan is dat niet echt een groot probleem. Oppassen kunnen per slot van rekening gevonden worden.

Temporary Madness

Titel van het nummer dat ik nu hoor. Is van de CD Bloody Buccaneers van de Golden Earring. Heerlijk om weer te horen, lekker hard draaien zo in de kelder.

Vanochtend eerst wezen trainen. Per slot van rekening kan ik hierna nog maar 1x en dan is het weer tijd voor werk.
Vandaag maar eens gebruikt om het een en ander aan poetswerk in huis te doen, want ik ben straks natuurlijk 4 tot 5 weken vrijwel niet thuis aanwezig. Want van de wet mag het weliswaar officieel niet, maar ik ga toch gewoon 7 dagen per week werken. Het geld is veel te lekker en mij interesseert het absoluut niet of ik nu 7 dagen per week de huisvrouw uit moet lopen hangen of dat ik 7 dagen per week lekker aan de slag ben buitenshuis.

Paul en de kinderen waren om 3 uur weer naar de campingberg gegaan om te skiën en snowboarden, dat had Paul ze beloofd dus dan gebeurt dat ook. Zelf was ik om 4 uur alweer gebeld door Christoph. Dit keer wilde hij informatie over een iPod hebben. Nou heb ik daar de ballen verstand van natuurlijk, maar Paul weet wel het een en ander over dat soort zaken dus die is aan het eind van de middag nog even langs geweest. Zelf had ik 'm al een linkje gestuurd naar een iPod forum, maar daar is meneer te lui voor om te lezen.
Paul en ik hebben samen nog even bij Christoph staan praten en al gauw bleek dat Paul niet de enige is die vanavond bij de Vollversammlung van het Tourismusverband moet verschijnen. Christoph zit ook in de werkgroep en moet er dus ook zijn. Wel gezellig voor die gasten, kunnen ze samen misschien ook nog een klein biertje pakken. Paul gaat weliswaar officieel met een andere dorpsgenoot ernaartoe maar dat zegt natuurlijk niet dat hij niet ook met anderen mag praten.

Christoph wil ook graag de beelden van Hoch Brixen in het buro op een scherm hebben voor de gasten. Het probleem is alleen dat er op de camping geen tv kabel ligt en dat hij die voorziening daarom op dit moment niet kan leveren. Aan Paul de schone taak om bij de Bergbahnen (in dit geval Rudi, voor wie wij ook nog een kaas uit NL hebben liggen ;) ) te informeren of dit niet ook via internet kan. Als dat kan, mag Paul het beeldscherm leveren hiervoor. Dat hebben we dan toch alvast mooi bepraat met z'n drietjes.
Ook was ik begonnen met het onderhandelen over m'n prijs voor de komende vakantieperiode, maar helaas liep er toen natuurlijk weer een klant binnen en dan gaat dat helaas niet door. We hebben afgesproken om het er morgen samen nog even over te hebben. Ik wil het namelijk wel besproken hebben voordat ik aan het werk ga, ik wil niet voor een vervelende verrassing komen te staan.

De Vollversammlung is ondertussen begonnen, tenminste dat is de bedoeling, maar het schijnt dat Oostenrijkers er ook nogal een handje van hebben om een beetje te laat te komen, dus het zal wel een latertje worden. Ik ga me ondertussen maar weer eens op de was werpen. Er komt geen einde aan.

One shot away from Paradise. Een nummer van de Golden Earring, van bovengenoemde cd. Geschreven door bassist Rinus Gerritsen voor z'n vrouw. Heel indringend, heel mooi.

Vroegâh

Zo op de vroege ochtend ben ik naar aanleiding van mails op verschillende groepen/fora eens aan het denken over het verschil tussen vroeger en nu.
Mensen hebben zo vaak de neiging om 'vroeger' te idealiseren. Vroeger zorgden we beter voor mekaar (aha, daarom waren er zoveel daklozen en bedelaars, rovers en andere 'randfiguren', daarom waren mijn heel hard werkende opa en oma zo arm); vroeger waren oude mensen niet zo alleen (nee hoor, de mensen stierven alleen veel jonger, ze hadden geen tijd om oud en eenzaam te worden en als je al oud werd dan moest je ook gewoon werken tot je dood op de betere klasse na); vroeger was het op school allemaal beter dan nu (daarom lopen er zoveel analfabeten rond in de oudere generatie, of mensen met een pesthekel aan school en leren); vroeger was iedereen 'normaler' niet al die uitzonderingen met hun moeilijkheden (ja klopt, we waren eenheidsworst dus er mochten niet zoveel uitzonderingen zijn) goed ook ik ben het ermee eens dat er tegenwoordig misschien wel eens te snel een etiketje op een mens wordt geplakt, maar volgens mij zijn we met z'n allen niet zo heel hard veranderd in de afgelopen pakweg 50 jaar.

Ik begrijp het gewoon niet, waarom zou je in het verleden blijven leven? We leven in het nu en gaan naar de toekomst. Er worden andere verwachtingen geschept, er zijn andere avonturen te beleven, we leven niet meer in vroeger.
Tuurlijk vind ook ik dat er bepaalde dingen minder goed zijn geworden, maar er zijn ook zaken die juist veel beter aangepakt worden. De balans blijft gemiddeld toch altijd in het midden liggen, anders vallen we om met z'n allen.

Probeer te leven zoals jij dat NU fijn vindt en probeer niet al teveel problemen te zien, maar juist uitdagingen. Uitdagingen kun je aanpakken, problemen worden veroorzaakt en gaan langs je heen. Zie het positieve, niet het negatieve; geniet van de kleine dingen en laat vroeger gewoon lekker vroegâh blijven...

Mrs Camping

Het is ongelooflijk, je laat 's ochtends je gezicht op de camping zien omdat Christoph een nieuw account voor Brixnet verkeerd heeft ingevoerd en voor je het weet zit je alweer achter het buro. Goed, voor 10 minuutjes dan maar toch. Er kwam namelijk iemand zeuren of Christoph nu eindelijk eens kon komen (dat gaat nogal als er allemaal mensen staan te wachten, maar goed) om z'n caravan weg te slepen.
Toen werd ik dus weer heeeeeel lief aangekeken (shit, dat ik daar toch steeds weer intrap, bij Paul ook altijd en nu dus ook bij Christoph) en ja hoor, daar zat Petra weer. Ach, zoals jullie weten vind ik dat helemaal niet erg, ik vermaak me prima.

Christoph nog even laten zien hoe hij iemand goed in moet voeren en daarna met Paul boodschappen gaan doen.
Ook daar waren we nog amper mee begonnen toen we door een campinggast werden opgebeld dat hij geen IP-adres meer kreeg. Even later had ik ook Christoph hangen met dezelfde opmerking over een andere gast. AAARGH, dan hebben we waarschijnlijk een probleem. Snel naar huis, boodschappen uitgeladen, appeltje naar binnen gewerkt en samen naar de camping met een nieuwe server, beeldscherm en nog wat troepjes. Toen is Paul hard aan de gang gegaan en ben ik (met de post die ik ook maar even uit het buro had gehaald, ach als je er toch bent..) naar de 2 klanten gegaan om te vertellen dat Paul bezig was en hoopte in een half uurtje, 3 kwartier klaar te zijn. Dat moest eigenlijk ook wel, want het was ondertussen al half 12 en om half 1 moeten beide kids toch echt van school gehaald. Nou ja, Joris in ieder geval want dan sluit z'n school en het is toch wat lastig als hij alleen naar huis moet.
Gelukkig had Paul het meeste goed voorbereid dus het was allemaal netjes binnen de tijd opgelost en ook de klanten konden weer op het net.

Snel de kinders opgehaald, thuis brood met weisswurst gegeten (onze eigen bescheiden weisswurstparty) en vervolgens hard aan de slag met de cijfers voor Computer Total. We bleken een rekening verkeerd te hebben opgemaakt en dat was ff niet zo leuk zullen we maar zeggen. We hopen een oplossing te hebben gevonden waardoor de pijn voor ons een klein beetje verzacht wordt, nu nog even met de klant overleggen.

Sabine was ondertussen aan haar huiswerk begonnen en moest ook nog even bij vriendje Mario langs om daar z'n huiswerk te brengen. Mario was ziek vandaag en dan wordt het huiswerk dus altijd door een klasgenootje langsgebracht. Kun je als kind niet eens lekker even een dagje ziek zijn zonder meteen een pak huiswerk (het was weer veel vandaag) te krijgen.
Om half vijf belde Christoph dat hij een account voor een nieuwe klant niet aangemaakt kreeg, dus Paul snel daarheen want hij had inderdaad wat zaken veranderd waardoor dit veroorzaakt zou kunnen worden.
Gelukkig is ook dit probleem met een kunstgreep opgelost, nu nog een duurzame oplossing verzinnen.

De kinderen mochten vanmiddag van ons een tekenfilm zien en Sabine had The Hunchback from Notre Dame uitgekozen. Na het avondeten mochten ze de film afkijken en om een uur of 8 weer naar bed.

Paul en ik hebben nog even een mooie natuurdocumentaire gezien op ORF. Het ging over de natuur op Cuba, heel erg mooi om zo te zien. Maar als ik eerlijk ben......doe mij de bergen maar met zo'n flinke laag sneeuw erop!

Leveranciers en sneeuw, veel sneeuw

Vandaag is Paul hard bezig geweest met bellen en mailen met leveranciers. Niet blij zijn we met Gericom, dat is een duits-oostenrijks bedrijf dat vooral gespecialiseerd is in notebooks. Voor een klant hebben we daar een notebook besteld, maar daar ging al van alles niet zoals we wilden. Nu blijkt, na enige tijd gebruik, dat de accu van deze (minderwaardige, maar vreemd genoeg toch duurdere laptop) maar een 3 kwartier te werken, terwijl dit niet in hun productomschrijving staat! Klant ernstig teleurgesteld en wij ook.
Vooral toen we als antwoord kregen dat dat nu eenmaal zo is bij dat product maar dat we natuurlijk voor een flink bedrag extra een grotere accu kunnen kopen! Zijn ze nu helemaal van de pot gevallen! Dus linea recta een al vrijwel helemaal klaar staande klachtenmail hun kant op gedaan en gemeld dat dit natuurlijk niet kan en dat we niet tevreden zijn over hun service. Als voorstel gedaan dat de accu door hun GRATIS omgeruild gaat worden om zowel de klant als ons tegemoet te komen. We zijn benieuwd naar hun antwoord.

Verder bij groothandel Ingram Micro afgelopen jaar een printer gezien (net voor de jaarwisseling) en deze in een offerte voor een klant neergelegd. Nu blijkt ineens (waren ze natuurlijk 'vergeten' op de site te melden) dat er per 1 januari een fikse belasting op printers is gekomen in verband met auteursrechten. Zelfde printer ineens 93 euro duurder. AAAARGH, want de klant was ondertussen accoord met de offerte dus die wijziging konden wij niet zomaar meer doorvoeren.
Gelukkig was daar de Media Markt. Over het algemeen absoluut niet de goedkoopste, maar....de printer stond daar nog wel tegen de oude prijs. En dus goedkoper dan de inkoopsprijs die wij bij de groothandel moeten betalen. Haha, dus op naar Media Markt en de printer daar gekocht. Nu kunnen we ons tenminste aan de offerte houden zonder dat wij er op toe moeten gaan leggen.

Vanochtend heb ik me trouwens weer flink uitgesloofd in de sportschool en vanmiddag moest Paul nog even naar de camping om daar achteroom lief te helpen met z'n satelliet. Ik ben met de kinderen meegegaan, het weer was fantastisch en de kids wilden wel eens ergens anders sleeën dan in de eigen tuin.
Ik wist natuurlijk al dat de sneeuwbergen op de camping erg hoog zijn, maar nu ik er echt eens naast een paar heb gestaan, blijken ze nog veel hoger te zijn.
Ik begin bang te worden voor nieuwe sneeuw. Op de camping wordt het een megaramp als er nog meer valt, en ook hier thuis hebben we vrijwel geen plek meer vrij om de sneeuw kwijt te kunnen. Dat wordt dan echt heel erg puzzelen. Van ons mag het nu een tijdje droog blijven. Op alle pistes ligt meer dan genoeg dus daarvoor hoeft het echt niet.

O ja, had ik al verteld dat we hier in een sprookje leven...

De tijd gaat zo waanzinnig snel

Het is ongelooflijk, alweer een week voorbij vrijwel zonder dat ik erg in heb gehad.
Vanochtend weer aan de slag op het buro en Paul ging mee omdat hij 'eventjes' de kachels aan moest steken van z'n ouders en die van een achteroom en tante van hem.
Hij is dus eerst een goed uur bezig geweest met graven om bij de gasflessen te komen en vervolgens bij oomlief ook nog eens het dak af moeten graven om de kachelpijp te vinden.
Zo onder de sneeuw willen die dingen vreemd genoeg niet zo best trekken en dan verwarmt dat weer zo rottig.

Omdat het weer een aardig beetje gesneeuwd had, vroeg Christoph of ik vanmiddag nog wat te doen had. Nu had ik die vraag al zien aankomen en het al met Paul besproken en daar we toch niets bijzonders van plan waren vond ik het natuurlijk prima. Maar eerst moest ik nog antwoord geven natuurlijk: Ja Christoph, ik heb vanmiddag wat te doen. O nee, het is toch niet waar. Ja hoor, ik ben vanmiddag namelijk hier aan het werk :D (wat ben ik toch lekker gemeen, hihi)

Thuisgekomen eerst naar het skiën gekeken en vervolgens m'n haar weer eens bijgeverfd want je begon weer erg goed te zien dat ik nou niet bepaald egaal bruin/grijs of welke kleur dan ook ben en dat vind ik nu eenmaal niet mooi. Nu ben ik weer mooi mahonie bruin (of iets in die richting) en dat vind ik een stuk beter staan.

Tussen de middag heeft Paul ons getrakteerd op onze favoriete snelle hap: rijst in bouillon gekookt met een flinke hoeveelheid groenten en in kleine plakjes gesneden grillworstjes. Scheutje olijfolie erover en smullen maar.

Daarna heb ik weer een flinke stapel was weggewerkt, is Paul op bed in slaap gevallen totdat Joris hem bruut kwam wakker schudden en heb ik daarna ook maar weer eens de stofzuiger door alle kamers gehaald. Was wel weer nodig geloof ik.
Nu morgen de kinderen er maar weer eens van overtuigen dat ze hun kamer op moeten ruimen zodat ik ook daar de stofzuiger en dweil weer eens fatsoenlijk doorheen kan halen.

Vanmiddag weer lekker naar de camping met z'n allen. Eerst even de familie die inmiddels gearriveerd was, gedag gezegd. Toen ben ik maar alvast naar het buro gegaan, want er stonden mensen te wachten en dan kan ik ze nu eenmaal geen kwartier laten wachten totdat ik officieel open ben, dan doe ik dat meteen.
Paul en de kinderen gingen weer op het campingbergje ravotten. Paul en Joris skiën en Sabine snowboarden. Ze heeft vandaag geoefend op het draaien van bochtjes en dat wilde ook nog lukken dus ze was weer helemaal gelukkig een het eind van de middag.

Vanavond staan er ook geen wilde dingen op de planning. Ik zit heerlijk (met een draaiende wasmachine achter me) naar Iron Maiden te luisteren en Paul ligt in bad te weken. Ff lekker een luie zondagavond.