23 graden in de schaduw :-)

Ja hoor, jullie lezen het goed! Het is hier 23 graden in de schaduw en in de zon dik 42. Het lijkt verdikkie al wel zomer. Zaaaaalig en we zijn dus ook zoveel mogelijk
lekker buiten.

De kinderen stonden vanochtend om kwart voor negen al buiten door de waterstralen te springen. Bij het sporthotel moeten de tennisbanen natuurlijk besproeid worden en de sproeier aan deze kant gaat over het hek heen, net op het heuveltje bij ons. Dus dat was weer lachen zo vroeg op de ochtend.

Vanochtend natuurlijk eerst wezen werken, op het eind van de ochtend even een rondje gelopen want Christoph had een auto gezien die hij niet kende en die ik moest zien te achterhalen. Nou, niet gezien, maar goed hij riep ook mercedes en de enige mercedes die ik heb gezien was van bekende mensen. Daar nog een hele tijd staan praten en net toen ik richting huis wilde, kwamen er nieuwe duitse gasten aan die ook hun caravan klaar moeten maken. Die waren enigszins geërgerd over de gang van zaken en de weinig informatie die ik ze kon geven zodat het uiteindelijk pas bijna 12 uur was voordat ik weer naar huis kon.
Om de auto die we zoeken te achterhalen moet ik morgenochtend weer even snel een rondje over de camping lopen.

Verder weer even bijgepraat over de laatste ontwikkelingen. Voor de meelezende campinggasten: de containers voor de opslag komen er waarschijnlijk toch niet. Degene die we nodig hebben zijn hier in Oostenrijk namelijk vrijwel niet aanwezig en het zou puur toeval zijn als we er nog 1 vinden. Kwetsbare spullen mogen opgeborgen gaan worden in het tafeltennishok, zodat die spullen geen last krijgen van optrekkend water. Voor de rest moeten de landmeters nog langskomen, het bestratingsbedrijf komt nog en er moet nog van alles aangelegd worden. We weten tot zover we het nu zien woensdag meer.

Tussen de middag hebben we lekker zitten barbequen. Dat is ook weer leuk hoor na zo´n lange winter. Paul had gelukkig maar een klein bbq pakketje gekocht dus we hebben ons niet overeten.

Natuurlijk ook weer een aantal telefoontjes gekregen van campinggasten met vragen. Die hebben toch maar mazzel dat ik zo lief ben dat ik de telefoon hele dagen op m´n mobiel over heb staan, zodat die in ieder geval elke dag van 9 tot 6 bezet is. Er blijven nu eenmaal nog steeds veel vragen open staan en die probeer ik zo goed en kwaad als het kan te beantwoorden.

Vanmiddag natuurlijk ook weer naar de camping, waar Christoph ook op dat moment aan kwam rijden. Weer even snel mekaar bijgepraat waarna hij naar de duitse gasten ging die het een en ander van hem wilde weten. De rest van de middag lekker rustig bezig geweest en nog even over de camping gelopen en een praatje gemaakt. Volgens mij erg belangrijk voor het contact met de gasten en je leert daardoor ook weer wat beter wat er onder de mensen leeft.

Om 6 uur nog weer 1 van de mensen bereikt, die ik tot nu toe niet aan de telefoon had gehad en ook die waren zacht uitgedrukt niet blij. Dat was weer een zwaar telefoontje. Ondertussen had ik Paul en de kinderen al buiten zien lopen.
Toen lekker een heel stuk gaan rijden met z´n allen. Over Kitzbühel, St. Johann naar het Pillerseetal. Dat blijft ook een prachtig dal hoor, maar hier in Brixen voelen we ons toch het meeste thuis. Grappig is dat, dat gevoel heb ik zo in Wieringerwerf nooit gehad, alhoewel ik me daar ook altijd prima heb gevoeld.
Dat knagende gevoel van heimwee dat ik jaren gehad heb in NL heb ik hier ook helemaal niet meer, dat is zo raar. Paul is natuurlijk al een weekje terug geweest naar NL en die heeft daar hele dagen heimwee gehad naar hier. Ik ben benieuwd of ik dat ook krijg als we een keer naar NL op vakantie gaan, maar goed, dat zit er voorlopig nog niet in. Eerst ons bedrijfje goed van de grond krijgen, dat heeft nu de hoogste prioriteit. En gelukkig komen de mensen uit NL die ons na aan het hart liggen fijn hier langs, dat maakt het voor ons ook een stuk makkelijker natuurlijk.

camping today

Oei oei wat gingen onze oogjes weer met moeite open vanochtend. We lagen allevier nog zo lekker, maar ja, schooldag is nu eenmaal schooldag dus op tijd er uit.
Gelukkig werkt het weer ontzettend mee, want de zon scheen al uitbundig.

Kinderen naar school gebracht en thuis nog snel wat kleine dingetjes gedaan en een lekker bakkie thee gedronken.
Toen naar de camping voor de telefoondienst van 9 tot 11. Daar ook weer de engelse meneer langsgehad die bij ons op de camping staat. Je lacht je rot, die komt zo ongeveer alles wat hij op een dag doet vertellen. Christoph stond er op een bepaald moment bij en hield heel wijselijk z´n mond. Deed op dat moment net alsof hij geen engels verstond. De boef. Dus die vraagt ook al, wat is dat voor een man joh? Tja, man alleen, met engels in een land waar de meeste mensen toch voornamelijk duits spreken en dat is wel eens eenzaam natuurlijk.

Verder mekaar even uitgebreid bijgepraat. Wel een goed kwartier de tijd daarvoor genomen. Normaalgesproken hebben we 2 minuten gesprekjes met mekaar, maar nu dus even iets langer.
Om elf uur heb ik de telefoon van de camping doorgeschakeld naar m´n mobiel om de mensen netjes te woord te kunnen staan en dat was maar goed ook, want er hebben er meteen 3 vrij uitgebreid gebeld in de tijd dat ik niet in het buro was.

We hebben heerlijk buiten in de zon gezeten. Het was hier 21 graden in de schaduw, dus fantastisch weer. 1 klein dingetje: ik wil m´n benen dit jaar eens wat minder wit hebben, dus lekker in korte broek buiten. Maar natuurlijk niet op zitten letten en vergeten in te smeren. Oei oei oei, wat heb ik nu een zere scheenbenen.....

Paul moest om 2 uur weer naar klanten toe en is daar een flinke tijd bezig geweest. De mensen hebben een erg oude pc, maar wel vol met nieuwe programmatuur en daardoor krijgen ze steeds foutmeldingen (als ik het allemaal goed heb begrepen). Maar goed, geen geld voor een compleet nieuwe dus of Paul z´n ogen voor ze open wil houden voor een leuk 2e hands gevalletje.

Om 4 uur weer terug naar de camping en daar Christoph even bijgepraat. Omdat hij op dit moment heel erg onder stress staat, werd hij ontzettend boos door iets wat ik hem vertelde. Toen hij later terug kwam (helemaal gestressed) en ik vervolgens ontzettend begon te lachen om de hele situatie waardoor hij boos was, werd ´ie piswoest en liet zelfs z´n sigaretten liggen. hihi, ik geloof dat ik soms een beetje gemeen ben.
Natuurlijk later weer even goed gemaakt hoor.

Om 6 uur nog net iemand kunnen bereiken die het nieuws nog niet gehoord had en daarna weer lekker in het zonnetje naar huis gelopen.
Natuurlijk weer buiten gegeten, want dit soort weer moet een mens ten volle benutten.
Toen maar weer eens lekker in een badje gedoken en daarna nog lekker met de kinderen gespeeld. Om kwart over acht vonden we het wel tijd voor ze om te gaan slapen en dat mogen ze vandaag in ons bed :) (nou ja, om te beginnen dan) en dat is natuurlijk feest.

Paniek om de tunnel

Jullie zullen wel denken: waarom schrijft ze nu weer ineens geen blog? Nou, dat komt zo.
We hebben enigszins paniek in de tent.
Dinsdag avond heeft het de heren van de landesregierung behaagt, de familie Widauer mede te delen dat de bouw van de tunnel ter hoogte van de camping op 15 mei aanstaande gaat beginnen. Dat is snel, heel snel...
Zeker als je bedenkt dat we al wisten dat er dan een stuk of 40 caravans verplaatst moeten gaan worden.

Woensdagmiddag had Christoph een bespreking met de heren van de bouwmaatschappij en die wisten vrolijk te vertellen dat we geen 40, maar 85 plaatsen moeten ontruimen!
Gelukkig hadden we al afgesproken dat ik woensdagmiddag om 3 uur zou komen om het een en ander aan werkzaamheden over te nemen. Toen ik binnenkwam waren Christoph en 2 gasten al volop in bespreking over het een en ander dus ik heb meegeluisterd.
Vervolgens de vragen die in mij op waren gekomen en via dat gesprek niet waren beantwoord nog even gesteld en toen mocht ik met de weinige informatie die voor handen is beginnen met mensen bellen en vragen of ze zo vriendelijk willen zijn om hun caravan voor 15 mei klaar te maken om versleept te kunnen worden.
Ik kan jullie vertellen dat dat heel zware gesprekken zijn. Een deel van de mensen wist natuurlijk wel dat ze op een bepaald moment weg moesten, maar de termijn is natuurlijk belachelijk kort. Maar meer dan de helft wist helemaal niet eens dat hun plekje misschien ook wel eens weg zou moeten kunnen. Erger nog, dat wist Christoph niet eens! Dus ik heb veel teleurgestelde mensen, een aantal berustende mensen, een hoop erg boze mensen, een aantal woedende mensen en ook een aantal heel erg verdrietige mensen aan de lijn gehad.
Gisteren van 3 tot 6 en van half 7 tot 9 zitten bellen en vandaag om 8 uur begonnen met het voorwerk en vervolgens vanaf kwart voor 9 tot kwart over 12 en van 1 tot 6 bezig geweest. Ook deels met het in een noodvaart produceren van een brief voor de mensen die hierdoor getroffen zijn. Niet de mooiste, niet degene met de meeste informatie (want die hebben we gewoonweg nog niet), maar nog eens kort met de belangrijkste informatie erin.
Vanavond thuis ook nog 3 kwartier aan de telefoon gezeten en nu heb ik vrijwel iedereen bereikt. Helaas niet iedereen, maar dat is ook een beetje een utopie.
Ook zijn er een aantal mensen van wie we nog niet weten of ze weg moeten, maar waar dat wel het geval zou kunnen zijn en daarvan heb ik het grootste deel weten te bereiken, maar daar moet ik er morgen nog een paar van proberen te bellen.
Ik kan je vertellen dat ik helemaal suf gel*ld ben.

Christoph loopt ondertussen als een gek rond te rennen om te proberen een oplossing te vinden om al die caravans zo snel op een beetje fatsoenlijk plekje te krijgen.
Dat is absoluut niet makkelijk, want er zijn vergunningen en voorzieningen nodig en zie die maar eens op zo´n korte termijn te krijgen.
Ook moet er voor een hoop klanten tentenleverancier Ben Eilers komen. Die bouwt namelijk hele mooie tenten, maar als ze afgebroken moeten worden, is het andere koek. Dat moet hij namelijk ook doen en ook hij heeft natuurlijk op zo´n korte termijn een probleem als er zo vreselijk veel werk in 1 keer aankomt.

Al met al dus vreselijk druk, heel veel stress en jawel, zo nu en dan weer het nodige gescheld (daar zijn we zoooo goed in, haha). Maar we hebben ook al weer aardig gelachen dus dat compenseert.

Vandaar dus gisteren geen blogje van me, ik was een beetje uitgepuft.
Morgen wordt het weer rustiger, dan draai ik 2x twee uurtjes. De duitse brief moet nog geproduceerd en er moeten nog wat zaakjes geregeld worden. Ook moet de telefoon zoveel mogelijk bezet blijven zodat de mensen hun vragen kwijt kunnen. Het is nu eenmaal niet niks wat er aan ze gevraagd wordt en er blijven natuurlijk veel vragen open.

Verder hebben we ook nog leuk nieuws.
Het is heel aardig lekker weer hierzo, veel zon en MIJN zoon heeft al een beetje zonder zijwieltjes leren fietsen (lang leve pappa Paul)! Dan zit hij op z´n fiets met z´n race-auto helm op en z´n zonnebril op. Jammergenoeg geen foto gemaakt, maar misschien kunnen we daar morgen wat aan doen :-)

Tot zover deze update, morgen meer.

En toen was er zomaar weer een dag voorbij

Door flink irritante hormonen op dit moment veel problemen met m´n humeur. Het vliegt alle kanten op.
Ik weet ook niet meer precies wat ik vandaag gedaan heb, behalve dan dat het niet zoveel was.

Vanmiddag zijn we met z´n viertjes even een korte wandeling wezen maken. Brixener Gangl lopen (hadden Paul en de kinders nog niet gedaan) vanaf onze kant naar de lift, vervolgens door het dorp weer terug. Een kleine anderhalf uur later waren we weer lekker thuis. Sabine helemaal in tranen, wat bleek, het kind is uit haar schoenen gegroeid, maar dat zegt ze niet..... Na veel praten en voeten masseren kwam het er uiteindelijk uit dat ze zo´n pijn in haar voeten heeft als ze loopt.
Dat wordt dus van de week snel nieuwe schoenen voor haar kopen. En haar nog eens op het hart gedrukt dat ze moet zeggen als haar schoenen beginnen te knellen. Het is toch zo´n suffie.
Tegen half zes kwam Sabine huilend binnen, Joris had haar in haar rug gebeten omdat hij op de trampoline wilde. Joris heb ik daarop in z´n bed gemikt, want dat kan natuurlijk gewoon niet.
Vanavond geen zin om echt te koken, dus Sabine heeft een zakje knoflooksoep gemaakt. Daarbij brood gegeten en toe lekker germknödel gevuld met powidl en eroverheen poedersuiker met maanzaad en licht gebruinde boter. Heel lekker.

Nog even Tirol Heute gekeken en vervolgens Sabine naar bed gestuurd. Joris werd toen ook net wakker, dus die snel een bak yoghurt met banaan gevoerd en ook die z´n bed weer in. Het is morgen per slot van rekening weer gewoon een schooldag dus we moeten op tijd ons bedje uit.

en toen waren de paasdagen weer voorbij

Na een lekkere nacht om 8 uur m´n bed maar eens uitgerold.
Snel aangekleed en ontbijt naar binnen gewerkt, want ik had beloofd aan een stel gasten dat ik tegen kwart voor negen al zou komen, zodat zij om 9 uur weg konden rijden.
Zo gezegd, zo gedaan en om tien over half negen stond ik bij ze om de stroom op te nemen. Rekening gemaakt enz enz en om 10 over 9 reden ze weg. Toch een vrij goede planning al zeg ik het zelf.
Daarna nog een halfjaarklant en 1 tourder weggeholpen en vervolgens gebeurde er weinig. Daarom de ramen maar weer eens gaan lappen. Het was nodig zullen we maar zeggen. De binnenkant had ik natuurlijk al gedaan, maar de buitenkant was ook aan een soppie toe.
Ondertussen kwam er een vast gast gezellig kletsen, dus de tijd ging toen weer lekker snel.

Om elf uur de deur weer dichtgetrokken en lekker naar huis gewandeld. Het is erg voorjaarsweer dus we hebben alles op 1 dag. Zon, regen, wind (nou ja, naar oostenrijkse maatstaven dan) dus ik ben op alles voorbereid.
Thuisgekomen eerst nog even lekker buiten in het zonnetje gezeten en daarna een chinese omelet gemaakt. Halve zak roerbakgroenten opgebakken en daar 6 eieren bij gemikt. Afgemaakt met zout, oosterse kruiden en een flinke scheut sojasaus. Daarbij geroosterd brood (tja we hadden nog toastbrood liggen en dat moest ook een keer op, zeker bij gebrek aan ander brood) en dat hebben we natuurlijk lekker buiten opgegeten.

Verder eigenlijk alleen maar wat lopen lummelen. We hadden verder niet zo heel veel zin vandaag.
Om kwart voor vier weer in de benenwagen. Joris en Sabine zaten in bad te spelen en Paul heeft me even naar de camping gereden.
Daar aan de slag gegaan met de oude stickers (wij staan in deze campinggids en ook in deze en die mag u ook niet vergeten) van het raam gehaald en dat ook nog schoongemaakt. Ondertussen kwam zowaar Christoph ook maar eens langswaaien en nadat die snel bijgepraat was en een gaste duidelijk had gemaakt dat het toch echt niet de bedoeling is dat je eerder gemaakte afspraken pas zo´n beetje aan het eind van het seizoen verandert, racete die ook weer weg, want druk druk druk in het sporthotel.

Omdat ik vanaf morgen niet meer in het buro mag zitten, snif, een flinke lijst gemaakt met alle zaken die overgedragen moeten worden en vervolgens met Paul, Joris en Sabine lekker in het campingrestaurant gaan eten. De kok is er vandaag voor het laatst en daar wilden we nog even gebruik van maken. Met nog een duits echtpaar van de camping waren we de enige gasten, maar het was wel gezellig.

Na het eten nog even een klein rondje gereden en toen we om kwart voor negen thuiskwamen snel de kinderen in bed gelegd, want die waren helemaal af.

Morgen of overmorgen nog even een snel rondje puinruimen op de camping (ik moest maar zien wanneer ik zin heb) en dan is mijns inziens tot de zomer mijn werk voorlopig wel afgelopen. Jammer, maar goed dat wist ik natuurlijk van te voren.
Nu even lekker lui zijn, ik heb weinig zin in iets anders.

Vrolijk Pasen

Na een ongelooflijk slechte nacht om kwart voor acht mezelf m´n bed uitgesleept.
Snel de paaseieren voor de kinderen verstopt een mandje met choco paasfiguurtjes voor ze neergezet. Naar Oostenrijkse maatstaven natuurlijk ongelooflijk karig, maar onze kinderen zijn er ontzettend blij mee.

Snel het ontbijt naar binnengewerkt (lekker in m´n eentje, vrolijk pasen) en daarna naar de camping met regenjas en extra droge broek mee. Het regende pijpenstelen en Petra mocht natuurlijk weer autonummers controleren :(
Nadat ik die ellende weer gehad had, even wat andere spullen gehaald en naar de eerste klant wiens stroom afgelezen moest worden. Nu bleek dat hij ook een gasaansluiting had en ook die moest afgekoppeld. Oeps, dat had ik nog nooit gedaan. Maar goed, kast opengerukt en het blijkt een ongelooflijk makkelijke aansluiting te zijn. Kwestie van kraan dichtdraaien, nog een dingetje dichtdraaien, slang eraf rukken, doppie erop en slang bij de caravan afkoppelen. Klaar is Petra.
Verder voor nog wat mensen stroom af gaan lezen, rekeningen gemaakt, boze klant te woord gestaan en nog wat kleine dingetjes.
Toen ik aan mijn fijne chef meldde dat de ene gast met gasaansluiting was afgereisd, vroeg hij of Ton diegene had afgesloten waarop ik fijntjes meldde dat ik dat natuurlijk gewoon had gedaan. Waarop het ineens helemaal stil werd aan de andere kant. Dus ik vraag of hij denkt dat ik dat soms niet kan omdat ik een vrouw ben ofzo..... Zegt die hufter nog ja ook. Toen heb ik ´m dus verteld dat hij beter niet in m´n buurt kan komen omdat ik ´m dan wat aandoe.
Heb je de gaskraan wel dichtgedraaid? Ja wat denk je dan, dat ik stom ben ofzo? Oehhhhh, daar kunnen ze me zo ongelooflijk mee op de kast krijgen, grrrrrrr.

Om even na elf uur de toko weer gesloten. Er stonden geen gasten meer in de rij om geholpen te worden, dus lekker naar huis gereden. Daar werd ik door Joris en Sabine meteen verwend met chocolade paaseieren en haasjes die met mij gedeeld moesten worden. Lief hè!
Daarna maar eens aan het eten begonnen. Vandaag een plaatkoek met gehakt, veel paprika, uien, knoflook en bij gebrek aan gewone kaas in stukjes gesneden smeerkaas. Ben benieuwd.

Paul had zich vanochtend heel lief op de huishoudelijke bezigheden gestort, dus het huis ziet er heel fatsoenlijk uit en dat is toch ook wel heel erg fijn. Tegen half 1 is de plaatkoek klaar, nog een kwartiertje wachten voordat we kunnen aanvallen.
En dat smaakte weer hartstikke lekker moet ik zeggen.

Tussen de middag ben ik verder kwijt. Ik was zo vreselijk moe van de slechte nacht en best wel drukke ochtend dat ik even moest tukken.
Toen ik om kwart voor drie m´n bed uitrolde, waren de kinderen buiten aan het spelen en Paul aan de slag achter de pc.

Om kwart voor vier weer richting camping gegaan, Sabine was met Sabrina aan het spelen en Paul en Joris gingen naar Joost om daar even wat langs te brengen.
Ik was nog niet op de camping of ik kon natuurlijk al weer aan de slag en dat is zo gebleven tot sluitingstijd.
Vandaag een duitse familie rondgeleid die op zoek zijn naar een jaarplaats, erg aardige mensen met een dochtertje van bijna 3 waaraan je de leeftijd ook goed kon merken. NEEEEE, en eigenwijs en gillen. Ik heb er wel om kunnen lachen.
Op het eind heb ik ze het badkamertje maar laten zien waar je de kinderen in bad kunt stoppen, want het meiske zat van onder tot boven onder de blubber en ze was doorweekt van alle plassen waarin ze gelegen had. Ze probeerden haar al in de auto te verschonen, maar dat vond ik nu niet zo slim eerlijk gezegd.
Verder het standaardwerk en nog even gezellig met Joyce zitten kletsen. Toen was het alweer 6 uur en kwamen Paul en Joris mij weer fijn ophalen.

Thuis heerlijk broodjes met Paul z´n befaamde eiersalade gegeten (Sabrina at weer gezellig mee). Daarna zijn de kinderen buiten gaan spelen en wij even rustig hier beneden gaan zitten.
Wat de rest van de avond brengt, zien we vanzelf wel.
Morgen in ieder geval weer lekker werken.