Vandaag was het weer lekker warm

Paul had vanochtend nog even een goed werkend kacheltje geregeld bij Joost (nogmaals heel veel dank hiervoor Joost, je bent een schat) zodat ik het vandaag niet koud zou hebben.
Toen we bij het buro kwamen en ik de sleutel van de kluis ging pakken, merkte ik dat de verwarming weer aan stond. Mensen wat een opluchting zeg.
Ik heb gisteren Christoph nogal grof uitgescholden omdat ik het zo ontzettend koud had. Nu heb ik me daar gisteren ook nog voor verontschuldigd, want het woord Arsloch is wel heel erg grof. Hij had het niet eens gehoord toen ik het zei.....en ook na m'n verontschuldigingen had hij het noooooit gehoord ;)
Vanochtend bedankte ik 'm dus voor het feit dat hij de Heizung weer had aangezet, waarop ik een dikke grijns kreeg met de opmerking: niet slecht voor een Arsloch toch?

Verder gemerkt dat het weer wat drukker wordt. Vanochtend heb ik nog m'n lijst bij kunnen werken met alle 'wan'betalers, waardoor ik voor Christoph toch een flink bedrag aan openstaande rekening bij mekaar heb kunnen verzamelen. Toch maar eens een percentage als salaris vragen, hihihi.

Vanmiddag was het meteen raak, eerst nog een beetje rustig, maar daarna achter mekaar door mensen. De tijd ging daardoor ontzettend snel en dat is wel erg lekker hoor.
Paul kwam me om 6 uur weer ophalen en had thuis al een flinke pan chili con carne op het vuur staan. Heerlijk om dat weer eens te eten. Ook de kinderen hebben zitten schransen. Als toetje hadden de kids van Anita allebei een fruitsalade gekregen. Ik zat al vol genoeg van de chili en Paul nam nog lekker een bak vanillevla.

Na het eten heb ik me op m'n huiswerk gestort, want het was best wel behoorlijk wat en ik wilde het graag vandaag af hebben. Ik merk wel dat ik niet meer gewend ben om zoveel met de hand te schrijven, maar ik wil het ook niet op de pc doen, want daar zit auto-correctie op en dan leer ik nog niets.

Nu lekker met een glaasje sekt naar de elpee Keeper of the Flame van Golden Earring aan het luisteren. Echt lekker geproduceerd is de plaat niet, maar er staan een aantal juweeltjes van songs op. Op dit moment ben ik helemaal lijp van het nummer One Word, dat staat nu voor de 5e keer op rij op en ik ben van plan om er nog een aantal keer achteraan te plakken.

One word makes all the difference in the world
and the word is LOVE

kkkkkkkkkkoud

Man, wat heb ik het vandaag koud gehad. Achteraf bleek dat Christoph de verwarming van het gebouw omlaag had gezet (tja, er is zoveel zon) zodat hij niet zoveel geld aan stookkosten kwijt is. Maar daardoor was het koud in het buro, koud, verschrikkelijk gewoon. Het is de hele dag zo'n graad of 12 geweest en dat is prima te doen als je in beweging bent, maar als je in een buro zit, is het gewoonweg te koud.
Nu heeft Paul gelukkig een kacheltje voor me weten te regelen, hij moet er alleen nog een snoer met stekker aanzetten en dan heb ik het tenminste niet meer zo brrrrrr.

Verder gewoon een lekkere dag gehad. Aan het einde van m'n dienst vanochtend kreeg ik een lift naar huis van Christoph omdat Paul me niet op kwam halen. Toch wel lief van die jongen. En een lift neem ik altijd aan, al is het maar omdat dat ook weer een vorm van netwerken is (tja, we denken hier in netwerken hoor). Voor het stukkie lopen hoeft het in principe niet, ik ben met een minuut of 10 thuis en het weer is prachtig dus daarvoor moet het van mij echt niet (in tegendeel ik loop het stukje graag).
Paul had vanochtend een klant en vanmiddag moest hij weer bij het gemeentehuis zijn om daar de computer neer te zetten die ze daar besteld hebben. Dus dat gaat allemaal best lekker.

Vanavond hebben de kinders bij opa en oma gegeten, terwijl Paul en ik samen naar de pizzeria zijn geweest (Massimo, waren we alweer een tijd niet langs gegaan). Erg fijn om even anderhalf uur samen te hebben.
Nu zitten we gezellig samen beneden met een draaiende droger achter ons en een elpee van Toontje Lager aan. Ongelooflijk wat een op sex beluste gasten zeg.....;)

Nog steeds heel gelukkig

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hier nog steeds ontzettend gelukkig ben.
Natuurlijk is niet iedere dag even leuk, zijn de lichamelijke ongemakken echt niet ineens weg en wordt ik zo nu en dan nog steeds moe van de kinderen, Paul of mezelf. Maar over het algemeen ben ik hier echt een stuk blijer dan in Nederland. Het heeft te maken met de combinatie: tijd voor mekaar, omgeving, betaald werk dat ik echt leuk vind, contacten met mensen.

Elke dag leer ik wel weer wat bij (voor mij heel belangrijk) en nog regelmatig verbaas ik me over het feit dat we hier nu wonen en dat we dat gewoon blijven doen.
Natuurlijk mis je je familie en vrienden zo nu en dan best, dat hoort er nu eenmaal bij, maar ook dat is voor mij geen grote ramp daar kan wat aan gedaan worden (we hebben nu eenmaal allemaal telefoon of internet).
Met Paul samenwerken blijkt ook behoorlijk goed te werken. We leren allebei weer nieuwe kanten van mekaar kennen en blijken ook nog eens best samen te kunnen werken (wat je niet zou denken als ik weer terugdenk aan het samen klussen in huis).

Ik ben nog steeds van mening dat dit besluit van ons een hele goede is geweest. En juist omdat we weer aan de onderkant van de ladder zijn begonnen, kunnen we alleen maar groeien en dat is nu juist zo ontzettend leuk.

Strontmelig

Vandaag waren Florent ik en bij cursus strontmelig. Het maakte om en nabij niet uit wat er gezegd werd of we lagen samen alweer onder tafel van het lachen. Gelukkig pakte onze lerares Bea dat hartstikke goed op door het onderwerp op een bepaald moment op gezondheid te brengen. In de vorige cursus hadden ze het daar namelijk over gehad dat 1 uur lachen per dag gezonder is dan 10 uur joggen! En daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens.
We kregen het ook over muziek. Bea wil namelijk muziek en teksten van Christiane Stürmer, Herbert Grönemeyer, Wir sind Helden, Tic Tac Too en hoe heet die ook al weer dingetje Naidoo voor ons te pakken krijgen. Dan krijgen we terwijl we naar die muziek moeten luisteren de teksten voor ons als invuloefening. Hartstikke leuk natuurlijk. Ik geloof ook dat ik een extra punt heb gescoord om het feit dat ik Engeln fliegen Einsam van Christiane Stürmer en Mensch van Herbert Grönemeyer zulke goede nummers vind.

Maar goed, strontmelig dus, maar doordat ik nogal aanwezig ben op de cursus (of de rest is zo stil, dat kan natuurlijk ook) ben ik 1 van degenen die het meeste aan de beurt komen en daar leer je dan natuurlijk toch ook weer het meeste van.

Vanochtend ben ik wezen werken, terwijl de kids naar school waren en Paul eindelijk weer even rustig kon gaan zitten om een aantal zaken voor Computer Total te regelen. Door de ellende met Brixnet was dat toch heel even op het tweede plan gekomen en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Om elf uur kwam Paul me heel lief ophalen, zijn we snel even een boodschapje gaan doen om vervolgens thuis te gaan koken. Paul had pasta met een pestosaus (Paul z'n specialiteit) in z'n hoofd dus daar gingen we hard aan de slag.
Tegen twaalf uur gingen Paul en Anita de kids halen en terwijl Sabine ondertussen ook fijn thuis was gekomen, heb ik het eten afgemaakt.

Na het eten heb ik eerst een brief geschreven voor een meisje dat graag bij Paul stage wil komen lopen. We hebben helaas geen werk voor haar (ze moet een opdracht doen met programmeren en eventueel het in mekaar knutselen van printplaten enzo), maar hebben haar geschreven dat we haar wel in portefeuille houden voor het geval dat we wel iets krijgen waar ze wat mee kan.
Meteen maar even info bij AMS aangevraagd over het begeleiden van stagaires. Wie weet wat we in de toekomst toch nog kunnen betekenen op dat gebied (en je weet nooit of je er een goede medewerk(st)er aan overhoudt.

Daarna ben ik bij Sabine gaan zitten zodat we samen ons huiswerk konden doen. Ik denk dat het voor haar toch wel fijn is als ze ziet dat mamma ook huiswerk moet maken voor haar school. Ze vindt het namelijk zo nu en dan echt niet leuk dat ze elke dag maar weer zoveel moet doen.

Tegen een uur of kwart over vier kwam Paul weer thuis van een klantenbezoek en zijn we met antenne en meer zooi naar de camping gegaan om die weer te monteren.
De kinderen mochten lekker bij opa en oma spelen dus die waren ook weer blij.
Ik ben eerst nog even bij Christoph (heb je Sehnsucht naar me, hihihi) langsgelopen want die belde me helemaal in paniek op dat ik een idiote korting had gegeven blablabla. Gelukkig kon ik hem geruststellen dat het in dit geval ging om een korting van maar E 6,45 en niet E 122,55 zoals hij dacht. Zucht van verlichting.

Toen met Paul de antenne gaan doen. Dat gaat met z'n tweetjes toch makkelijker dan alleen. Paul moest continu op de ladder staan of met spullen in z'n handen dus dan is het makkelijk dat ik ernaast sta om spulletjes te halen, aan te geven of aan te pakken. Uiteindelijk is Paul tot de conclusie gekomen dat waarschijnlijk de zender van de eerste mast het probleem is. Daarvoor gaat zo snel mogelijk een oplossing komen, want dat is de hoofdader. Zonder dat ding gaat de rest dus gewoon hartstikke fout.
Nog even met z'n tweetjes bij Christoph staan kletsen, waar terloops zaken als internet over de kabel ter sprake kwam. Blijkt dat er op een heel groot deel van de camping gewoon kabel ligt! Paul ziet hier nieuwe mogelijkheden en Christoph werd ook meteen heel enthousiast toen hij hoorde wat de mogelijkheden kunnen zijn hiermee.

Toen weer heel snel naar huis gereden om een broodje met worst te eten, daarna heeft Paul me naar cursus gebracht. Hij heeft vanavond Anita les gegeven in de beginselen van het werken met de computer (we dachten dat ze meer wist dan dat ze weet) en voor wat ik heb gedaan.......mag je weer opnieuw beginnen met het lezen van deze blog.

Moeilijk

Vandaag was weer een lekker werkdagje voor mij tenminste. Paul ligt volledig overhoop met het netwerk op de camping en dat natuurlijk net nu we in het plaatselijke krantje komen te staan met een wervende tekst hierover.

Sabine mocht vanmiddag naar het feestje van Sabrina. Dat was eigenlijk vorige week, maar toen lag Sabrina met hoge koorts in bed dus moest het geheel verplaatst worden.
Op verzoek van Sabrina hadden we voor haar een fles kinderchampagne en 2 zakken gummibeertjes gekocht. Sabine vertelde dat toen Sabrina de fles had uitgepakt, de hele feestcommissie naar boven werd gesleept, want die fles moest natuurlijk meteen leeggedronken worden met de gasten :)
Ondertussen waren Joris en ik weer naar de camping gelopen voor m'n middagdienst. Joris heeft eerst nog een uur bij mij rondgehangen, want opa en oma waren nog niet terug van het skiën. Wel een beetje lastig met werk, maar goed het ging en gelukkig was Joris erg lief toen Christoph erbij was dus daarover heb ik ook geen enkele opmerking gekregen (behalve een groot gegrinnik toen Joris tegen mij zei: mamma ik ben trots op je en ik antwoordde: ich bin auch stolz auf dich).

Moeilijk vond ik dat tegen het einde van m'n dienst 1 van de campinggasten kwam (redelijk goede kennissen van ons) en vertelde dat ze zich door Christoph onheus behandeld voelen. Dat moet ik morgen dus op een goede manier aan hem gaan overbrengen en dan mis ik toch wel het feit dat ik me in het duits nog niet altijd helemaal goed uit kan drukken.
Juist in zo'n precaire situatie als dit naar mijn mening is, is dat toch moeilijk. Ik zit nu dus ook steeds in het woordenboek te zoeken om zo m'n verhaal morgen goed te kunnen doen, want ik wil graag dat dit goed opgelost wordt. Het zijn zo'n ontzettend lieve mensen, ik vind het heel moeilijk.

Deutsch als Fremdsprache

Gisteren even geen blog van mij wegens giga buikpijnen en meer van die ellende, maar gelukkig gaat het vandaag alweer een stuk beter.
Vanochtend weer lekker aan m'n werk gegaan, terwijl Paul zich helemaal te pletter zoekt naar de oorzaak van de storing van het netwerk op de camping.

Om elf uur weer naar huis, waar Paul verder zoekt en ik even snel wat blogjes lees. Voordat we het weten is het alweer tijd om te eten en Joris van school te halen.
Terwijl Paul Joris haalt, ga ik snel aan de slag met het eten. Goulash met rijst wordt het vandaag. Ik ben er dol op en het is nog gezond ook met de giga hoeveelheid paprika's en uien die we er altijd doorgooien.

Omdat ik wegens alle buikpijnen nog wel erg moe ben, tussen de middag lekker gaan liggen om flink uit te rusten voor het werk vanmiddag en de cursus vanavond.
Om iets over half vier maar weer naar het werk gegaan. Paul moest nog boodschappen doen en daarna snel naar huis omdat de verwarmingsman moest komen om de meterstanden op te nemen en Paul om 17.00 uur weer bij een klant moest zijn.
Ach, dan maar even de tijd genomen om de douches van hun munten te ontdoen. Dat moet elke 3 tot 4 dagen om te zorgen dat eventuele dieven bij een inbraak niet al teveel buit mee kunnen nemen.
Maar ik maak me toch een klapper terwijl ik op die gladde rot tegels loop. Ik knal zo onderuit zeg. M'n bekken doet er nu nog pijn van.
Gelukkig ben ik nog niet al teveel afgevallen dus de vetlaag op m'n benen vangt de klap wel op, maar ik ben wel ff uit m'n doen.

Verder nog lekker gekletst met Joyce van het restaurant, Christoph nog geholpen met slangen voor een gasleiding in mekaar schuiven, een internetklant in het serverhok neergezet om van daaruit nog wat te proberen zodat ze haar foto's op internet kon zetten, met Christoph afgesproken dat mijn 'vrije dag' per week de maandag- en woensdagmiddag gaat worden in verband met m'n cursus en toen was het weer tijd om naar huis te gaan.
Daar snel een semmeltje met smeerkaas naar binnen geslagen en vervolgens heeft Paul me naar cursus gebracht. We hebben al afgesproken dat ik volgende keer indien mogelijk zelf zal rijden, want de rijtijd van de treinen is niet afgestemd op mijn cursusschema.

Bij de cursus zelf zitten 2 vrouwen uit peru, 1 uit Lithouwen, 1 uit Slovenië, 1 uit de Oekraïne, 1 uit Polen, een man uit Frankrijk en ik zei de gek.
Het was me al snel duidelijk dat mijn uitspraak en gesproken kennis van het duits een stuk boven die van de andere cursisten ligt, maar m'n grammatica is geen barst beter dus ik zit gelukkig wel in de goeie groep. Dat wordt dus flink Grammatik üben, want ik zou ik niet zijn als ik niet de beste van de groep zou willen worden.
De lerares is in ieder geval een hartstikke leuk mens die ons het duits zo mooi mogelijk wil aanleren en dat is prachtig, want daarvoor kom ik namelijk.

Zondag

En hier de rest van de blog.

Nou, omdat petra vandaag weigert een blog te schrijven moet ik maar weer in de toetsen kruipen.

Vandaag heb ik nadat ik eerst petra naar het werk had gebracht, en ik nog wat Brixnet onderhoud heb uitgevoerd mijzelf maar weer eens uitgebreid laten koken.
We hadden al twee dagen vlees in de chinese marinade staan dus die was al lekker "verrot". Een babi pangang moest het dus worden. Vlees onder het grilrooster van de oven, 2x half uurtje. Daarbij een heerlijke saus gemaakt van gesnipperd uitje en knof, tomatenketchup, sojasaus, suiker, sambal en wat water. Groente peultjes met sojasaus en basmatirijst. Uiteindelijk toch weer 2 uur an het koken geweest...

Na het eten lekker uitgebuikt en zijn Joris, Sabine en ik naar de Kandleralm gegaan om te skieen. Mens die Joris is nu echt los hoor. De Kandler is toch een redelijk lastige piste, maar mijnheer vindt het nu echt nodig om met een flinke vaart naar beneden te gaan. Zo hard dat Opa, Oma, "ome" Ruud ons toch echt niet konden bijhouden hihi.
teruggekomen bleek dat brixnet toch niet zo lekker liep als dat ik vanmorgen dacht, dus nog even een uurtje gesleuteld aan het netwerk... morgen in het licht verder...

En voor nu,......
Laterz!