Metallica rules the world!

Die film hebben we dus net gezien. Echt waanzin die gasten. Ze hebben de meest idiote dingen gedaan, zich volledig klem gezopen, maar zijn zelfs met allerlei tegenslagen door blijven vechten. En dat laatste is wat ik zo waardeer, mensen die door blijven gaan voor hun droom, ook als het niet zo goed gaat (nog afgezien van de muziek die ik ongelooflijk goed vind).

Voor de rest hebben we vandaag een lekkere dag gehad. Eerst heerlijk uitgeslapen omdat de kinderen bij opa en oma waren, toen weer een hele zooi spullen naar de stort gebracht. De wieg en de kinderstoel bij Paul z'n zus afgegeven en weer lekker met de kinderen naar huis gegaan.

Meer is er niet over vandaag te vertellen, behalve dat dit de laatste zaterdag is die ik in dit huis ga zijn.

Gek gevoel....

Update uit eten met collega's

Net binnen komen lopen van het etentje met de collega's.
Het waren er dus meer dan Paul dacht (gnagna, ja ik kan wel een geheimpje bewaren) en de plaats waar we uit eten gingen was ook erg verrassend: de dorpschinees
We hebben ons wat dat betreft rot gelachen, want een paar dagen terug dachten we echt dat we er voor het laatst geweest waren.

We kwamen tegen een uur of zes op de plaats des onheils aan en werden meteen begroet door een stuk of 8 collega's, welk aantal uitgroeide (met ons erbij) tot 13 mensen.
Eerst even wat gedronken en bijgepraat en vervolgens heerlijk zitten eten.
Tegen een uur of 9 waren we wel klaar met wokken en grillen en kwam voor Paul het ergste (maar wel erg leuk) namelijk de speeches.
Behalve veel lovende woorden en nog wat opmerkingen over de manier waarop Paul achter zijn bureau placht te zitten (noem het maar liever hangen) ook vreselijk attente kado's. (Ja mannen, hij is er _echt_ blij mee)
Om te beginnen kreeg hij een mp3 speler zodat hij tijdens het sporten nooit zonder muziek hoeft te zitten. Vervolgens 2 hele mooie boeken over het marinebedrijf en een, door een directielid van het marinebedrijf ondertekende, oorkonde. Hierna volgde ook nog sportkleding. Het werd er wel even goed ingewreven dat Paul dat wel door moest zetten, LOL.
En omdat Paul zijn eerste gang 's ochtends naar de fisherman's friends gaat, ook nog wat pakjes fisherman's friends. (Zelf kreeg ik volledig onverdiend een hele mooie bos bloemen, wat ik vreselijk lief vind).
Daarna heeft de helft nog een ijsje naar binnen zitten werken terwijl de andere helft zich tegoed deed aan (Irish) koffie. Na nog even nagepraat te hebben, ging het grootste deel van de mannen weer richting huis, terwijl we met z'n vijven nog even een klein drankje hebben gedronken, waarna Paul en ik weer netjes thuis zijn gebracht.

Beste mannen, het was een ontzettend gezellige avond en bij deze, vooral ook namens Paul, nogmaals heel erg bedankt en hopelijk blijft de samenwerking ook op afstand zo goed.

Laatste schooldag

Vandaag is Sabine's laatste schooldag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat het nu zover is, ze is echt aan het eind van haar latijn.
Gisteravond in bed moest ze weer huilen omdat ze bang is dat ze haar vriendinnen te erg zal gaan missen. Zelf denk ik dat dat wel meevalt, maar dat heb ik haar niet verteld want ik wil haar gevoelens zeker niet afdoen als onzin.

Voordeel van een laatste schooldag is, dat het zo lekker kort is.
Sabine hoeft pas om kwart over tien op school te zijn en dat betekende vanochtend dat ze eerst heerlijk naar wel 2 afleveringen van de Winx-club heeft gekeken.

Voor degenen die het nog niet weten, je ziet hierboven de 5 hoofdrolspeelsters van de serie.
Om kwart voor twaalf word ik dan weer op school verwacht en om kwart over twaalf is het afgelopen. Het betekent wel dat ik weer aan ongeveer niets toekom vandaag (ik ken mezelf, haha), maar dat nemen we maar op de koop toe.

Vanmiddag worden de kinderen opgehaald door oma, want zij mogen daar blijven slapen omdat Paul en ik zijn uitgenodigd om met 2 (ex) collega's en hun vrouwen te gaan eten.
Paul is er al helemaal nieuwsgierig van, want ze willen helemaal niets vertellen. Niet hoe laat, niet waar, niet wat en daar kan hij helemaal niet tegen.
Paul vertelde al dat er volgens hem op kantoor wordt gesmoesd en dat als hij binnenkomt het ineens angstvallig stil wordt.
Hij is namelijk bang dat er een surprise party wordt georganiseerd:

en daar houdt hij niet van.......

Ik zal jullie vanavond of morgen zeker op de hoogte brengen van het verloop, want ook ik ben zeeeeeeer benieuwd.
Verder geen nieuws hier, behalve dat het weer nog steeds niet zomers te noemen is. Lente of herfst geloof ik ook, het is helemaal grijs en het heeft vannacht ook behoorlijk geregend. Nou ja, hopelijk houden we het vandaag verder droog.

Kostbare voorbereidingen

Behalve een hoop voorbereidingen die voornamelijk tijd en weinig tot geen geld kosten, zoals het regelen van allerlei zaken, inpakken, uitzoeken enz., zijn er ook voorbereidingen die geld kosten.
Wij zijn net terug van een tripje naar Hoorn om een bluetooth headset te kopen. Nu kun je je natuurlijk afvragen wat we hier nu mee moeten en dat wil ik jullie graag uitleggen.

Met al je familie en vrienden in het buitenland (Nederland dus) wordt telefoneren een kostbare zaak. En ik kan me voorstellen dat je, op het moment dat je niet meer zo makkelijk bij mekaar langs kunt gaan, ernstige behoefte krijgt aan telefoongesprekken met het buitenland.
Nu kunnen we natuurlijk gewoon met een ordinaire telefoon gaan bellen, maar tegenwoordig bestaat niet voor niets de mogelijkheid om via de PC te bellen.
Paul heeft al wat euro's onderzoeksgeld gebruikt om de mogelijkheden van VOIP en Skype uit te proberen. En de kwaliteit valt ons niets tegen.
Het enige dat we minder vonden, is het feit dat we het geluid via de boxen van de pc moeten zetten en dat we in de microfoon van de webcam moeten praten. Vandaar de investering in een headsetje. Het zit heel maf zo in je oor, vind ik tenminste, maar ik hoop dat het een stuk beter gaat dan met de boxen en webcam.

Ik vermoed verder dat het telefoontje van de vriendelijke meneer van Austria Telekom mij ook wel wat geld gekost heeft. Hij belt tenslotte vanuit Oostenrijk naar onze Oostenrijkse handy en ook die is prepaid, dus m'n tegoed zal wel weer een stukje geslonken zijn.
Maar, we hebben nu dan ook een afspraak staan. Dinsdag 2 augustus tussen 10.00 en 12.00 uur krijgen wij een mooie ADSL aansluiting zodat we vanaf dan (als het goed is) weer contact met de rest van de wereld kunnen hebben.

toch nog een keer de tandarts

Vanochtend nog even naar de tandarts geweest, want ik had zo'n last van de kies boven de kies die vorige week gevuld is. Nu bleek dat m'n vulling net ietsje te hoog was en doordat ik 's nachts blijkbaar weer hard met m'n tanden knars (dacht ik al, want ik heb elke ochtend flink pijn in m'n kaken) is die bovenkies daardoor extra gevoelig geworden.
Nu is de vulling weer wat verder afgeslepen en ook de bovenkies is even bijgewerkt.
Op allebei heb ik een laag bifluoride gekregen om ze wat aan te sterken na de behandeling en zo zou het langzaam weer beter moeten gaan.

Het was in ieder geval geen uitgevallen vulling of spontaan ontstaand gaatje, die kon ze gelukkig niet vinden.
We hebben even flink gelachen om het feit dat ik normaal alleen bij de halfjaarlijkse controles kom en dan nu 2 weken achter mekaar. Ik zei al: "ik kan geen afscheid nemen, wilde jullie nog 1 keertje zien" ;)
Om Joris konden we ook erg lachen, want die bleef in z'n eentje in de wachtkamer zitten. Hij was veel te bang dat de tandarts in zijn mond ging zitten wroeten.

Sabine is vandaag met school naar het strand. Helaas geen best weer, maar ze zullen het vast wel naar hun zin hebben.
Van Sabine begreep ik al dat ze bij 'koffietijd' een verrassing krijgen en tussen de middag eten ze met z'n allen patat (tenminste, dat zegt Sabine).
Vanavond ga ik nog naar de ouderavond. Niet omdat het me allemaal ontzettend interesseert (hier wordt meestal besproken wat er het komende jaar allemaal gaat gebeuren), maar vooral omdat er een tentoonstelling is van schilderijen die de kinderen gemaakt hebben. Die wil ik graag zien en het is voor de juffen natuurlijk ook wel zo leuk als er veel ouders komen. Zij zitten er tenslotte maar ook weer zo 's avonds.

Laatste keer Wokkuh!!

Vanavond was het dan zover! Voor de laatste keer het chinese restaurant hier op het dorp bezocht om te gaan wokken. We zouden eigenlijk tortilla's eten, maar Sabine had zo'n ontzettende zin om te wokken, Joris toch wel en ik had ook erg veel zin om uit eten te gaan.
Paul had liever pizza gehad, maar was uiteindelijk toch ook over te halen om mee te gaan naar de chinees. Het leek wel alsof we allemaal ons laatste avondmaal zaten te eten, want we hebben behoorlijk zitten bunkeren kan ik zeggen. Normaalgesproken krijg ik naderhand geen ijs meer naar binnen, maar vanavond toch maar een klein ijsje genomen.

Joris heeft vandaag afscheid van z'n peuterjuf genomen. Heel lief met een kusje en al en de belofte van juf dat ze in Oostenrijk nog langs zal komen als ze op wintersport is.

Sabine heeft vandaag van haar klas als afscheid het boek Sjakie en de grote glazen lift gekregen waar ze erg blij mee is, want "het is zo'n lekker dik boek"!
Ook hadden we een rapportgesprek en daar werd alleen maar weer lof over Sabine uitgesproken. Dat ze weer zo goed vooruit is gegaan en dat ze weer minder opstartproblemen heeft gehad (ze heeft altijd moeite na vakanties om weer te wennen aan school). En de juffen vertelden dat ze het leuk hadden gevonden om Sabine in de klas te hebben gehad. Alhoewel ze dat waarschijnlijk tegen iedereen zeggen, toch leuk om te horen.

Ik ga nu met een lekker kopje thee nog even van de rest van de avond genieten.

De spanning stijgt

hier in huize Leyten. Met nog maar 12 nachtjes te gaan voordat de kinderen en ik gaan treinen merken we toch wel dat de spanning toeslaat.
De vraag of ik echt niets vergeten ben, de laatste schoolweek met rapportgesprek, ouderavond, schoonmaakmiddag (waar ik dit jaar maar niet aan mee ga doen) en de jaarafsluiting, nog even langs de speel o theek om een laatste dingetje te regelen, afscheidsetentje met collega's van Paul, het huishouden draaiend houden (wat lastig is met overal dozen om je heen) het is allemaal wat veel.
Paul is druk bezig met de laatste zaken goed achterlaten op kantoor, het proberen te regelen van opdrachten en natuurlijk afscheid nemen van iedereen, het regelen van de verhuizers en bijbehorende auto's en allerlei zaken in en om huis uitzoeken, die blijft ook wel bezig.

Sabine is ook verschrikkelijk gespannen en moet veel huilen als we het over oostenrijk hebben. Niet dat ze er geen zin in heeft, maar ze is gewoon stikgespannen dus wat dat betreft ook wat moeilijker handelbaar dan normaal.

En daardoor zijn we allemaal moe. Zelfs Joris die verder overal tussendoor fietst.
Vanochtend heeft hij alweer 'geholpen' met het verplaatsen van kerstballen van de ene in de andere doos terwijl ik de strijk aan het wegwerken was.

We zullen blij zijn als we eenmaal in Brixen zitten, in meerdere opzichten :)

leeg huis

Vandaag kan ik maar niet wakker worden. Gisteravond ben ik al vroeg m'n bed ingedoken en vanochtend pas om half tien m'n bed uitgekomen. Het wilde echt niet lukken om er uit te stappen.
Vanmiddag krijgen we nog wat mensen op visite voor Sabine's verjaardag, want op haar verjaardag zelf konden ze natuurlijk niet komen in verband met het kinderfeestje.

Wat ik gisteren nog vergeten was te vertellen, is dat we onze eethoek verkocht hebben. Onze tafel, keukenbank en 2 stoelen zijn meegegaan met een jonge vrouw die er erg blij mee was. Wij hebben er nog 2 tientjes aan overgehouden en natuurlijk het goede gevoel dat we deze (nog goede) spullen niet met het grofvuil mee hebben hoeven geven (bij de kringloop nemen ze momenteel dit soort spullen niet meer in omdat ze nog meer dan genoeg hebben staan). Maar het is nu wel heel erg LEEEEEEEEEG hoor, in de keuken. Er komt steeds meer galm in huis.

Nog maar 13 nachtjes, dan zit ik met de kinderen in de trein....