feest en feest en

Het feest gisteravond was heel erg gezellig. Natuurlijk veel, maar dan ook veel te veel vlees ingekocht, maar ach, dat is bijzaak.
Ik heb gister alleen echt veel te veel gedronken. Dat is het nadeel met sekt bij mij, daar stop ik niet meer mee als ik daarmee begin. Nou ja, dat weten we dus ook weer, volgende keer beter opletten wat ik drink.

Vandaag hebben we weer een feestje, namelijk de opening van de showroom van onze bevriende tischler (meubelmaker). We zijn vanmiddag al even langsgeweest met de kinderen en moeten straks weer terug, want er is ook nog muziek vanavond en we worden absoluut noooooooit meer aangekeken als we niet komen.

Ze grijpen hier ook echt elke gelegenheid aan voor een feestje, zalig, maar soms ook een beetje vermoeiend. Volgende week is het weer tijd voor de almabtrieb, dus ook dan weer uitgebreid feest.
Je zou er bijna aan wennen, hihi.

Tot zover de update van vandaag. Nog even thee opdrinken, kinderen in bed mikken en dan weer feesten. Vandaag maar zonder alcohol...

Grillfest

Vandaag is het dan zover. Wij organiseren samen met de buurtjes (onze huisbaas) een barbecuefeest voor de mensen die ons toen bij de overstroming zo goed geholpen hebben met het leegruimen en leegpoetsen van onze kelder. Met de partners en kinderen erbij zijn we met 26 man/vrouw/kind. Eitje dus, we zijn er een stukkie meer gewend met ons jaarlijkse bbq feest dat we in Nederland altijd hielden.

Gisteren alvast ons deel van de inkopen gedaan, d.w.z. een gigantische hoeveelheid vlees (tja oostenrijkers eten over het algemeen meer dan onze familie/vriendenkring), brood, kruidenboter, sekt, briketten enz. enz.
Ook een aantal biertafels geregeld, want zonder kun je nu eenmaal niet en Paul heeft in het Lagerhaus Westendorf al 50 liter bier en een tap klaar laten leggen, zodat we ook die alleen nog maar op hoeven halen.
Het satévlees ligt al in de marinade, net als het vlees voor de kalkoenspiezen. Voor de rest veel worst, schopf, spareribs, kippenvleugeltjes en ik moet nog iets met het gehakt maken. Ik maak gewoon simpele zelfgemaakte hamburgers. Vind ik lekkerder dan dat voorgemaakte spul uit de diepvries.

Het weer is vandaag helaas niet op z´n best, maar we hopen dat het droog blijft. Zo niet, dan hebben we de garage waar we ook nog kunnen vieren. We zijn hier niet voor 1 druppel te vangen natuurlijk.

Vanochtend heb ik onverwacht nog even een uurtje burodienst gedraaid. Christoph heeft de veegmachine binnengekregen en die moet natuurlijk gemonteerd worden enzo. Ach een uurtje tijd heb ik wel. Het was ook wel weer nodig. Zooitje in het buro, pffff, het is dat die jongen z´n hoofd vast heeft zitten want anders....
Maar goed, het ziet er nu weer goed uit en het achterstallige is ook weer weggewerkt. Kan ik maandag tenminste weer fatsoenlijk aan de slag.

Zodadelijk ga ik weer aan de slag met het huis aan kant maken. Vind het toch wel prettig dat als er mensen komen dat die ook het huis in kunnen zonder over al onze zooi te vallen. Per slot van rekening zal er wel eens iemand naar de wc moeten en als ze willen helpen met spullen de keuken in brengen dan is het ook wel handig als de deur een beetje verder open kan :) Ik heb teveel zooi, boehoehoe.
Zal blij zijn als we weer een hoop in de kelder kwijt kunnen.

Hopelijk met een weekje of 2, dan zou ik al erg blij zijn.

Altweibersommer

In de Kitzbüheler Anzeiger vond ik vandaag een stukje over de Altweibersommer, namelijk waarom deze overgang van zomer naar winter zo genoemd wordt.
Ik vind het een erg leuk stukje dus vandaar vandaag dit als log.

---
Eind september begint de Altweibersommer, die ook Flug- (vlucht, v.d. vogels) of Frauensommer genoemd wordt. Deze moet eigenlijk gezien worden als de overgangstijd van zomer naar winter.
De naam is ontstaan door de door de lucht zwevende, glanzende, superdunne spinnendraden, die er in het zonlicht uitzien als zilvergrijze haren en die bij een herfstwandeling vaak onverwacht over je gezicht strijken of in je haren terechtkomen. Dat zijn zeer fijn gesponnen draden, waarmee de jonge spinnen zich door de wind dragen laten tot ze ergens een beschut plekje vinden waar ze de winter kunnen overleven.
Het zijn dus niet, zoals er in de volksmond vaak gezegd wordt, de haren van oude vrouwen of witharige bosfeeën die daar in zo grote getale door de lucht zweven en die aan het ontstaan van zoveel sagen en legenden bijgedragen hebben.
De oorsprong van de benaming Altweibersommer gaat ver in het verleden terug, waar in het oudduits met het woord ´weiben´ het weven van spinnenwebben aangeduid werd. De Altweibersommer wordt ook graag als het vijfde seizoen gezien. Overdag is het weer vaak nog zomers, terwijl je ´s nachts al het idee kunt hebben dat de winter begonnen is.
De jonge spinnen weten dat en maken zich klaar om door de fijne draden die op de wind ´rijden´, meegevoerd te worden en ergens heel zacht te landen. Het is een fascinerende reis die de wind die kleine spinnetjes daar biedt, want deze altweibersommerliche spinnenwebben zijn al tot op 4000 meter hoogte gevonden. Zelfs nog boven de zee, ver verwijderd van het vaste land.

KLAAR!

Om te beginnen een mooi plaatje, geschoten vanaf achter op de camping:


Zondag verder lekker langzaam aan gedaan, want we waren allemaal wat lui.

Maandagochtend om 9 uur weer in het buro, waar Christoph zich afvroeg wat ik kwam doen. Uhhh, dat hadden we vrijdag zo afgesproken hoor. Dat je zaterdagnacht vond dat ik de rest van de week vrij heb, dat heb ik maar gewoon aangenomen als een soort van mislukte mededeling.

Lang verhaal kort, ik heb maandagochtend eerst burodienst gedraaid en daarna ben ik de werkplaats weer ingedoken om daar de laatste resten op te ruimen.
Daar ben ik de hele dag mee bezig geweest en om kwart over zeven ´s avonds was ik dan ook helemaal KLAAR!!!!
Tjonge jonge, nu kunnen we eindelijk alles eens fatsoenlijk vinden en er is ruimte, niet te geloven. We hebben dan ook heel veel weggegooid en in een opslaghok geruimd. Alleen de zaken die we regelmatig gebruiken liggen nu nog in de werkplaats en dat scheelt zoveel.

Vanaf dinsdag was ik vrij. Wat betekende dat ik dinsdagochtend alweer op de camping was om daar de lege kratten frisdrank op te halen omdat ik eindelijk eens tijd had om boodschappen bij de pennymarkt te gaan doen. En die is in Kirchberg en daar is het Lagerhaus ook en daar halen we ons (camping)fris altijd.
In de tussentijd had Christoph weer een klusje bedacht dat ik mooi thuis kon doen. We hebben bij de ingang van de camping borden hangen met daarop de rusttijden die voorgeschreven zijn door de campingwet. Die borden zien er niet meer uit met allerlei afgebladderde letters. Mijn klus voor deze week is dus om die borden schoon te maken en opnieuw de ontbrekende letters erop te plakken.
Dat betekent dus flink met de neus in de spiritus/terpentine nou ja, hier noemen ze dat gore spul NITRO. Daar ben ik gistermiddag mee begonnen nadat ik de ontbrekende letters bij de plaatselijke doe het zelf had besteld.
Vanochtend weer verder gegaan en doorgegaan totdat ik beide borden afgepoetst had. Het eerste bord is al klaar en ligt op de camping, voor het tweede bord moet ik echt op de plakletters wachten.

Verder is Paul heel hard bezig in de kelder om daar weer iets fatsoenlijks van te maken. Maandag heeft hij het zwikkie schoongemaakt en vanaf gisteren (dinsdag dus) is hij gaan stucken en hebben we geprobeerd om een stuk afvoerpijp schoon te krijgen zodat we de wasmachine kunnen verplaatsen.
Dat laatste is helaas niet gelukt. Er zit zoveel troep in die pijp dat we een gespecialiseerd bedrijf moeten laten komen om het open te spuiten en om nu zoveel geld uit te geven alleen om een wasmachine en droger te verplaatsen....nee.

Vanmiddag ben ik ook nog even naar de camping gelopen om daar de bouwwerkzaamheden weer eens te fotograferen. Bij deze de foto´s, dit keer zonder commentaar:

kreun

Zaterdag begon lekker met een kleine controleronde op de camping en daarna zijn we met z´n allen de berg opgegaan.
Lekker met de lift omhoog en daarna via de Brantlalm onder de Bubble Expresslift door naar de Jochstube gelopen. Een wandeling van een goede anderhalf uur. Wij hadden gekozen voor het avontuurlijke en daarmee moeilijke pad. Dat hebben we ook geweten. We waren vrij moe toen we boven aankwamen en dan hadden we toch een aantal keer een rustpauze ingelast.
De tocht is wel fantastisch om te lopen, het uitzicht is magnifiek.

Tegen half drie zijn we weer rustig terug gaan lopen. Dit keer via het makkelijke pad. Dat beviel vooral de kinders veel beter :)
Toen nog even wat gedronken bij de skiwelthütte, waar de kinderen ook nog even op de trampoline mochten springen.
Daarna weer snel naar beneden, want ik had om 5 uur weer burodienst.
De kinderen zijn lekker in de speeltuin bij de camping gaan spelen en Paul is naar het voetbalveld gegaan, want we waren uitgenodigd om te komen kijken bij de wedstrijd van het 1e elftal van Brixen.
Zelf ben ik er uiteindelijk niet langer dan een half uurtje geweest, want Joris was om 7 uur niet meer te houden. Groot gejank dus ik ben met de kinderen naar huis gereden.
Om acht uur ging Paul richting camping (vanaf het voetbalveld) en ik met de auto ook die kant op om onze oppas op te halen. We hadden namelijk ook afgesproken dat we met wat mensen zouden gaan nadrinken. Alleen waren we vergeten te vragen waar. Dus wij zaten volgens de afspraak van een week daarvoor in de Kegelstüberl, maar daar was niemand. Even snel wat gegeten en vervolgens door naar Tresor.
Dat bestaat een jaar en dat werd gevierd. En daar wij daar inmiddels ook enigszins tot de stamgasten gerekend kunnen worden, moesten wij er natuurlijk ook heen.

Daar kwamen we vriendin Monika tegen en natuurlijk weer allerlei anderen en uiteindelijk kwamen ook de mannen met wie we hadden afgesproken langswaaien.
Erg gezellig weer.
Ontzettend leuk met allerlei bekenden staan ouwedeuren en toen was het ineens 3 uur. Toch maar eens op huis aangegaan, want vanochtend moest ik natuurlijk om negen uur weer fris en fruitig op de camping zijn. Nou ja, ik ben er dus wel, maar echt fris en fruitig ben ik niet. Gelukkig ook geen vreselijke kater dus ik heb alle gasten fatsoenlijk te woord kunnen staan.

Zodadelijk het buro weer dichtmikken en dan thuis maar eens wat gaan ontbijten... Op 1 beschuitje met kaas red ik het niet zo lang.