Ronde van Oostenrijk

De eerste dag van de vakantie en dus uitslapen! Ik heb heerlijk tot half negen geslapen, wat een heerlijkheid.
Sabine moest vandaag weer werken en was dus rond kwart voor negen de deur uit. Ik stond net de dode bloemen uit de balkonbakken te plukken toen ik haar weg zag rijden.

De rest van de ochtend heb ik gebruikt voor wat huishoudelijk werk en om elf uur ben ik met Joris naar beneden (onderaan de berg) gelopen om te kijken naar de fietsers die de ronde van Oostenrijk rijden en door ons dorp heen stormden voor een tijdrit.
Eerst kwamen er natuurlijk ontelbaar veel auto´s en motoren langs, waarna de kopgroep voorbij kwam scheuren.

 Niet ver daarna kwam het peleton.

 Daarna nog 1 enkele rijder en een hele karavaan aan volgauto´s.

Alles bij elkaar hebben we misschien 1 minuut fietsers voorbij zien komen. Veel was het dus niet, maar wel leuk en met dit heerlijke weer zeker geen straf.

Paul was ondertussen hard aan de slag met het installeren van een hele zwik W-Lan apparatuur bij mijn toekomstige werkgever, en had ook even de tijd genomen om naar de fietsers te kijken.

Tussen de middag aten we een broodje hamburger met de hamburgers van gisteren. Smullen!

De hamburger zelf ligt een beetje verstopt tussen de sla, de komkommer en tomaat. Daarbij dus nog 2 plakjes kaas en hot ketchup. Ik krijg al bijna weer trek.

Vanmiddag zijn Joris en Paul samen naar de appartementen gegaan, want Paul miste toch wel een helpende hand. Eigenlijk had Joris geen zin, maar na wat dwang ging hij toch mee en uiteindelijk had hij het heel erg leuk gevonden.
Ik maakte in de tussentijd aardappelsalade voor het avondeten, werkte een flinke partij administratie weg en kletste nog even met dochterlief die haar vrije middaguurtjes had.

Vanavond aten de mannen spareribs en ik een hamburgertje van de grill met aardappelsalade en tomaatjes. Toe nog een paar marshmallows gegrilld en wij hadden weer een koningsmaal.

Paul en Joris gingen daarna nog even met de modelauto racen en toen naar de badesee om met opa en oma te gaan zwemmen. Ik genoot met Mia (de cavia) van de heerlijke avond. Mia zat lekker gras te kauwen, terwijl ik onder het genot van een kopje thee zalig heb zitten lezen.
Op dit moment speelt Joris nog buiten en Sabine is nog niet terug van het werk. Die zal zo ook wel weer terug komen.
Al met al een hele fijne en productieve dag.

Einde van het schooljaar

Vandaag was het dan zover. De laatste schooldag voor Joris. Hij moest zoals altijd om half acht beginnen en iets over half tien was hij klaar.
Heerlijk! Acht weken lang niet meer verplicht om zes uur opstaan, maar tegen een uur of acht, half negen.

Voor de rest was het een normale dag. Sabine moest vandaag weer werken van 9 tot 2 en van 5 tot 9 (het werd uiteindelijk half tien), Paul was bij klanten onderweg, ik heb afgewassen, de was, droog en strijk gedaan, stofgezogen, twee uur vertaalwerk gedaan, met Paul boodschappen gehaald en vriendje Andi (die vandaag jarig was) nog even op visite gehad. Gezellig.

Daar we hadden besloten dat we als afsluiting van het schooljaar graag wilden bbq-en, hadden we bij de M-Preis lekker vlees gehaald (daar zit een filiaal van een goede slager) en natuurlijk ook gezorgd dat we voor Sabine wat extra hadden gehaald. Ze eet weliswaar op haar werk, maar ja, vleeseter als madam is, wil ze een bbq echt niet missen.
Zij heeft dus om 3 uur haar vlees al gebakken, terwijl wij gewoon om zes uur hebben gegeten.

Met dit prachtige weer konden we heerlijk buiten eten, wat we dus ook meteen gedaan hebben. Van een kilo gehakt had ik twaalf hamburgers gemaakt, die we allemaal gebakken hebben, zodat we voor morgen en misschien overmorgen ook nog wat lekkers voor op brood hebben. Het gehakt was op datum, dus moest meteen verwerkt worden.

Daarna zijn Paul en ik naar het dorpscentrum gewandeld, want er kwam een optreden van de Rebeatles, een duitse Beatle-coverband. Ze werden aangekondigd als een van de beste coverbands, maar wij waren niet overtuigd. Nu leek het er ook op dat degene die John Lennon speelde kou had gevat, want z´n keelklanken klonken niet goed en heel z´n zang was erg hard, dus dat was wel jammer. Wel een leuk optreden trouwens. We hebben niet de hele set gezien, want Sabine kwam na haar werk ook naar ons toe, maar was erg moe en daar we dus niet superenthousiast waren, vonden we het genoeg geweest. Per slot van rekening moest Sabine haar koksjas ook weer in de was (ze heeft er 1 met korte mouwen en die is echt de enige die prettig is met dit warme weer) en die moet morgen weer schoon, droog en gestreken zijn.

Ik zit nu dus ook te wachten tot de wasmachine klaar is, zodat ik het ding in de droger kan mikken. Dan kan ik daarna ook naar bed.
Slaap lekker!

Moehhhhh, ik ben een koe

Gisteren afgesproken dat ik vandaag een kleine koeientaart zou leveren voor een gast van Haus Tirol. Deze persoon heeft de eerste plaats behaald bij een veekeuringswedstrijd (als ik het allemaal goed begrepen heb) in europees verband. Dat is inderdaad wel een feestje waard!
Vanochtend vroeg (lees 6:40 uur) ben ik begonnen met het maken van de vulling en de icing. Het taartje gevuld en met verdunde abrikozenjam afgesmeerd. Voor de kop heb ik een kleine cupcake op maat gesneden en ook deze met abrikozenjam ingesmeerd.
Dat geheel in de kelder gezet om op te drogen.

Ondertussen kwam Sabine ook uit bed, ze voelde zich weliswaar helemaal niet lekker, maar is gelukkig professioneel genoeg om toch naar haar werk te gaan. Daar is ze bijna tegen de vlakte gedaan, maar is al zittend toch verder gegaan met haar werk. Echt een kanjer.
Toen ze net na twee uur thuis kwam, ging het gelukkig een klein beetje beter.

Om tien over tien heeft Paul Joris van school gehaald, die was alweer klaar. Ondertussen was ik aan de afwas begonnen en Joris hielp me met het laatste beetje afdrogen.
Paul ging naar vaste klant Lysa in Kirchberg en kwam dik drie uur later weer terug. (Lysa is altijd nogal lang van stof, maar gelukkig wel heel lief)

Na de afwas ging ik verder met het smeren van de koe. Daar ik te weinig witte suikerpasta had, heb ik de koe besmeerd met royal icing. Met een sponsje heb ik er een patroontje in gedept en vervolgens het hoofd besmeerd. Dat laatste werd met icing niet mooi, dus daar heb ik later nog suikerpasta (een beetje had ik nog) omheen gewerkt. De vlekken heb ik van suikerpasta gemaakt, net als de hoorns, de oren, de neus en het erelint.
De bloemen had ik nog en vond ik er wel mooi bij passen. Alleen zo´n koe is dan ook weer zo saai.

Om kwart voor vijf vertrok Sabine weer naar haar werk, terwijl ik aan het avondeten begon. Joris wilde graag pannenkoeken en daar we die al lang niet meer gegeten hadden, vond ik dat ook wel een goed plan :)
We moesten wat vroeger eten dan normaal, want Paul verwachtte nog een klant, maar moest om kwart voor zeven ook al helemaal klaarstaan om naar een presentatie bij de kamer van koophandel te gaan. Hij is door de voorzitter van de bedrijfsvereniging gevraagd om te komen, want er gaat gesproken worden over een webwinkel waaraan alle bedrijven uit de regio Kitzbühel mee kunnen doen. Belangrijk om te weten is hoe een en ander technisch gerealiseerd gaat worden en bijvoorbeeld ook wie die webwinkel eigenlijk gaat bouwen. Naar onze mening hoort dat een bedrijf uit de regio te zijn, per slot van rekening gaat het er om, om zoveel mogelijk geld binnen de regio te houden, zodat de werkgelegenheid op peil gehouden of zelfs uitgebouwd kan worden.
Interessant dus, ik ben benieuwd met wat voor informatie Paul straks thuis gaat komen.

Het weer speelt vandaag trouwens lekker mee. Niet te heet en niet te koud. Joris is nu dus ook lekker buiten spelen met de buurjongetjes.

-25 graden

Tjonge jonge, wat een verschil. Daar waar het gisteren nog veertig graden (in de schaduw) was, was het vandaag 15 graden. Oftewel 25 graden kouder. Maar mensen, wat is dat heerlijk na al die hitte. Ik kon eindelijk weer naar buiten zonder dat het zweet meteen in straaltjes van me af liep. Zalig.
We hebben onweer en regen voorbij zien komen, maar gelukkig niet zo erg als in andere delen van Tirol, want hier geen heftige hagelbuien of vreselijk veel bliksem (jammer!).

Het ziet er naar uit, dat we vannacht de plafondventilator niet aan hoeven doen. Paul had die gekocht omdat hij al aan zag komen dat we anders de hittegolf niet vrolijk zouden overleven.

Verder ben ik vandaag samen met Paul naar het andere deel van ResorTirol in Niederau geweest. Dit is dus het andere complex van mijn werkgever. Ongeveer de helft zo groot als het resort dat hier in Brixen wordt gebouwd, maar ook erg mooi. Het enige verschil is dat daar een sauna gebouwtje voor de appartementen samen is, in Brixen heeft elk appartement een infraroodkabine en een stoomdouche. Wel erg leuk om eens te zien moet ik zeggen en leuk om collega Eva te spreken.

Om tien over twaalf haalden we Joris uit school en de middag bestond uit wassen, drogen, strijken, veel groenten snijden voor de foe jong hai die Paul heeft gemaakt en nog wat huishoudelijk werk. Voor ik het wist, was de middag alweer voorbij.
Opa en oma waren ook komen eten (Sabine heeft tegenwoordig dinsdag en woensdag vrij en zo kunnen ze haar tenminste ook eens zien), dus er is ook weer gekeezt.
En zo is er alweer een dag voorbij.
Morgen schijnt het qua temperatuur lekker te blijven, dus krijg ik vast ook weer het nodige gedaan. Dat was tijdens de hittegolf wel anders, daar heb ik op overlevingsstand gedraaid en echt alleen gedaan wat nodig was.

Klamm en nog eens klamm

Het afgelopen weekend was erg warm, dus gingen we er maar eens op uit.
Zaterdag moest Sabine werken, Joris ging naar het zwembad. Paul en ik hadden opa en oma uitgenodigd om samen met ons naar de Wolfsklamm bij Stans te gaan. Volgens Joris was de wandeling goed te doen en de klamm lekker koel, dus dat stond ons wel aan.
Na even flink zoeken, kwamen we tegen kwart voor elf aan en begonnen aan de wandeling, die in het begin inderdaad goed te doen was. Bij het begin stond een bordje dat je goede schoenen aan moest, omdat je in alpine terrein terecht kwam, maar daar dachten we verder niet erg bij na.

Niet ver na het begin, kwamen we in de klamm terecht waar we continu over houten bruggetjes liepen en trappen op moesten klimmen. Tjonge jonge, dat viel nog niet mee!
Het is er wel mooi, dat moet gezegd, maar we waren onderweg wel erg blij dat we ergens een bankje met een tafeltje tegenkwamen, waar we bij 2 duitse mensen aanschoven. We hadden gelukkig genoeg drinken en wat kleine dingetjes te eten bij ons, waar we na de toch wel inspannende klim erg blij mee waren.
Veel foto´s heb ik niet gemaakt, maar degenen die ik wel heb gemaakt, zijn mooi genoeg om een idee te krijgen.

Het kerkje aan het eind hebben we niet meer bezocht, het was al erg warm en daar hadden we geen zin meer in. We zijn dus weer rustig terug gewandeld. We wilden wat gaan eten in een Gasthof aan de voet van het wandelpad, maar helaas ging die pas om 2 uur open, dus zijn we uiteindelijk naar de Spar gegaan en hebben daar een broodje gehaald. Ook lekker.
Opa en oma zijn nog even gezellig met ons mee naar huis geweest en zijn tegen 4 uur weer naar de caravan gegaan. Sabine kwam pas tegen drie uur weer thuis, want ze had nog gezellig met een collega kellnerin staan kletsen. Om iets voor vijven stapte zij weer op de brommer naar haar werk en ging Paul aan het koken. We hadden heerlijk penne met groene pesto-roomkaas saus en tomatensalade.
Daarna zijn Joris, Paul en ik gezellig de Kolonisten van Catan gaan spelen. Het eerste potje ging erg leuk, het tweede was heel moeizaam en duurde een eeuwigheid. Sabine kwam ondertussen al weer thuis en bracht een pakje kletskoppen mee, die ze op haar werk had gevonden en mee mocht nemen van Andi. Die hebben we met z´n vieren dus even professioneel soldaat gemaakt :-)
Door de warmte hebben we uiteindelijk tot ongeveer kwart over tien buiten gezeten. Echt zalig.


Op zondag was het nog warmer dan zaterdag en hadden we weer met opa en oma afgesproken. Dit keer gingen we naar de Seisenbergklamm in Weißbach bij Lofer.
Dit keer waren we met z´n zessen, want Joris en Sabine gingen ook mee.
Deze klamm was nog mooier dan die van zaterdag, we hebben met volle teugen genoten.

Vrijwel aan het begin zag ik een prachtig gesneden beeld staan. Vond ´m erg leuk.

Ook hier liepen we hele stukken over houten loopbruggen. Ideaal, want het is niet te doen om continu over rotsen te klimmen.

Op een bepaald moment kwamen we een groep mensen tegen die canyoning aan het doen waren. Ze klommen op rotsen, gleden er vervolgens weer af en op een bepaald stuk liet de leider ze achterover van een rots afglijden. Het is jammer dat m´n conditie zo belabberd is, want dit zou ik heel graag ook een keer willen doen.



Tegen twaalf uur kwamen we op een mooi picknickplekje met twee bankjes, waar we heerlijk onze broodjes met omelet hebben gegeten en vervolgens genoten van watermeloen en appelstukjes. Nog wat gedronken en vervolgens moest er natuurlijk even het water in gegaan worden. Er blijft niets leuker dan over rotsen klimmen en in riviertjes lopen natuurlijk. We hadden handdoeken mee, dus we konden ons ook weer afdrogen, wat wel nodig is, want op natte voeten heb je zo blaren.

Vervolgens kwamen we in de klamm zelf, een prachtig open grottenstelsel, waar de rivier de rotsen heel mooi weggeslepen had. Echt een belevenis en heerlijk koel op deze warme dag.

 

De terugweg hebben we weer dezelfde weg gelopen, want de andere weg ging over open terrein en was ons veel te heet. De man bij de kassa aan de ingang had ook al geadviseerd om die weg niet te nemen vanwege de hitte. Daar hebben we dus braaf naar geluisterd.

Natuurlijk hebben we nog even een ijsje gehaald en daarna weer richting huis gereden. Bij het benzinestation waar we moesten stoppen, stond ook een kraampje met vers fruit. Daar hebben de kinderen nog een bak aardbeien en een bak abrikozen gekocht. De aardbeien gingen meteen in de auto al op, de abrikozen hebben het tot maandag gered.
Thuis hebben we de formule 1 wedstrijd nog gekeken, alhoewel Joris en oma na het wegvallen van Max Verstappen al vrij snel weg zijn gegaan. Oma wilde weer naar de camping en Joris naar het zwembad, dus zijn ze gezellig samen gaan lopen.
Paul is tegen half vijf ook naar het zwembad vertrokken, terwijl Sabine en ik heerlijk in huis zijn gebleven, want buiten werd het pas tegen half negen ´s avonds weer om uit te houden. Toen natuurlijk weer snel alle ramen tegen elkaar open gezet, om zoveel mogelijk frisse lucht en koelte binnen te krijgen.

Zo eindigde een heerlijk klamm-weekend!

 

Werk van Sabine, school en leuk nieuws

Nadat Sabine en ik weg geweest waren, had zij nog een weekje vrij en vervolgens was het voor haar tijd om aan haar praktikum te beginnen. In de keuken bij Brixnerwirt mag ze gaan leren hoe het er allemaal aan toe gaat in een echte bedrijfskeuken. Ze werkt samen met een chefkok, een sous-chef en een leerling van 14 jaar. 5 dagen per week is het om 9 uur beginnen en dan werkt ze tot 2 uur. In die tijd wordt er van alles voor het avondeten voorbereid en ze eten ook met z´n allen middageten. Zo tegen half drie is ze dan thuis en om vijf uur moet ze weer beginnen, tot negen uur.
Het werk is best zwaar, je staat natuurlijk ineens 9 uur per dag op je benen en dat is niet niks. Het is weliswaar niet haar droombaan, maar ze heeft het redelijk naar haar zin. Hartstikke fijn dus.

Joris is met de laatste schoolloodjes bezig. De laatste week is begonnen en de uren worden flink afgebouwd. Met dit warme weer al helemaal prettig, dan kan hij fijn naar het zwembad.

En er is nog meer leuk nieuws: ik begin per 1 december bij het nieuwe appartementencomplex dat vlak bij ons gebouwd wordt. Dit is de website: http://www.resortirol.at/resort-tirol/
Ik word daar de receptiedame, met verantwoordelijkheid voor de poetsvrouw en de huismeester. Ook ben ik in noodgevallen bereikbaar buiten de openingstijden, dat vonden ze erg belangrijk en het feit dat ik op letterlijk 3 minuten lopen woon, was daar toch ook wel een heel belangrijk pluspunt.

Dit laatste feit hebben we vrijdagavond meteen gevierd met een lekkere bbq. Het was Sabine´s vrije dag, dus ook die kon er gelukkig bij zijn. Helemaal leuk dus!

Weekje weg met dochter naar Oost-Tirol

Het is natuurlijk veel te lang geleden dat ik heb geschreven, dus nu is het tijd om in te halen.

Van 6 tot 13 Juni waren Sabine en ik samen een weekje naar Oost-Tirol. Paul en Joris brachten ons op de 6e naar ons vakantie adres. Het was een erg warme dag en we maakten een tussenstopje bij de Elisabeth See, nog voor het tolpunt van de Felbertauerntunnel. Hartstikke mooi plekje daar en er zaten dan ook heel wat families lekker bij het water en een aantal mannen met lange lijnen te vissen. Eentje daarvan deed best gevaarlijk, want hij keek erg slecht of er misschien iemand achter hem liep, terwijl hij wel z´n hengel uitwierp en de lijn kwam wel heel erg ver naar achter.
Ook stond er een stukje verderop een klein Maria kapelletje. Heel schattig.

Aangekomen in St. Jakob in Defereggen reden we eerst maar eens naar ons logeeradres, de Bavaria-alm. We mochten er officieel pas om 5 uur in en het was zo tegen half drie. Er stond nog een auto voor de deur, dus we zijn eerst in het dorp naar een hotel in het dorpscentrum gereden waar we taart gegeten en iets te drinken genomen hebben. De kellnerin daar vertelde tegen andere gasten dat het die dag nog zou gaan onweren (waar ze gelijk in kreeg) en wij gingen naar de naastgelegen Spar om voor 2 dagen eten in te kopen. Zo rond half vier gingen we maar weer eens naar het vakantiehuisje en daar de auto weg was, keken we of we alvast naar binnen konden. Jawel! De schoonmaakster was klaar, dus we konden er meteen in. Heel fijn. Na nog even met z´n viertjes op het terras te hebben gezeten, reden de mannen weer naar huis, want die wilden de training van de Formule 1 graag zien.
Sabine en ik besloten om als avondeten de diepvriespizza te eten, wat nog best een uitdaging was, want er bleek geen oven in het huisje te zitten. (Ik had de bovenverdieping en benedenverdieping van het huisje door elkaar gehaald, want boven zat er een mooie 4 pits kookplaat en een oven in de keuken, terwijl wij het moesten doen met een 2 pittertje) Het was zo´n ouderwetse electrische kookplaat, die weliswaar verschillende standen heeft, maar waarbij het eeuwig duurt om op te warmen als je de lage stand gebruikt (na 20 minuten was mijn pizza nog steeds niet warm, erg irritant) en als je de hoogste stand aanzet, de plaats de eerste 15 minuten niet afkoelt.
We hebben ons die week dus vooral gevoed met kant-en-klaar pasta, rijst en noedel-gerechten, want die kun je vrijwel niet aan laten branden. Wat verse groenten erbij en het moest maar goed zijn. Vlees hebben we (op een paar worstjes na) niet gegeten, want ik zag mezelf op deze kookplaat niet fatsoenlijk vlees bakken.

We gingen dagelijks een of twee keer wandelen en tijdens de ochtendwandeling op zondag kwamen we alpenhagedissen tegen die duidelijk bezig waren met het maken van nageslacht.

 Ook Sabine deed hard haar best om ze op de gevoelige plaat vast te leggen.

Het was ook de enige dag dat we deze dieren tegen kwamen, dus dat was echt mazzel hebben.

Het wandelpad liep direct voor onze deur langs (en daarachter lag de doorgaande weg) dus we stapten echt letterlijk vanaf het terras het wandelgebied in. De eerste twee dagen hebben we genoten van de waterweg, want water is er heel veel in de omgeving. Heel relaxed om te lopen en super om te genieten van de omgeving.

Als we de andere kant op wandelden dan gingen we richting dorpskern. Met een kleine 20 minuten lopen waren we bij de Spar om in te kunnen kopen, dus het was totaal niet vervelend dat we geen auto bij ons hadden.

De koeien liepen op dat stuk ook gewoon vrij rond, meestal stonden ze op de weide, maar op een bepaald moment vonden de dames het gezellig om ons tegemoet (en vervolgens voorbij) te lopen. Zo leuk hè die beesten :)

We wilden ook graag een keer naar de waterval in de buurt, maar dat was helaas niet te doen. Het pad aan de ene kant was ingestort (daar was duidelijk een lawine overheen gedonderd) en bij het uitzichtsplatform konden we niet komen, want daar waren ze bezig met de houtkap. Erg jammer, want de waterval is echt mooi.

Op de laatste dag gingen we op weg naar de Alpe Stalle (een alm, gevoerd door twee mannen, zo te zien broers, maar gevraagd hebben we het niet). Een mooie wandeling die je over een breed pad kon maken (daar konden ook auto´s rijden) of (wat wij deden) over een smal wandelpaadje kon maken. Ook daar waren de houthakkers bezig, maar we konden er gelukkig toch heen.

Daar namen we de plaatselijke specialiteit "Schlipfkrapfen). Deegtasjes gevuld met gekruide aardappels. De ene helft was gekookt, overgoten met gesmolten boter en geraspte kaas. De andere helft was gefrituurd. We vonden allebei de gekookte krapfen het lekkerst, alhoewel de gefrituurde versie ook best lekker en apart was.
Natuurlijk namen we er een heerlijk glas karnemelk bij, want verser dan op een alm krijg je het nergens.

Jammergenoeg kreeg Sabine een flinke verstopping door het slechte (kant en klaar) eten en zijn we een dag eerder dan gepland afgereisd, ze had zo´n pijn in haar buik, dat was niet normaal meer. We kwamen er trouwens pas de week erna achter dat ze een verstopping had, want de dokter dacht eerst aan een blindedarm ontsteking, maar daarop werd ze gelukkig negatief getest. De fysiotherapeute zag de volgende dag al meteen wat er aan de hand was en heeft de verstopping weg gemasseerd.

Al met al een heerlijke week met z´n tweetjes. We zijn lekker veel buiten geweest, hebben gelezen en getekend, amper tv gekeken (er was ook iets niet goed met de satelliet receiver dus we hadden ook niet veel keus) en lekker gekletst. Zeker ooit voor herhaling vatbaar.