Oefening baart kunst

Ik had zin om weer eens een taart te maken, dus ben vandaag aan de slag gegaan met een herfstcake.

Het lukte helaas niet zoals ik het wilde. Ik had bijvoorbeeld 4 kleuren icing in de zak gedaan, in de hoop dat ik dan mooie herfstig gekleurde blaadjes zou kunnen spuiten.
Helaas pindakaas, de rood vond dat hij de enige kleur mocht zijn die doorkwam. Daardoor verdwenen geel, oranje en bruin totaal, waardoor er nu alleen maar rode blaadjes zijn gekomen. Door het vele proberen had ik de andere kleuren ook al vrijwel helemaal op gemaakt, dus veel verschillende kleur is er niet, maar het is wel een grappig taartje geworden.

Vanavond gaan we er bij de thee een stukje van proberen.

Eigenlijk moesten er om de bovenste blaadjes heen ook nog boogjes gespoten worden en natuurlijk moesten de hoeken ook nog versierd. Ik wilde alleen niet nog meer rood op de taart hebben, dus is het gebleven zoals hij nu is.
De perfectionist in mij is zeer ontevreden, maar ik heb haar al vermanend toegesproken, dat niemand ooit ergens een meester in wordt zonder ooit te oefenen.
Oefening baart kunst!

Ouderavond

Gisteravond zijn Paul en ik naar de ouderavond op Sabine haar nieuwe school geweest.
De school is momenteel nog een halve bouwplaats (het gebouw wordt flink gerenoveerd), maar niet onvriendelijk om te zien.
We waren blij verrast te merken dat de avond niet zo lang mogelijk moest duren (dat weerhoudt ons er meestal van om naar de hauptschule te gaan, daar doen ze echt hun best om ons zo lang mogelijk vast te houden, lijkt het tenminste), maar dat er redelijk kort en bondig wat zaken werden verteld.
Daarna gingen we naar de klas van Sabine waar de klassenleraar nog het een en ander heeft uitgelegd.
Hij had een blaadje liggen met minstens 2 maal zoveel punten erop als Sabine haar klassenlerares op de hauptschule dus we keken elkaar al aan.... Die vrouw kreeg het altijd voor elkaar om over een half A-4´tje zo´n anderhalf tot twee uur ongelooflijk saai vol te praten.
Hier lag er een volgeschreven A-4 en daarmee waren we in een drie kwartier klaar!

Daarna mocht je voor privé-vragen nog even bij de leraar langs, wat we natuurlijk hebben gedaan om te wijzen op het feit dat Sabine met informatica en engels een heel stuk voorligt op haar klasgenoten en of haar wat dat betreft misschien wat extra werk geboden kan worden, zodat ze zich niet gaat vervelen.

We moesten om half zeven op school zijn en om negen uur waren we weer thuis. De rit duurt zo´n veertig minuten, dus uiteinlijk viel het allemaal erg mee.

Opa en oma hadden ondertussen op de kinderen gepast. Opa was met Sabine naar kickboxen gegaan, terwijl oma en Joris lekker aan het kezen waren geweest. Het oppassen was natuurlijk eigenlijk niet nodig, maar een lift naar de sportschool was voor Sabine natuurlijk wel fijn. Eerst een half uur door het donker naar de sportschool lopen en na afloop van de training weer een half uur teruglopen, is nu ook niet echt leuk en zo heeft opa mooi z´n kleindochter eens kunnen zien trainen!

Luchtballonnen

Hoogste tijd voor een nieuw berichtje.

Na een drukke afgelopen week met vooral voor Sabine extreem lange dagen (schooluren duren 50 minuten: maandag 10, dinsdag 8, woensdag 7, donderdag wandeldag 9 uur weg, vrijdag 10 uur), is het deze week allemaal weer wat genormaliseerd.

Zoals altijd is het opstaan bij ons een niet-fijne aangelegenheid, maar we doen allemaal erg ons best om niet chagerijnig te zijn.
Doordat Sabine maandag "slechts" 8 uur school had, konden we ´s avonds gelukkig gewoon weer naar de sportschool.
Gisteren ging Joris weer lekker op de fiets naar school en kwam, samen met Sabine, om iets na vier uur weer thuis. Ik had maandag al heel veel in het huishouden gedaan en heb me gisteren beperkt tot wat kleine dingetjes en eten koken en verder heb ik heel veel gelezen.
Eerst het boek over Merijntje Gijzen, de jeugd; het verraad van A.M. de Jong. Dat was nog even inkomen, want er wordt vooral in spreektaal geschreven en het is geen haags dialect zeg maar ;-). Wel erg leuk om te zien wat er in 1927 voor schrijfstijl gebruikt werd.

Daarna "Monster" van Allan Hall over Josef Fritzl. Gatsie wat is dat een enge man zeg. Zo koud en berekenbaar. Maar ook een heel harde conclusie over het Oostenrijkse volk, de Oostenrijkse manier van dingen oplossen. Ik moet helaas zeggen, dat het inderdaad wel behoorlijk klopt. De kop in het zand steken, is hier inderdaad ook behoorlijk "in" en achterkamertjespolitiek kennen ze niet alleen in het Nederlandse poldermodel zullen we maar zeggen..

Dan is afgelopen zaterdag weer de Libro Ballon Cup begonnen.
We genieten hier dus vrijwel elke dag ´s ochtends ergens tussen 8 en 10 en ´s avonds tussen 4 en 6 van de luchtballonnen. Het blijft elk jaar weer een mooi schouwspel.
Ik heb een paar fotootjes gemaakt met m´n telefoon, niet al te beste kwaliteit natuurlijk, maar voor de indruk altijd leuk.