Het moest er een keer van komen

dat het gerucht de ronde ging doen en vandaag was het zover:
Ik ben met Christoph getrouwd!

Er kwam een klant bij me die vroeg of m´n man even bij hem langs wilde komen. Dus ik vroeg aan hem: m´n man? Ja, uw man, die op de trekker, kan die even stroom bij me komen afsluiten?
Nu pieste ik zowat in m´n broek, maar goed, ik heb meneer dus maar even duidelijk gemaakt dat Christoph NIET mijn man is, maar m´n chef en dat ik hem wel even van de stroom af zou helpen. hihihi, nu ben ik dus niet meer met Ton getrouwd (van het restaurant, dat vragen ze me ook nogal eens) maar voor de verandering met Christoph, hahahaha.
Het blijft leuk zo´n camping!

Toen Christoph langskwam hem dus ook het nieuws maar even verteld, tja het is toch handig dat hij ook weet dat we getrouwd zijn.
Nog even gefilosofeerd over rijk zijn.
Ik heb hem verteld dat ik stinkend rijk ben:
- ik leef in het wat mij betreft mooiste land ter wereld
- ik heb genoeg geld om lekker te leven
- ik heb de liefste familie van de hele wereld
- ik heb hartstikke leuk werk. weliswaar moet ik met een idioot samenwerken (heb ik letterlijk zo gezegd), maar hij is wel verrekte aardig (heb ik ook gezegd)
- en ik ben ook nog eens behoorlijk gezond

Dan is mijn definitie van rijk helemaal gevuld.
Vond ´ie gek hoor, maar ja ik denk nu eenmaal vaak over dat soort zaken na en praat er dus ook graag over.
Dat er nu genoeg sneeuw ligt dat weet ik al en mekaar plagen, hadden we ook al gedaan, dus dan maar eens over wat anders praten.

Vandaag om 13.15 uur moesten Joris en ik bij de kapper zijn en ik was erg benieuwd, ik was er nog nooit geweest.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk niet echt kan zien dat ik geweest ben. Ik heb het alleen maar een beetje bij laten knippen en alhoewel ze weer hun stinkende best hebben gedaan met föhnen (alleen droogföhnen hoor, aan mijn haar is toch geen eer te behalen...) en er daarna toch nog maar rollers in zijn gezet, zag je daar na een kwartier al niets meer van. Wel weer goed voor mijn talenkennis, want de dames praten onder mekaar natuurlijk plat tirools. Ik merk dat ik het al beter begin te verstaan, dat is wel fijn. Nu nog eens kijken of ik een tirools accent kan ontwikkelen, dat lijkt me pas echt lachen.

Vanmiddag stond er natuurlijk meteen weer een camper voor m´n deur toen ik openging en daarna helaas vrijwel niets meer. Wel wat mensen langs geweest voor wat wasmuntjes en een praatje, maar het was erg rustig.
Christoph zat weer in het sporthotel dus ook die niet gezien en gekke of echt leuke dingen hebben we vandaag niet meegemaakt.

Om 18.00 uur de tent dichtgegooid en de kinderen opgehaald bij opa en oma. Die hadden daar al lekker patatjes gegeten en dat zag ik voor mezelf ook wel zitten. Thuis dus snel patat voor mezelf gebakken. De overgebleven worstjes van tussen de middag erbij en een bak satésaus en Petra was weer tevreden.

Paul is ondertussen met de mannen naar de sauna in Kitzbühel dus die zie ik ergens in de loop van de avond vast wel weer een keer.

even snel

Even snel een berichtje vanuit het buro.
Vanochtend lekker rustig opgestart en om 9 uur zat ik hier weer in het buro. Er kwam al gelijk iemand klagen dat haar auto ingegraven was, ze had ´m nogal lang op het midden van de weg laten staan, dus de ´gewone´ behandeling viel ook haar ten deel. En natuurlijk ben ik weer de gebeten hond in deze. Wel vervelend dat ik er niets aan kan doen helaas.

Even later kwam Christoph ook weer aanscheuren, dus even de klachten doorgegeven en ook het feit dat de mensen van de blikophaaldienst gisteren het blik niet hebben gehaald. Dat werd dus een boos telefoontje naar de betreffende firma, ik had ze gisteren ook al te kennen gegeven dat wij er niet blij mee waren. Per slot van rekening was het plastic wel gewoon opgehaald en die container staat achter de blikcontainer!
Verder nog met z´n tweeën naar het

Zo, dat was snel, helemaal afgebroken ook nog. Dan ga ik nu maar weer even verder.

Verder nog met z´n tweeën naar het Heizungsraum geweest waar we gisteren problemen hadden met de waterdruk. Het bleek dat meneer Lukkien en ik het niet helemaal goed hadden gedaan, maar dat was iets dat we ook niet konden weten, dus gelukkig niet onze schuld. Wel weer leuk wat uitleg gehad van Christoph over het hoe en wat van de watervoorziening.
De rest van de ochtend de gewone dingetjes gedaan dus geen opzienbarend nieuws.

Tussen de middag Joris opgehaald en Brezen en Käsestangerl voor ons gehaald. Tja als Paul met de mannen op de berg kan eten, dan mogen wij natuurlijk ook wat lekkers ;-)
Tegen kwart over drie weer de kleren aangetrokken en naar de camping gelopen. De kinderen mochten weer fijn bij opa en oma spelen en daar eten wij met z´n drietjes vanavond ook.
Ik was nog niet op de camping en werd al aangesproken door de dames wiens auto was vastgezet. (en dan nu het vervolg van deze blog in delen)
Met het wegschuiven van de sneeuw had Christoph nog wat extra sneeuw op hun bergje achtergelaten (dit keer niet met opzet) waardoor ze er even helemaal doorheen zaten. Flinke mopperpartij over me heen gekregen, vervolgens Christoph gebeld en van hem ook weer een mopperpartij over me heen gekregen. Gelukkig maar dat ik een olifantenhuid heb....
Om een lang verhaal kort te maken, de dames moeten van Christoph hun auto maar op hun parkeerplaats parkeren en dan zorgt hij er morgenochtend voor dat het pad weer schoon geveegd wordt. Ik hoorde later van m´n schoonvader dat hij en een andere gast beide dames hadden geholpen. Hartstikke lief toch.

Verder vanmiddag weer lekker bezig geweest.
Op een bepaald moment werd Christoph nog wel heeeeel erg intiem door me allerliebste Petra te gaan noemen (oei, ik moet toch uitkijken met wat ik die jongen leer, ik vrees dat ik ´m zelf geleerd heb dat hij me zo moet noemen....), dus ik zei al tegen ´m dat hij niet zo lief tegen me moet zijn, dat ik daar zenuwachtig van word, hihi. Tegen half zes nog even een sneeuwbuitje naar beneden gehad, maar daarna klaarde het weer wat op. Om zes uur werd ik bij Nanno en Gonnie verwacht voor het eten. Lekker zelf niet koken, dat is toch ook wel luxe hoor. Paul en de mannen eten ergens anders en de kids zouden sowieso bij opa en oma eten. Tja, dan wil ik graag meedoen :D

Om zeven uur met de kinderen naar huis gelopen, nog wat gedronken en vervolgens de kinders in bed gebracht. Daarna nog een was weggestreken (tja nu Sven hier niet slaapt, moet ik snel de kans waarnemen, anders heb ik er weer geen tijd voor) en nu dus even lekker met een muziekje aan achter de pc.

S N E E U W

Vanochtend om half vier lag er nog maar een heel klein laagje sneeuw (gehoord van mijn plaatselijke verslaggever C. te B.i.Th.) maar om vijf uur lag er dus ineens 40 cm!

Zelf hoefde ik ´pas´ om acht uur aan de slag. Het was de bedoeling dat ik kentekens zou gaan controleren, maar dat was geen doen. Dus toen maar achter de kampeerders aan die zich nog niet hadden aangemeld.
Door een dikke 50 cm sneeuw naar alle caravans geploegd en daarna met flink natte benen het buro weer bemenst. Christoph reed zich ondertussen te pletter om alle sneeuw zo snel mogelijk weg te krijgen, want ook de mensen van het sporthotel stonden weer aan ´m te trekken.

Het was voor mij een lekker ochtendje. Niet te rustig, niet te druk, gewoon gezellig. Dus om elf uur had ik echt zoiets van, goh is het alweer zo laat? Dus lekker naar huis gelopen terwijl ik ook nog even de bordjes aan het hek van de camping (met daarop de waarschuwing dat de auto´s daar echt afgesleept worden)heb geprikt.

Tussen de middag bleek dat alleen Joris thuis was. Paul bleef met Koen, Mike en Sven bij de piste eten en Sabine was weer bij Sabrina.
Na het eten snel een was gedraaid, want ik was natuurlijk al nat van het werk op de camping, maar op de terugweg was er een mevrouw zo aardig om met haar auto zodanig door een plas heen te rijden dat ik (die geen kant meer op kon) van m´n tenen tot m´n kruin drijfnat was. En dat met dat smerige water wat van de weg afkomt. Ik kon het mens wel villen kan ik je vertellen.
Toen nog een bak strijk weggewerkt en ondertussen al een telefoontje van Christoph gehad met de nodige aanwijzingen voor de middag. Hij was ondertussen helemaal op (hij is al meer dan een week helemaal niet lekker en nu was het dus even over) en ging naar z´n bed.
Het was vanmiddag redelijk druk. Tussen de middag waren er 2 caravans aangekomen en die mensen kwamen zich aanmelden. Natuurlijk werden er weer de nodige gasflessen en wasmachinemunten gehaald en ook kwamen er nog 2 monteurs voor de verwarming langs.
Wat ik wel heb geleerd, is dat ik niet al te tirools Griass di moet roepen. Daardoor krijg ik het op z´n tirools terug en dat versta ik dus nog niet.
Nu waren het niet zulke snuggere gasten en ze waren dus fijn vergeten om de hoofdkraan en de kraan voor het bijgebouw open te zetten. Met als gevolg dat we geen waterdruk meer hadden.
Gelukkig werd dit geconstateerd door meneer Lukkien, een campinggast met jarenlange ervaring in de verwarmingsbranche. Die heeft me dus (samen met wat aanwijzingen van Christoph over de telefoon) geholpen om het geheel weer aan de praat te krijgen. Mocht er weer zo´n storing zijn dan kan ik het volgende keer zelf oplossen. Lachen, dat soort zaken leren, zo kom je over een hele hoop dingen nog van alles te weten.

Om iets voor zes uur kwam er nog een nederlands gezin met caravan aan. Die heb ik een plek gewezen op de camperplaatsen, want Christoph wil de weide graag leeg hebben, want dat wordt een blubberzooi met al dat dooiwater. Nu waren die mensen niet helemaal snugger, want ze reden toch stug door naar de weide, waar ze dus al vast kwamen te staan op de oprit.
Gelukkig stond daar ook een familie die uit dezelfde plaats kwamen als zij en met een hoop ervaring met het rijden met aanhangers (paardenliefhebbers dus altijd met trailers onderweg), die hebben ze met veel duw- en trekwerk en parkeren geholpen de caravan op de goeie plek te krijgen.
Ondertussen was het wel half zeven, maar ik was blij dat de mensen een fatsoenlijk plek hadden.

Toen snel naar huis gelopen, waar Paul z´n beroemde pasta met pestosaus aan het maken was. En ik had al zo´n honger dus dat werd alleen maar erger.

De andere mannen waren ondertussen ook aanwezig en de kids hadden al bij opa en oma gegeten dus daar hadden we geen problemen mee.
Nu dus even snel m´n blog geschreven en dan is het hier verder ook Schluß. Sven moet hier straks slapen dus een was of droog draaien gaat niet meer, anders is het hier veel te benauwd.

Eerlijk gezegd hoop ik dat er vannacht niet weer zoveel sneeuw valt..

En toen had ik er een carriëre als vuilnisvrouw bij

Vanochtend kreeg ik een sms-je: räumst mir bitte kartons raus
oftewel: wil je de dozen uit het daarvoor bestemde hok halen en klaarleggen om opgehaald te worden

nu had ik datzelfde al aan Christoph willen vragen dus ik schrijf terug:
heee dass wollte ich dir fragen, hahaha

krijg ik er weer 1 terug: Danke.

Tja wat moet je dan. Dus Petra stond vanochtend de dozen te verslepen. En je wilt niet weten wat de gasten op de camping daar nog allemaal in achterlaten.
Er hangen 2 zeer duidelijke aanplakbiljetten met daarop dat er alleen karton mag liggen, dat het papier in de müllcontainer moet.
Ik heb aardig wat kilootjes papier alsnog in de müll gestort. Verder zat er piepschuim, maar ook vuile zakdoeken, kurken, poetsdoekjes, zakjes met vuilnis, een zakje met hondenpoep (jakkes) en nog wat losslingerende zooi in.
Toen ik na een kleine 3 kwartier bijna klaar was, kwam Christoph langs om te kijken of hij me nog moest helpen, maar met 4 doosjes was hij klaar. In de müllcontainer lag deze keer gelukkig geen karton dus daar hoefde niet in gespit te worden.

Ik had dus ook keurig een briefje op de deur gehangen: Ich bin beim Müllcontainer.
Zegt Christoph: dat klopt niet hoor. Er moet staan: Ich bin im Müllcontainer....
Zucht....

Daarna in het buro nog even wat zaken doorgepraat, waarna ik de camping weer voor mezelf had.

Tussen de middag ging Sabine weer naar Sabrina en hebben de mannen en ik lekker de rest van de bonenprut met flink veel tomatensla erbij gegeten. Toen nog een bakje vruchtenyoghurt en wij konden er weer tegenaan.

Om 13.00 uur moesten we bij de garage zijn voor de APK (Pickerl). Dus gezellig met z´n drietjes ernaartoe en terug lopen. Daar hebben we door Joris zijn lage tempo een uur over gedaan, maar het was wel heerlijk.
Daarna ben ik op bed gestort. M´n bekken vond het welletjes. Vanmiddag had ik vrij dus naar de camping hoefde ik ook niet.

Daarna nog het huis enigszins in orde gemaakt, want morgen komen 3 vrienden/ex-collega´s van Paul een paar dagen skiën en er blijft er eentje bij ons in de kelder slapen. Paul heeft zich te pletter gepoetst en gedweild en het resultaat mag er zijn, het ziet er netjes uit.

Om kwart voor zeven zijn we met z´n allen in de auto gesprongen en ben ik weer naar cursus gebracht. Daar weer lekker bezig geweest en aan het einde hebben Bea en ik nog heel even staan brainstormen over de klachtenbrief van Paul voor Austria Telekom. Daardoor duurde het wat langer voordat ik wegging, waarop ik al een sms-je van Paul kreeg waar ik bleef.
Toen snel naar beneden gerend en weer door de sneeuw naar huis gereden.
Er ligt eigenlijk wel genoeg, maar ik blijf het mooi vinden al dat witte spul...

En dan sta je toch heel even raar te kijken

Vanochtend zijn we nadat we Joris naar school hadden gebracht, eerst maar even mijn salaris op de bankrekening gaan storten. Ook meteen even naar de nieuwe Tan-codes gevraagd, ik ben er per slot van rekening al zo'n beetje doorheen.
Totaal geen probleem die waren er. Er was alleen 1 klein dingetje: Ik mocht niet tekenen, dat moest Paul doen! Omdat hij de hoofdrekeninghouder (=man) is! Ik heb nog geprotesteerd dat ik toch echt de Finanzminister ben bij ons thuis, maar helaas dat hielp niet.
Daar stond ik dus echt heel eventjes raar van te kijken. Daarna natuurlijk heel erg hard gelachen, want tja, je weet nu eenmaal dat het in Oostenrijk op dat gebied gewoon een stuk ouderwetser is.

Voor de rest sneeuwde het vandaag. Het ene moment heel zachtjes, daarna een klein sneeuwstormpje, daarna weer heel even een opklarinkje en daarna begon het weer van voor af aan. Omdat er op dit moment natuurlijk niet heel veel gasten op de camping zijn, was het verder nogal rustig. Ik heb me wel vermaakt hoor, daar zorg ik ook wel voor en ik werk nu natuurlijk een stuk minder.

Om 11.00 uur kwam Paul me ophalen om meteen door te rijden naar het vuildepot om ons afval weer netjes gescheiden aan te leveren. Toen naar de Hofer om de voorraden weer aan te vullen. Dat was wel nodig, want we zaten er aardig doorheen.

Tussen de middag lekker schnitzel met zelfgefabriceerde paprikasaus (ofwel zigeunerschnitzel), groenten uit het zuur en aardappelpuffer (koeken) gegeten. Was weer zalig.
Daarna zijn Sabine en ik allebei aan ons huiswerk gegaan en Paul aan het werk. Joris heeft een beetje rond lopen dollen. Iets voor 3 uur stond Sabrina bij ons binnen of Sabine met haar en haar moeder en oma meewilde naar de kapper. Dan konden die meiden samen spelen terwijl moeders en oma geknipt en geverfd werden.
Snel Sabine ook wat geld meegegeven zodat ze eventueel ook geknipt kon worden.
Voordat we het wisten was het alweer bijna 4 uur en moest ik weer aan de slag en Paul (met Joris) weer naar een klant.
Vanmiddag was het weer erg rustig, dus ben ik de voorraden maar eens na gaan kijken. Over een week of 2 moeten we uiterlijk weer aan gaan vullen dus ik hou het verder lekker in de gaten.

Doordat m'n hormonen weer flink aan het opspelen zijn (tja, het is weer zover), heb ik weer een humeur dat alle kanten opzwalkt en daar wordt een mens erg moe van. Daarbij heb ik op dit moment ook last van opvliegers en schopbenen dus Paul wordt waarschijnlijk wel een beetje moe van me.

Nu even lekker zielige liedjes luisteren en hard meeblèren, niets zo lekker als dat als ik me niet zo fijn voel.

De onderhandelingen zijn rond

Gisteren heb ik niet geblogd omdat ik eigenlijk een beetje pissed was.
M'n contract liep namelijk af (we hadden tot en met 5 maart afgesproken) en er moest dus afgesproken worden wat er de komende tijd gaat gebeuren.
Ik wil namelijk wel weten waar ik aan toe ben. Wel of niet is geen probleem, maar een beetje info is wel prettig.

Gisterochtend kregen we het er over en Christoph probeerde me (zeer duidelijk op aandringen van z'n moeder trouwens, ik weet nu hoe hij kijkt als hij me iets moet vertellen waar hij zelf eigenlijk niet echt achter staat) over te halen om voor een stuk minder te gaan werken als dat ik nu doe.
Ik heb 'm dus verteld dat hij dat kan vergeten. Goud hoef ik niet te verdienen (dat krijg je hier sowieso niet voor mekaar en zeker niet bij de familie Widauer, die staat erom bekend dat ze erg vrekkig is), maar een normaal loon wil ik wel.
Gisteravond had ik dus nog geen definitief uitsluitsel, maar wel de vraag of ik vanochtend wel zou willen komen als het veel gesneeuwd had. Het heeft dus bij ons niet veel gesneeuwd, maar ik zou sowieso even langs om m'n salaris op te halen.
Zo gezegd, zo gedaan en langs neus en lippen door maar eens gevraagd of meneer er al uit was, wat hij wilde.
Mijn eis is ingewilligd, ik ga gewoon per uur afgerekend worden en niet per weet ik veel wat voor moeilijke constructie ze hadden verzonnen voor me. En ook blijf ik verdienen wat ik ook afgelopen keer al had afgesproken. Ik heb gewoon gezegd dat ze anders maar iemand anders moeten zoeken. Hoe moeilijk ik dat ook vind, ik vind het werken samen met Christoph op de camping nu eenmaal erg leuk. Maar goed, we zijn er weer uit met z'n tweeën.
Vanmiddag ben ik dus (eigenlijk tegen de afspraak in, want ik zou vrij zijn) weer aan de slag gegaan omdat Christoph z'n programma alweer 3x vol was. Toen Paul en ik richting camping reden, zagen we dat hij alweer op het dak van het sporthotel sneeuw stond te ruimen. Je kan van alles van die jongen zeggen, maar niet dat hij lui is.

Verder een rustig middagje gehad, gezellig wat mensen die langskwamen om een praatje te maken.
Om 6 uur zijn Paul en ik snel een broodje frikandel in het campingrestaurant wezen eten om daarna met een sneltreinvaart door te gaan naar m'n cursus in Kitzbühel en Paul naar het ziekenhuis om andere Paul op te zoeken.
De kinderen waren bij opa en oma. Oma heeft ze hier thuis in bed gestopt en opgepast, echt hartstikke fijn. En de kinders vonden het ook heel leuk om bij opa en oma te zijn, dus van alle kanten zeer geslaagd.

Op cursus weer nieuwe dingen geleerd over de duitse taal, dat komt steeds meer, dus ik hoop dat ik er ook zoveel mogelijk profijt uit kan halen. Per slot van rekening is het voor mij ook best weer lastig, maar wel leuk. En gelukkig heb ik nu meer tijd doordat ik geen hele dagen meer hoef te werken.