STS enzo

Afgelopen dagen niet veel gebeurd, behalve dan dat Paul hele dagen onderweg is geweest en wij vrijdagavond met vriend Fred naar Innsbruck zijn geweest voor een concert van de band STS.




Muzikaal echt fantastisch! Goede stemmen, goede band en niet zo hard dat je dagen later nog pijn in je oren hebt. Het enige wat jammer is, is dat ze eigenlijk het hele optreden met z´n drietjes op hun krukken zitten en er totaal geen beweging is. Daardoor duurde het ook lang voordat de zaal zover ontdooit was dat er meegeklapt en gezongen werd. Vooral de twee grootste knallers van ze: Großvater en Fürstenfeld werden door de hele zaal uit volle borst meegezongen.

Nog helemaal vol van het concert weer terug naar Brixen gereden en daar nog de Papalapub ingedoken. Per slot van rekening hadden we een echte officiële oppas aan huis geregeld in plaats van dat de buuv een oog in het zeil hield, dus we konden lekker ons gang gaan. Ook daar was het weer ontzettend gezellig en toen we tegen half vier naar huis gingen, mocht ik eigenlijk nog niet weg van de Niederösterreicher met wie ik zat te kletsen, maar het was wel genoeg geweest.

Vanochtend natuurlijk heerlijk uitgeslapen en de rest van de dag gewoon lekker lui geweest.
Ben weer fijn bezig op het internet met het lezen van allerlei onderwerpen die ik interessant vind, dus daar kom ik mijn dag wel mee door.

Als het weer een beetje meezit, gaan we morgen met de kinderen lekker rodelen. Duimen dat het niet weer dooit, want we willen nu toch echt wel een echte winter hebben!

gemene val

Even een dagje geen logje geweest. Was gisterochtend na het naar school brengen van de kinders ook naar de camping gelopen. Gewapend met boormachine en wat toebehoorsels. Er was in het oude ehbo-hok een apparaatje van ons naar beneden komen zetten dat we met dubbelklevend plakband hadden vastgeplakt en die wilde ik vast gaan zetten.
Op de rotonde bij de camping al onderuit gegaan door de gigantisch gladde ijslaag die onder een sneeuwlaagje van 2 cm lag. Gelukkig niet echt pijn gedaan, wel een beetje geschrokken.
Toen aan de boor gegaan, maar helaas, de muur bleek harder dan gehoopt. Nu kon ik wel een klopboor uit de kelder halen, maar.... er zat weer iemand met een ontzettend chagerijnig hoofd in het buro en ik had geen zin in gezeur. Dus de boel weer ingepakt en naar huis gegaan. Glij ik potverdikkie weer uit zeg op diezelfde rotonde en ik was echt supervoorzichtig. Dit keer knal ik zo op m´n rug en achterhoofd! Autsch! Dat deed goed pijn, maar goed snel weer opgestaan, want op het ijs in de sneeuw blijven liggen is niet verstandig. Helaas was het niet opgemerkt (of wilde niet opgemerkt worden) dat ik zo´n schuiver had gemaakt en weer terug over die gladde troep wilde ik ook niet. Dus naar huis gelopen en daar een beetje rustig aan gedaan. Tussen de middag tijdens het eten koken werd ik niet helemaal lekker, helemaal duizelig enzo dus ik was al bang dat het beetje hersens dat ik heb helemaal door mekaar geschud was. Dus na het eten even flink gaan slapen.

´s Avonds erge pijn in m´n bovenrug, nek en benen. Gelukkig heb ik 2 fantastische kinderen die goed kunnen masseren. Dus Joris heeft m´n voeten en benen onder handen genomen (hij gebruikt de knijptechniek) terwijl Sabine mijn rug en nek heeft gedaan.
Daarna kon ik me tenminste weer fatsoenlijk bewegen.

´s Avonds weer een hoop gelezen op internet en tijdig in bed gedoken. Maar helaas vanwege de spierpijn in m´n nek erg slecht geslapen.

Vanochtend mocht ik van Paul lekker in bed blijven liggen terwijl hij de kinderen naar school bracht. Hij was weer bijna de hele dag onderweg vandaag terwijl ik rustig aan heb gedaan. Gister toch een flinke tik gehad door die gemene val.
Joris kwam al jubelend thuis uit school want Nikolaus was geweest en had een schoentje met lekkers gevuld. Sabine mopperen natuurlijk (bah de leraar had niets mee en Joris heeft altijd geluk mopper de mopper).

Als eten een paar restjes opgemaakt. Een restje penne de la casa (van Massimo), een cordon blue, een diepvriespizza, een tomaten-mozarella salade. Toe verse ananas met slagroom, helemaal niet verkeerd.
Daarna is Paul weer onderweg gegaan, is Sabine aan haar huiswerk gegaan en ben ik eens rustig begonnen met ons foto-archief een beetje ordenen. Mensen mensen wat een hoeveelheid werk is dat! We hebben duizenden foto´s en er vrijwel nooit wat mee gedaan, dat is nu te merken. Maar goed, we komen er wel. Er zijn ondertussen verschillende taarten mapjes, een mapje camping, een mapje tunnelbouw, een mapje ballonvlucht enz. enz.

Tegen half zes moest Paul er weer vandoor. Die is gevraagd om vanavond met de jongens van de Kaslachpass mee te gaan naar een optreden in Kitzbühel. Dus Paul is gewapend met fototoestel die kant op gegaan, je moet op de één of andere manier toch aan materiaal voor de website komen.
Even later kwam Sabine met een hele grote grijns op haar gezicht en een plastic tas in haar hand binnenzetten. Bij de Schützen was Nikolaus wel geweest en had ook voor haar lekkers meegenomen (een grote choco sint, pelpinda´s en een dikke mandarijn), dus nadat de kinderen tussen de middag Joris zijn lekkers hadden gedeeld, konden ze nu fijn Sabine haar lekkernijen delen!

De kinderen zitten ondertussen op You-Tube filmpjes van Road Runner (ken je ´m nog?) te kijken.


Blijft toch briljant materiaal, hoewel ik medelijden blijf hebben met die coyote.

Ga ik straks weer verder met het uitzoeken van de foto´s, het moet toch een keertje gebeuren.

veel administratie en meer

Vandaag een dagje met veel administratie. Paul heeft de kinderen vanochtend met de auto naar school gebracht, want het regende.
Zelf ben ik toen met de administratie aan de slag gegaan, want er lag weer wat zo na het weekeinde. Om half negen werd ik bij het TVB verwacht, dus rond tien voor half in de benenwagen geklommen (het regende ondertussen niet meer) en lekker die kant op gelopen. Daar ben ik een drie kwartier bezig geweest waarna het klusje voor vandaag alweer geklaard was.
Nog even langs het postkantoor voor een kopietje, langs de bank om de omzetbelasting te betalen (was ook nog leuk, want ik verkondigde natuurlijk luid dat ik eindelijk eens omzetbelasting MOCHT betalen, wat een hoop hilariteit bij de rest van de klanten opleverde) en toen weer naar huis gelopen.

Thuisgekomen had Paul nog een stapel bonnen en rekeningen opgedoken die ook nog verwerkt moesten worden, dus ook daar is nog aardig wat tijd in gaan zitten.
Tegen een uur of tien maar eens met z´n tweeën opgebroken richting Kitzbühel. Onze rijbewijzen waren klaar dus die zijn we op gaan halen. Mag ik tenminste officieel weer autorijden (deed ik natuurlijk toch wel, als het moet dan moet het nu eenmaal) en dat voelt wel prettiger. Nu tenminste een oostenrijks rijbewijs dat niet verloopt (is weer eens wat anders dan een NL rijbewijs) dus nu hoef ik niet meer bang te zijn dat ik met zo´n verlopen pasje rondloop.
Bij de Hofer weer het een en ander ingeslagen, want we waren vrijwel leeg en nu zijn de koelkasten en vriezers weer gevuld!

Tussen de middag had ik zo´n zin in cheeseburgers, dat dat ook ons eten is geworden. Zelf gemaakt, met lekkere dikke burgers en tomaat met komkommer.

Om twee uur is Joris naar vriendje David van school vertrokken, Sabine is even gaan liggen want die was nog niet helemaal fit en Paul is naar klanten vertrokken. Terwijl de poetsvrouw weer flink aan de slag was, heb ik zitten stoeien met m´n nieuwe bankprogramma en nog het een en ander aan vertaalwerk gedaan.

Wat ook leuk was, is dat ik vanmiddag werd opgebeld door Bernadette van het TVB met de vraag of ik niet even een kort stukje tekst kon schrijven voor bij de foto´s van de Kaslachpass die ik had aangeleverd. Tuurlijk kan ik dat! (oei oei, ik ben echt niet zo goed in het duits, maar dat ga ik natuurlijk niet vertellen) Dus daar nog even mee zitten stoeien en er is maar 1 woordje door de dames veranderd, wat mij weer zeer tevreden stemt. Kijk hier maar eens.

Rond half vier eens gaan kijken of Sabine haar huiswerk al gedaan had en jawel, mijn gevoel was juist, ze lag nog heerlijk op bed te lezen.
Daarom zijn we samen aan tafel gaan zitten en heb ik haar geholpen haar aandacht bij het werk te houden. Verder doe ik echt niets, ik ga geen zaken verbeteren of wat dan ook, daar leert ze niets van. Nu gaat het niet lang meer duren of ze is veel beter dan ik dus dan kan ik haar niet eens meer helpen, al zou ik willen.
Toen hebben we samen nog iets voor het avondeten in mekaar geknutseld. Ik had nog wat boerenkool over, dus een uitje en knoflook gefruit, daar de boerenkool bij en dat in bakjes van fillodeeg. Een schapenkaasje eroverheen gebrokkeld en op hoop van zegen de oven in. Jammergenoeg was de combinatie niet helemaal je van het, dus het komt niet meer op het menu. Ik denk dat het met spinazie wel zou smaken.

Paul en Joris hebben na het eten nog even een spelletje kaart gespeeld, terwijl Sabine en ik een beetje aan het opruimen waren.
Afwasmachine aangezet, droger uitgeruimd en nu dus even mijn logje schrijven.

Dingen lopen vaak anders

dan je ze in gedachten had.
Gistermiddag nog bij de smid langsgeweest en een rondleiding gehad van goede klant Hans. Hans werkt met messing en is een echte kunstenaar (al wil hij zelf niets van dat woord weten). Vertelt met hart en ziel over zijn werk, zeker als hij merkt dat je er in geïnteresseerd bent en niet alleen maar loopt te mekkeren over het feit dat handwerk duur is. Ja, het is geen IKEA prijs, maar de kwaliteit is dan ook stukken hoger. Wel heel veel stukken die eigenlijk voornamelijk geschikt zijn voor grotere huizen of hotels, maar in principe kun je alles laten maken wat je wilt als het maar gesmeed moet worden. We kwamen dan ook weer helemaal enthousiast naar huis.

Eten gehaald bij Massimo, maar de pizza (Hawai) smaakte mij niet erg en ik heb er de rest van de avond last van gehad. In ieder geval zijn we tegen half negen eerst even langs Tresor gegaan om daar de uitzending van de damesafdaling te zien, want onze plaatselijke favoriete Maria Holaus (van de fotosessie die Paul vorig jaar gemaakt heeft met bevriende fotograaf),

had zich bij de training als vierde geplaatst! Supergoed dus dat moesten we zien. Ze is uiteindelijk als 6e (en 2e Oostenrijkse) geëindigd, dus we waren met z´n allen trots op haar!

Tegen een uur of tien richting Papalapub gegaan om de band Milestone te zien. Helaas helaas, ze wilden net beginnen toen mijn telefoon geluid begon te geven. Dus ik snel naar buiten en het bleek Sabine te zijn. Die was helemaal niet lekker geworden en daardoor enigszins in paniek, dus ik heb mijn jas binnen laten hangen, Paul een sms gestuurd en ben de auto ingesprongen en naar huis gereden. Ze was inderdaad helemaal koortsig en bleek weggetrokken. Joris had haar al verzorgd en een glas water geregeld, maar die was zo moe, die was ondertussen in slaap gevallen.
Dus ik heb nog even fijn bij mijn meisje staan praten, haar nog een glaasje water gebracht en vervolgens elk kwartier even gaan kijken. De koorts zakte gelukkig weer snel, maar dan ga ik natuurlijk niet meer weg dus ben lekker gaan lezen.

Rond kwart over elf kwam Paul ook aangewandeld, die was moe en wilde gewoon naar huis.

Want vandaag moest er gewoon weer gewerkt worden. Tja je kunt best een dag per week niets doen, maar als je dat op zaterdag doet dan betekent het op zondag werken.
De laptop voor buuv Sonja moest weer opnieuw ingespeeld worden en dat moet echt maandagochtend vroeg klaar zijn, het is per slot van rekening haar werk en er zijn altijd andere zaken die nog gedaan moeten worden.

Ik heb nog een uurtje vertaalwerk gedaan en aan een homepage gewerkt, verder met mijn neus in de boeken gezeten (weer hoogste tijd om nieuwe informatie tot mij te nemen, de laatste tijd eigenlijk alleen maar verhalen gelezen) en heb gezorgd dat er weer wat te strijken is voor mijn hulp morgen. Lekker de hele was weggewerkt zodat ik daar morgen geen omkijken meer naar heb.

Paul is vanmiddag met vriend Christian gaan boogschieten, dat hadden de mannen al lang niet meer samen gedaan dus werd weer hoog tijd. De kinderen zijn lief aan het spelen en om 3 uur hebben wij met z´n drietjes een pauze gehouden met een beker chocolademelk met slagroom en een stuk gevulde speculaas. Dat vind ik allemaal zo ontzettend lekker! Gelukkig niet te vaak, dan is het niet leuk meer, maar zo eens per jaar zulk lekkers snoepen.....graag!