Beugel?

Het leven gaat in een sneltreinvaart door en zo zijn de kinderen alweer voor de tweede dag naar school geweest. Het om zes uur opstaan, lukt alweer aardig, dus ik vermoed dat we ons volgende week al vrijwel niet meer kunnen herinneren dat er ooit een zomervakantie is geweest...

Eind augustus waren we naar de tandarts geweest en werden we voor Sabine doorverwezen naar de vrouw van de tandarts omdat er eens gekeken moest worden of er misschien wel een beugel zou moeten komen.
Nu was Sabine daar sowieso al absoluut tegen (die vindt het complete onzin, cosmetische blabla) en ik sta ook niet te springen.
Gelukkig was ik zo snugger om mee naar binnen te gaan en meteen te vragen wat er nu precies gedaan zou worden vandaag, want Sabine werd meteen een behandelstoel in gedirigeerd. Op mijn vraag hoe of wat werd er even vreemd gekeken en toen gingen we toch maar gewoon naar het buro voor een gesprekje. Daar even het standaardverhaaltje aangehoord (hee, het is haar beroep dus natuurlijk vindt ze het ongelooflijk belangrijk dat er een beugel komt), maar er ook al uitgekregen dat het niet acuut is. Daar we na de beurscrash weer heel langzaam uit de financiële afgrond aan het klimmen zijn, kan ik niet zeggen dat ik sta te springen om dit soort extra uitgaven en vooral niet als het niet honderd procent noodzakelijk is.
Dus ik vraag voor de zekerheid ook maar eens even naar de kosten, want tja, als het redelijk geprijsd is, kunnen we er in ieder geval over nadenken.

4000 euro......

Een bom slaat zachter in moet ik zeggen en de vraag is hoeveel de verzekering daarvan vergoedt. Mijn ervaring met verzekeringen leert me helaas dat als het niet echt noodzakelijk is de vergoeding minimaal is (op zich natuurlijk ook weer logisch) en ik kan me dat niet veroorloven.
Dat dus ook netjes gezegd, de zeer aardige tandarts/orthodontiste hartelijk bedankt en weer naar huis vertrokken. Sabine vond het helemaal niet erg...