even bijpraten

Zo, even snel bijpraten, ik heb nu even tijd nu ik in het buro zit.

Dinsdagavond was Paul naar de fotoclub en zat ik in de kelder te computeren toen het flink begon te onweren.
De kinderen waren er wakker van geworden en erg bang, dus ik ben boven bij ze op bed gaan liggen. Op een bepaald moment ging de sirene en belde Paul hoe het zat met het waterpeil bij het sporthotel. Ik gekeken en gelukkig was er niets aan de hand.
Het zat Paul niet zo lekker en die is om half elf toch maar naar huis gekomen. Ook toen was er nog niets aan de hand. Dus ook hij is bij ons komen liggen om de kinderen rustig te krijgen wat prima lukte. Op een bepaald moment zeg ik nog tegen Paul dat het er op leek dat het weer begon te regenen. Hij kijkt weer naar het sporthotel, maar daar is niets te zien.
Om de een of andere vage reden loopt hij daarna naar de kelder en roept dat ik meteen moet komen. De kinderen begonnen te jammeren, maar ik ben snel naar beneden gerend en daar kwam door de ramen een paal modderwater, dat wil je niet weten! We hebben Paul z´n laptop en die van een klant kunnen redden, nog een beetje administratie en dat was het.
Binnen maximaal 7 minuten stond de hele kelder blank.
Paul had de geredde spullen in de auto gezet en ging ondertussen de buren waarschuwen, want 1 van hun kinderen slaapt in de kelder en zij hadden duidelijk nog niets gemerkt.
Ik heb de kinderen in de kleren geschreeuwd en daarna hebben we ze in de auto gemikt.
Het water kwam al tot de drempel toen we vlak daarna weg zijn gereden.

We zijn toen naar pension An der Loipe gereden en kregen daar meteen een kamer aangeboden. De volgende ochtend de kinderen naar school gebracht (Sabine zonder boeken) en de leraren ingelicht. Vervolgens naar de camping gereden om de schade daar te bekijken.
Gelukkig viel het daar erg mee. Wel veel modder op de weg, dus die weggespoten terwijl Paul naar huis ging om daar de schade op te nemen.

Die was dus heel erg, net als bij onze buren en bij het sporthotel. We zitten net in een soort kommetje en daar was alles weer naartoe gelopen.
De onweersbui was boven de berg aan de overkant leeg geregend waardoor de beek (die op dit moment verbreed wordt, maar nog niet klaar is) volledig overstroomde. Deze berg bagger liep het opvangbekken in, wat ook overstroomde. Normaalgesproken hoort het dan door gaten in de dam van de spoorwegen te lopen, maar deze hebben ten eerste te weinig van die gaten gemaakt en ten tweede houden ze deze niet schoon. Daardoor is het nu verstopt en is het onze kant op gekomen.
Er ligt nu zeker 30 tot 40 cm schlamm (modder) bij ons in de tuin en dat krijgen we niet zomaar weg.

Paul is thuisgebleven om op de brandweer te wachten en te kijken of hij al het een en ander kon doen en ik heb me de hele dag op de camping nuttig gemaakt. Eind van de dag had de brandweer al een heel deel water weggepompt.
Paul vertelde dat het heel leuk was om te zien hoe het allemaal gaat.
De mannen zijn hard bezig en op een bepaald moment staat er ineens een krat met broodjes, een krat met 2 soorten bier en een krat met 2 soorten limonade.
Ondertussen was Christoph ook weer terug van vakantie gekomen. Met zo´n catastrophe blijf je nu eenmaal niet weg.

Voor mij was dat goed, want ik hoorde die middag ook dat mijn ome Jan was overleden en dat betekende voor mij dat ik als de sodemieter naar nederland wilde.
´s Avonds bij Massimo (pizzeria) gaan eten in onze modderzooi en daar nog wat dorpsgenoten in net zulke kleding tegengekomen. Waaronder de plaatselijke loodgieter die ook nog het een en ander op de camping te doen had en al 3 dagen zou komen, maar nog steeds niet was geweest. Die heb ik daar dus even mee geplaagd.
Paul heeft ook nog even met de mannen zitten praten en na het eten zijn we nog even naar huis gereden.
´s Middags hadden Hendi en Maarten (ouders van Mark en Nick) onze kinderen opgevangen, was voor ons gedaan en besloten dat ik de volgende dag met ze mee naar nederland zou rijden. Ze wonen namelijk in de plaats naast de woonplaats van mijn zusje en wilden mij daar met alle liefde naartoe brengen.

Beetje tijdig gaan slapen en de volgende ochtend eerst weer kinderen naar school en daarna thuis gaan kijken. Helaas was er voor mij nog steeds niet echt iets te doen, dus ik ben met een stapel was naar de camping gereden om daar te wassen.
Ik moest van Christoph meteen zoveel muntjes pakken als ik nodig had en mocht natuurlijk absoluut niet betalen. Vervolgens nog even over de zooi lopen praten, waarop hij zei dat hij ´s middags even langs zou komen (o nee, jij moet natuurlijk weg, want ik had hem ondertussen ook over m´n oom verteld) toen ik vertelde dat Paul dan thuis zou zijn. Ik heb ondertussen op de camping gezorgd dat het daar allemaal door bleef lopen zodat Christoph in het sporthotel aan de slag kon.
Tegen half twaalf weer naar huis gegaan, kinderen opgehaald en gegeten. Om 13.00 uur stond Christoph met de radlader voor de deur om te kijken wat hij voor ons kon betekenen. Het was niet heel veel, maar wel wat. Hij heeft de voorplaats zo schoon mogelijk geschoven en een gat in de drab gegraven zodat het water weg kon lopen. Verder kon hij helaas niet veel voor ons doen, want we konden de modder nergens kwijt.
Ik stond ondertussen alweer onder de douche en had een tas gepakt. Om 2 uur ben ik met de familie van de camping naar Nederland vertrokken. Paul heeft zich ondertussen nuttig gemaakt bij de buren en buurvrouw Kathrin had de kinderen opgevangen. Zo fijn hoe iedereen mekaar zo goed mogelijk helpt, echt een verademing.
Na een rit van 10 uur stond ik bij m´n zusje voor de deur en nadat we nog anderhalf uur hadden zitten beppen, zijn we ook maar naar bed gegaan.

Vrijdagochtend stonden we om zes uur alweer naast ons bed, want we wilden rond zeven uur weg. We moesten om iets over negenen bij de begrafenisondernemer zijn en daar we in de ochtendspits moesten rijden, ruim de tijd genomen.
Keurig op tijd daar en een vreselijk verdrietige tante met z´n allen opgevangen.
Ik ben heel erg blij dat ik naar NL ben gegaan, want alhoewel m´n tante vond dat ik dat echt niet had hoeven doen, was ze zo vreselijk blij dat ik er was. Ook al ben ik om half twee ´s middags alweer richting trein vertrokken. Moest om half drie weer op de trein zitten, ff hectisch maar het loonde zich wel.

Paul heeft vrijdag de hele dag flink aan het huis gewerkt, waardoor er al een hele hoop gedaan was vandaag (alhoewel dat misschien niet helemaal zichtbaar was, behalve dan aan een volle container voor het huis).

Om kwart over zes kwam ik aan op station Wörgl en werd ik opgehaald door Paul en Joris. Sabine lag nog heerlijk te slapen in de caravan van opa en oma. Dat vonden we toch prettiger dan op een kamer in een pension. Je voelt je toch een beetje in de weg zitten en zo in de caravan is wel lekker vrij.

Om zeven uur stond ik alweer te werken op de camping, want er lag het een en ander aan troep dus die heb ik zoveel mogelijk opgeruimd. Dat samen met het bijvullen van het wc-papier zorgde ervoor dat tot negen uur de tijd omvloog.
Toen nog een uurtje buro gedraaid en daarna snel weer naar huis. Daar was al een hele schoonmaakploeg aanwezig. Huisbaas met een aantal vrienden en Paul. Ik ben ook gaan helpen met modderzooi wegvegen, foto´s maken en zooi in de container dumpen.
Toen gaan kijken waar de kinderen uithingen.
Die bleken bij de Billa te zijn geweest, maar te weinig geld bij zich te hebben, dus die waren richting huis gelopen. Vlak bij huis kwam ik ze weer tegen. Toen ben ik de spullen gaan betalen en ophalen, waarna we zijn gaan eten.
Na onze broodjes moest Paul ook nog met de rest van de mannen mee-eten. Heel maf. Huisbazin had gekookt en alles voor de mannen neergezet, maar zij bleef binnen eten met haar kinderen en de mannen aten alleen. Moet ik heel erg aan wennen hoor.
Ik ben daarna met de kinderen naar de camping gegaan, zodat zij daar rustig konden spelen/tv kijken, want het is heel heet en thuis lopen ze toch maar in de weg.
Ondertussen was er een bagger gekomen om onze kelder leeg te pompen dus ik kon niets meer doen. En na een aantal dagen verplicht zonder internet kreeg ik toch wat ontwenningsverschijnselen, dus ben ik maar lekker in het buro gaan zitten om onder het genot van een muziekje even bij te komen.
Want ik moet eerlijk zeggen dat ik toch wel even heb moeten slikken toen ik m´n boeken en onze elpee, cd, single verzameling weg moest gooien. Er viel echt niets meer aan te redden en dat vind ik wel een beetje moeilijk hoor.
Maar goed, wat is dat is en kan nu niet meer veranderd worden, we kunnen nu alleen maar door.

O ja, weten jullie wat ook zo erg is? Onze hele verzameling hagelslag is ook verzopen! Dus mocht er iemand behoefte hebben om geld uit te geven en je weet niet precies waaraan......wij willen best hagelslag, hahaha.
Stuur maar naar de camping, dat is altijd goed, dan komt het ook bij mij.
Onze dank is (bijna) eeuwig en natuurlijk ook heel GROOT!

Zo snel als het weer kan, zullen we natuurlijk ook foto´s van de ravage publiceren, maar we hebben er op dit moment de juiste apparatuur niet voor helaas.

Overstroming

Wegens overstroming van onze kelder en dus ook al onze apparatuur voorlopig geen nieuwe logs.

Wegen Überschwemmung unserer Keller derzeit keine neue Logs.



Petra

In de vuilcontainer

Sabine en Paul zijn vanochtend lekker samen naar school gegaan en daarna met het klassenuitje naar de Schwarzsee. Daar was een mevrouw die alles van de planten en dieren wist en ze daar heel veel over verteld heeft. Ze hebben raadspelletjes moeten doen, mogen tekenen en natuurlijk lekker buiten gegeten. Paul heeft ook een hoop foto´s gemaakt, waarvan ook een statieportret:

(hier komt een foto van de klas)

Ik heb Joris naar school gebracht en ben daarna thuis spullen gaan pakken, want vandaag was het zover, ik ben de container ingegaan.
Maar eerst natuurlijk het standaard ochtendrondje over de camping om te kijken of er nog nieuwe mensen aan zijn gekomen. En jawel! Weer een nieuwe caravan gevonden en de mensen meteen aangesloten op de stroom. Nog wat kleine dingetjes afgehandeld en een uurtje burodienst gedraaid. Daarna lange broek en sokken aan, stel laarzen en handschoenen uit het werkhok gepakt en de container ingeklommen.
Want tja, er zijn helaas een hoop mensen die niet kunnen of willen nadenken en die dus allerlei spullen in de container gooien die er niet inhoren.
Vandaag een hele stapel karton eruit gehaald. Dat wordt namelijk altijd op woensdag opgehaald, dus het was wel handig als dat er snel uitkwam.
Echt lekker werk is het niet kan ik je vertellen, maar ik kon nu gelukkig nog redelijk staan omdat er verder niet al teveel in de container lag. Ik ben blij dat ik dit meestal niet hoef te doen, maar dat 1 van de mannen dat doet.

Daarna de extra kleding weer uit, me weer even flink ingezeept en schoongespoeld en vervolgens de vlaggen op gaan hangen. Sinds het noodweer van een tijdje terug lagen ze in de kelder en die kale vlaggenstokken staan zo saai.
1 van de vlaggen was enigszins gehavend, nou ja, het plastic waaraan de vlag hangt, dus daar heb ik vanmiddag nog even een nieuw gat in geboord, zodat het touw weer fatsoenlijk vastgemaakt kan worden.

Verder nog een camper langsgehad die het hier veel te duur vond (in duitsland betaal ik maar 5 euro voor een overnachting, dan heb ik weliswaar niets, maar ik heb ook niets nodig) en dus weer verder reed.

Op verzoek ook nog een paar foto´s gemaakt van iemand z´n caravan (Henk, ik krijg de mail terug, het adres dat ik heb klopt niet, stuur maar ff een berichtje naar petra.leyten@hotmail.com dan komt het goed) en natuurlijk ook nog wat van de bouw. Helaas waren de meeste overbelicht, maar hier toch nog 3 foto´tjes.




Paul is vanavond weer gezellig naar de fotoclub. Hartstikke leuk altijd om de verhalen daarover te horen.

Verder blijft het hier hartstikke warm, de zomer is echt goed begonnen nu.

schweinen

Het was alweer heerlijk weer toen we opstonden en we hebben de kinderen dan ook weer lekker lopend naar school gebracht.
Daarna op m´n fiets geklommen en richting camping gegaan. Nu Christoph er niet is, ben ik degene die het rondje moet rijden om te kijken of er nieuwe gasten zijn of dat er zaken zijn waar relatief snel iets aan gedaan moet worden.
We hadden inderdaad een nieuwe caravan staan, verder zag ik zo snel niets bijzonders, behalve dan dat er weer eens iemand een vuilniszak in de plastic bak had gemikt.
Ik begrijp dat soort dingen echt niet, is het nu zo moeilijk om het in de gewone container te gooien als je geen zin hebt om het afval te scheiden?
Daarna in de blikcontainer was het nog veel fijner, daar vond ik naast flessen, plastic, brood en nog wat zooi ook fijn een paar maandverbandjes! Schweinen sind es! Echt iets anders kan ik er niet van maken. En ik begrijp het ook gewoon niet, ik ben waarschijnlijk ontzettend dom dat ik hier de lol niet van in kan zien.
Maar goed, na m´n handen zeer goed gewassen te hebben, weer het buro open gedaan. Het uurtje was zo weer voorbij, maar ook nu kwamen de klanten eigenlijk pas weer toen ik alweer dicht was. Gelukkig was ik nog op de camping, want ik wilde ook nog even wc-papier bijvullen, maar dat heeft nog 20 minuten geduurd voordat ik daaraan toekwam.

Paul was ondertussen alweer flink onderweg. Hij had weer fijn een aantal klanten vandaag en heeft daar weer goed z´n best moeten doen.
Zelf ben ik om half 1 nog even langs de camping gegaan om mensen aan stroom te helpen en een controlerondje te rijden en ook om 3 uur nog even een rondje gefietst.
Paul kwam toen ook weer thuis en iets na 4 uur gingen we alweer naar de camping omdat er iets niet helemaal goed was met het internet daar.
Natuurlijk weer ongelooflijk staan kletsen daar dus voordat ik het wist was het alweer 5 uur en dus tijd om het buro open te doen.
Aardig druk uurtje gehad en ik geloof dat ik tegen 1 iemand wel een beetje streng ben geweest. Die vond namelijk dat ik Christoph best even kon bellen op z´n vakantie om hem een uitspraak te laten doen die best nog wel even kan wachten. En daarbij kon ik het ook wel afhandelen. Ik heb nu eenmaal afgesproken dat ik alleen maar contact opneem als er iets waanzinnig dringends is en dat doe ik dan ook. Daarvoor heb ik al veel te veel ervaring met mensen die zichzelf en hun wensen zo belangrijk vinden dat ze er niet bij nadenken dat ze zelf op hun vakantie ook niet voor het werk gestoord willen worden. Maar goed, dat is ook goed afgelopen en om 6 uur zijn we lekker thuis broodjes gaan eten.
De kinderen zijn al tegen een uur of 7 naar bed gegaan, want ze waren allebei zo moe. Sabine is helemaal zenuwachtig voor morgen als ze met school naar de Schwarzsee gaan. Volgens Sabine mogen er morgen nog ouders mee, dus Paul heeft haar al beloofd dat hij wel mee wil gaan met ze. Dat heeft haar wel weer een stuk gerustgesteld.

Paul moest vanavond ook nog even langs klanten en ik heb me maar weer eens op de strijk gestort, want daar lag weer een flinke berg van.

Chef van de camping

Thuisgekomen van het werk heb ik me heerlijk in een stoel gezet en ben Harry Potter op z´n duits verder gaan lezen.

Paul was weer lekker gaan fietsen, dit keer naar Westendorf naar de richting van de Gamshütte. Flinke tocht weer en hij geniet er ontzettend van.
Na het middageten zijn Paul en de kinderen naar het zwembad gegaan en heb ik Harry P. uitgelezen. Het is echt van dat ontzettend lome weer, dus veel zin om meer te doen, had ik niet.

Ondertussen was ik opgebeld door Christoph dat hij vanaf morgen vakantie neemt. Daar ben ik heel erg blij mee, want hij is er heel hard aan toe. Na 3 jaar vrijwel geen vrij, mag het wel een keertje. Dat betekent voor mij heel simpel dat ik het coördinerende werk op de camping overneem.
Huismeester Jan zorgt voor zaken als grasmaaien enz. en als back-up hebben we een vriendje van Christoph die ik kan bellen als er technisch iets niet in de haak is. Alles is mooi afgezekerd dus, maar natuurlijk is meneer ontzettend zenuwachtig. Logisch, als je 3 jaar lang alles altijd zelf hebt geregeld, dan is het heel moeilijk om dat uit handen te geven. Alles dus heel goed doorgesproken en om kwart over zes cheflief de camping afgeschopt.

Bij deze ben ik dus de chef, hahaha!

Ook nog een paar foto´s gemaakt van de werkzaamheden:

En gezellig dat het was

Wegens het bezoeken van feesten had ik gisteren even geen tijd om te bloggen.

Gisterochtend begon weer lekker met een uurtje burodienst. Daarna thuis het een en ander gedaan (moest helaas ook weer eens) en na het eten met z´n allen even gaan liggen. De kinderen waren hartstikke moe en ik toch wel.
Paul is even later met de mountainbike naar de camping vertrokken om met 1 van de mannen daar te gaan fietsen.
Als je bedenkt dat zowel Paul als ik al maanden niets meer aan onze conditie hebben gedaan, een flinke opgave. Hij is namelijk `eventjes´ naar Hoch Brixen gefietst. Met z´n tong op z´n schoenen, maar waanzinnig trots daarna natuurlijk ook weer naar beneden gefietst. Ik vind het knap!

Ondertussen waren de kinderen en ik weer naar de camping gegaan om speelmaatjes te zoeken. Helaas voor Joris was zijn vriendje er niet, maar Sabine had 2 vriendinnen gevonden. De kinderen hebben heerlijk met z´n viertjes gespeeld en voor ik het wist was het voor mij weer tijd om een uurtje burodienst te draaien. Zo in het weekend wil de chef graag dat we ook ´s middags een uurtje open zijn, dus dan doen we dat toch.

Tegen de tijd dat ik weer naar huis mocht, begon het een partij van de lucht te storten, dus dat heb ik even een paar minuutjes uitgesteld totdat het zodanig regende dat ik weliswaar nat werd, maar niet al te erg. Was wel even lekker trouwens, want het was ondertussen alweer ontzettend heet geworden.

Tegen acht uur ´s avonds is Paul onze oppas gaan ophalen. De kinderen helemaal blij, want die zijn dol op die meid, dus dat kon niet meer stuk.
Toen zijn Paul en ik naar de gondel gereden en met de gondel naar boven gegaan. Dan een stief kwartiertje lopen en we waren bij Gasthof Nieding aangekomen, waar we een optreden gingen zien van de haderlumpen. Goeie band dat moet gezegd. Ze zijn hier in de streek ook ontzettend bekend en bij ´de` grote oostenrijkse volksmuziekwedstrijd zijn deze heren als 3e geëindigd, wat natuurlijk ook heel wat zegt.
Rond tien uur werd er een zonnewendvuur aangestoken (eigenlijk een week te vroeg, maar het tourismusverband had dit een beetje erg verkeerd gecommuniceerd, dus iedereen dacht dat het deze week zou zijn) en daar zijn we toen gaan kijken.
We hadden ook al een klant van Paul ontmoet en gezellig mee gepraat, daarna een tijdje aan de bar gehangen en vervolgens aan tafel gezeten met een groep van 5 jonge gasten die uit de Pinzgau waren gekomen, speciaal om hun favoriete groep te zien.

Om kwart over tien besloten om weer naar beneden te lopen. Een wandeling van een klein uurtje, zodat de alcohol weer naar de tenen kon zakken. Auto weer gepakt en naar het volgende feest gegaan.
In het Brixener Thalhof was een saturday night fever feest, met muziek uit de jaren ´60, ´70 en ´80. Ook een incidenteel ander nummer ertussendoor, maar toch voornamelijk dat soort muziek.
We waren de tent nog niet in of we werden alweer van allerlei kanten enthousiast gedag gezwaaid. Vervolgens bij mensen aan tafel gevraagd en daar een tijd gezellig gezeten. Heel lief continu van drank voorzien, maar helaas niet de mogelijkheid gehad om dit terug te doen, dat moet volgende keer dan maar.
Paul had ondertussen wat heen en weer gelopen en was daar een andere klant tegengekomen waar we ook unbedingt wat moesten komen drinken.
Dus naar een ander gedeelte van de tent gegaan en daar wat staan praten en dansen met een stel maffe dames op een rij. 1 daarvan was echt zo dronken als een tor dus die hebben we met z´n allen continu ondersteund en in de gaten gehouden want we waren allemaal bang dat ze op een bepaald moment zo onder tafel zou rollen.
Het was zo ontzettend gezellig en we werden weer fantastisch door iedereen opgevangen. Ik begrijp echt echt echt niet dat er mensen zijn die zeggen dat de mensen hier zo vreselijk stug en moeilijk zijn.
We zijn weer van allerlei kanten uitgenodigd om vooral eens langs te komen. Ik moet van 1 van Paul zijn klanten, die als hobby bier brouwen heeft en dat ook zeer goed kan, zijn bier komen proeven. Hij kan het namelijk niet hebben dat ik niet van bier hou, hahaha. Dus nadat ik hem beloofd had dat ik ZIJN bier natuurlijk wel ga proberen, werd ik zeer enthousiast om de nek gevlogen en plat geknuffeld.

Nou ja, lang verhaal kort, het was waanzinnig gezellig en we lagen uiteindelijk om half drie pas in bed. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik vanochtend een pietsje moeite had om er uit te komen.....
Maar ja, iemand moet de pineut zijn om burodienst te draaien en daar Christoph al een halve week geleden had gezegd dat hij vandaag dood zou zijn.....

In mijn geheugen blijft in ieder geval een ontzettend gezellige avond staan, die ik niet heel snel zal vergeten.