Vandaag was het dan zover

De start van het officiële winterseizoen. Nou ja....de aankomst van de eerste winterkampeerders dan. Het viel in zoverre een beetje tegen dat er maar 8 caravans zijn aangekomen, maar voor de rest ging het allemaal lekker. We hebben geen van tweeën echt pauze gehouden (even snel een broodje halen en een broodje laten brengen tellen we niet onder pauze) omdat we wilden dat er de hele tijd iemand aanwezig zou zijn.
Verder hard bezig met het grondig poetsen van de trekkers. Moet eens per jaar grondig gebeuren om al het smeer te verwijderen en weer opnieuw in te kunnen vetten. Flinke hoeveelheid werk, maar we pakken het dan ook grondig aan.
Christoph doet het grove werk en ik duik op het fijne (en dus veel langduriger) poetswerk. Van 1 van de gasten 2 spuitbussen met ontzettend goed ontvettingsmiddel gekregen en daarmee flink aan het poetsen gegaan. Zoals gezegd, veel werk, maar geeft wel voldoening om te zien dat de machines er zoveel beter van gaan uitzien.
Ook erg leuk om de bekende gezichten weer te zien. De meeste van deze mensen heb ik vorig jaar heel bewust meegemaakt toen ze weggingen en dan is het echt leuk om ze weer te zien.
Hopelijk komt er morgen een ongeveer even grote groep, dan kunnen we tenminste iedereen fatsoenlijk aandacht geven en hoeven we niet te lopen rennen. Erg leuk zo.

De kinderen zijn vandaag eerst lekker thuis gebleven met z´n tweetjes. Paul moest naar een klant in Jochberg en ik natuurlijk naar de camping. Ze hadden zin om samen met de X-box te spelen en in het weekend vinden wij dat prima.
Tegen een uur of elf belde Sabine op om wat te vragen en toen ze hoorde dat er kinderen op de camping waren die ze kende, wilde ze meteen komen. Dus toen zijn Joris en zij eerst langs de bakker gegaan om wat lekkers te kopen en vervolgens samen naar de camping gelopen. Dat doen ze altijd heel erg lief handje in handje. Op de camping aangekomen zijn ze meteen naar hun vriendjes gegaan waar ze heerlijk hebben gespeeld.
Tegen een uur of 1 kwam Paul ook weer richting Brixen en die heeft toen nog een broodje voor me meegenomen. Erg fijn want ik had ondertussen best wel honger.

Vanavond heeft Paul weer 1 van zijn befaamde pasta creaties gemaakt en daarna hebben we nog even lekker met de kinderen gespeeld. Omdat het weekend is, hebben we ze lekker pas om half negen richting bed gedirigeerd. Dan kunnen Paul en de kinderen morgen in ieder geval uitslapen. Ik moet sowieso om 9 uur in het buro zijn, maar tot 8 uur in bed is ook lekker liggen hoor.

Misschien zo nog even een drankje halen en verder zien we wel weer. Morgen hopelijk weer een gevuld dagje.

wereldrecord

Het kan verkeren. Vandaag geen maaimachines gepoetst, maar ik zat vanochtend vroeg al wel in het grote bakbeest (uhh, de auto van Christoph) om een boodschap te halen in Kirchberg.
Op de terugweg ook nog Christoph zelf opgehaald en net op tijd op de camping om het buro om 9 uur te openen.
Daar ook weer flink aan de slag geweest, er waren weer veel mensen die graag van hun geld af wilden en dan is het altijd druk.
Ook nog even een stukje muur bijgeverfd want daar zaten allerlei kale plekjes op en dat is natuurlijk niet mooi.

Tussen de middag lag m´n bloeddruk weer onder NAP dus na het eten van heel veel pepermunt ging het pas weer wat beter. Gelukkig vanmiddag geen heel zwaar werk. Ik heb blaadjes geharkt. Lekker buiten in het zonnetje bezig, ondertussen telefoontjes beantwoord en nog even met mensen staan praten.
Toen nog het bijeengeveegde blad opgeruimd (met z´n allen erg gezellig), in de werkplaats nog wat opgeruimd en toen was het alweer burotijd.
De kinderen waren vanmiddag weer heerlijk bij Gerhard en Evi aan het spelen. Dat vonden ze weer erg gezellig, alhoewel Gerhard en Evi het wel een beetje vermoeiend hadden gevonden. Tja al dat gespring en gekwetter om je heen is ook vermoeiend, vertel mij wat.

Om 6 uur nog even langs de dokter geweest. Sabine had met gymles een bal erg hard tegen haar middelvinger gekregen en die is wat verstuikt wat erg pijnlijk is.
Fijn een zalfje en een drankje tegen de pijn gekregen dus hopelijk is het na het weekend weer beter.

Daarna met z´n allen richting Kitzbühel, want Paul had de kinderen beloofd dat we bij de Mc Donalds zouden eten.
Onderweg werden we opgebeld door een kennis van ons.
Helmuth Hehenberger, onze vriend en plaatselijke meubelmaker, stond op de beurs in Innsbruck en heeft daar het wereldrecord schaven verbroken. Hij heeft een houtkrul gemaakt van 1.112 meter lengte! Er waren opnamen gemaakt door de ORF dus ze hoopten dat dat bij Tirol Heute uitgezonden zou worden.
Wij dus met een noodvaart eten gehaald, mee naar huis genomen, thuisgekomen heeft Paul als een idioot de video aangesloten, geprogrammeerd om er vervolgens achter te komen dat de opnamen niet zijn gebruikt voor de uitzending van vandaag :(
Vonden wij niet leuk. Hebben we een wereldrecord, zenden ze het niet uit. Bah!
Maar goed, misschien morgen dan. Zou wel leuk zijn natuurlijk.

poetsen

Gister even geen blogje wegens algehele malaise. Gisteren het grootste deel van de dag op de camping bezig geweest met poetsen. Ik liep me namelijk suf te ergeren aan het feit dat de borden, kasten van de brandblussers en een heel aantal stroomkasten er gewoon absoluut niet uitzagen. Jakkes. Dus toen ik dat tegen Christoph riep, zegt ´ie tegen me. Wat houdt je tegen? Pak een emmer en maak schoon die hap.
Dus daar heb ik op gestort.
Ook nog een hele tijd de ladder vast staan houden waarop Christoph stond te werken. Het was een stukje waar het asfalt scheef is, dus als je op de ladder staat, klapper je continu heen en weer. Vrij zwaar werk, want je staat de ladder echt continu tegen te houden en dat wordt na verloop van tijd wel zwaar. Dat heeft een hele zware wissel op me getrokken, want tegen half vijf kon ik bijna niet meer voor of achteruit. Nog wel tussen 5 en 6 burodienst gedraaid, hoefde niet, maar wilde ik zelf graag. Gelukkig kwam Paul me ophalen met de auto, want naar huis lopen ging echt niet meer.
Thuisgekomen alleen nog gegeten en vervolgens op bed gestort.

Na een goede nacht slaap, ging het vanochtend gelukkig weer goed. Dus weer lekker aan de slag, eerst nog wat buiten gedaan vervolgens weer buro. Na de burodienst samen met Christoph de wei op om daar de laatste plaatsen uit te meten. Dat leverde natuurlijk weer meteen gemopper op, want de hoekplaats is een vreselijk moeilijke plaats om uit te meten omdat daar ook de weg in een bocht gaat. Maar goed, na veel gemopper, gepraat en gedoe kwamen we er natuurlijk weer uit. En dan gaat het ineens weer heel snel.
Daarna ben ik nog bijna een uur bezig geweest met het netjes opbinden van 2 stroomkabels. Dat hadden we niet netjes genoeg gedaan naar meneer z´n zin dus dat mocht ik nu gaan oplossen.

Tussen de middag weer door Paul opgehaald. Snel Joris uit school gehaald, maar Sabine was nergens te bekennen. We begrepen er niets van, maar goed, Paul heeft Joris en mij thuis afgezet, zodat ik het eten af kon maken dat hij al vrijwel klaar had. Hij is ondertussen weer terug gegaan zodat we Sabine konden ophalen.
Paul kon Sabine niet vinden, maar die kwam dan ook ineens weer binnenvallen. Ze had een achterom weggetje genomen.....tja dan zie je d´r niet.
Toen we net aan tafel zaten, begon ineens m´n telefoon te piepen. Melding: Sabine heeft vanmiddag kookles. Zoooooooo, was ik blij dat ik dat had ingeprogrammeerd, want dat waren we anders zeker vergeten.

Sabine had de les op zich wel leuk gevonden, ware het niet dat ze zo slecht voor zichzelf kan opkomen. Daardoor had ze zich door het meisje met wie ze samen moest werken laten verdringen en dat vond ze dan weer helemaal niet leuk.
Wat ook niet leuk is, is dat ze op school totaal niet opletten of de kinderen wel eerlijk delen. Iedereen mag namelijk iets meenemen van wat er gemaakt is, maar omdat de andere kinderen al zoveel hadden genomen, was er voor Sabine niets meer over. Daar is ze dan weer heel verdrietig over. Heel begrijpelijk en ik vind het ook heel slecht dat daar zo slecht op gelet wordt.
Sowieso een slechte dag voor Sabientje vandaag. Haar huiswerk wilde ook al niet lukken, waardoor ze volkomen van slag aan het huiswerk maken was toen ik vanmiddag na het werk thuiskwam. Hele dikke tranen huilen omdat het allemaal maar niet wilde lukken, dat is dan zo moeilijk. Uiteindelijk tot half negen vanavond samen bezig geweest om te zorgen dat het huiswerk afkwam. Wel heeft ze van ons na het eten eerst nog even een spelletje op de X-box mogen doen om te zorgen dat ze de spanning wat uit haar lijf kreeg. Ze kreeg namelijk helemaal niets meer voor mekaar.

Zelf ben ik vanmiddag ook weer heel hard aan de poets geweest op de camping. Gisteren de helft en vandaag de rest. Eind van de dag kwam ik er helaas achter dat ik nog wat ben vergeten maar goed, dat komt dan morgen wel, dat is echt nog maar heel weinig.
Morgen ook nog maaimachines poetsen, dan kunnen die ook opgeborgen worden voor de winter. We hebben de garages namelijk hard nodig voor onze winterspullen. Tja dat krijg je met een machinepark waar je U tegen zegt. Maar daardoor kunnen we het van de winter waarschijnlijk wel voor het grootste deel met z´n tweetjes aan.
Morgen dus nog voorbereidingen en dan komen zaterdag de eerste wintergasten weer. Ben benieuwd hoe dat gaat lopen, dat heb ik per slot van rekening nog niet bewust meegemaakt.

heerlijk weer

Tjonge, het is echt oude wijven zomer.
´s Ochtends dikke trui en maillot aan tegen de kou en ´s middags uit je t-shirt zweten als je buiten aan het werk bent.

Vanochtend weer veel werk in het buro gedaan en toen ik om kwart over 12 naar huis werd gebracht, was ik daar voorlopig ook klaar.
Vanmiddag buiten aan de slag gegaan met het ophangen van de nummers op de wei. Ook alvast voor de winterkampeerders stukjes binddraad opgehangen waarmee ze hun electriciteitskabels op kunnen binden. Is ook wel erg handig, zeker in de winter kun je toch echt ineens je kabel kwijt zijn als je dat niet doet.
Het weer was echt fantastisch, ik stond in een heerlijk zonnetje te werken. Met dit weer wil ik wel elke dag buiten bezig zijn hoor.
Ook nog iets leuks gedaan vandaag. Op 1 van de lichtmasten zat een flinke smeer bloed. Gisteravond hadden Christoph en Michael, de plaatselijke electro man, de lichten ingesteld. Op een bepaald moment was er een stuk van de mast ineens naar beneden komen zetten met als gevolg dat Mich een paar kapotte vingers rijker was.
Maar goed, het zat nogal hoog, dus we konden er niet gewoon bij.
Toen heeft Christoph de trekker gehaald en mocht ik in de bak gaan staan, die vervolgens omhoog werd gelift zodat ik de paal ff schoon kon poetsen. hihihi, dat is echt iets voor mij zo´n klusje. Mag van mij veel vaker!
1 van de gasten heeft me nog gefotografeerd, dus daar moet ik maar een kopietje van vragen, kan ik die hier ook op de log zetten.

De kinderen hebben de hele middag bij Gerhard en Evi (campinggasten) gespeeld. Dat zijn toch een soort opa en oma voor ze. Vandaag hebben ze heerlijk badminton gespeeld met Evi, dat kon ik mooi zien terwijl ik aan het werk was.

Paul is ondertussen weer eens gezellig uit met een vriend. Ben ik best een beetje jaloers op hoor. Ik maak nu eenmaal niet zo makkelijk vrienden en ik zou het ook wel erg leuk vinden om iemand te hebben met wie ik eens gezellig samen weg kan en eens lekker kan praten over van alles en nog wat.
Gelukkig kan ik op de camping met heel wat mensen leuk een praatje maken, dat scheelt een stuk. Ook een reden dat ik er zo graag kom, lekker kletsen is wel aan me besteed ;)

De kinders liggen weer lief in bed en ik ga me weer eens fijn storten op het lezen van weblogs van anderen. Vind ik ook een hele leuke bezigheid.
Tot morgen!

Even bijpraten

Tjonge, ik zie dat ik alweer een aantal dagen niet geschreven heb.

Donderdagochtend heb ik nog rustig aan het een en ander in het huishouden gedaan, maar na het eten ben ik volledig ingestort. Koorts enzo dus eigenlijk alleen nog maar geslapen.
Vrijdagochtend wel weer uit bed om de kinderen naar school te helpen en daarna achter de pc gaan zitten. M´n favoriete weblogs weer gelezen, oostenrijk forum en het nieuws op ORF. Toen hard aan de slag gegaan voor het campingprogramma. Geen leuke klus, maar wel heel belangrijk (en het is zo´n klus die ook echt klaar is als je eenmaal klaar bent en daar hou ik wel van), namelijk alle komma´s, aanhalingstekens enz. in de database zetten en controleren.
Aan het eind van de dag had ik er zo´n 5 uur database werk opzitten en was ik erg moe. Tuurlijk vond Christoph het toen nodig om op te bellen met een naar mijn mening ongelooflijk domme vraag en dat eindigde in....ruzie. Zucht, zo nu en dan word ik wel eens moe van ons. Dus ik naar de camping gereden en het uitgepraat. Sabine was er al helemaal overstuur van, want als er mensen die ze lief vindt ruzie met mekaar maken daar kan ze echt niet tegen.

´s Avonds belde m´n vader ook nog om te melden dat hij weer thuis was. Gelukkig een goed bericht. We hadden er natuurlijk op gehoopt, maar ja je weet het nooit zeker.
Paul kreeg ook nog een klant langs die tot een uur of 10 is gebleven. Fotograaf hier uit het dorp en tevens leraar salsa dansen. En voor dat laatste had hij hulp nodig bij het samenstellen van een cd die hij kon gebruiken bij z´n cursus.
Daar Paul en hij het erg goed met mekaar kunnen vinden (klant/vriend) hebben ze samen heerlijk beneden gefreubeld terwijl ik boven maar weer eens aan de strijk was gegaan. Daar lag ook weer een berg van, dus ach, waarom dan niet.
Daarna zijn Paul en ik samen nog even een drankje wezen halen, maar ruim op tijd weer naar huis gegaan.
Per slot van rekening moest ik zaterdag gewoon weer aan het werk.

Daar waren voor ik het wist de uren alweer voorbij. Toen snel naar huis gegaan, want de brandweer had open dag en daar wilden we met de kinderen heen. Helaas regende het behoorlijk, waardoor het buitenwerk toch wat minder was.
Joris (die natuurlijk de grootste mond had dat hij erheen wilde) was natuurlijk alleen maar weer bang. Nu hielp het ook niet mee dat we net deze dag de jaarlijkse sirene test hadden en dat ding natuurlijk precies begon te loeien toen wij aankwamen. Oorverdovend en de kinderen zijn sinds de overstroming nog steeds van slag als ze de sirene horen en het is geen zaterdag 12 uur.
Vriendje Mario van Sabine was ook met ons mee en die heeft het samen met Sabine ontzettend naar zijn zin gehad. Ze zijn ook samen nog met een brandweerauto meegeweest en dat was leuk, maar volgens Sabine nam de chauffeur de bochten wel een beetje hard.
Joris was om 2 uur zo irritant dat ik met hem naar huis ben gegaan waar zowel hij als ik op bed zijn gedoken. Het griepje zat er nog steeds een beetje in, dus we hadden beiden behoefte aan slaap.
Om half vier ging bij mij de wekker weer, want om 4 uur wilde ik weer op de camping zijn om het een en ander te doen.
Daar had ik alweer een ontzettend meningsverschil met cheflief. Dit keer geen ruzie, maar eens waren we het niet. Na heel veel praten weer helemaal op 1 lijn dus we gingen weer vrolijk verder.

´s Avonds nog bij het campingrestaurant wezen eten, want daar waren we ook al lang niet meer geweest.
Thuisgekomen de kinderen in bed, de buurvrouw de telefoon en zoals bijna elke zaterdagavond naar Tresor. We hadden afgesproken dat we daar een vriend zouden treffen, maar die bleek achteraf al te liggen snurken. Was een beetje moe geweest, haha.
Het was ook niet de allerbeste avond die we hebben meegemaakt. Er was een groep erg luidruchtige gasten die ruim een half uur lang Scheisse Westendorf hebben lopen roepen/zingen omdat het met voetbal 1-1 was geworden, in plaats van de gehoopte overwinning voor Brixen. Nog wel even gezellig met 1 van de voetballers zitten praten, maar om 12 uur waren we gewoon weer thuis. Ach, moet ook eens kunnen.

Zondag eerst 2 uurtjes gewerkt. Ondertussen werd ik door Paul opgebeld, dat hij gevraagd was door de man van vrijdag of hij mee wilde naar een fotoshoot met Maria Holaus. Schijnt een skister hier te zijn (oei oei, ik ken ook niemand) en Paul moest daarvoor allerlei hele enge bergpaden beklimmen. Als je bedenkt dat hij aardig hoogtevrees heeft, dan is dat heel knap dat hij dat voor het grootste deel ook gedaan heeft.












De kinderen en ik zijn na mijn werk de berg op gegaan. Het was prachtig weer dus dan moet je het er meteen van nemen. We zijn niet verder gekomen dan de skiwelthütte. Natuurlijk staat daar de trampoline waar de kinderen op wilden en er bleek ook frühshoppen met muziek te zijn. Het begin was wat lauwtjes, toen waren er zeggen en schrijven 10 mensen, maar langzamerhand begon het vol te lopen en werd het erg gezellig. Eerst kwamen Oostenrijkse kennissen van ons uit het dorp erbij zitten en later ook nog Nederlandse kennissen uit het dorp. Voor we het wisten was het alweer tegen half vier en zijn we weer naar beneden gegaan, want tja, ik moest natuurlijk nog werken. De kinderen hebben zich toen heerlijk vermaakt in de speeltuin bij de camping, terwijl ik me vermaakte met het ophalen van douchemunten en het controleren van de kranen enz. van de wasbakken.
Tussen 5 en 6 nog een uurtje burodienst gedraaid en toen naar huis gelopen.
Paul was ondertussen namelijk thuisgekomen en had de auto opgehaald bij de camping.
Thuisgekomen waren we allemaal erg moe van de fijne dag, we hebben nog gegeten en nadat de kinderen in bed lagen, zijn Paul en ik ook naar bed gegaan. Soms is dat best wel eens lekker zo vroeg.

En dan nu de maandag.
Vanochtend weer met veel moeite de kinderen uit bed getrokken en naar school gebracht. Nog even rustig aan gedaan, maar om 8 uur was ik toch weer op de camping. Ik wilde namelijk nog snel een pakketje naar de post brengen dus dat ook nog even gedaan. Na nog het een en ander gecontroleerd te hebben, maar weer in het buro begonnen. Er ligt eigenlijk altijd wel iets.
Met Christoph de werkzaamheden voor deze week doorgesproken en geconcludeerd dat we er echt bijna zijn met de voorbereidingen voor van de winter. Lekker gevoel. Dat betekent echt dat we eind oktober klaar zijn en tot de kerst eigenlijk alleen nog maar klein onderhoud hebben. Lekker, maar ook niet natuurlijk, want dat betekent dat ik in die tijd bijna niet op de camping te vinden zal zijn. boehoehoe.
Maar goed, voorlopig is het nog even druk. Tot en met woensdag moet ik me druk maken zodat ik donderdag en vrijdag vrij kan zijn (zegt ´ie nu, eerst nog eens zien) en dan hebben we als het goed is 2 hele drukke weken voor de boeg. Leuk, daar heb ik nu al zin in.
Vandaag alle kaartjes met plaatsnummers voor de wei in orde gemaakt (ja ja, ongelooflijk, maar echt waar hoor) en nog een hele reut papierwerk. En morgen gaan we de wei weer op om daar de laatste zaken in orde te maken. Dan kunnen van het weekend alle winterkampeerders wat ons betreft weer komen.