Nog een stukje Wieringermeer

Vanochtend eerst lekker tot kwart voor acht geslapen en vervolgens rustig aan alles klaargemaakt voor m'n werkdagje.
De kinderen hadden besloten om thuis te blijven, dus Sabine paste op Joris.
Ik heb me een uurtje heerlijk vermaakt op de camping en ik was nog geen 2 minuten thuis toen Paul ook kwam. De kinderen waren door het dolle heen en ook Paul en ik waren blij om elkaar weer te zien.

Snel boodschappen gaan doen en tussen de middag even een pizza'tje in de oven geschoven want we waren te suf om verder nog wat te maken (en het was al over twaalven).

Om kwart voor vier het hele zwikkie weer in de kleren gehesen. Paul ging Vita uitlaten en de kinderen gingen bij de camping sleeën, terwijl ik weer 2 uurtjes in het buro heb gezeten. Ik blijf erbij dat ik het toch wel heerlijk vind hoor om zo'n aanspreekpunt te zijn. Zeker nu in het laagseizoen ben je de hele dag een beetje rustig bezig en heb je ook tijd voor een praatje met wat mensen.

Thuisgekomen lekker wat broodjes gegeten en vervolgens Sabine aan haar huiswerk gezet. Daar had ze nog niets aan gedaan dus het was hoogste tijd.
Toen ze klaar was, was het ook weer bedtijd en omdat de kinderen allebei erg moe waren na zo'n week zonder pappa waren ze lekker snel onder zeil.

Van Trea hadden we nog een dvd gekregen die verspreid was in de Wieringermeer in verband met het 75 jarige bestaan van de polder. We hadden het niet verwacht, maar het is echt heel leuk om te zien en een produktie van een heel behoorlijke kwaliteit. We hadden een kwartiertje promo film verwacht, maar na een uur was de batterij van de laptop leeg (dat trekt behoorlijk zo'n film) en was de film net aan het aflopen. Ook m'n schoonmoeder stond nog even in een flits op de film dus dat was ook wel grappig.
Heel leuk om te hebben, want eerlijk is eerlijk, ook in de Wieringermeer hebben we altijd erg naar ons zin gewoond.

Ik mis mijn mannetje :-(

Snif, ik mis Paul. Maf is dat, ik heb er de hele week eigenlijk geen last van gehad, maar sinds vanochtend ineens heel erg. Jongens wat zal ik blij zijn als hij morgen eindelijk thuis is.
We hebben vanochtend nog even z'n treinreis doorgesproken en zijn erachter gekomen dat ze hem wel heel raar hebben ingedeeld.
Om 5 uur vertrekken vanaf Amsterdam Centraal en dan pas om 9.50 uur de volgende ochtend in Wörgl aankomen! Dat duurt allemaal wel heel erg lang. Paul gaat dan ook proberen te kijken wat er anders is gegaan dan wij dachten, want wij hadden het idee dat hij de volgende ochtend rond ontbijttijd weer op station Brixen zou staan....
Hopelijk gaat het meevallen en hebben wij iets verkeerd begrepen, maar ik ben bang dat het inderdaad wel een heel lange reis gaat worden voor Paul.

Verder heb ik vanochtend alweer wat uit moeten zoeken voor Christoph. Die gozer heeft echt geluk dat ik ook het een en ander van computers afweet, dan kan ik die werkzaamheden doen in de tijd dat ik toch in het buro zit, anders moet hij mij of Paul inhuren via Computer Total en da's een stukkie duurder!
Het kan natuurlijk alleen maar als ik verder geen werkzaamheden te doen heb, want die gaan per slot van rekening voor, daar wordt ik voor betaald. Wat dat betreft moet ik een beetje opletten dat ik geen dingen voor Computer Total weg ga kapen op dat gebied, dat is per slot van rekening onze hoofd inkomstenbron.

Dan ga ik nu weer verder m'n huishouden regelen, dat moet ook gebeuren en dan is het over een klein uurtje alweer tijd om Joris uit school te halen. Mensen, wat gaat die tijd toch ontzettend snel.

Tegen een uur of drie ben ik met Joris weer met de hond gaan wandelen. Het weer is zo ontzettend mooi, ik kijk m'n ogen nog steeds hele dagen uit. Doordat de sneeuw overdag smelt en 's nachts weer opvriest, krijg je hele mooie sneeuwstructuren. Als je dat ziet tegen een achtergrond van witbesneeuwde bergen, strakblauwe lucht en een heerlijk zonnetje dan kun je je alleen maar heel blij voelen dat je hier mag wonen.
Tijdens het wandelen kwamen we ook nog Joris z'n vriendje Filip tegen. Ze durfden mekaar geen gedag te zeggen, maar waren volgens mij allebei wel heel blij om elkaar te zien.

Onderweg hadden Joris en ik besloten dat we vanavond maar eens pannekoeken moesten gaan eten. Toen we net aan het bakken waren geslagen, kwam Sabine thuis met Sabrina en toen de dames zagen wat we gingen eten, wilde Sabrina natuurlijk ook meteen blijven.
Gelukkig dat het weekend is, want dan mag dat natuurlijk.
Na het eten gingen de kinderen lekker computeren en kon ik de ravage die het zooitje had aangericht opruimen.

Voor we het doorhadden was het alweer bedtijd en de kinderen gingen zonder mopperen lekker hun bedjes in.

Paul zit ondertussen in de trein en heeft bij mekaar al meer dan een uur vertraging opgelopen. Hij is niet blij kan ik je vertellen.
Zelf kwam ik erachter dat de sleutel van de stroomkast mist aan m'n campingsleutelbos. Christoph daar nog even per sms over ingelicht, maar gelukkig heeft Ton (die ook op de camping werkt) er daar 1 van, dus mochten er mensen aangesloten moeten worden dan kan hij dat doen.

Verder heb ik me vanavond heerlijk bezig gehouden met het doen van erg nutteloze spelletjes en heb ik weer eens een heerlijke portie hardrockmuziek tot me genomen. Op dit moment ben ik naar Guns 'n Roses aan het luisteren. Dat was lang geleden en het bevalt me eerlijk gezegd prima. Misschien morgen naar het werk ook maar eens een cd'tje meenemen. Er staat per slot van rekening een radio met cd-speler en de playlist van radio Tirol kan ik ondertussen dromen :( (volgens mij hebben ze niet meer dan een plaat of 50)

ik ben PERFEKT

Tja, gelukkig wist ik dat zelf allang, maar Christoph heeft het me vandaag bevestigd.
Hij wil namelijk van het weekend erg graag een vrije dag (en de ochtend daarna ook) en daar heeft hij mijn hulp natuurlijk bij nodig.
We hadden afgesproken dat ik hem zaterdagmiddag zou vervangen, maar nu vroeg hij zo ongelooflijk lief of ik alsjeblieft, alsjeblieft ook zaterdagochtend en ahhhhhhhh ook zondagochtend voor hem wil invallen. Dan kan hij namelijk lekker de hele dag met een vriendin (ik weet nog niet of het Z'N vriendin is, maar daar komen we nog wel achter) gaan skiën en daarna lekker uit. En omdat ik erg moeilijk nee kan zeggen op dat soort verzoeken (het brengt nog geld in het laadje ook natuurlijk) heb ik ja gezegd :) En toen zei hij: Petra, du bist Perfekt! Waarop ik antwoordde: Ja, das weiss ich schon seit Jahren :)

Verder een rustig dagje gehad. Vanochtend ben ik eerst lekker uitgebreid in bad gaan hangen, vervolgens wat zaakjes opgeruimd, wasje gedraaid. Toen de kinders weer uit school gehaald en bij de Billa lekker semmeltjes en worstjes gekocht voor tussen de middag. Even een emailberichtje voor Paul in mekaar gedraaid en daarna lekker lui op bed gaan liggen.
Sabine heeft ondertussen haar huiswerk gemaakt en Joris had lief gelezen en gespeeld. Tegen 3 uur werd ik gebeld door Anneke van het campingrestaurant of Paul langs kon komen, want haar printer deed het niet meer. Nou is dat wat lastig met Paul in Nederland, maar ik had beloofd dat ik dan wel langs zou komen om te kijken.
Eerst de kinderen in de kleren gehesen, toen Vita gehaald om te wandelen, vervolgens met de kinderen en Vita naar de camping gelopen waar de kinderen meteen naar opa en oma gingen. Toen Vita haar eerste drol opgeruimd, waarna ik bij de receptie geroepen werd door Christoph of ik even kon komen. Er had iemand van de firma Top Technik gevraagd of hij niet ook op het internet aangesloten kon worden. Ik daar dus ook langs, maar eerst nog even een rondje met Vita lopen. En voor ik het wist lag er nog een drol die opgeruimd moest worden, jakkes.

Eerst Vita naar huis gebracht en vervolgens bij de firma Top Technik langs gegaan en daar kennis gemaakt met de chef. Hem verteld dat Paul in NL zit en dat hij zaterdag of komende week wel even langskomt.
Dat vond hij een goed plan, dus daarna heb ik weer afscheid genomen en ben weer richting camping gegaan om daar bij het restaurant te gaan kijken wat ik kon betekenen. Daar aangekomen bleek dat Anneke het probleem zelf op had kunnen lossen door de pc uit te zetten en vervolgens weer op te starten. Dat soort dingen gebeuren nu eenmaal.

Na nog een babbeltje met Christoph weer naar m'n schoonouders gegaan om daar te gaan eten.
Heerlijk gemengde groenten, rösti-schijven, stoofvlees en pepersaus gegeten.
Om iets voor zevenen weer naar huis gegaan, daar de kinderen in bed gemikt en vervolgens met mijn zusje gebeld.
Anderhalf uur later begon Joris te huilen dus heb ik opgehangen en ben naar boven gehold. Hij bleek erg naar gedroomd te hebben (en eigenlijk nog steeds te doen) dus ik heb hem maar getroost en vervolgens weer in z'n bedje gestopt.

Nu probeer ik een log te schrijven en tegelijkertijd met 2 mensen te msn-en en dat lukt nog aardig ook! Zo nog even lekker een muziekje luisteren en dan is het voor mij ook weer bedtijd. Tot morgen!

Computertroubles

Ik had vanochtend Joris nog niet naar school gebracht of de mobiel begon ineens te piepen. Ik was net ter hoogte van de Billa en las dat er een probleem was met het internet op de camping. Daar spoedde ik me dus zo snel als mijn benenwagen het kon naartoe.
Daar aangekomen bleek dat er inderdaad niets gebeurde. De server gaf zo te zien wel een ip-adres maar verder gebeurde er verrekt weinig. AON-problemen dus waarschijnlijk. Dus ik heb me snel in het serverhok geïnstalleerd en ben daar met telefonische hulp van Paul aan de slag gegaan. Gelukkig kunnen wij samen snel dat soort zaken doorspreken doordat ik meestal wel ongeveer weet waar ik moet kijken en beter nog, weet wat ik niet moet hebben. Paul geeft me dan ook zeer duidelijke aanwijzingen dus het zaakje was vrij snel gepiept.
Christoph was gelukkig op dat moment ook op de camping aanwezig, dus ik kon bij het buro ook even kijken hoe het er bij hem voorstond.
Ook belde er nog een klant van Paul met problemen. Met een beetje geluk heeft Paul haar ook telefonisch kunnen helpen. Hij had het vermoeden dat het hetzelfde probleem zou zijn als we op de camping hadden.


Daarna nog even een kopje thee wezen doen bij m'n schoonmoeder, want door de computertroubles op de camping was ik alweer te laat om nog naar de fitness te gaan. Aan de ene kant erg jammer, aan de andere kant niet zo erg, want nu hoefde ik m'n voorruit niet schoon te krabben.

Al snel was het weer tijd om Joris van school op te halen. Het is op dit moment totaal geen straf om dat lopend te doen, want het weer is zo vreselijk mooi.
De lucht is strakblauw, de zon schijnt dat het een lieve lust is en door de mooie sneeuw op de bomen en huizen ziet het er uit als in een sprookje (oké je moet niet op de grond kijken, die sneeuw is ondertussen zwart).
Om al dit moois weer te vieren, hebben de kinderen en ik bij de Billa wat lekkers gehaald voor tussen de middag. Joris een klein Breze, Sabine een grote en ik een Käsestangerl. Daar ook nog even gezellig met Lisi staan praten.
Lisi kennen we al jaren, omdat we altijd bij de Billa kwamen om broodjes te halen in de vakanties. En omdat Paul natuurlijk altijd met al het vrouwelijk schoon praat, kwam ook Lisi aan de beurt. Ze is vreselijk aardig en vroeg ook al aan Sabine hoe het op school gaat. Toen Sabine vertelde dat ze het duits nog wel moeilijk vond, stelde Lisi haar ook meteen gerust dat ze er over een jaar waarschijnlijk om kan lachen omdat ze het dan zo goed kan.
Het valt ons altijd op dat de meeste mensen zo vriendelijk zijn en ze vragen ook heel vaak hoe het met de kinderen gaat en of we wel een beetje in kunnen burgeren.
Met zulke vriendelijke mensen om ons heen kan dat natuurlijk alleen maar goed gaan.

We hebben een hond

nou ja, zo'n beetje 1 uur per dag dan.
Kennissen van ons zijn op vakantie naar NL en die laten de hond dan thuis. 's ochtends wordt ze uitgelaten door een andere nederlander hier uit het dorp (woont hier al wel tig jaar) en 's middags hebben wij dienst. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet echt voor in de wieg ben gelegd, dat wandelen met andermans hond. Vooral niet omdat ik er ook nog eens 3 kinderen naast had lopen, waarvan er 2 steeds met mekaar liepen te ruzieën wie de hond nu weer vast mocht houden.
En dat hondenpoep opruimen is ook iets wat ik bepaald niet leuk vind. Jasses, wat vind ik dat smerig. Maar goed, je moet het wel doen want dat hoort er nu eenmaal bij. Gelukkig liepen we net bij de camping dus kon ik het zakje daar in de container mikken.

Verder begon vandaag zoals alle schooldagen; veel te vroeg dus.
Met z'n allen lekker croissantjes gegeten en vervolgens snel allebei de kinderen in de jassen gehesen en naar school gelopen.
Ik was nog niet koud thuis toen Paul z'n mobiel afging. Iemand uit het dorp die graag een nieuwe computer wil. Dat zul je natuurlijk altijd zien, net als Paul niet thuis is, gaan ze voor 'm bellen. Ik heb de man beloofd dat Paul hem terug zal bellen, maar dat hij pas zaterdag weer terug is uit het buitenland.

Verder de ochtend doorgebracht met allerlei huishoudelijk gedoe en tegen elf uur maar eens begonnen met het middageten. Het is een ovenschotel geworden met aardappels, veel groenten, room en kaas. Het smaakte verrukkelijk en is tot de laatste kruimel opgegeten.

Joris heeft even lekker geslapen en Sabine is aan haar huiswerk gegaan. Sabrina bleek ook binnengeslopen te zijn en die heeft de hele tijd dat Sabine aan haar huiswerk zat gezellig naast ons gezeten.

Toen zijn de meiden buiten gaan spelen. Tegen 4 uur heb ik Joris wakker gemaakt omdat we dus met Vita moesten gaan wandelen. Eerst nog een zoektocht gehad naar Sabine en Sabrina, want die waren niet bij ons en ook niet bij Sabrina thuis. Uiteindelijk kwamen ze aanlopen toen ik ze weer buiten wilde gaan zoeken. Met z'n vieren zijn we een goed uur onderweg geweest. Toen snel Vita eten gegeven, de vloer even schoongedweild en vervolgens weer snel naar huis.

Ik had de kinderen beloofd dat ik havermoutkoekjes ging bakken (da's trouwens nog lastig om naar het duits te vertalen: kuchen von haferflockenbrei, iets beters kreeg ik er niet van gemaakt) dus dat heb ik samen met Joris gedaan.
Na het eten zijn de kinderen het bad ingedoken en na de afwasmachine aangezet te hebben ben ik dus lekker even beneden gaan zitten.

Bijzonder is trouwens dat ik niet vaak door heb dat er mensen bellen voor computer total, maar Paul is nog geen dag weg en ik heb vandaag al 2 mensen aan de telefoon gehad. Ongelooflijk, maar dat zul je altijd zien natuurlijk.

Dan ga ik nu even kijken of ik Paul te pakken krijg, zodat ik de info door kan geven.

Liever geen huisvrouw

Ik heb eens na zitten denken over m'n geluksgevoel.
Ik zat tijdens de vakantie (toen ik dus hard aan het werk was) veel beter in m'n vel als dat ik thuis zit.
Ik vrees dat ik gewoon niet in de wieg ben gelegd als huisvrouw. Elke dag weer zie ik als een berg op tegen al dat vreselijke opruimen, schoonmaken, poetsen en het alleen thuiszijn. Maar ja, de werkzaamheden moeten toch gedaan worden dus weggaan is ook geen optie. En een poetsvrouw kan ik me helaas nog niet veroorloven dus ook daar ligt geen vrijheid voor me.

Ik vrees dus dat ik me er gewoon weer doorheen moet slaan en ik kijk alweer uit naar het werk dat ik vanaf 28 januari weer hele dagen mag gaan doen. Als het dit keer ook weer goed gaat dan weet ik zeker dat ik de vaste invalkracht ga worden en dat is natuurlijk best mooi. Nu alleen nog zorgen dat het met Paul z'n werkzaamheden te combineren is en dan gaat het allemaal helemaal goedkomen.

alweer een gewone doordeweekse dag

Vanochtend ging de wekker weer om kwart voor zeven. Ik kan er maar niet aan wennen.
Eerst mezelf het bed weer eens uitgehesen en vervolgens de kinderen ook met veel moeite wakker gekregen.
Lekker met nugat bits ontbeten, een jause voor Sabine gemaakt en haar snel naar school gestuurd. Toen Joris in de kleren gehesen en ook die naar school gebracht.
Ik ben lekker gaan lopen, want het was een mooie dag vandaag. Wel was ik met m'n domme koppie vergeten om een muts bij mezelf op te doen en dat is niet slim zo 's ochtends vroeg. Op de terugweg begonnen m'n oren al behoorlijk te prikken.

Deze ochtend verder weinig gedaan, ik had helemaal nergens puf in en dat heb ik dus ook maar zo gelaten. Afwas gedraaid, was gedraaid, klein beetje opgeruimd en klaar was Petra. Er ligt nog zoveel zooi die na 2 weken buiten de deur werken, moet worden weggewerkt en ik heb daar met mijn antipathie tegen het huishouden nu eenmaal nogal veel moeite mee.

Iets over half 12 ben ik Joris van school gaan halen. Onderweg kwam ik Sabine al tegen, maar die ging snel door want ze moest ontzettend naar de wc.
Toen weer lekker teruggelopen met Joris. Het ging weer op een tempo van 0,0 maar vooruit dat moet dan maar. Ik vertik het om iedere keer de auto te nemen omdat meneertje te lui is om te lopen.

Na het middageten ben ik even op bed gaan liggen. Ik kon gisteravond maar niet tot rust komen, dus was veel te laat gaan slapen en dat voelde ik nogal.
Helaas kwam er van slapen niet veel, want de kinderen maakten een ontzettende herrie.
Nadat ik daar 3 keer wat van gezegd had, ging het gelukkig beter.
Uiteindelijk kwam ik goed anderhalf uur later van bed af en had Sabine bijna niets aan haar huiswerk gedaan. Ik was goed boos kan ik je vertellen, want ze wilde wel graag naar de camping naar opa en oma.
Toen het huiswerk af was, hebben we de auto gepakt en zijn naar de camping gereden. Daar heb ik eerst de kinderen afgezet en ben zelf door naar het buro gegaan om Christoph te melden dat ik februari kan komen werken. Hij leek wel blij te zijn, haha.

Daar nog even staan babbelen, want alleen thuis is maar alleen en dan is een praatje met iemand wel erg gezellig hoor. Toen het onderwerp op skiën kwam, moest ik toegeven dat ik eigenlijk amper kan skiën. Van het heuveltje achter de camping af kun je bijna geen skiën noemen natuurlijk. Daarop kreeg ik meteen de vraag of ik dan misschien alsjeblieft zaterdagmiddag 2 uurtjes zou kunnen werken, zodat Christoph ook eens kon gaan skiën met een vriendin. Hij moest nog wel even navragen of het ging lukken in verband met het werk, dus daar word ik nog over teruggebeld.
Tuurlijk wil ik dat best, als ik al ga skiën dan zeker niet pas om 4 uur 's middags en dan is het buro momenteel pas open.
Verder kreeg ik weer een compliment van hem dat ik met die drukte en het nog niet eens half inwerken toch behoorlijk goed werk heb geleverd; hij had nog geen enkele ramp (zelfs geen klein rampje) ontdekt. Daar is mijn perfecte ik natuurlijk wel weer blij mee, want natuurlijk heb ik foutjes gemaakt, maar gelukkig niets ergs.

Daarna nog gezellig bij opa en oma geweest en tegen vijf uur weer naar huis.
De kinderen hadden ontzettende zin in pap, dus ik heb een flinke pan havermoutpap gemaakt. Daar ik zelf ook een groot papliefhebber ben, was dat voor mij geen enkel probleem.

Om iets over zeven heb ik de kinderen in bed gelegd zodat ze lekker lang konden gaan lezen. Dat had ik ze gisteren beloofd, dus dat mag dan ook.
Zo even kijken of ze al onder zeil zijn en dan trek ik me hier weer lekker terug.
Ik denk dat ik maar eens een deuntje op de fluit ga blazen.

helemaal vergeten te vertellen

En voor ons juist zo leuk om over een paar maanden ofzo weer eens te lezen.

Afgelopen maandag of dinsdag kwamen Paul en ik thuis toen er 2 jonge gasten voor de deur stonden. Duidelijk snowboarders.
Ze zochten Computer Total want ze waren doorgestuurd door Elektro Strobl (fantastisch, want daar hebben we nog nooit zaken meegedaan, maar die kende ons dan weer uit het plaatselijke krantje). Ze zochten een kaartenlezer voor hun fotocamera. Helaas hebben wij zo'n ding niet op voorraad, dus konden we niet leveren, maar we hebben er wel 1.
En daar wij niet de lulligste zijn, mochten ze die lenen.

De reactie was fantastisch! Degenen die de film Bill en Ted's excellent adventures (of was deze scène nu uit Bogus Journey) gezien hebben, kennen de groet wel die die jongens toen aan Alice Cooper gaven. Nou om en nabij hetzelfde gebeurde Paul.
Wat ze voor ons moesten doen, vroegen ze toen. Toen riep ik uit balorigheid: ga maar sneeuwruimen met een theelepeltje :)
Wilden ze nog gaan sneeuwruimen ook, leuk toch!

We hebben ze gevraagd om het ding vrijdag of zaterdag weer terug te brengen en toen stonden ze vrijdag dan ook keurig weer op de stoep. Met ook nog de vraag of we misschien een pak melk voor ze te koop hadden.... Ze waren een beetje vergeten dat het 3-koningen was en dat dat hier een nationale feestdag is.
Gelukkig hadden we net een voorraad ingeslagen dus konden we ze daar ook nog mee helpen.

Ik heb Paul al gezegd dat we volgende keer wel even een borg moeten vragen als we iets uitlenen, maar voor de rest...... Wij hebben hier in het dorp ook al heel wat zomaar te leen gekregen en nu doen we daar weer gezellig aan mee.

een hele week zonder Paul

Vanochtend begon met heerlijk uitslapen. Dat is toch ook wel weer eens lekker na een hele tijd om 7 uur op moeten staan.
Lekker rustig aan gedaan en tegen een uur of elf begonnen met het opruimen van de kerstboom. Wat hebben we ineens weer een hoop plek in de kamer, maar het is wel saai hoor. De bomen worden 11 januari opgehaald dus dan moet ik 'm echt klaar hebben staan.
Lekker gelunched en toen alles klaar gemaakt om te gaan skiën.
Eerst moesten we nog even langs iemand op de camping om te helpen met het internet. Het leek alsof er iets mis was gegaan met haar verbinding, maar toen we er aankwamen, deed alles het gewoon. Nog snel even laten zien hoe ze online haar mail op kon halen en toen snel naar de piste.

Helaas wilde mijn lijf weer eens niet meedoen, dus ik heb me beperkt tot het aangeven van de pannekoekenlift aan Joris en bewonderend kijken.
Paul en Sabine verdwenen al heel snel richting Kandleralm, want dit is de laatste dag dat deze voorlopig open is. Komend weekend gaat die lift pas weer open.
Na zo'n drie kwartier had Joris geen puf meer, hij was helemaal uitgeput.

Toen zijn Joris en ik naar opa Nanno en oma Gonnie gegaan, die in hun caravan zaten. Ze waren net klaar met borrelen met kennissen van de camping dus we kwamen precies op tijd. Nog even lekker zitten kletsen en naar het schaatsen op tv gekeken. Dat mis ik hier wel eens, maar ach, als dat alles is.
Tegen half vijf kwamen Paul en Sabine ook weer richting caravan.
Na nog wat te drinken zijn we snel naar huis gegaan; er moest nog een koffer gepakt worden, kleding gestreken om mee te nemen en Paul heeft nog lekker Zwiebelrostbraten gemaakt. Arme mensen die bij hem in de coupé liggen vannacht....

Ondertussen had Christoph ook nog 2x gebeld, tja dat krijg je als je geen tijd hebt om zaken over te dragen, dat moet dan ff wat later. Maar goed, dat vind ik echt geen probleem, een telefoontje is per slot van rekening zo afgehandeld.

Om kwart voor acht richting trein gaan lopen, waar we nog even in de wachtkamer hebben gezeten en vervolgens Paul hebben uitgezwaaid.
Toen snel naar huis, want -10 is echt koud als het donker is en er een windje staat.
De kinderen zijn snel in bed gedoken met een kruikje en ik zit hier nu lekker naar Ayreon te luisteren. Prachtige cd echt een giga aanrader. Ik weet alleen niet of 'ie nog te koop is, want hij stamt uit 1995. Ik ben een grote fan van Arjen Lucassen en kan iedereen alleen maar aanraden om ook eens z'n muziek te beluisteren.

Vanaf nu een hele week zonder Paul....ff wennen hoor.

Schweinen

Ook nog een leuke mop gehoord van een Duitser. Alvast van tevoren sorry voor m'n niet zo'n beste Duits, maar het wordt vast beter in de loop van de tijd.

Ein Deutscher und ein Amerikaner fahren zusammen in einem Auto. Auf einmal muß den Deutscher bremsen weil einen Hirsch den Weg uberquert. Glücklich passiert nichts.
Mann, haben wir Schwein gehabt, sagt den Deutscher.
Was heißt das, fragt den Amerikaner.
Wir haben Glück gehabt, sagt den Deutscher.

Den selben Abend geht der Amerikaner zu einem Party. Da fragt ihn den Gastherr: Haben Sie schon mit meiner Tochter getanzt?
Der Amerikaner antwortet: Nein, das Schwein habe ich noch nicht gehabt....


En dan zijn er mensen die beweren dat Duitsers geen humor hebben!