goed nieuws?

Zo, het is alweer bijna zondag en wij zijn net terug uit de sauna.
Voor we het wisten was het 23.00 uur, dat heb je als je een keer zonder de kinderen gaat :-)

Nu vragen jullie je natuurlijk af: "wat hebben jullie potentiële kopers gezegd, gedaan enz.?"
Nou, ja ze waren volgens de makelaar nog steeds erg enthousiast, alleen de mensen die ze meegenomen hadden om mee te kijken waren wat voorzichtiger en vonden dat ze vooral niet overhaast een beslissing moesten nemen en vooral nog verder moesten kijken.
De adviseur die ze hadden meegenomen deed z'n werk klaarblijkelijk goed en vond dat het onderhoud van het huis niet briljant was (is het ook niet, maar daarom zitten we ook aan de onderkant van de markt met de prijs).

Tja, wij zijn heel benieuwd. Onze makelaar neemt dinsdag of woensdag nog even contact op met die mensen en dan hopen we iets definitiefs (hopelijk positief voor ons) te horen.

Goed nieuws? Ik weet het niet.
Slecht nieuws? Nee, dat zeker niet.

Lang zal ik leven, lang zal ik leven

Hoera, ik ben officieel alweer een jaar ouder. Hopelijk mag ik nog heel veel jaren extra en in goede gezondheid nog ouder worden :-)
Ik ben niet 1 van die mensen die moeite heeft met het feit dat ze de 40 aan het naderen is (ik ben nu 36), ik vind het alleen maar leuk. Alleen jammer van die grijze haren, maar ja, die zie je nu lekker niet meer onder die donkere laag verf hahaha.

Via deze weg wil ik graag iedereen heel erg bedanken voor de goede wensen.
Ik hoop inderdaad dat mijn wensen dit jaar heel erg uit mogen komen en dat we volgens planning in augustus kunnen verhuizen.

Wat dat betreft kwam de makelaar vandaag met een leuk bericht.
De mevrouw die gisteren bij ons is wezen kijken, komt morgen om 1/2 drie nog een keer kijken. Dit keer met haar ouders erbij om een extra paar ogen te hebben.
Wij duimen ons dus te pletter, maar om te zorgen dat wij er verder geen last van hebben, gaan wij lekker in de sauna hangen. De kinderen naar opa en oma, dus wat wil je nog meer?

Om een lange dag in het kort samen te vatten, het was ontzettend gezellig, we hebben erg lekker gegeten (ik ben goehoed) en het is erg leuk om iedereen weer eens bij mekaar te hebben.
Weer een mooie herinnering erbij!

bijna jarig

Gisteren had ik alweer ruzie met blogger, dus geen verslagje, sorry.

Vanochtend werd ik door de makelaar gebeld of we vanmiddag om 5 uur kijkers konden hebben. Nu kwam me dat echt helemaal niet uit, dus dat heb ik ook gezegd en daarna voorgesteld dat ze wel zaterdagmiddag konden komen.
Ondertussen wel alvast begonnen met het zooitje opruimen, per slot van rekening vier ik morgen m'n verjaardag en ik vind het dan ook wel fijn als de familie in een opgeruimd huis komt.

Ondertussen belde Paul op dat hij zo vreselijk vast zat in z'n rug dat hij z'n hoofd bijna niet meer kon bewegen en of ik kon kijken of we een vervanger konden vinden voor het ophalen van oud papier vanavond.
Tegelijkertijd was ik bezig met een boodschappenlijst opstellen voor morgen, want er moet ook gegeten worden en dan is het handig als je ook wat in huis hebt.
Macaroni hebben we gisteren al op de verjaardag van ons nichtje gegeten, dus dat wilde ik niet maken en in soep had ik ook geen trek.
Dus Sabine en ik hadden na rijp overleg besloten dat het een buffet moest gaan worden.

Joris en ik zijn dus met een grote boodschappenlijst het dorp in getrokken en hebben daar de Lidl een hoop produkten lichter gemaakt en vervolgens de rest nog bij Deen gehaald.
Dat laatste was bijna niet gelukt, want Joris moest zo nodig plassen dat hij echt naar huis wilde. Gelukkig vertelde de cassière bij Deen dat Joris bij hun ook wel mocht plassen. Na een kort beraad met de hoofdcassière, die geen tijd had om me te begeleiden (en dat moet eigenlijk wel) werden Joris en ik naar de kantine gestuurd waar Joris z'n blaas even kon legen. Pffffff, was dat even fijn.
Toen konden wij weer verder met onze strooptocht.

Thuisgekomen de hele boel opgeruimd en vervolgens naar school gegaan, waar ik de moeder van 1 van Sabine's klasgenootjes aan heb gesproken over het oud papier ophalen (haar man is 1 van de mensen die het regelt). Met haar afgesproken dat ik haar bij thuiskomst op zou bellen om te horen wie ik het beste kon bellen om te vragen of de dienst overgenomen kon worden, dat is namelijk altijd erg moeilijk zo op het laatste moment (het is altijd moeilijk, want niemand wil lopen, je bent van 6 tot 10 onder de pannen).

De makelaar had ondertussen nog steeds niet gebeld en ik kreeg het bange vermoeden dat hij de mensen met wie hij voor vanavond een afspraak had gemaakt, niet te pakken kon krijgen.

Tijdens het strijken de moeder van school gebelt en namen van mensen gekregen, toen Paul gebeld en die meldde dat het zodanig beter met hem ging dat hij toch wilde proberen te lopen.

Het was ondertussen tegen 2 uur en nog steeds geen telefoon van de makelaar gehad. Toen met Paul overlegd en besloten dat we er maar een mouw aan moesten passen en de makelaar weer gebeld dat hij dan maar moest komen.
Ondertussen in een noodtempo verder gegaan met het aan kant maken van het huis, want je wilt het toch zo goed mogelijk hebben.

Rond half 3 belde een opgeluchte makelaar dat hij blij was dat het toch door kon gaan en dat hij ons meteen zou bellen als de mensen zouden zijn geweest zodat wij dan weer snel ons huis in konden (ik had hem al verteld dat ik een druk avondprogramma had).
Om kwart over vier afgepeigerd op een tuinbank gestort en de kinderen verboden om het huis nog in te gaan. Een paar minuten later kwam Paul ook thuis, die heeft nog even wat dingetjes in huis en de tuin netjes gezet en toen zijn we naar Middenmeer gegaan om daar bij de nieuwe shoarmazaak eten te halen.
Gelukkig konden we dit bij m'n schoonouders opeten, want de zaak is nog zodanig nieuw dat ze er nog niet eens tafels en stoelen hebben staan. Alleen een afhaalbar (met alleen staanplaatsen, de eretribune was nog niet gebouwd).

Toen we zaten te eten belde de makelaar met redelijk goed nieuws. Degene die vandaag was geweest is behoorlijk geïnteresseerd en vroeg zich af of ze eventueel zaterdag nog kon komen om nog even samen met iemand anders te kijken. Je begrijpt dat wij hier ondertussen geen duimen meer over hebben.

Paul was ondertussen alweer met een noodvaart vertrokken naar huis om zich even te verkleden en daarna door te gaan naar de papierophaaldienst. Mijn schoonmoeder bracht mij en de kinderen naar huis, maar onderweg zagen we al dat het behoorlijk aan het regenen was. Toen bedacht ik dat ik geen sleutels bij me had, dus snel Paul gebeld waar hij aan het werk was en de sleutels gehaald.
De arme man had geen waterdichte jas aan en was ondertussen dus al aardig nat geregend, waarop wij besloten dat dit niet kon (het was pas kwart over 7 en hij moet nog tot 10 uur) en dus een droog t-shirt, droge trui en waterdicht jack gehaald zodat hij tenminste redelijk droog verder kon werken.
Hij was heel blij dat we ermee kwamen en toen zijn de kinderen en ik weer netjes thuis afgezet, waar de kinderen na eventjes tv kijken in bed zijn gestopt en ik hard bezig ben gegaan met was ophangen, was draaien, gehaktballetjes en geitekaasmousse maken voor morgen.
Zodadelijk ga ik de was die nog in de wasmachine zit ophangen en dan eens kijken of er nog iets is dat ik voor morgen kan voorbereiden.
Hoe meer ik per slot van rekening vandaag doe, hoe minder ik morgen nog hoef.

Nou, jullie zijn weer helemaal bijgepraat, tot de volgende keer maar weer.

blogger in de problemen

Tjonge jonge, vandaag kon ik dan eindelijk mijn blog van gisteren posten. Het heeft me veel gemopper gekost, maar het is gelukt.
Het blijkt dat ze bij blogger een flink probleem hebben met de capaciteit. Er zijn zo ontzettend veel mensen die gebruik van deze gratis dienst maken, dat hun servers continu meer dan vol zitten.

Voor mij is dat extra zuur, omdat wij de site verder zelf hosten. Ik gebruik alleen hun programma om m'n blogjes aan te maken. Maar goed, er wordt deze week hard door de mensen daar gewerkt, maar nu begrijp ik tenminste ook wat er aan de hand is, want eind vorige week kreeg ik ook al geen verbinding met ze.

Verder is Paul vannacht weer thuisgekomen. Weer erg gezellig moet ik zeggen.
Ik vind het helemaal niet erg om alleen met de kinderen thuis te zijn, maar met z'n allen vind ik het gewoon toch leuker.
M'n haar vindt hij 'te donker'. Laat ik dat vermoeden toch al gehad hebben :-) Ik vind dat zelf namelijk ook.
De ouders van Sabine's beste vriendin vinden juist dat het me best staat. Ach ja, verschillende mensen, verschillende smaken.
Ik ben in ieder geval erg blij dat ik dat grijze haar nu niet meer zie.

Ik zie dat het ondertussen alweer bijna tijd is om Joris van de peuterspeelzaal op te halen, dus dit is dan ook meteen het einde van deze blog.

Tot morgen!

Verhuizers doen ook aan Direct Marketing

Grappig, vandaag lag er een brief van een verhuizer in de bus.
Ze hadden gelezen dat wij ons huis te koop hebben staan en veronderstelden dat wij dan misschien ook wel een verhuizer nodig zouden hebben.
Een keurige, vriendelijke brief met een lijstje erbij met aandachtspunten voor een verhuizing.

Nadat ik het bedrijf in een email had duidelijk gemaakt dat ik van hun diensten geen gebruik zal gaan maken, maar dat ik de brief wel op prijs stelde, ben ik eens gaan zitten om te kijken of er nog zaken instaan waar ik niet aan had gedacht.

1 van de zaken waarvan ik niet zeker weet of het mag, maar waarover ik natuurlijk graag duidelijkheid wil, is de mogelijkheid om de verhuiskosten aftrekbaar kunnen zijn van de belasting. Het zou natuurlijk leuk zijn, alhoewel ik het vermoeden heb dat die kosten vast alleen af te trekken zijn als je een erkende verhuizer inschakelt. (maar je weet natuurlijk nooit)

Verder schijn je je verzekeringsmaatschappij pas een maand van tevoren in te hoeven lichten. Dat is natuurlijk prettig, want dan weet je in ieder geval zeker wanneer je over gaat. Nu is dat bij ons nog niet precies duidelijk alhoewel we wel een week hebben waarin we graag _willen_ verhuizen.

Een andere handige tip, die je zeker makkelijk vergeet, is te zorgen dat je voor de verhuisdagen alvast makkelijke maaltijden in huis hebt.
Je kunt inderdaad prima een maand van tevoren alvast het een en ander invriezen, zodat je je eten alleen nog maar hoeft op te warmen (eventueel aangevuld met een salade of zoiets).

Voor de rest waren het allemaal open deuren, maar het is natuurlijk wel handig om zo'n lijstje te hebben. Op het laatste moment ga je dat soort zaken zeker vergeten, dus als je alles af hebt gestreept, weet je in ieder geval zeker dat het goed geregeld is.

Dan is het enige voor ons dat nog ontbreekt de overdrachtsdatum van ons huis.
Is er nu echt niemand die een jaren '70 huis, 2 onder 1 kap met leuke tuin en bijzondere vorm wil kopen?

Rood

Na een aantal dagen niet op blogger gekomen te zijn en ook nog gezellig een dagje bij m'n ouders geweest, kan ik dan eindelijk weer eens een blogje schrijven.

Donderdag hadden we dus weer een kijker, maar helaas pindakaas, ook dit was alweer geen blijvertje. Het huis was eigenlijk een beetje te groot voor degene die dit keer kwam (een vrouw alleen). Ik word er wel een beetje moe van hoor. Je weet toch wat voor huis je zoekt, met hoeveel kamers en wat voor oppervlakte? Dan ga je toch niet kijken bij een huis dat niet bij die beschrijving past? Tenminste ik zou dat niet doen, zonde van m'n tijd (en dat van degene die het huis probeert te verkopen).
Ik krijg er wat dat betreft een beetje de balen van, maar ja, verkocht zal het toch moeten worden. Wel beginnen er nu wat kriebels te komen, want normaalgesproken ligt je overdrachtsdatum ongeveer 3 maanden na het tekenen van de voorlopige koopakte en die 3 maanden grens komt nu wel erg dichtbij. Gelukkig is het nog geen eind april, maar ik hoop wel dat we tegen die tijd iemand hebben gevonden hoor.

Paul is sinds donderdag met z'n collega's naar Oostenrijk om een lang weekend te skiën en ik verwacht 'm in de nacht van maandag op dinsdag weer terug. Ben benieuwd of hij dinsdag nog van plan is te gaan werken, want volgens mij heeft hij dan wel heel weinig uurtjes slaap, maar goed dat zien we vanzelf wel weer.

En dan nu het onderwerp waaraan ik m'n blog dit keer eigenlijk wil wijden, namelijk mijn Haar!
De mensen die mij al lang kennen, weten dat ik mijn haar al jaaaaaaren verf. Eigenlijk al zo'n beetje sinds m'n 16e en daar ben ik ook nooit echt mee opgehouden. Ik heb een hele saaie bruinige kleur haar en tegenwoordig zit daar ook een flinke hoeveelheid grijs doorheen. Omdat ik mij vroeger al heb voorgenomen dat ik niet op zo'n jonge leeftijd al met een grijze kop door het leven zou moeten, had ik nu ook weer lekker een pakje met van dat verfspul gehaald.
Je weet wel, zo'n doe het zelf pakket voor de thuisverver. Makkelijk in gebruik en teleurgesteld heeft het me ook nog nooit echt. Tot nu dan.....
Ik had weer eens een nieuw merk, Holiday van Rubella. Voor E 1,69 kon ik die niet laten staan.
Nu hadden ze daar bij de Action wel 8 kleuren rood staan, maar ja, iedereen heeft al rood en dan wil Petra geen rood haar. Ik hou er nu eenmaal van om er net even iets anders uit te zien dan de rest van het dorp (er lopen bij ons opvallend veel roodgeverfde haren rond), dus ik koos vrolijk voor Chestnut.
Ik denk nog, leuk een kleur bruin is weer eens wat anders dan dat eeuwige rood dus ik smeerde de gel-achtige substantie vrolijk in mijn haar, dat daardoor trouwens wel een plak gelijmde spaghetti leek.
Na het nodige gemopper, omdat ik toch altijd last heb van die waterstofperoxide die in dat soort spul zit, ik heb nu eenmaal een erg gevoelige hoofdhuid en het mijzelf moed inpraten dat wie mooi wil zijn nu eenmaal ook pijn moet lijden, had ik weer vrede met de drab op mijn hoofd.

Na 25 minuten mijn haar maar eens uitgewassen. Het was wat donker, maar goed, dat heb je nu eenmaal als je haar nog nat is.
Vervolgens de bijgeleverde conditioner in het haar gesmeerd en zo'n 15 minuten later stond ik weer voor de spiegel.
#@%$* ik heb vlekken van dat rotspul in m'n gezicht! Ik dacht nog wel dat ik het er goed had afgehaald, maar ja, zo zonder bril op m'n neus had ik daar toch een beetje overheen gekeken.
Nu hebben wij ergens in huis een soort van wondermiddeltje dat zulk soort vlekken er vast ook afhaalt, maar dat kan ik nu natuurlijk nergens meer vinden! Aaaaargh. Dan straks maar eens proberen met gewone zeep.

Daarna ging ik nog even boven kijken bij Sabine en haar eens manen om nu echt te gaan slapen, het is morgen per slot van rekening weer een gewone schooldag, dus ze moet op tijd haar bed uit.
"Jeetje mam, heb je je haar zwart geverfd ofzo?" Nou, dat klinkt goed, maar niet heus. Ik kijk snel boven in de spiegel en mamma mia, wie is dat mens daar in de spiegel met dat ontzettend heel erg donkerbruine haar? Jeetje dit is een beetje overdone. Chestnut hè? Nou, ik zou maar eens een bril opzetten als je een kleur zo'n naam geeft. Ik heb al niet zo'n donkere huid, maar nu lijkt het nog lichter dan normaal. pffffff, dan wil een mens goedkoop zelf d'r haar verven (en normaal gaat dat ook prima), heb ik me toch een donker hoofd. Ik moet er echt erg aan wennen hoor.
Hopelijk herkent Paul me nog als hij dinsdagochtend wakker wordt.

Als ik nu niet zo'n ellendige haarkleur van mezelf had, dan had ik het ook niet hoeven verven en dan had ik nu niet met zo'n donkere kop en vlekken in m'n gezicht gelopen. Boehoehoe, volgende keer dan misschien toch maar weer gewoon rood?