Nou wilde ik eindelijk eens de foto´s van onze korte vakantie bij het Gardameer op m´n log zetten, is het kaartje leeg! Ik snap er niets van, maar goed, geen foto´s dus.
Het was in ieder geval erg leuk, onze Pinkstervakantie.
Er was niets overdreven, het appartement lag echt direct tegenover de ingang van het Gardaland.
Alleen de weg was een beetje gevaarlijk om over te steken. Geen enkel zebrapad te bekennen en veel voorbijrazend verkeer, dus we moesten goed opletten.
De aankomst was trouwens al een avontuur op zich. Ten eerste stond het terreintje aangegeven met nummer 16, terwijl de verhuurster had gezegd 10/12. Het was met een groot hek afgesloten, maar toen we ervoor stonden, reed er gelukkig net iemand uit en konden wij de parkeerplaats op. De eigenaresse (die ik had gebeld toen we in Lasize waren) was nog niet klaar met haar spullen opruimen, dus we hebben maar vriendelijk gevraagd of we hier goed waren voor nummer 10.
Ze zei iets terug en toen ineens vroeg ze: "Petra?" Dus ik in mijn beste Italiaans: Si! Felicia?
En jawel het was de goede dame. In rap Italiaans begon ze te praten, terwijl Sabine en ik met vereende krachten probeerden daar iets van te maken. Samen lukte ons dat aardig, alleen het terugpraten was toch wat lastig als je maar een woordje of 40 kent.
Felicia had voor ons limonade (gingerade of zoiets heel erg bitter, we hebben het maar door de gootsteen gespoeld), een fles witte wijn en een blikje bier klaarstaan. Ook een schaal met appels en kersen, koekjes en een pak ontbijtgranen. Dus ik aan alle kanten laten blijken dat we dat toch wel heel erg lief vonden.
De huiskamer bestond uit een groot keukenblok, met maar een heel kleine werkruimte, de rest werd ingenomen door het fornuis en de 2 spoelbakken; een 4-persoons-eettafel, een 2-persoonsslaapbank (hard....) en een tv-tafeltje met tv. Veel ruimte, weinig zitgelegenheid :)
Dan nog een balkonnetje met tafeltje en 3 stoelen, bij de ouderslaapkamer ook nog een balkonnetje met het wasrek, een vuilnisbak en de airco. Het ouderbed was niet heel lang, maar gelukkig zijn wij niet ontzettend groot, dus pastten er precies in. De kinderen hadden een stapelbed tot hun beschikking. Verder waren er vooral heel veel kasten in het huis. De badkamer was lang en smal. Aan het begin de wastafel (haar tandenborstel, tandpasta en borstel lagen er nog, grinnik), dan een kleine douche, vervolgens de bidet en de wc.
Goed genoeg om een paar dagen door te brengen. Volgens ons woonde Felicia hier zelf altijd (ze schreef later ook dat ze het huis voorlopig even uit de verhuur nam, omdat ze er zelf nog in moest, maar dat we het natuurlijk graag verder mochten aanbevelen), de vuilnisbakken waren nog niet allemaal geleegd en er lagen ook nog allerlei etenswaren. Vermoedelijk heeft ze snel wat geld nodig gehad en dat is in ieder geval gelukt :)
Wij kwamen om een paar dagen een leuke tijd met de familie te hebben en daarvoor was het appartement helemaal goed.
En wat hebben we een lol gehad met z´n viertjes! Zaterdag hadden we de mazzel dat er niet ontzettend veel bezoekers waren in verband met de wisseldag en het feit dat er ook nog veel mensen gewoon moeten werken natuurlijk. De wachttijden waren prima te doen en ook het weer werkte heel goed mee.
Er was voorspeld dat we zo rond de 17 graden zouden krijgen en de volgende dag rond de 20, maar beide dagen liep het kwik op richting 30 graden! Flink warm dus, maar met veel drinken gewoon goed te doen.
Daar hadden we dus ook het voordeel dat we tegenover het park woonden. Dag 1 hebben we een frappé genomen, maar die smaakte zo chemisch dat Joris ´m weg heeft gegooid en Sabine en Paul er niet lekker van waren. En dat voor bijna 5 euro per stuk, dat was nogal een tegenvaller. Daar we het eten op die parken nooit echt lekker vinden, hadden we zelf van alles meegenomen. Drinken, fruit, wat te snoepen.
De volgende dag hadden we van de piadini die we nog over hadden, pizza´tjes gemaakt. Die is Paul tegen een uur of half twee, toen we honger kregen, gaan ophalen, samen met een nieuwe fles limonade. Toen hoefde we alleen nog maar een slush en een flesje mineraalwater te kopen, daar kunnen ze gelukkig echt weinig aan verpesten.
Voor de rest hebben we volop genoten van alle achtbanen, het treintje, het caroussel, een theatervoorstelling van een bellenblaaskunstenaar en nog veel meer! Als je van pretparken houdt, moet je echt een keer naar het Gardaland, het is echt een superleuk park.
Maandag zijn we op ons gemakje weer terug gereden naar Brixen en hoorden dat het bij ons lang niet zulk mooi weer was geweest. Wij dus extra blij dat we het weekend in Italië hadden doorgebracht.
Voor de rest gaat het hier z´n gangetje. Ik ben onder behandeling bij de fysio, heb een grote vertaalopdracht afgesloten en ben weer voorzichtig begonnen met naar de sportschool gaan.
Joris en Sabine gaan weer braaf naar school, hebben hun proefwerken naar eigen zeggen redelijk tot goed gemaakt en tellen de dagen tot het vakantie is.
Paul heeft niet heel veel werk hier en is gisteravond tot de conclusie gekomen dat hij in Nederland meer benodigd is dan hier, dus die is vanochtend met de trein vertrokken. Hulp Christoph Kals neemt de toko hier zolang over.
Niet dat we verwachten dat het ineens storm loopt, morgen is het Sakramentsdag (Fronleichnam) en dat betekent bij ons dat er een processie te paard gehouden wordt. Vrije dag dus! Vrijdag dan weer een gewone dag en dan is het alweer weekend. Maar prettig is het wel om te weten dat er iemand is die naar de klanten toe kan en daar ook wat kan betekenen. Ik kan de mensen wel te woord staan, maar echt helpen kan ik niet en die jongen gelukkig wel.
Zodadelijk gaan Sabine en ik weer naar de sportschool. Sabine gaat voor de eerste keer meedoen met de volwassen-kickbox-training. Afgelopen maandag zijn we wezen kijken (terwijl wij cardio training deden) en het zag er goed uit, dus ze gaat het een keer proberen.
In Oostenrijk
